Matapos tapusin ang unang layer, agad na ipinadala ni Karylle ang isang sertipikasyon kay Lucio.Sa sobrang tuwa ni Lucio, agad siyang nagbayad para sa pangalawang layer gamit ang link na ibinigay ni Karylle.Matapos ang halos isang oras na paghihintay, natapos din ang pangalawang layer. Dahil sa sobrang saya, hindi na siya nagdalawang-isip na magbayad muli para sa pangatlong layer!Sa hapon pa lang, nakapagbigay na si Lucio ng kabuuang 500 milyon kay Karylle!Samantalang si Karylle naman ay relaks lang. Sa totoo lang, hindi niya kailangang magtagal sa pag-crack ng mga security layers, pero sinadya niyang patagalin ito. Una, para pahirapan si Lucio at pangalawa, para hindi niya maramdaman kung gaano kadali ang prosesong ito para kay Karylle.
Ang taong ito...Anong galing!Matagal nang sinusubukan ng presidente ko na makalusot, pero puro hadlang niya lang ang nakita niya?Sa puntong ito, hindi na alam ni Bobbie kung ano ang sasabihin.Samantala, muli nang sinubukang basagin ni Harold ang sistema, at hindi na umalis si Bobbie sa harap ng computer—tuluyan siyang nakatutok dito.Samantala, ang taong pinaghahanap nang husto ni Harold at ng mga technician ng Sanbuelgo Group ay kasalukuyang nakaupo sa sofa, may hawak na plato ng fruit salad. Walang anumang iniinda, kumakain siya habang nanonood ng TV.Parang hindi niya naaalala ang ginawa niya kaninang hapon.Biglang tumunog ang cellphone niya, dahilan upang maiba ang atensyon niya.- Nicole: Baby, labas tayo bukas?- Karylle: Tsk, hindi ka ba natatakot na masaktan ako ulit?- Nicole: Hahaha! Huwag kang matakot, mabilis ka nang gumaling. At isa pa, hindi ba kita nailigtas noon? Huwag mong kalimutang magpahinga bukas. Pumunta ka na sa akin nang maaga para makaiwas ka kay Christia
Ibinaba ni Karylle ang tingin at umiwas. “Huwag na, tingnan mo na lang kung ano ang gusto mong bilhin.”Alam niyang nagkakilala lang sila ni Reyna dahil kay Harold, kaya ayaw niyang magkaroon ng anumang koneksyon pa rito.At tama nga, ang babaeng nakatayo sa harap ng shopping guide—na kasalukuyang nakikinig sa paliwanag tungkol sa mga underwear—ay walang iba kundi si Reyna.Pero ngayon, tila hindi na interesado si Reyna sa sinasabi ng shopping guide. Sa halip, nakatuon ang pansin niya kay Karylle.Nang makita niyang isinama ng isa pang shopping guide sina Karylle at Nicole papunta sa silangang bahagi ng tindahan, agad siyang lumapit."Miss Granle, ang ganda ng pagkakataon."Dahan-dahang lumingon si Karylle at nakita si Reyna na may bahagyang ngiti sa labi. Ginantihan niya ito ng bahagyang ngiti rin. “Miss Reyna.”Kung hindi siya kinausap ni Reyna, hindi rin siya magpapakita ng interes. Pero dahil nagbigay ito ng bati, hindi naman siya maaaring maging bastos.Wala naman silang samaan n
"Ha...? So ano ba talaga ang ibig sabihin ng pagbati mo sa kanya kanina?"Si Elaine, na matagal nang kaibigan ni Reyna, ay simple lang mag-isip. Medyo mabagal siyang makatunog sa mga bagay-bagay, pero hindi naman siya masama. Sa loob ng maraming taon, palagi siyang umaasa kay Reyna para sa suporta at proteksyon. Dahil dito, walang sinuman ang naglalakas-loob na galawin siya kapag nasa tabi niya si Reyna.Ngunit kahit matagal na siyang kasama ni Reyna, hindi pa rin gaanong lumawak ang kanyang pang-unawa.Matigas ang ulo, pero wala namang masamang intensyon.Ngumiti lang si Reyna. “Hinahangaan ko lang siya at gusto ko siyang yayain mag-dinner.”"Ha?? Hinahangaan? Sabi mo hindi mo siya kayang maging kaibigan, pero bakit mo pa siya iniimbitahan sa hapunan?"Napabuntong-hininga si Reyna. “Ay, tama na nga, mag-shopping na lang ulit tayo. Tapos mamaya, kakain tayo. Anong gusto mong kainin?”Litong-lito si Elaine. “Ate, hindi ko talaga maintindihan… Sabihin mo na lang nang direkta kung ano ba
"Haha, sige, maghihintay si Lola sa'yo." Masigla ang matandang ginang, kakagising lang niya mula sa maikling tulog kaya mas maayos na ang kanyang pakiramdam.Masaya silang nag-uusap na parang tunay na magkamag-anak—walang alitan o hadlang sa pagitan nila.Sa gitna ng tawanan at kuwentuhan, hindi nila namalayan na oras na pala ng hapunan."Lady Jessa, Miss Granle, handa na po ang pagkain. Ihahain ko na ba?"Bahagyang nagulat si Lady Jessa. "Ganito na pala ang oras? Sige, ihain mo na.""Opo."Tumayo si Lady Jessa nang may ngiti, at hindi niya binitawan ang kamay ni Karylle habang naglalakad sila papunta sa lababo para maghugas ng kamay.
Ang ngiti sa labi ni Harold ay bahagyang nagbago. "Oo."Nanatili siyang tahimik, hindi sigurado kung ano ang binabalak ni Harold.Walang alinlangan o pag-aalinlangan si Harold. Direkta siyang tumingin kay Lady Jessa at malumanay na sinabi, "Gusto kong magpakasal ulit."Hindi agad ito naunawaan ni Lady Jessa. Nakatingin pa rin siya kay Harold, ngunit nanatili itong tahimik at tumingin lang sa kanyang lola.Ilang sandali pa bago napagtanto ni Lady Jessa ang sinabi nito. Napatingin siya kay Harold na may halong gulat at hindi makapaniwala, pero pinilit niyang panatilihin ang kalmadong tono, "Tama ba ang narinig ko?"Tumango si Harold. "Oo, tama ang narinig mo. Magpapakasal akong muli."Nanlaki ang mata ni Lady Jessa. Hindi siya makapaniwala sa kanyang narinig."Magpapakasal ka ulit?!"Tumango lang si Harold. Alam niyang mabibigla ang kanyang lola, lalo na dahil matigas ang paninindigan niya noon. Hindi na rin nakapagtataka na hindi siya basta paniwalaan nito.Bago pa siya makapagsalita,
Ngayon lang niya napagtanto na hindi lang tinanggap ni Lola Jessa si Karylle bilang apo, kundi ginawa rin siyang ampon na apo.Napabuntong-hininga siya nang walang magawa.Muling nagsalita si Lola Jessa, "Kaya hindi mo rin pwedeng gawin ito. Kung wala kang maibibigay na matinong dahilan, hindi lang kita tutulungan, kundi pipigilan pa kita!"Kung naririnig ito ni Karylle ngayon, siguradong hindi niya alam kung gaano siya matutuwa.Muling napabuntong-hininga si Harold at walang nagawa kundi aminin, "Oo, gusto ko siya."Para sa layunin niya, hindi na mahalaga kung nagsisinungaling siya.Bukod pa roon, hindi na magiging romantikong tauhan si Karylle sa buhay niya. Kung sila ang magkakatuluyan, magiging perpekto ang lahat.Perpekto.Paulit-ulit niyang inulit ang salitang iyon sa isip niya, hindi niya alam kung may pinipigilan siyang emosyon."I...," nag-aalangan si Lola Jessa, hindi alam kung ano ang sasabihin. Ang mga mata niya ay puno ng pagdududa.Totoo bang gusto talaga ni Harold si Ka
Hindi niya alam kung ano ang sasabihin, at hindi rin niya sigurado kung dapat ba niyang pag-usapan ito kay Harman.“Huh?” Napakunot-noo si Harman nang makita ang ina niyang tila nag-aalinlangan.“May hindi ka ba masabi sa akin?”Saglit na nagliwanag ang mata ni Lady Jessa bago tuluyang sinabi kay Harman ang nangyari kanina.Napamaang si Harman. “Gusto niya talagang makipagbalikan?”Tumango si Lady Jessa. “Pero pakiramdam ko may hindi siya sinasabi sa akin. Talaga bang gusto niya si Karylle? Kung hindi naman totoo, ayokong masaktan si Karylle ulit.”Hindi agad sumagot si Harman, tila iniisip ang narinig.Muling nagsalita si Lady Jessa, “Nag-aalala lang talaga ako. Hindi ko alam kung ano ang dapat gawin. Kung ipipilit ko silang magkabalikan gaya noon, parang hindi patas kay Karylle. Pero paano kung talagang nagsisisi na si Harold? Dati, mahal na mahal ni Karylle si Harold. Maaaring pinapakawalan na niya ito ngayon, pero hindi naman ibig sabihin na tuluyang nawala na ang nararamdaman niy
Direktang tumingin si Harold sa direksyon ng kama—pero wala siyang inaasahan na ganoon ang aabutan niya.Maayos ang pagkakakumot. Walang kahit sinong natutulog doon. Napatingin siya sa banyo, umaasang baka nandoon si Karylle, pero nanlamig ang pakiramdam niya nang makita na bukas din ang pintuan nito—at wala ring tao sa loob.Agad siyang nanigas. Dumilim ang kanyang mukha. Mabilis niyang kinuha ang cellphone at tinawagan si Karylle. Pero ang tanging sagot ng automated voice ay: "Ang tinatawagan mong numero ay kasalukuyang naka-off."Lalong bumigat ang pakiramdam ni Harold. Hindi na siya nag-aksaya ng oras. Lumabas siya ng silid at nagtungo sa kwarto ni Roy.Pagkatok pa lang niya ay sunod-sunod na, halatang walang pasensyang naghihintay. Inis na inis na boses ang narinig niya mula sa loob.“Sino ba ‘yan! Umaga-umaga, puro katok! Wala bang respeto sa tulog ng tao?!”Wala sa loob ni Roy na si Harold pala ang nasa labas. Patakbo pa siyang lumapit sa pinto, handang murahin ang kung sinuman
Habang pinagmamasdan ni Karylle ang lalong lumalamig na ekspresyon ni Harold, mahinahon siyang nagsalita, “Maraming babae ang gustong pakasalan si Mr. Sanbuelgo. Ang anak ng Saludes, ikaw lang naman ang gusto niya mula noon, ‘di ba? Kung gugustuhin mo, handang-handa na si Miss Saludes na bigyan ka agad ng anak. Kaya hindi mo kailangang manatili rito—pwede kang humanap ng iba. Kahit magpakasal tayong muli pero wala namang nararamdaman sa isa’t isa, para na lang tayong mga robot na nabubuhay dahil sa obligasyon. Para na rin tayong niloloko si Lola. Hindi patas ‘yon.”Sa puntong ito, malinaw na kay Karylle ang lahat. Hindi na niya kayang ipagpatuloy ang kasinungalingang iyon, kahit pa para sa ikatatahimik ng matanda. Para sa kanya, hindi iyon simpleng white lie—kundi isang malinaw na panlilinlang.At sa isang iglap, tila lalo pang lumamig ang paligid.Pero si Karylle ay tila hindi na apektado. Napabuntong-hininga siya at mahinang nagsabi, “Pagod na ako. Gusto ko na sanang magpahinga. May
Nakatayo si Nicole sa gilid habang tahimik na nanonood, pero nang mapansin niyang may dugo pa rin ang sugat ni Karylle at hindi pa rin ito gumagaling, bigla siyang namutla. Hindi siya makapaniwala sa nakita. Grabe, ganito pa rin kaseryoso kahit lumipas na ang isang araw at isang gabi?Napuno ng pagkabahala ang puso ni Nicole. Ang masaya niyang ekspresyon kanina ay agad na nawala. Habang nakatitig sa tila malalim at nakakatakot na sugat sa likod ni Karylle, halos mapaluha siya sa awa. Dati ay sobrang kinis at puti ng likod na ‘yan... ngayon—nasira na!Habang inaasikaso ng doktor ang sugat ni Karylle, sinubukan nitong ilihis ang atensyon ng dalaga. Baka kasi hindi niya kayanin ang sakit. Pero laking gulat ng doktor nang makitang tahimik lang si Karylle—walang reklamo, walang daing, ni hindi man lang napakunot ang noo. Sa edad niyang ‘yon, napakalakas ng loob.Dahil doon, hindi na nag-aksaya ng oras ang doktor. Nagpatuloy siya sa maingat ngunit mabilis na pag-asikaso sa sugat.Maya-maya,
Biglang nag-iba ang mukha ni Andrea—namutla siya sa gulat.Ang misteryosong taong nakikipag-ugnayan kay Adeliya… gusto na talagang patayin si Karylle.Kung mamatay si Karylle, paano na ang Granle Group?Sa sandaling iyon, hindi na maitago ni Andrea ang kaba. Napuno siya ng takot at pagkabalisa.Napakunot-noo si Lucio at tinanong, “Ano bang pinagsasabi mo?”Hindi kailanman inamin ni Andrea kay Lucio ang tungkol sa misteryosong taong kinakausap ni Adeliya. Ayaw niya kasing madamay ito. Lalo na’t takot siyang makialam pa si Lucio at baka makipag-ugnayan pa ulit sa taong ‘yon.Pero bago pa siya makaisip ng paraan para iwasan ang usapan, si Adeliya na mismo ang nagbunyag ng lahat.Natigilan si Lucio at ilang segundo siyang tahimik. Maya-maya, mariin siyang napakunot-noo at nagsalita, “So may ganito ka palang kasunduan sa ibang tao?!”Napakagat-labi si Adeliya at ayaw nang magsalita. Tahimik lang siya sa gilid, pero halatang puno ng galit at lungkot ang loob.Sumingit si Andrea, halatang na
Matalino si Adeliya. Kahit hindi pa siya sinabihan, alam niyang darating din ang oras na sasabihin sa kanya ni Karylle ang lahat. At kapag nangyari 'yon, baka pa ito dagdagan at palalain ang kuwento—mas lalo lang siyang masasaktan!Pareho rin ng iniisip si Lucio sa sandaling iyon. Pangit ang ekspresyon ng mukha niya—madilim at punong-puno ng kabiguan. Pero wala siyang masabi. Hindi niya kayang pabulaanan ang sinabi ng anak nila.Kita ni Adeliya sa mga mata ng ama niya—tama ang hinala niya.Tama siya. Tama ang hula niya!Sana nga'y mali siya. Sana nagkamali lang siya ng iniisip.Pero ang mga reaksiyon ng kanyang mga magulang ay nagsilbing kumpirmasyon. Totoo ang kutob niya. Ibinenta nga ng kanyang ama ang bahay at inilabas ang lahat ng ari-arian nila, para lang kumuha ng taong kayang sirain ang sistema ng Sanbuelgo Group. Pero sa huli, nabigo rin ang lahat. Wala ni isang kusing ang bumalik!Sa isang iglap, nanginig ang mga pilikmata ni Adeliya. At sumunod, tuloy-tuloy nang pumatak ang
“You…”Isang salita pa lang ang nasambit ni Adeliya pero agad niya rin itong pinigilan. Mahina lang ang boses niya, halos hindi marinig dahil sa lakas ng boses ni Andrea habang nagsasalita.“Nagluto ako ng paboritong ulam ng lolo mo ngayon—braised vinegar fish! Tikman mo, sabihin mo kung masarap!” masayang sambit ni Andrea.Huminga nang malalim si Adeliya. Forget it, sabi niya sa sarili. Pinilit niyang kontrolin pa ang sarili, kahit papaano, hintayin na lang niyang matapos silang kumain.Si Lucio naman ay tila interesado. “Ayos ‘yan, tikman ko nga,” aniya habang nakangiti.Wala na sa mood si Adeliya para kumain, pero dahil ayaw niyang magutom ang mga magulang niya, pinilit pa rin niyang kumain. Sa totoo lang, parang pinipilit niyang lunukin ang pagkain habang bugso ng emosyon ang nilalabanan niya.Sa wakas, matapos ang tila walang katapusang pagkain, natapos din ang hapunan.Bumaba ng kaunti ang balikat ni Adeliya habang ibinaba niya ang hawak na kutsara’t tinidor. Tiningnan niya ang
Ayaw na talagang makipag-usap pa ni Karylle kay Adeliya. Sa palagay niya, sapat na ang mga nasabi niya para magdulot ng kaba at magtulak kay Adeliya na mag-imbestiga pa nang mas malalim.Alam niyang matalino ang pinsan niya. Malamang ay nakakahalata na ito. At kapag nagkaharap sila mamaya sa bahay, siguradong may matitibay na sagutan. Sa oras na iyon, baka mas marami pa ang mabunyag.Ngumiti si Karylle. Hindi siya komportable kapag masyadong kampante ang kalaban. Kailangan laging may nararamdamang pangamba.Naalala pa niya, ilang linggo na ang nakalipas, ilang beses na rin nadawit si Adeliya sa imbestigasyon ng pulis. Sa sobrang dami ng kinasasangkutan nito, halata na ang takot at pagkalito sa kilos nito—maging ang tila depresyon na unti-unting sumisiksik sa katauhan ng pinsan niya. Iyon ang dahilan kung bakit siguradong hindi siya binabalitaan ni Lucio. Para kay Karylle, inosente pa rin siya sa mga nangyayari, at ito ang pinaka-ayaw ni Adeliya—ang hindi niya alam ang buong kwento."A
Sa araw na iyon, wala si Harold kaya kampante si Karylle sa pananatili niya. Kasama niya si Nicole na laging nasa tabi niya. Paminsan-minsan ay nagkukwentuhan at nagtatawanan ang dalawa, at kung minsan ay pinipilit pa ni Nicole si Karylle na matulog.Pagsapit ng hapon, ngumiti si Nicole kay Karylle. "Baby, what do you want to eat?""Anything. Kahit ano, okay lang sa akin," sagot ni Karylle, na hindi naman mapili sa pagkain."Okay, I'll go prepare!""Thank you for your hard work.""Ayy, hard fart! Lahat ng effort ko, tandang-tanda ko 'yan ha! Kapag nakaluto ako ng ilang beses para sa'yo, ikaw naman ang magluluto para sa’kin next time!" ani Nicole. "Alam mo ‘yung kasabihan na 'The grace of dripping water is returned by a spring'? Ganun din tayo. I call someone to do it, and then you cook for me next time, okay?"Natawa si Karylle. "That makes sense."Napangiti rin si Nicole. Ilang ulit na rin niyang naagaw ang pagkain ni Karylle noon, kaya sanay na siya. "Okay, okay. I’ll just have som
Ngayon, wala pa ring alam si Adeliya. At kahit pa gusto niyang malaman ang totoo, hindi rin siya makakatiyak kung makikita niya ang sagot sa kumpanya.Lalong lumalalim ang gabi.Ngunit may ilang tao na hindi pa rin natutulog.Sa loob ng kanyang kwarto, kakaligo lang ni Harold. Bagama’t presko na ang pakiramdam niya, hindi pa rin naaalis ang inis niya kay Karylle. Tahimik ang ekspresyon ng mukha niya, pero halatang may galit pa rin sa loob.Tumunog ang cellphone niya. Isang numerong walang pangalan ang lumitaw sa screen.Gaya ni Karylle, hindi rin siya nagse-save ng mga contact. Pareho silang may photographic memory at kabisado ang mga numero ng taong mahalaga sa kanila. Kaya agad niyang nakilala kung sino ang tumatawag—si Bobbie.“Mr. Sanbuelgo,” ani Bobbie sa kabilang linya, “pinasilip ko na ang sitwasyon. Medyo malalim ang pinagtataguan ng mga taong ‘yon. Mahirap silang ma-trace ngayon.”Malamig ang tono ni Harold nang sumagot. “'Yan na ba ang sagot mo sa akin?”Napalunok si Bobbie.