PROLOGUE

Sa isang park ay may isang dalaga na naka-upo sa bench habang naghihintay sa kaniyang kasintahan. Bakas sa maganda nitong mukha ang lungkot at pag-aalala. Mahigit isang buwan itong hindi nagparamdam sa kaniya kaya nahihirapan siya sa mga nagdaang araw. Madaming nangyari na hindi inaasahan. Madami silang dapat pag-usapan na magpapabago sa kanilang buhay.

Klint Axis Salvador is the name of her boyfriend. Mula ito sa pamilya na masasabi mong nasa tuktok ng tatsulok ang status ng buhay nito. Kilalang-kilala ito sa University dahil isa ito sa sikat na grupo ng kalalakihan na hinahanggaan ng mga kababaehan. He's known as a playboy but he changed for her. She appreciates the effort, surprises he made for her to show his sincerity it's means a lot to her.

Isang pares ng panlalaking sapatos ang huminto sa karapatan niya. Ang pamilyar na amoy nito ang nanuot sa kaniyang ilong.

Nag-angat siya ng tingin. Halos maluwa ang maganda niyang mata ng makita ang itsura nito. Gusot-gusot ang suot nitong damit kung naglalakad lang ang platza ay hinabol na ito. Bago sa kaniya ang makita na may pasa at galos ang gwapo nitong mukha.

“K-klint.” Sambit niya sa pangalan nito.

Tumayo siya at hinawakan ang pisngi nito para tingnan ang galos na dumudugo pa. Halos maiyak siya ng makita ang mga ito. Hindi palaaway na tao ang kasintahan niya ngunit bakit may mga sugat ito?

“A-anong nangyari? Sinong may gawa nito sayo? Klint, ito ba ang dahilan kung bakit hindi ka nagparamdam sa akin ng mahigit isang buwan?” Nag-aalala na tanong ng dalaga.

Iniwas ng binata ang tingin sa dalaga at bahagyang lumayo dito. Sa ginawang iyun ng binata ay nagtaka ang dalaga. Para bang ayaw nito na magkadikit sila at halata sa kilos nito na may kakaiba. Hindi ito ang tipo ng lalaki na hindi palakibo ngunit bakit ngayon ay mukhang wala ito sa sarili? Nilukob siya ng matinding kaba.

“May problem—” He cut’s her off.

He sighed. “What do you want to talk to?”

Hindi makapaniwalang tumingin si Xianelle sa gwapo nitong mukha na walang emotion. Ramdam niya na iba kinikilos nito na para bang may mabigat itong problema ayaw niya mang dagdagan ito ngunit hindi niya maaring ipagpabukas ang mahalaga niyang sasabihin dito.

Kailangan nitong malaman na nagdadalang tao siya. Masyado pa mang maaga para sa kanilang dalawa ang maging magulang ngunit kailangan nilang panindigan. Ito lang ang tanging paraan para mailigtas ang sanggol na nasa sinapupunan niya mula sa kaniyang pamilya.

Mahal niya ang binata at bunga ng pagmamahalan nila ang sanggol na dinadala niya. Gagawin niya ang lahat para sa anak nila ni Klint. Hindi niya kayang pumatay ng isang sanggol na walang kamuwang-muwang at hindi niya maatim na kitilin ang buhay ng sarili niyang anak.

“Talk. I have important to –” Pinutol niya ang sasabihin nito.

Halata sa boses nito ang pagka-inip. Mahigpit ang hawak niya sa sling ng bag na dala niya. Mariin siyang napapikit bago tumingin sa mga mata nito.

“Klint, b-buntis ako.”

“Nice trophy.”

Nanlaki ang mata niya sa reaction nito.

“Klint, narinig mo ang sinabi ko? Buntis ako! Buntis ako at ikaw ang ama!”

Sa frustration na nararamdaman niya ay hindi niya maiwasang sigawan ito.

He smirked. “Pinadaplis ko lang ‘yun pero nakabuo.”

Mas lalong lumawak ang ngisi sa labi niya. “Ang galing ko naman masyado.”

“Hindi ako nakikipagbiruan sayo, Klint!” Sinamaan niya ito ng tingin.

“My parents discover about my pregnancy, Klint. Gusto nilang tangalin ang bata sa sinapupunan ko kung hindi kita maihaharap sa kanila. Kailangan mo akong panagutan. Kailangan ka namin ng anak ko, kung mahal mo ako ipaglalaban mo ako. Sasama na ako sayo pagtutulungan natin ito.” She added.

Hindi man madali para sa kaniya ang ginawang desisyon ngunit kakayanin niya na mabuhay na wala ang lahat ng nakasanayan niya. Handa siyang talikuran ang marangyang buhay para sa buhay ng dinadala niya. Hindi niya alam kung anong klaseng buhay ang naghihintay sa kaniya sa gagawin niyang ito ang mahalaga ay maisalba niya ang buhay ng kaniyang anak.

Gumalaw ang adams apple nito tanda na lumunok ito ng sariling laway.

“No.”

Napa-awang ang labi ng dalaga. Paulit-ulit niyang naririnig ang binitawan nitong salita. Matinding kaba ang bumalot sa kaniyang buong pagkatao.

Humarap sa kaniya ang binata.

“Sorry, but I came her to officially end up the things between us. I’ll never expect you to tell me that. What you want to freaking happened is a biggest stupidity, Xianelle.”

Umiling ang dalaga na para bang hindi siya makapaniwala sa sinabi ng kasintahan. Hindi iyun ang nais niyang marinig mula dito.

“Hihiwalayan mo pa rin ako kahit alam mo ng buntis ako?”

Her tear’s drop.

“Oo!” Sigaw ng binata.

Nagtangis ang bagang nito at bumakas sa gwapo nitong mukha ang galit na para bang matagal na nitong tinatago.

“Hindi kita mahal, Xianelle! Ang batang ‘yan ang sisira sa buhay ko! Sa buhay nating dalawa, Xianelle! Habang maaga pa,” He paused.

Napatakip ito sa bibig na para bang nagdadalang isip sa gustong sabihin nito.

“Abort it.” He continue.

Walang alinlangang sambit ng binata habang nakatingin sa mga mata ng dalaga. Ang isang palad ng dalaga ay malakas na tumama sa pisngi ng binata. Hindi nakagalaw sa kinatatayuan ang binata habang nakatingin siya sa dalaga na ngayon ay punong-puno na ng luha ang pisngi nito. Wala itong pinagkaiba sa magulang niya. Walang puso!

“Pangilabutan ka nga sa sinasabi mo, Klint! Anak mo ang dinadala ko! Dugo’t laman mo ang gusto mong patayin! Matatanggap ko pa ang sabihin mong maghiwalay na tayo pero hindi ko lubos maisip na masasabi mo ang bagay na ‘yan!” Tinulak niya ang binata.

“Mahal na mahal kita, Klint! Please, wag mo namang gawin ‘to! Parang awa mo na, panagutan mo ako. Para sa kaligtasan ng baby ko, ilayo mo na ako dito.” Pagsusumamo ng dalaga.

Mahigpit itong nakahawak sa damit ng binata bandang dibdib habang puno ng pagsusumamo ang mga nito na nakatingin sa binata.

Sinalubong ng binata ang titig ng dalaga. “Hindi kita mahal, Xianelle. Ang totoo niyan, ginamit lang kita para pagselosin ang ex-girlfriend ko at ngayong nagkabalikan na kami wala ng dapat pang namagitan sa ating dalawa dahil sa una pa lang ay hindi naman talaga kita gusto.”

“Hindi totoo ‘yan! Bawiin mo ‘yang sinabi mo! Mahal mo ako, Klint! Mahal natin ang isa't-isa!” Humagulhol ang dalaga.

“No, Xianelle. To tell you the truth, napagpustahan ka lang namin. Yeah! I court you because of staking with my friends. Effort, surprises is all part of my plans to easily get you. What I've done to you is just pretend. That's the truth!”

Sari-saring emotion ang bumalot sa puso ng dalaga. Pakiramdam niya ay may kung ano sa dibdib niya na hindi maipaliwanag ang sakit na kaniyang nararamdaman. She slap, punch the man in his chest until she feel weak.

“Walang hiya ka! Manloloko! Hayop!” Hinuli ng binata ang kamay niya.

“Xianelle, stop!” Galit na sigaw nito. Malakas na itinulak ng binata ang dalaga dahilan para mapa-upo ito sa damuhan.

“You must obey your parents. Don't make it so hard it's so simple to abort that since everyone doesn't like that child.”

Saglit siya nitong pinakatitigan.

“Abort it, Xianelle. If you value that kid more than the good life you had, well, I’m not that stupid as you are. I’m not going to choose you and your kid over my family reputation.”

Huling salita na narinig niya sa binata bago siya nito tinalikuran. Tuluyan na nga siya nitong iniwan. Sunod-sunod na kumala ang mga luha niya. Wala siyang lakas na tumayo. Hinang-hina siya sa mga salitang binitawan nito na kahit aso ay hindi magawang kainin.

Malinaw sa kaniyang pandinig na mas pinili nito ang reputation ng pamilya kaysa ang buhay ng magiging anak nila. Ginamit lang siya nito at ang mas masakit minahal niya ang lalaking pinagpustahan lang siya.

Ang binata na lang ang inaasahan niyang makakatulong sa kaniya upang mailigtas ang buhay ng sanggol na dinadala niya ngunit isa rin ito sa gustong mawala ito. Ilang minuto na lang ang natitira na ibinibigay sa kaniya ng ama na iharap dito ang lalaki na nakabuntis sa kaniya at kung hindi niya magawa iyun. Sapilitang tatangalin ang bata sa sinapupunan niya sa ayaw at gusto niya.

Mahigpit siyang napahawak sa maliit niyang tiyan ng lamunin ito ng hindi maipaliwanag na sakit. Sunod-sunod na pumatak ang mga luha niya. Hirap na rin siyang humingga dahil sa pag-iyak. Pinilit niya ang sarili na tumayo. Napahawak siya sa kaniyang hita ng maramdaman niyang may kung ano na dumadaloy dito. Nanginginig ang kaniyang mga kamay ng makita ang dugo sa kaniyang palad.

Siguro nga hindi pa ito ang tamang panahon para sa kaniya ang maging Ina ngunit ramdam niya na ang sakit ng isang Ina na mawalan ng isang anak.

Sunod-sunod na pumatak ang mga luha niya. Wala na siyang magagawa, kusa ng sumuko ang anak niya dahil siguro nararamdaman nito na hindi ito tanggap ng mga taong dapat na yumayakap sa dito.

“I’m s-sorry my little one...”