Bagama't tila nauupos na kandila ang pakiramdam ay pinanatili niya ang malay. Nagulat siya nang marinig na napagibik si Batik. Sa nanlalabong mata ay pilit niyang binanaag ang lalaki.
Labis ang kanyang pagkagitla nang makitang naka-angat ang mga paa nito sa lupa at sakal-sakal ng isang malaking bulto. Malakas na pinadapuan ito ng suntok sa mukha ng lalaking nanghimasok. Bumalandra si Batik at bumulagta. Sumargo ang ilong at binulwakan ng sariwang dugo ang bibig. Sinugod muli ito ng hindi nakikilalang lalaki at makailang ulit na tinadyakan sa dibdib. Hindi pa nakuntento at pinuntirya naman nito ang mukha ng bandido. Halos mabasag ang mukha ni Batik sa suot na combat shoes ng lalaking nangahas na atakehin ito. Gulapay at hindi na gumagalaw ang tampalasan. Sa wari niya ay nawalan na ito ng ulirat. Subalit hindi pa rin ito tantanan ng estrangherong lalaki. Napasinghap si Rose sa panghihilakbot. Ganoon pala ang pakiramdam ng makasaksi ng pagpatay. Nakakarimarim na tagpo. Kulang ang salitang marahas kung ilalarawan niya ang lalaki. Mas akma siguro na taguri rito ang pagiging brutal. Sa wakas ay humarap ang naturang lalaki kay Rose. Naka-suot ito ng bonnet, kung kaya't mahirap para sa dalaga na hulaan ang pagkakakilanlan nito.Panibago na naman ba itong banta sa kanyang buhay? Pilit siyang umatras nang magsimulang humakbang ang lalaki palapit. Sinakmal siya ng takot. Mangiyak-ngiyak na siya sa kawalan ng magawa at pag-asa. Lumuhod ang lalaki sa harapan niya. Awtomatikong itinaas niya ang isang kamay upang sana ay magmaka-awa. Impit siyang napaiyak. "Shhhh...." anang lalaki. Natigilan si Rose nang marinig ang pamilyar na tinig. Kumislap ang mata ng kaharap sa gahiblang-liwanag. Kasabay ng pagsasal ng kaba ay ang unti-unting pagluwag ng dibdib niya. It was Dimitri. Hindi siya maaaring magkamali. Hindi mahirap hulaan ang pagkakakilanlan nito. Pagka't Ito lamang ang nagtataglay ng mga matang kasing talim ng leon ang lisik. Hinayaan niyang haplusin ni Dimitri ang pisngi niya patungo sa labi niyang pumutok, gawa ng pagsampal ni Batik. Masuyong dinama iyon ng lalaki pagkatapos ay walang sabi-sabi ay pinangko siya nito. Mabilis na ikinawit niya ang mga kamay sa leeg ng lalaki. Sa mga nasaksihan ngayong gabi, masasabi niyang si Dimitri ay isang nakakatakot na nilalang. Sa labas ay naalarma ang mga bantay sa napansing komosyon. Sa kabila na buhat-buhat siya ng lalaki ay nagawa pa rin nitong paputukan ang mga humaharang sa kanilang daraanan. Tila hindi nito alintana kung nakakasagabal ba siya rito. Hindi niya magawang huminga. Ipinikit na lamang niya ang mga mata upang hindi masaksihan ang mga nagaganap. Akala niya ay sa mga pelikula niya lamang mapapanood ang mga ganitong senaryo. Diyos ko Lord, kung ito na po ang katapusan ko, Kayo na po ang bahala kay tiya Linda. Ang naipiping dalangin na lamang ni Rose. "Kaya mo ba?" Tanong ni Dimitri nang marahan siyang ibaba sa lupa. Kahit papaano ay nakalayo na sila sa mismong kuta. Ngunit hindi dahillan iyon upang makampante at masabing ligtas na sila. Nauulanigan pa nila ang malaking komosyon at pagkakagulo ng mga kasamahan nitong bandido. Nakakabilib ang angking katapangan ng lalaki. Nagawa nitong ragasain ang panganib gayong inulan sila ng mga bala at hindi man lamang natamaan ay himalang maituturing. "Bagtasin mo ang diretsong bahagi ng gubat na ito. Sa dulo ay may talon, magkita tayo roon." Mabilis na sambit ni Dimitri. Tumalikod na ang lalaki at humakbang pabalik sa pinanggalingan nila. Siya naman ay nanatiling nakatayo, hindi magawang kumilos. Nilingon siya ni Dimitri nang maramdamang walang pagkilos mula sa kanya. Saglit na natigilan ang lalaki, kahit na may suot itong bonnet ay ramdam niya ang pagkunot nito ng noo. "Ano pang hinihintay mo? Kilos na," anito sa matigas na tono. "Oo," sagot niya. Walang lingon-lingon ay mabilis siyang sumunod sa lalaki. Tinakbo niya ang direksiyong itinuro nito. Kailangan niyang makalayo, hanggat may natitira pa siyang lakas at pakiramdam. Hanggat may oras at pagkakataon ay tatakbo siya para sa sariling kaligtasan. Patuloy pa rin niyang naririnig ang mga putukan sa kuta. Nakaramdam siya ng kaba para kay Dimitri. Kanina ay gusto sana niyang mag-protesta sa gusto nitong mangyari na maghiwalay sila kayat hindi agad siya kumilos. Natatakot na rin kasi talaga siyang mag-isa. Sa dinanas kanina kay Batik ay tuluyang humina ang depensa nya. Paano na lamang kung hindi dumating si Dimitri? Malamang ay isa na siyang luray-luray na bangkay ngayon. Mabilis niyang ipinilig ang ulo. Hanggat maaari ay ayaw niyang isipin ang kahihinatnan niya kung nagkataon nga na hindi siya nailigtas ng lalaki.. Maraming katulad ni Batik sa gubat na ito. At si Dimitri, karapat-dapat ba ito sa pagtitiwala niya? Sa kabila ng katotohanan na isa rin ito sa mga bandido ay mayroon sa isip at puso niya ang kumokontra sa masamang isipin niya para sa lalaki. Ahhh ayaw na muna niyang mag-isip kailangan niyang kumilos upang tuluyang makalayo. Sabi ni Dimitri ay may talon sa may dulong bahagi ng gubat. Maaaring iyon na ang naririnig niyang lmaingay na lagaslas ng tubig sa gawi pa roon. Nananakit pa ang kanyang mga binti at paa ngunit kailangan niyang magpatuloy. Nag-ipon siya ng lakas at nagsimula sa mabagal na pagtakbo hanggang sa binilisan na niya. Kahit na nagkanda sabit-sabit na siya sa kadawagan ay hindi na ininda ni Rose. Hanggang sa isang punong nakabalandra ang nagpabuwal sa kanya. Alumpihit siya sa sakit. Sa pagkawala ng balanse ay tumama sa nakausling sanga ang sugat niya sa may bandang hita. Napahiga siya at hinawakan ang bahaging nasaktan. May umagos na likido siyang nakapa mula roon. Kung hindi siya nagkakamali ay maaaring dugo ang nasalat niya. Sumidhi ang pagkirot ng kanyang sugat dahilan upang gustuhin niyang humiyaw ngunit nagpigil syang bigyan boses ang nadaramang hapdi. Nang mula sa kung saan ay may naulanigan siyang kaluskos mula sa dilim. Mabilis at palapit nang palapit ang mga yabag patungo sa kinaroroonan niya. Muli ay binalot siya ng takot, anumang sandali ay tatambad na sa harapan niya ang may-ari ng mga yabag. Paano kung isa ito sa mga tulisang bumitbit sa kanya? Mabilis na itinukod ni Rose ang mga kamay sa lupa upang doon umamot ng konting lakas. Pilit niyang hinila ang nasugatang binti, inot -inot at halos gumagapang na siya sa lupa. Impit siyang napasigaw nang maramdaman ang mabigat na kamay at mahigpit na dumaklot sa kanyang mga balikat.Akmang magpupumiglas na siya nang magsalita ang may-ari ng kamay. "Ako to." "Dimitri?" aniya at mabilis itong nilingon. Tinanggal ng lalaki ang suot na bonnet. Napasinghap ang dalaga nang tuluyan itong mapagmasdan. Nakaramdam siya ng kaluwagan ng loob. Sinuri ni Dimitri ang sugat niya na para bang malinaw nitong nakikita iyon Mabilis nitong hinablot ang bandana sa leeg at itinali sa kanyang binti sa parteng naroon ang sugat upang maampat ang pagdurugo. Sabay pa silang napalingon nang maulanigan ang paparating na mga yabag at nag-aanasang mga boses. "Halughugin ang gubat maging kasukal-sukalan nito. Maaaring hindi pa nakakalayo ang mga iyon. Dalhin niyo sa akin ng buhay ang babae at ang pangahas na pakialamero." Boses iyon ni Horan. Nanggagalaiti ito sa galit. Napatingin siya kay Dimitri, naroon ang pagkabahala at muling pagkabuhay ng takot. Nakatitig din ang lalaki subalit wala siyang mabanaag sa mukha nito na anumang reaksyon. Pinanatili nito ang pagiging kal
Pinaandar na muli ni Dmitri ang motorsiklo nito at nagpatuloy. Hindi pa man nakakabawi sa pagkabigla ay nanlaki ang mata ng dalaga nang maramdaman ang solidong masel ng lalaki sa tiyan. Juice ng mga inumin! Steely body, oh my Jeez! Nakaka-tense ang abs. Six or could it be eight packs? It makes her hormones unruly and agitating. Her body is trembling. Nakakahiya! Upang maiwasan ang labis na pagkailang ay inabala niya ang sarili sa paligid. Kung hindi siya nagkakamali ay madaling araw na. May gahibla na rin ng liwanag na sumisilip sa dako pa roon ng silangan. Rough road ang tinatahak nilang kalsada. Sunod-sunod ang pagkakalubak nila kaya't napapadalas ang higpit ng yakap niya kay Dimitri na mukhang hindi naman nito alintana. Malayo-layo na rin ang kanilang nalalakbay nang pumasok sila sa isang maliit na baryo. Huminto sila sa harap ng isang katamtamang bahay na hati sa semento at kahoy ang pagkakagawa. Napapalibutan ito ng mga nagtatayugang puno na hindi niya
Isa pa uling malalim na pagbuga ng hangin ang ginawa ni Dmitri. Tuluyan na siyang bumangon mula sa pagkakahiga. Kanina pa siya hindi komportable sa kanyang pwesto. Pinagkasya niya lang kasi ang sarili sa mahabang upuang yantok na nasa sala sa nakabaluktot na posisyon. Minabuti niyang maupo na lamang sa upuang yari sa kawayan. Sinulyapan niya ang nakapinid na pinto. Tahimik na sa kanyang silid patunay na maaaring mahimbing nang natutulog ang kanyang hindi inaasahang panauhin. Naisapo ng lalaki ang dalawang palad sa mukha, inihilamos, pagkuway tumayo at nagpabalik-balik ng lakad sa may katamtaman niyang sala. Andun iyong pinagkikiskis niya ang dalawang palad at muling mapapasulyap sa kanyang kuwarto. Hindi siya madalas magkabisita kaya ang kaalamang may ibang tao sa loob ng kanyang pamamahay ay nagdadala ng labis na alalahanin sa kanyang isipan. Nadagdag pa tuloy sa kanyang isipin ang estrangherang babae. Hirap tuloy siyang dalawin ng antok dahil sa bilis ng mga pangyayari.
Napukaw ang pansin ni Dimitri sa munting kaluskos sa bahagyang liwanag. Kinapa niya ang beretta sa tagiliran at nakiramdam sa paligid. Dama niya ang mga matang nagmamanman sa 'di kalayuan. Nang masigurong hindi panganib ang dala nito ay muli niyang itinago ang baril. "Labas na, alam kong ikaw iyan Bugoy. Baka manuno ka pa sa katatago riyan sa halamanan," aniya. Lumitaw ang binatilyo at mabilis na lumapit sa binata. "Kuyang, kumusta po si ma'am snow white?" Agarang tanong ni Bugoy at saglit na sumilip sa loob ng bahay. "Natutulog na siguro.Anong balita sa bundok?" usisa niya. "Patay na si Batik napuruhan mo po kuyang. Galit na galit si pinuno at mahigpit na pinag-hahanap si ma'am at maging ikaw. Ahh... ang ibig ko pong sabihin ay iyong, tumulong kay ma'am na makatakas." Sagot ng binatilyo. "Naghinala ba sila?" "Hindi pero inutusan niya akong paakyatin ka ng bundok. Inaatasan ka niyang siyang maghanap sa dalawang tumakas. Hinigpitan na rin ang pagbabantay sa San Fab
🌹Chapter Ten🌹Tunog ng humintong motorsiklo sa labas ang marahas na nagpalingon kay Rose sa pintuan. Agad siyang napatayo, kilala niya ang ingay na iyon ng sasakyan. Kumabog ang dibdib ng dalaga. Saglit pa at bumukas ang dahon ng pinto, iniluwa ang lalaki. Pakiramdam ni Rose ay tumalon ang puso niya nang tuluyang masilayan si Dimitri. Nabuhayan siya ng loob at dagling naparam ang kanina'y bumangong takot. Tinakbo niya ang lalaki at sinalubong ng yakap, ang luhang nagsimulang bumukal ay mabilis na dumaloy at nauwi sa mahinang paghikbi. "Damn it. Where have you been and what took you so long? Don't ever do that again. You scare me you freak." she burst out. Si Dimitri ay nagulat hindi agad nakakilos. Nabigla ito. Hindi nito inasahan ang ganoong pagsalubong mula sa kanya. Si Rose ay nabigla rin at agad na natauhan. Agad siyang bumitaw sa pagkaka-yakap kay Dimitri. Napayuko at nakaramdam ng hiya. "I...I'm sorry," mahinang anas niya. My God, ano bang pumasok sa isip niy
“Punyemas!" Mura ni Dimitri. “Ano bang nakain ng babaing iyon? Kundi lutong pansit lang naman ni Ka Goring. “ Kanina, habang papunta siya ng bayan ay nadaaanan niya ang matanda. Nagbilin itong daanan siyang muli pagbalik dahil nagluto raw ito ng pansit para sa panauhin niya. Kitang -kita na nagustuhan iyon ni Rose, mukha ngang mahilig sa ganoong pagkain ang babae. Hindi niya matagalan ang presensiya nito. Wala itong ginawa kundi ang ngitian siya ng ngitian at tila nananadya pa. Ang epekto nito bilang babae ay tunay na nakakaligalig. Hindi nararapat na gawin nito ang mga ganoong bagay. Dapat ay ikinu-konsidera pa rin nito na isa pa rin siyang estranghero. Ngunit sa malas ay sadyang mabilis magtiwala ang dayo. Ang ginawa nitong pagyakap kanina ay isang indikasyon na nakuha na niya ang loob at pagtitiwala ng babae. Saksi siya kung paanong nagliwanag ang nahihintakutan nitong mukha; at kung paano nabuhayan ng loob mula sa pagka-bagabag. Paano na lamang kung katulad rin siya nila
🌹Chapter Twelve🌹Putragis! Nawala sa isip niyang matalino pala si Rose. Ibang maglaro ang utak nito kaya nga nahulaan agad nito ang kanyang ideya. Tama ba siya ng rinig? Gusto pa rin nitong manatili sa lugar nila? Dapat ay nanginginig na ito sa takot at nag-aalala para sa sarili nitong kaligtasan. Sa mga inabot nitong karahasan sa bundok inaaasahan niyang na trauma ito. Ngunit kung babase siya sa reaksyon nito ngayon ay tila siyang-siya pa ang babae. Hindi kaya naalog ang utak nito? Sinong tao ang gustong mabingit sa kamatayan? Siya tuloy ang naiipit sa sitwasyong kinasusuungan nito, akala pa man din niya ay kukulitin na siya ng babae para makatakas at tuluyang makalayo. Napabuga tuloy sya sa hangin. Mukhang magiging problema pa ata niya si Rose. Kinabukasan ay maaga siyang gumising. May mahalaga siyang lalakarin sa bayan, ngunit hindi siya basta-basta makaalis. Natutulog pa kasi ang babae. Kailangan niya itong hintaying magising at baka maghisterya na naman ito sa tak
“Aalis ka?" Usisa ni Rose kay Dimitri. Katatapos niya lang magligpit at maghugas ng pinagkainan nila. Isinampay niya ang pamunas na ginawang panuyo ng kamay. Lumapit siya kay Dimitri na noo'y kinukuha ang baril sa lalagyanan nito maging ang holster. Pagkatapos nilang mag almusal kanina ay pumasok ito ng banyo. Paglabas ay nakapaligo at nakabihis na rin. Pinaglandas niya ang mata sa binata. Suot ang medyo faded na cargo pants. Itim na kamiseta na pinatungan siyempre ng paborito nitong leather jacket. At walang, kamatayang combat shoes na sapin lagi sa paa. Hinayaan lang muna nitong nakalugay ang basa pang buhok. May bagong tubo na balbas sa pisngi na hindi na nito pinagka-abalahang ahitin. Anupa't sangganong-sanggano ang datingan. He looked more of a dangerously handsome hitman. That makes her swoon over him. She can't deny her attraction to this daredevil man. At matagal na niya iyong inamin sa sarili. Sa unang pagkikita pa lang nila ni Dimitri batid niyang nag