Gino’s POV
“Congratulations to all the graduates of Brent International School,” rinig kong sigaw ng aming school principal.
Nagpalakpakan naman ang mga tao sa stadium pagkatapos nitong magsalita. Katatapos lang ng aming graduation ceremony.
“Congrats Gino, ang galing mo talaga,” nakangiting bati sa akin ng kaibagan kong si Dwight.
Hindi naman sa pagmamayabang pero nag-graduate ako with latin honors.
“Salamat. Congrats din sa iyo, hindi ko akalain na makaka-graduate ka rin,” natatawa kong wika.
“Baliw ka talaga. Siyempre ikaw ba naman ang nakakapit sa kaibigan mong pinakamatalino sa school, hindi ka makaka-graduate?” nakangisi nitong sambit. “Salamat Gino ha, kung hindi dahil sa iyo, hindi ko makakamit ang graduation na ito,” dagdag pa niya.
Inakbayan ko si Dwight at pabirong sinuntok sa sikmura, dahil nakikita ko sa mga mata niya na malapit na siyang maiyak. “Ano ka ba naman Dwight, dahil din naman sa kasipagan mo kaya ka naka-graduate. At saka ‘wag ka nang mag-drama d’yan, dapat masaya lang tayo ngayong araw.”
“Ah basta maraming salamat pa rin sa iyo Gino my friend. Siya nga pala, ‘wag kang mawawala mamaya sa party ha. Hihintayin kita sa bahay,” wika nito bago ako tinalikuran.
Si Dwight ang pinakamatalik kong kaibigan ko sa school. May circle of friends naman ako but he's the only one that I’m talking to the most. Hindi ako palakaibigan na tao, tanging siya lamang nakakapagpalabas ng kalokohan ko.
Habang hinihintay ko ang aking mga magulang sa harapan ng stadium, dahil may kinakausap pa ang mga ito. May biglang lumapit sa akin na babae, si Carla ang babaeng kinaiinisan ko sa school.
“Hi Vince, congrats,” sambit nito na may malawak na ngiti sa labi.
“Thanks,” tipid kong sagot.
“Hindi mo man lang ba ako babatiin? Nag-graduate rin ako,” nakangusong nitong wika.
Tinapunan ko lang siya ng mabilis na tingin. “Congrats.”
"I'm well aware that you hate me. But please grant me one last request, and I will cease to chase and bother you," nakayukong sabi ni Carla.
"All right, what the fuck is this request?" " I asked impolitely.
“Come to the party later, and I'll give you my final gift,” she said without looking into my eyes.
“Okay, see you then.”
Pagkatapos kong sabihin ang mga katagang ‘yon, bigla na lang siyang kumaripas ng takbo. At siya namang pagdating ng mga magulang ko.
“Oh Gino, bakit bigla na lang tumakbo ang kausap mo?” nagtatakang tanong ni mommy.
Hindi ko alam na nakita pala nila kami na na-uusap ni Carla.
“May kailangan pa raw po siyang puntahan mom,” pagdadahilan ko.
Kahit ako ay hindi ko rin alam kung bakit bigla na lang siyang tumakbo palayo. Nagkibit-balikat na lang ang mga magulang at naglakad na kami papunta sa sasakyan. Hay salamat naman at makakauwi na kami at makakapagpahinga na ako.
Nang makauwi na kami sa bahay, may inihanda pa lang kaunting salo-salo ang magulang ko, and I am not aware of that. Puro pagbati lang ang natanggap ko sa mga bisita, meron din naman nagbigay ng mga regalo. Hindi na ako nakipaghalubilo pa sa kanila dahil gusto ko na talagang magpahinga. Umakyat na ako sa kuwarto ko at nagbihis, pagkahiga ko sa kama nag-check ako ng cellphone at puro congratulations lang din naman ang nababasa ko.
Hindi ko na namalayan na nakatulog na pala ako at nagising na lang ako sa sunod-sunod na ring ng cellphone ko, at nang tingnan ko kung sino ang tumatawag, it’s Dwight. At doon lang pumasok sa isip ko na may party pala kami ngayong gabi.
Pagdating ko sa bahay nila Dwight, sinalubong niya kaagad ako.
“Dude, akala ko hindi ka na pupunta eh,” wika nito.
Ngumiti lang ako bilang sagot at sabay na silang pumasok sa bahay. Marami ng tao sa sala at may DJ pa na nagpapatugtog sa isang sulok. Nagmistulang bar ang bahay ng kaibigan niya.
I shouldn't have shown up. I’m accustomed to it. For four years, I also avoided similar things. But now that I’m graduated, it would not be such a horrible idea for me to try such things.
This party has caught the interest of all of his classmates. Ang iba ay dumeretso na rito after graduation. They even canceled appointments with their families so that they could be here.
Inabutan ako ng drinks ni Dwight at umalis din ito, busy siya kaka-entertain sa iba pa naming classmates. Naupo na lang ako sa isang tabi at pinapanuod ang iba pa naming kaklase na nagsasayaw sa gitna. Ilang minuto lang ang nakakaraan, labas-pasok na ang mga tao, at kahit saan ako lumingon ay may naghahalikan na, sa sofa, sa hagdan, at ang worst pa ay sa tabi ko, at iba naman sa dance floor pa talaga.
Tatayo na sana ako para hanapin si Dwight nang may biglang humarang sa aking harapan na dalawang babae.
A girl in a short black dress approached me and said, "Hi Gino, right?"
“Yes,” tipid kong sagot.
“I am Lavinia,” pakilala nito, at naglahad ng kamay.
Nakipag-kamay siya, para hindi naman siya magmukhang bastos.
“Hi, I’m Betty,” singit naman ng isa. Ito naman ay naka crop top at mini skirt.
"Hello," I greeted and walked away.
Instead of talking to the two women whose clothes were lacking in fabric, I'll just look for Dwight, who compelled me to come here. But it's impossible to find him amid the sea of people.
Sa may veranda na lang ako nagpunta, may mga tao pa rin naman dito, pero at least wala ng nagme-making out, hindi tulad ng nasa baba. Nang dumungaw ako sa baba, nakita ko sina Dwight na masayang nagsasayawan kasama ng iba pa naming kaibigan, bababa na sana ako nang makita ko si Carla na papalapit sa akin.
Carla’s POV
Kanina pa ako paikot-ikot dito sa bahay nina Dwight para hanapin si Gino, ngunit bigo ako, kahit saan ko ilibot ang mga mata ko hindi ko siya makita. Hindi ko alam kung pumunta ba talaga ito. Knowing him, he isn't used to attending parties like this.
Nagpunta na lang ako sa veranda para magpahangin at makapagmuni-muni. Paakyat pa lang ako sa hagdan nang maramdaman ko ang aking mga balahibo na nagsisitayuan, isa lang ang ibig sabihin nito, malapit lang sa akin si Gino, ‘yon kasi ang palatandaan ko. Hinanap ko ito sa buong veranda at sa hindi inaasahang pagkakataon, when our gazes collided, I instantly smiled.
Kaagad akong lumapit kay Gino ng hindi nawawala ang aking ngiti sa mga labi. “Gino, you came,” masigla kong sambit.
He clenched his jaw and muttered, "Carla."
He had always called me by my name, but I suddenly felt otherwise. I was overjoyed. Halata sa mukha ni Gino na hindi siya masayang nagkita kaming dalawa, pero para sa akin ito na ang pinakamasayang araw na nagkita kami, and it will most likely be the final time I sees him.
I could barely get into school a few days before graduation due to over-thinking. I had feelings for Gino for four years. I've been after him for almost four years. The possibility of not seeing him again makes my heart break.
“Akala ko hindi ka na pupunta,” mahina kong wika.
“Nandito na ako ‘di ba? Ano ba ‘yong gift na sinasabi mo?!” masungit nitong tugon.
“P’wede bang mag-usap tayo, privately?”
Pumayag si Gino, at naghanap kami ng private place, ngunit wala kami makita dahil kahit saang sulok man ng bahay ay may tao. Nag-try kaming magpunta sa kuwarto at swerte naman at may bakante. Pumasok na kami sa loob at pagkasara ng pinto ay naglahad ng kamay sa akin ang binata.
“Ah Gino, bakit nakalahad ang kamay mo?” nagtatakang tanong ko.
“Where’s the gift you are talking about?” tugon nito.
“A-ano k-kasi Gino,” nauutal kong sabi.
Napako na ako sa aking kinatatayuan at sobrang pula na ng mukha ko sa hiya. Kaya lang ba siya nagpunta sa party na ito dahil sa sinabi ko na ibibigay ko ang aking last gift and after that ay lulubayan ko na siya?
Nothing seems to be going to change about my one-sided love. Gino had been irritated with me since then. Sino nga ba naman ang matutuwa sa taong palaging nakabuntot sa iyo na parang aso. It's painful to be rejected every time I approach him, but I'm not giving up.
“P’wede bang pakibilisan mo? Gusto ko na sanang umuwi,” pakiusap ni Gino.
Nakatayo lang ako sa harapan ni Gino at nakatitig ako sa kaniyang mga mata. Iniisip ko kung paano ko sasabihin sa kaniya na ang sarili ko ang regalo ko sa kaniya. Tatanggapin niya kaya ito? Paano kung hindi? Napakalaking kahihiyan nitong gagawin ko.
Gino’s POV
Nauubos na ang pasensiya ko kay Carla, kanina pa siya nakatayo sa harapan ko. Hindi ko alam kung may ibibigay ba talaga siya o niloloko lang niya ako.
Apat na taon na akong nagtitiis sa presens’ya ni Carla. Nabansagan pa itong desperada ng mga kaklase namin dahil sa kakahabol sa akin, ngunit parang wala lang ‘yon sa kaniya, hindi ‘yon naging dahilan para tigilan niya ako. Palagi ko na rin nga siyang pinapahiya kapag kinakausap niya ako. Ayoko ko sa isang babae ang easy to get, ‘yong tipong itinatapon na niya ang kaniyang sarili sa lalaki, in short ayoko kay Carla, she’s not my type.
“Tatayo ka na lang ba d’yan?” irita kong tanong. “Alam bang pumayag akong mag-usap tayo privately to get the gift that you mention. You said you'd stop chasing me after I took that fucking present, so I guess you meant it,” dagdag ko pa.
Nakayuko lang ito pero unti-unti niyang inaalis ang kaniyang saplot sa katawan.
“Hey, hey Carla, what are you doing?”
Pulang-pula ang mukha nito nang tumingin sa akin. “I’m giving my gift to you Gino,” mahina nitong sabi.
Nilapitan ko ito at niyugyog ang magkabila niyang balikat. “Are you out of your mind, Carla? Don’t do this.”
“But I want to. Please Gino, just this once,” naiiyak nitong sambit.
“Carla, why are you doing this?”
Naguguluhan na ako sa babaeng ito, ano ba ang regalo ang sinasabi niya, ang katawan niya? Tanong ko sa sarili ko.
“Are you that numb to not feel it Gino? After what I've been through? You don't know why? "She cupped my face in her hands." "Gino, I adore you."
Gusto ko sanang sabihin sa kaniya na baka hindi pa talaga love ang nararamdaman niya sa akin, baka infatuation lang. Ngunit hindi na ako makapagsalita dahil hinahalikan niya ako sa labi. Nakakawit na rin ang mga kamay niya sa akin batok at mas dinidiinan pa ang mga halik.
Hindi naman ako bato para hindi makaramdam ng kakaiba sa katawan, hinapit ko na sa baywang si Carla at sinasagot ang bawat halik niya sa akin. Ako na rin ang nagpatuloy sa pagtatanggal ng kaniyang damit. In my ears, Carla's moaned sounds like melody.
Tanggapin mo lang ang regalo ko sa iyo, promise titigilan na kita, naalala kong sabi ni Carla. Gusto ko lang naman na tigilan na niya ako kaya ako pumayag sa gusto nito. Pero hindi ko maipagkakaila na masarap si Carla, parang lasang alak ang labi nito kaya naman patuloy siyang nalalasing.
Binuhat ko ito at hiniga ko sa kama, rinig na rinig ko ang kabog ng dibdib niya habang nakapatong ako sa kaniya. Hindi siguro akalain ni Carla na papatulan ko ang kaniyang kalokohan.
Umupo ako sa paanan niya at tinitigan ang kaniyang katawan. “Can you take off my clothes?” wala sa sarili kong wika.
Lumuhod ito sa harapan ko at dahan-dahan niyang hinawakan ang t-shirt ko. Kitang-kita ang panginginig ng kamay nito at nakaiwas ang tingin. Muli ko siyang inihiga and I kissed her again, this time from her lips to her neck. It was incredibly gentle. I also enjoy hearing her moan my name. Mas ginaganahan ako sa aming ginagawa. I'm sure she felt my manhood in her belly.
Mas lalo ko pang diniinan ito at inilapit ko ang bibig sa kaniyang tainga and whispered, "Last chance to back out, my dear."
"No, I-I'm not backing out," she stutteringly answered.
“All right.”
I kiss her again, and she starts moaning also. Ngayon lang ako nakatagpo ng babae na sobrang responsive, kaunting dampi lang ng kamay ko sa katawan para bang nagbibigay kaagad ito ng pleasure sa kaniya. Pinagsawa ko ang aking mga labi sa leeg nito hanggang sa umabot ako sa kaniyang malulusog na boobs. I'm sucking on one while fiddling with the other. She arched her back and offered herself even more to me, and she even gets in my hair.
Napaigtad ito nang ang hiyas na niya ang hinahalikan ko, at nakikita ko ang kamay niyang napapahigpit na ang hawak sa kumot. Mas lalo ko pang ninamnam ang hiyas nito, and her juice taste like a wine for me.
When I entered, I saw pain in her face as I split her legs with her thighs.
"What the hell, is this your first time?" I exclaimed.
"Yes, Gino," she responded hesitantly, "And I want you to be my f-first."
I claimed her that night not once, not twice, but several times after she stated she wanted me as her first. Habang nagsasaya ang mga kaklase namin sa baba, gumagawa naman kami ni Carla ng sarili naming ingay dito sa kuwarto.
Nakapatong ako sa kaniya ng pagkatapos kong labasan ng pang-ilang beses, kitang-kita ko rin sa mga mata ang pagod at panghihina. Binigyan ko siya ng mabilis na halik sa tungkil ng kaniyang ilong at nahiga ako sa tabi niya. Nakatulog ako sa sobrang pagod kaya naman nakatulog ako ng hindi ko namamalayan, paggising ko wala na si Carla sa tabi ko. Pinagkibit-balikat ko na lang ito, at nang nagbibihis na ako may nakita akong note sa bed side table, kinuha ko ito at binasa.
‘Hi Gino, kung mababasa mo man ito siguro umaga na. I just want to say sorry and thank you. Sorry kasi umalis ako nang hindi mo alam, siguro for the betterment na rin. And thank you for accepting my gift for you. Alam kong hindi naging madali ‘yon para sa iyo, but you granted it. See you when I see you.
I love you. Good bye.
Carla ❤Gino’s POVUmuwi muna ako sa bahay para kumuha ng ibang gamit, magtatagal pa raw si Kyle sa hospital. Kailangan kong tatagan ang sarili ko, kailangan kong maging malakas para sa anak ko, hindi ko pa ito lubusang kilala at nakakasama kaya naman gagawin ko ang lahat para sa kanya.Pagbalik ko sa hospital, nadatnan ko si Carla na umiiyak.Dali-dali ko itong nilapitan. “What happened?” tanong ko.“Nagsimula na namang magdugo ang ilong ni Kyle,” wika nito habang umiiyak.Napasapo ako sa aking mukha. Ano ba itong nangyayari sa aking pamilya. “Kayo po ba ang pamilya ng bata? Kailangan po siyang masalinan ng dugo dahil pababa po nang pababa ang platelets niya,” sambit ng nurse.“I can donate blood for my son,” wika ko.“Ako din magdo-donate ako,” ani Carla.“Maaari po kayong pumunta sa may laboratory para ma-check kung compatible po ang dugo ninyo sa bata,” wikang muli ng nurse.Hinawakan ko sa kamay si Carla at naglakad kami papunta sa laboratory. Nakuhanan na ako ng dugo ngunit si Carla ay
Carla’s POVMahigit isang linggo na ang nakakalipas magsimula ng tumira na kami ng anak ko sa pamamahay ni Gino. Sa loob ng isang linggo, marami na ang nangyari ngunit hindi pa rin nagsi-sink in sa aking utak ang mga ito. Nakalipat na ng school si Kyle, sa school ng kaniyang pinsan na sina Karl at Karel. Alam na rin nina Greg na dito na kami tumutuloy ng anak ko. At mamayang gabi ay pupunta kami sa bahay ng mga magulang ko para sabihin sa kanila ang mga nangyayari. Ilang araw na rin kasi ang pag-aalala nila sa amin. Napag-usapan namin ni Gino na mauuna ko munang sabihin sa magulang ko ang namamagitan sa amin bago kami pumunta sa angkan niya. Nagulat ako ng biglang may yumakap sa aking likuran. “What are you doing?” bulong ni Gino.“Just designing some dresses,” sagot ko.Nasa veranda ako ngayon at busy na nakaharap sa aking ipad ng biglang sumulpot itong si Gino. "I can't wait until later."Bakit naman?” tanong ko habang gumuguhit pa rin ako sa ipad.“Because I can face your parents
Gino’s POVNag-aya ang anak ko para manuod kami ng movie kaya naman kaagad ko itong pinagbigyan. Everything for my son. Nagpunta na kami sa entertainment room ni Kyle, si Carla naman ay nagpunta sa kusina para maghanda ng aming makakain habang nanonood. Parang ang sarap naman sa pakiramdaman ang ganitong pangyayari, nagba-bonding kami ng anak ko tapos naghahanda naman ng pagkain ang mommy niya. “Daddy can we watch this one?” tanong ng anak ko sabay lahad sa dvd na hawak niya.Napakunot ang noo ko dahil ito ang favorite movie magsimula bata ako. “Of course we can watch that.” Kinuha ko kay Kyle ang dvd at nilagay na sa dvd player. “You know what Kyle, this is my favorite movie,” wika ko.“Really Daddy? I also want this movie,” nakangiting sagot ni Kyle.Pasimula na ang movie ng saktong dumating si Carla, may dala-dala itong bowl ng popcorn at tatlong juice drinks.Napapatalon ang puso ko sa saya, ito ang pangarap ko noon pa man. Ang magkaroon ng isang masayang pamilya.“Mommy sits b
Gino’s POVNakalabas na kami ng hospital at sa bahay ko dineretso si Kyle, pero kasama ko pa rin si Carla, sumama rin si Greg at Bea.Hindi ko na pinakinggan pa kung ano ang sasabihin ni Carla. Mas uunahin ko muna ang kapakanan ng aking anak.“Mommy, who’s house is this?” tanong ni Kyle kay Carla.Lumuhod ako sa harapan ni Kyle. “This is our house baby,” sagot ko.Sina Greg at Bea ay busy sa paghahakot ng mga gamit. Hindi naman karamihan ang dinalang gamit ni Carla para kay Kyle. Siguro ay iniisip pa rin nito na ibabalik ko pa ang anak niya.“Really? Does this mean that Mommy and I will live here?”“We will talk about that later. Pasok muna tayo sa loob,” ani ko.Nang papasok na kami sa loob, nakasalubong namin sina Greg.“Kuya, alis na kami, biglang tumawag si mama at may inuutos sa amin,” wika nito.“Ah ganoon ba, sige maraming salamat sa pagtulong,” sagot ko.“Wala po iyon kuya, masaya po kami na makatulong lalo na sa gwapong batang ito,” sambit ni Bea at hinaplos pa niya ang buhok
Carla’s POVNarito ako ngayon sa harapan ng malaking building kung saan naroroon ang kumpanya nila Gino. Pa-urong sulong pa ako sa pagpasok, dahil hindi ko talaga alam kung kakayanin ko bang sabihin kay Gino ang ganitong bagay. Hindi ko kasi akalain na sa ganitong paraan pa niya malalaman na may anak kaming dalawa. Nang mapag-isipan ko na hindi na lang ako tutuloy, dahil baka isipan niya ay gumagawa lang ako ng gulo. Pabalik na sana ako sa aking sasakyan ng biglang may tumawag sa pangalan ko.“Ate Carla.”Hindi na sana ako lilingon dahil alam kong si Greg ang tumawag sa akin. Ngunit hindi ko namalayan na nasa tabi ko na siya.“Oh Greg ikaw pala ‘yan,” maang-maangan kong wika.“Ano ang ginagawa mo rito ate? May kailangan ka ba kay kuya?” tanong nito.“A-ahm a-ano kasi, oo sana. Gusto ko sana siyang makausap,” sagot ko.Nandito na rin naman ako, lalakasan ko na ang loob ko para makausap si Gino.“Let’s go inside. Hindi naman siguro busy si kuya today,” ani Greg.Sumunod ako kay Greg sa
Greg’s POVNarito akong muli sa hospital kung saan naka-confine ang anak ni ate Carla. “Ano na naman ang ginagawa mo rito?” salubong sa akin ni doc Perez- ang doctor ng anak ni ate Carla.Binigyan ko siya ng isang nakakalokong ngiti. “Hindi na ba ako p’wedeng bumisita sa iyo?” wika ko habang naglalakad papalapit sa lamesa niya.“Alam ko na ang mga ngiting ganyan Greg, hindi mo na ako madadaan sa paganyan-ganyan mo,” masungit na sagot nito.“Ang sungit mo naman. Hindi ka na naman ba naka-score sa syota mo,” biro ko.Bigla na lang may lumipad na ballpen sa harapan ko. At kitang-kita ko sa mukha ng kaibigan ko ang galit na kaniyang nararamdaman.“Hoy Mr. Perez nagbibiro lang ako,” ani ko. “Para namang hindi ka pa sanay sa akin.”“Ano ba kasi ang ginagawa mo rito?” masungit pa rin nitong wika. “Kung manggugulo ka lang ulit, pwede ba ‘wag ngayon Greg, marami akong ginagawa.”Nagmasid-masid ako sa office nitong kaibigan ko. “May extra ka bang uniform dito?” tanong ko.“Extrang uniform? At