Chapter 02: Prologue part 2

Bumukas ang pinto, umihip ang malamig na simoy ng hangin.

Parang slow motion ang bawat hakbang ng mga paa ng lalaki papasok sa loob ng silid ni Hannah. Kasabay nito ang pagpihit ng katawan ni Hannah paharap sa pintuan.

Tuluyang nagkaharap ang dalawa, kapwa natigilan.

Nagtama ang kanilang mga mata, nagkatitigan na para bang may mahika. Pilit na sinisino ang isa’t-isa. Tanging ang pintig ng kanilang mga puso ang naririnig ng mga sandaling ito.

Ang magandang ngiti sa mga labi ni Hannah ay unti-unting nawala.

Kumunot ang kanyang noo, nagtatanong ang mga mata na nakatitig sa mukha ng lalaki.

Bumuka ang malarosas niyang mga labi. Sinundan ito ng mga mata ng binata, napalunok pa ng wala sa oras.

“Sir, ano ang maipaglilingkod ko sayo? At bakit pumasok ka sa aking silid ng walang pahintulot?” Natigilan ang lalaki ng marinig ang malamyos na tinig ng dalaga. Pakiramdam niya ay para siyang na nanaginip.

Ipinikit ng tatlong beses ang kanyang mga mata, wari moy namamalikmata sa kanyang mga nakikita.

Sa muling pagmulat ng kanyang mga mata ay tumambad muli ang imahe ng isang inosenteng babae. Tanging ang maputi at maliit nitong mukha ang nakikita. Mula sa ulo ni Hannah na nababalot ng itim na belo na merong puting tela sa palibot ng kanyang mukha ay bumaba sa itim na bestida niya ang mga mata nito. Halos umabot sa talampakan ang suot nitong bestida kaya tanging ang itim na sapatos at makapal na puting stocking nito ang makikita sa paanan ng dalaga.

Mula sa paanan nito ay muling umakyat ang kanyang tingin sa mukha ng dalaga. Muli, natulala siya.

Kakaiba ang mga mata ng dalaga, medyo singkit ito ng bahagya subalit pagdating sa dulo ay tila perpektong iginuhit ng pahaba. Pinarisan pa ito ng malantik at makapal na pilik mata. Maging ang kilay ng babae ay masasabing perpektong nilikha ng may Kapal. Ang kanyang ilong na may kaliitan ngunit kay ganda ng pagkakahulma dahil sa perpektong hugis at tangos nito.

Napalunok pa ang binata ng magawi ang kanyang tingin sa hugis puso at malarosas na mga labi ng dalaga. Halatang natural ang pamumula nito na bahagya pang namamasa.

Pagkatapos na sipatin ang kabuuan ng dalaga ay muling bumalik ang tingin ng lalaki sa mga mata ni Hannah.

Kung sa unang paghatol, ang dalaga ay mukhang masungit, ngunit ng dumungaw ang pantay at maputi nitong mga ngipin ay tila isang Anghel ang nasa kanyang harapan. Mas lalo lang nagulo ang sistema ng lalaki ng lumitaw ang malalim at magandang beloy sa magkabila nitong pisngi.

Hindi kaagad nakasagot ang binata sa tanong ni Hannah dahil hindi ito ang kanyang inaasahan. Ilang segundo pa ang lumipas bago tuluyang na kontrol ng lalaki ang kanyang sarili.

Hindi mawari ni Hannah kung galit ba sa kanya ang lalaki dahil sa paraan ng tingin nito. Salubong kasi ang mga kilay nito, at tila inaarok ng mga mata ng lalaki ang kailaliman ng kanyang pagkatao.

Ngunit, ang labis na gumugulo sa kanyang isipan ay kung ano ang ginagawa ng lalaki sa loob ng kanyang silid at sino ito?

Sandaling naghinang ang kanilang mga mata, wari moy tumigil sa pag-ikot ang mundo para sa kanilang dalawa.

Si Hanna na sa unang pagkakataon ay natulala sa mukha ng isang lalaki.

Umangat ang sulok ng bibig ng binata. Mariing naglapat ang mga ngipin nito habang matiim na nakatitig sa mukha ng dalaga.

Gumawa ng apat na hakbang ang estrangherong lalaki. Huminto mismo sa tapat ni Hannah.

Umawang ang bibig ni Hannah upang muling magtanong, subalit naudlot ang sana’y sasabihin nya ng magsalita ang lalaki.

“Matalino ang iyong Ama, hindi ko akalain na kaya niyang bilugin ang ulo ng aking magulang. Huh?

Tandaan mo, maikasal man tayo ay hindi mo pa rin makukuha ang nais ng pamilya mo mula sa pamilya ko…”

Lumalim ang gatla sa noo ni Hannah. Naguguluhan siya sa mga sinasabi ng lalaki. Ngunit iisang salita lang ang tumimo sa kanyang utak.

“Kasal?” Ito ang namutawi sa kanyang mga labi habang ang mga mata ay palipat-lipat sa mga mata ng lalaki.

“Sir, hindi ko nauunawaan ang mga sinasabi mo.” Nalilitong wika ni Hannah, kasabay nito ang malakas na pagkabôg ng kanyang dibdib.

Subalit ang mas ikinagimbal ng dalaga ay nang marahas na hatakin nito ang kanyang kaliwang braso.

Halos gahibla ang layo ng kanilang mga mukha, habang ang labi ng binata kulang na lang ay dumikit sa mga labi ni Hannah.

“Kahit magpakasanta ka pa sa harap ko ay hindi mo ako kayang linlangin.” Pagkatapos iyong sabihin ay marahas na binitawan nito ang kanyang braso. Habang siya ay nagugulumihanan sa mga nangyayari. Pilit na inaalisâ ang mga sinabi ng lalaki.

Pumihit ito patalikod sa kanya, paharap sa pintuan.

“Ayusin mo ang sarili mo, huwag mo akong ipahiya sa harap ng ibang tao dahil hindi mo alam kung ano ang kaya kong gawin sa iyo at sa pamilya mo.” Matigas at nagbabanta nitong turan bago nagsimulang humakbang palayo kay Hannah.

Napasinghap si Hannah habang nakatitig sa malapad na likod ng lalaki.

“S-sandali! Naguguluhan ako, hindi ko alam ang mga sinasabi mo!” Ani ni Hannah, pilit na ilakas ang boses ngunit sadyang ang pagsasalita ay kay hinhin.

Mabilis na hinabol ang lalaki upang linawin ang lahat. Ngunit, di pa man nakakalapit sa pintuan ay tuluyan ng sumara ang pinto.

Pinihit niya ang seradura at pilit na buksan ang pinto. Naalarma siya ng malaman na nakalock pala ito. Dahilan kung bakit nagsimula na siyang mabahala.

“Papâ! Buksan mo ang pinto! Pakiusap, sabihin nyo sa akin kung ano ang nangyayari! Papa!”

Sa pagkakataong ito ay sumisigaw na si Hannah habang kinakalampag ang nakasarang pinto. Subalit ang mga tao sa loob ng kanilang tahanan ay nagmistulang bingi. Patuloy sa kanilang mga ginagawa hindi alintana ang nagmamakaawang si Hannah.

“Papa! Pakiusap, buksan nyo ang pinto!!”