---RED'S POV---"Sir Reiven, Ellyn, my daughter, she is at the hospital right now."Nanlaki ang mga mata ko sa narinig."What?!" bigla kong sigaw sa telepono. Puno ng galit ang naramdaman ko. "What the hell happened to her?!""According to my driver, there's an accident and—""I'll be right there! Wait for me!"Hindi ko na tinapos ang pagsasalita niya at agad-agaran na binabaan ng call saka nag-ayos. Dali-dali kong tinawagan ang aking driver at saka inutusan si Jones para pumunta sa PERX Hospital.Pagkarating ko sa ospital, kaagad akong pumunta sa front desk. "Is there a patient named Ellyn Perez here?" agad kong tanong."Yes, sir. Relative po kayo, sir?""I am her husband."Nanlaki ang mga mata ng nurse at tumakbo sa isang puting telepono habang nagsasabi sa akin ng, "Wait lang po, sir. Let me call the owner."Makailang minuto, nakita kong umo-oo lang ang baabe, tumatango-tango hanggang sa lumapit siya sa akin at sinabi sa akin ang direksyon papunta ng kuwarto kung nasaan si Ellyn. "
---THIRD PERSON'S VIEW---Pagkapatay ng call ay binato niya ang kanyang cellphone sa sofa at hinaplos ang hita ng babaeng nakaupo sa kanyang hita ngayon."Are you sure na gagana 'to, Janice?" tanong ni Jared.Janice smirked as she continued to ride him, panting every time she went down on his manhood. "Yes... Haa... I think mag-o-overthink na ang dalawang 'yan.""Si Red ang kalaban natin dito ah, Janice. I know my cousin is super rich because he is a CEO of a company pero apaka-cunning din ng isang 'yon.""And I am his ex, remember? I know him," she retorted back and moaned when the tip of Jared's manhood hit the spot. "Haa... Haa... And I know what limits he has.""Like?"Bago pa man makasagot si Janice ay tuloy ng tuloy ang kanyang pangangabayo niya kay Jared hanggang sa parehas na silang nilabasan at napahiga si Janice sa dibdib ni Jared.Makalaunan ay tinaas niya ang kanyang ulo at tumingin sa kasintahan na
Pagdating namin sa bahay, agad akong pumasok sa kwarto. Hindi dahil galit ako, kundi dahil gusto ko munang mapag-isa. Kailangan ko ng kahit kaunting katahimikan para ma-process ang lahat.Pagkapatong ng bag ko sa kama, napaupo ako’t napatitig sa sahig.Hindi ko na naisip na mararamdaman ko 'to. 'Yung matakot na mawala siya. 'Yung matakot na baka may umagaw sa taong akala mo sa 'yo na.But this time, it’s different.Because Red didn’t just arrive in my life as a game or part of my plan. He slowly became the one constant—ang naging sandalan ko habang unti-unti kong binubuo ulit ang sarili ko.Even if Red comforts me in the car a while ago, I'm still having this worry inside me sa kung ano ang mangyaari.Napapitlag ako nang may kumatok sa pinto. “Wifey?” tawag bigla ni Red sa akin. “Okay ka lang?”“Yeah. Pasok ka.”Dahan-dahan siyang pumasok at umupo sa tabi ko. Wala siyang dalang ngiti. Kumunot ang noo ko sa pagtataka. That's very unusual. "What's wrong, hubby?"“Kanina, tumawag si Jar
---ELLYN'S POV---Trenta minutos ay pumunta na si Red sa parking lot at doon kami nagkita. Tahimik lang kami hanggang sa makarating sa loob ng kotse ni Red. Walang umimik sa'ming dalawa. Kahit nung sinimulan na niya imaniubra ang sasakyan paalis ng parking lot, walang nagsalita sa amin. Hindi ako makatingin sa kanya kaya naamn ang tingin ko ay nasa labas ng bintana, pero ramdam ko ang tensyon na namamagitan sa amin. Kahit hindi siya magsalita o hindi man ako magsalita, kitang-kita sa ekspresyon niya na pinapakiramdaman niya ako. Na alam niyang may nangyari,Kahit ako man, hindi pa rin mapalagay ang loob ko.Nakatingin man ako sa labas ng bintana habang dumadaan kami sa kalsada, pero hindi ang view ng nasa labas ang nasa isip ko---kung 'di si Janice.The way she looked at me so sharply. The way she confidently spoke to me.Wala siyang halong biro Mukhang desperada, pero sa mga mata pa lang niya, alam mong hindi niya ginagawa 'tong isang laro.She meant it. Every. Single. Word. Gusto ni
—ELLYN’S POV—"Red is mine. You will not take him," mariin kong sabi habang bumangon ako mula sa pagkakaupo. Hindi ko na pinansin ang sakit sa likod ko. Mas nangingibabaw ang galit ko ngayon.Janice rolled her eyes, saka tumawa ng malakas. “Seryoso? You really think you can keep him just by claiming him?”Tinaasan ko siya ng kilay. She's the one who's claiming first though. “Kung kaya mong manggulo, mas kaya kong lumaban,” I snapped.Lumapit siya sa akin, unti-unting kinukuyom ang iced coffee cup niya habang ang isang kamay ay nakapamewang. “You wanna play this game with me? Are you sure about that?”“Game?” Kumunot ang noo ko. I tilted my head at inosenteng tumingin sa kanya. “Hindi ito laro. Tao si Red, hindi premyo.”“Then bakit parang hindi mo siya kayang panindigan?” she challenged. “Look at you. Weak. Hesitant. You’re scared na baka tama ako, ‘di ba?”Napabuntong-hininga ako sa sinasabi niya sa akin. She's really not giving up, isn't she?“Hindi ako takot sa’yo,” sagot ko agad.
---ELLYN’S POV---Uwian na. Finally.I stretched my arms habang nakaupo sa isang bench malapit sa parking lot ng school. Pinaghalong mahangin at mainit ang naramdaman ko dito sa labas kahit mag-a-ala sais na ng gabi. Pero kahit gano’n, I was smiling.Red said he'd pick me up after class. He said mayroon muna siyang aasikusahin na importante sa faculty office bago siya makarating dito so I agreed to wait. Wala namang problema sa akin.Ang tagal ko na ring hindi naghintay ng ganito. Nakakatawa nga eh. Parang ako 'yung tipikal na girlfriend sa mga teen series na chill lang habang hinihintay ang knight in shining armor nila. But well, I guess that’s what I am now.Kahit hindi pa rin kami officially nag-uusap tungkol sa kung "kami" na ba talaga, everything feels real. His actions speak louder than his teasing. Lalo na kahapon sa kusina. Sa halik. Sa mga sinabi niya.I still can't comprehend all of it."I love you too," I whispered to myself, na parang tinitikman ko pa rin ang mga salitang