Nasurpresa sina Andrie sa biglang pagsulpot ni Luke sa kanilang gilid. Inakbayan pa ni Luke si Jonas.
"Isali n'yo ako." Pare-parehas silang natigilan. Talaga bang magpiprisinta si Luke na sumali sa kanilang pangkat? Ang Luke Cruise na hindi nila mapilit-pilit? "P-pero sabi mo hindi ka maru—" Agad na siniko ni Andrie si Isaac kaya nahinto ito sa pagsasalita. "Sure! Iyon pa rin ang usapan natin, sa'yo na ang mapapanalunan ko kay Oliver." nagagalak na sambit ni Andrie. Sinabi niya na nga ba at tama ang pakiramdam niyang nagsisinungaling lang si Luke. Marahang tumango lang si Luke. Ang totoo ay plano niya lang gamitin ang pagkakataong iyon upang mas mapalapit siya kay Kina. Wala talaga siyang planong maglaro para kina Andrie. Papunta na sana sila sa kabilang stadium kung nasaan ang volleyball court nang marinig nila ang tawanan ng mga kalalakihan hindi kalayuan sa kanila. Matatangkad ito at nakasuot pa ng unipormeng panlaro. Patungo rin ang mga ito kung saan sila papunta. Parehas na namilog ang mata ni Isaac at Jonas nang makita at makilala ang mga ito. "S-sila ang mga kakampi ni Oliver?" gulat na tanong ni Jonas dahil sa kaparehas ng suot ng mga ito ang suot na uniporme ni Oliver ngayon. "That's not fair, mga varsity players sila! Sila ang pambato ng paaralang ito sa men's volleyball! That's actually cheating!" protesta ni Isaac. Sa kabila ng pagkagulat din ni Andrie ay kampante naman itong mananalo sila dahil kakampi nila si Luke. "Calm down guys, anong ikinababahala ninyo? Luke Cruise is on our side! They are nothing compared to our best recruit!" Nagkatinginan sa isa't-isa si Jonas at Isaac dahil sa sinabi ni Andrie bago tingnan si Luke. Alam nilang mahusay si Luke sa martial arts, pero si Luke na rin mismo ang nagsabi kaninang hindi siya marunong maglaro ng volleyball. Bukod pa roon ay mga best players ang kalaban nila sa kanilang paaralan. Anong tsansang manalo sila kahit ikampi nila si Luke? "Hindi sa wala akong tiwala kay Luke," Bahagyang dumistansya si Isaac at Andrie upang hindi sila marinig ni Luke. Sumunod sa kanila si Jonas. "Pero alam naman nating walang tsansang manalo tayo sa kanila kahit na palitan pa natin si Luke ng mas marunong sa kanya. O kahit sino pa ang ikampi natin sa team natin. It's impossible for us to win against them!" "Tama ang sinabi ni Isaac. Kahit na marunong nga si Luke maglaro, tayo naman ang hindi. Alam mo namang trip trip lang tayo kung maglaro ng volleyball hindi ba? Mga propesyonal ang kalaban natin. Hindi kakayanin ni Luke ang mga kalaban nang siya lang ang marunong sa'tin." Napasinghap nalang si Andrie nang mapagtanto ang punto ni Jonas. Tama, kung maglaro nga ang mga iyon ay mga halimaw at talagang team work. E sila larong tira-tira lang. Ang nasa isip lang ay mailipat sa kabilang net ang bola, walang angkop na direksyon. Magiging pabigat lang sila kay Luke. Kahit gaano pa kahusay si Luke ay hindi nito kakayanin ang isang team. Maikukumpara ang nabuong grupo ni Andrie sa watak-watak na tingting, si Luke lang ang pinakamatibay. Samantalang ang kanilang kalaban ay isang bugkos ng walis-tingting at siguradong wawalisin lang sila palabas ng court ng mga iyon. "That loser Oliver! Ang kapal naman ng mukha niyang dayain tayo. Ang usapan ay mga taga-BSBM students lang ang kasali, bakit siya nagkampi ng mga totoong players?" inis na sambit ni Isaac. Nanahimik nalang si Andrie at napalunok. Hindi naman talaga nila napag-usapan ni Oliver ang tungkol doon. Ang usapan nila ay ikampi nila ang gusto nilang ikampi basta't tuloy ang kanilang pustahan. Siya lang itong nag-assume na mga taga-BSBM lang din ang ikakampi ni Oliver dahil sila palang ang kakilala nito. Hindi naman niya akalain na maiisipan nitong mismong mga top players ng volleyball sa kanilang paaralan ang gagawin nitong kakampi. Balido pa rin naman iyon at magagraduhan pa rin naman si Oliver para sa sports event participation dahil estudyante pa rin ng La Fernandia ang mga kakampi nito. "Pwede naman sigurong magback-out nalang tayo, hindi ba?" suhestiyon ni Jonas. Pinakamainam na gawin iyon kaysa ang karnehin sila ng kanilang makakalaban. "That's right. Tutal naman ay hindi sumunod si Oliver sa usapan n'yo. How about 'wag na nating ituloy 'to?" sang-ayon ni Isaac habang nakataas ang isang kilay na tinitingnan si Andrie. "N-no, we can't. Kapag nag-back-out tayo, hindi lang grado natin ang maapektuhan, pati na rin ang imahe natin sa klase." "Fuck that, Andrie! Kayo lang ang may usapan ni Oliver at imahe mo lang ang maapektuhan. We're only playing because of grades. I-inform nalang natin si Prof. Lito na dinaya tayo ni Oliver. I'm sure maiintindihan niya tayo at tapos ang usapan." pagalit na sambit ni Isaac. Nailing-iling nalang si Luke habang pasimpleng nakikinig sa kanila. Wala siyang ideya sa naging kasunduan nina Andrie at Oliver, pero sa loob ng ilang araw na naging kaklase nila si Oliver ay lagi itong kabangayan ni Andrie. Malamang na nagkaroon ng pustahan ang dalawa na higit pa sa isang daang libong piso. Base sa estadong meron ang dalawa ay hindi malabo iyon. Napapansin niya ring tila napakalaking bagay ng larong ito para kay Andrie, hindi lang isang daang libong piso ang nakataya at grado. Iyon nga lang napakatanga nito upang magpagulang kay Oliver. "Gawin na natin 'to," kumakamot sa kilay na singit ni Luke. "Sayang ang tinakbo ko papunta rito tapos hindi matutuloy ang laro?" Kampante si Luke na kaya niyang talunin ang mga varsity players na iyon. Pero wala siyang balak na manalo. Ayaw niya lang masayang ang pagkakataong nandoon si Kina. Malaking tulong pa nga sa kanyang plano na mga varsity players ang kanilang makakalaban. "S-sinabi ko nga, itutuloy natin ang laro." Nawala bigla ang angas ni Isaac nang magsalita si Luke. "Sino ba ang nagsabing ayaw na nating maglaro, ikaw ba Jonas?" Mabilis na umiling-iling si Jonas sabay turo kay Totoy na kakarating lang. "Hindi ah. Baka si Totoy 'yon." Wala namang kaide-ideya si Totoy sa sinasabi nila. May dala-dala itong mga plastik na bote ng mineral na tubig habang nakakunot ang noo. "Huh? Kakarating ko lang ah. Ako na naman ang pagbibintangan niyong umutot?"Bumukas ang pintuan ng conference room at pumasok mula roon sina Duncan kasunod ang magkapatid. Kasabay ng pagtahimik ng mga tao roong ipinapakita lang sa pamamagitan ng hologram, sabay-sabay na napatingin ang mga ito sa magkapatid.Makikita sa paraan ng tingin na ginagawa ng mga ito ang pagkakaiba-iba ng iniisip ng mga ito ngayon."I thought they were abducted?" biglang wika ng isa sa mga ito. Roy Wilbur ang pangalan nito.Walang imik na napalingon dito ang ibang konsehal, dahilan para mamayani ang saglit na awkward na katahimikan."What?" taas balikat na tanong nito, tila nagmamaang-maangan pa sa halata namang dahilan kung bakit nila ito pinagtitinginan."Mr. Wilbur, si Mr. Chairman na mismo ang kumumpirma na totoong dinukot nga sila." wika ng isang ginang, mahahalata ang pagkadismaya sa tono ng boses nito.Evelyn Roosevelt naman ang pangalan nito. Ang bukod tanging babae sa organisasyon.Iginala nito ang paningin nito sa ibang miyembro na para bang iniisa-isang tingnan ang mga ito.
Pagkarating sa Green Palace, sinalubong sila ng mga security personnel. Partikular na ginabayan ng mga ito ang magkapatid.Nandoon din si Duncan, magkasalikop ang mga kamay sa likod na naghinhintay. Mahahalata sa kulubot ng mukha nito ang pagod na itinatago lang nito sa bahagyang pagngiti habang nakasunod ang tingin sa magkapatid. Pero agad na naglaho iyon nang dumako ang tingin nito kay Luke na kakababa lang ng sasakyan.Kasama sina Leon ay lumapit si Luke rito at magalang na binati ito. Hindi agad ito umimik. Base sa ekspresyon ng mukha nito ay hindi ito masayang makita si Luke roon.Batid din naman ni Luke ang dahilan niyon."Pasensya na po 'lo kung... nanghimasok man ako. Pero hindi ako pwedeng basta nalang maupo." paliwanag niya, pero tinugon lang iyon ni Duncan ng pagsalubong ng kilay.Noong huli nilang pag-uusap, pagkatapos mismo ng araw ng hukom, hinabilinan na siya ni Duncan na huwag nang makisali pa sa labang ito ng kanilang pamilya. Masama ang loob nito sa naging desisyon n
Matapos na maisalba ang magkapatid na Doe, inihatid ito nina Leon sa Green Palace kung saan naghihintay ngayon sina Duncan at buong miyembro ng DCIG. Hindi naging madali ang operasyon, pero salamat kay Luke. Kung hindi dahil sa kakayahan niyang hindi saklaw kahit na mismo ng kalawakan ay hindi magiging madulas ang lahat."Excuse me? Hindi mo ba alam kung gaano ako nagtiis sa amoy ng lalaking iyon?" Mataray na sambit ni Joanna kay Warren.Nasa loob ang mga ito ng sasakyan at nagbabangayan na naman.Binalingan ni Joanna ng masamang tingin si Dylan. "Ni wala ka man lang sinabi na ubod pala ng pangit ang Jovert na 'yon. Hmph!" inis na sambit nito."Aba'y malay ko ba? Nakasuot sila ng bonet eh." natatawang pagrarason ni Dylan. "Saka kahit nakita ko man ay hindi ko pa rin sasabihin sa'yo ang tungkol do'n." pang-aasar nito. Parehas na tumawa ito at si Warren saka nag-apir pa ang mga ito."It was Mr. Cruise who did all the part so stop spouting nonsense," wika ni Warren sa mapang-uyam na tono
Paglabas ng pinto ng magkapatid ay nadatnan nilang wala na roon sina Leon. Talagang iniwanan sila ng mga ito?"Where did they go?" kinakabahang tanong ni Ashley."Let's hurry up," saad lamang ni James. Paniguradong hindi na talaga sila bubuhayin ng mga kidnapper sakaling maabutan sila ng mga ito.Tinakbo nila ang kahabaan ng pasilyo. Pero bago pa man nila marating ang pinto ay bumukas na iyon at pumasok roon ang mga armadong kalalakihan. "Ayon sila!"Walang pagdadalawang isip na pinaulanan sila ng mga ito ng bala ng baril. Mabilis na nagkubli ang magkapatid sa malaking haligi sa kanilang gilid.Nang makitang lumabas naman ng pinto ng fire exit ang mga kalalakihang humahabol sa kanila kanina ay parehas na nanlaki ang mata nila at lumipat sa kalapit na haligi, kung saan iyon na ang pinakakagilid ng pasilyo.Wala na silang ibang mapupuntahan.Parehas na napayuko ang magkapatid nang paputukan sila ng mga ito ng baril. Nagkabitak-bitak ang haligi.Napatakip nalang sa magkabilang tainga si
"May nakakatawa ba sa sinabi namin?" may pagkadiskumpyado sa tonong tanong ng lalaking nagngangalang James habang nakataas ang isang kilay.Nginitian ito ni Luke sa pamamagitan ng kanyang mata. "Mukhang kayo ang hindi nakakaunawa ng nangyayari sa inyo ngayon. Sarili n'yong niluto pero hindi n'yo alam kung ano ang mga sangkap at kung anong mga rekado."Ipinagsalikop niya ang kanyang mga kamay sa kanyang likod saka marahang lumapit sa magkapatid. Bahagyang nakaramdam ng pagkailang ang mga ito sa paraan ng ginagawa niyang pagtitig kaya nag-iwas ang mga ito ng tingin."Gustong-gusto kong ipaunawa sa inyo kung bakit may kinalaman dito si Jason Zheng, pero may kailangan akong unahin kaysa pagpapaliwanag sa inyo," kampanteng wika niya, ang tinutukoy niya ay ang mga papalapit na kalalakihan. Hinarap niya si Leon. "Sundan n'yo lang ako." utos niya rito."On it, Mr. Cruise.""W-wait, what are you going to do? Napakarami nila." May pag-alala sa boses na wika ni James. "Fighting them head-on will
Sa security room ng gusali, nagkukumpulan sa isang monitor ang tatlong nagbabantay roon kung saan ang kaganapan ay ang nangyayari ngayon sa tapat ng gate. Hindi nila napansin ang pagbabago ng anggulo ng CCTV sa pasilyo kung nasaan ngayon sina Luke.Matapos sungkitin ni Warren ang CCTV at baguhin ang pagkakatutok niyon ay hinudyatan nito sina Luke sa pamamagitan ng pag-thumbs-up.Dali-dali nilang tinahak ang pasilyo at nagtungo ng fire exit. Kahit na nagmamadali ay napaka-ingat ng ginagawa nilang paghakbang sa hagdan.Bumagal ng paghakbang si Luke nang marinig niya ang bulungan sa ilalim ng hagdan. Sa kanyang hudyat ay nagsihinto sila sa paghakbang. "May tao." wika niya.Kumunot pare-parehas ang noo nina Leon sabay dungaw sa ibaba ng hagdan. Wala naman silang makita at wala rin silang naririnig. Gayunpaman ay sinundan pa rin nila si Luke nang umuna na itong pumasok sa pintong dinaanan nila upang magtago roon saglit. Isa iyong maliit na storage room kaya nagsiksikan sila sa loob.Maya-m