Imbes na abutin ni Roxane ang kamay ni Dark, nagpatihunang naglakad ang dalaga—hindi alintana ang suot niyang kupas na daster na pantulog. Maluwag ito, gusot-gusot, at halatang pinaglumaan na ng ilang taon ng labada. Ngunit sa kabila ng itsura niya, dere-deretso ang lakad niya, taas-noo—tila ba hindi siya nahihiyang nasa publiko nang ganoon ang itsura. Napangiti si Dark habang nakasunod lang sa kanya. May kakaibang saya sa kanyang mga mata—parang tuwang-tuwa siyang makita ang babaeng ito sa kanyang pinakasimpleng anyo. Hindi gaya ng mga babaeng palaging naka-make-up o nakabihis ng mamahaling brand, si Roxane ay... totoo. Samantala, hindi namamalayan ni Roxane ang sunod-sunod na mapanuring tingin ng mga kababaihang nasa paligid. Yung iba’y yakap ang mga nobyo, pero pansamantalang nabaling ang atensyon sa lalaking sumusunod sa kanya—matangkad, gwapo, matikas—na para bang kakatapos lang mag-shoot ng perfume commercial. “Grabe! Kung ako lang siya, malamang hinding-hindi ako magpapakipo
Biglang inalis ni Dark ang kamay ni Roxane na mahigpit na nakakapit sa kanyang braso. Napakurap si Roxane. Akala niya'y tuluyan na siyang itataboy ng binata — ngunit nagkamali siya. Sa halip, siya pa mismo ang hinawakan ni Dark. Mahigpit. Direkta. Parang sinadya niyang ipadama sa kanya na hindi pa tapos ang lahat. Hawak-kamay na parang magkaalyado... o magkaaway na parehong hindi bibitaw. Mabilis ang tibok ng puso ni Roxane, hindi dahil sa lambing kundi dahil sa kaba at takot. Malapit na silang makarating sa may pintuan. Ramdam niyang nandoon ang ilang tauhan, at sigurado siyang may mga kamera na rin sa labas. Viral na siya — bawat kilos niya ay laman ng social media. Hindi siya pwedeng makita ng mga tao na hawak-hawak ni Dark. Hindi sa ganitong paraan. "Sir... bitawan mo na ang kamay ko," mariing sambit ni Roxane, pilit na pinapakalma ang boses kahit nanginginig na ito. "Tinulungan lang kita para makalabas sa bahay namin. Pero hindi ibig sabihin niyon... na handa akong kalimutan
Marahang bumukas ang pintong kawayan ni Roxane, kasabay ng banayad na kaluskos ng hangin mula sa labas. Napatuwid agad ng tayo si Dark, tila ba automatic ang reflex sa pag-aakalang si Roxane na ang lalabas. Ngunit gaya ng sampal ng malamig na tubig sa mukha, agad siyang nadismaya nang si Aling Beth lang pala ang lumabas ng silid. "Ah..." Napakurap siya, pilit na binabawi ang excitement sa mga mata niya habang sumilip pa sa likuran ng matanda, nagbabakasakaling may aninong susunod. Palinga-linga si Dark sa likod ni Aling Beth. "Wala pa rin?" mahina niyang bulong sa sarili. Wala talaga si Roxane. "Pasensiya ka na, hijo..." mahina ngunit may bigat sa tono ang sabi ni Aling Beth. "Masama raw ang pakiramdam ng anak ko." "What?!" Halos mapasigaw si Dark, agad na lumapit. "Dalhin na natin siya sa ospital, Mama!" may halong kaba at pagkabalisa ang tinig niya, parang hindi siya mapakali. Napaatras ng bahagya si Aling Beth, hawak ang laylayan ng kanyang duster. ‘Jusko, ano ba’ng magandang
"Sure ka, Mr. Dark, na ikaw na ang gigising sa aking anak?" Nahihiyang sambit ni Aling Beth habang bahagyang napapalingon sa kinaroroonan ng binata. May kaba sa kanyang tinig, halatang may bumabagabag sa kanya—parang may gustong pigilan, pero di niya alam kung paano sisimulan."Don't worry, Mama. Ako na ang bahala kay Roxane," seryosong tugon ni Dark, ang malamig ngunit matatag niyang boses ay parang lintik na biglang kumulog sa katahimikan ng buong bahay.Mama?Napalunok si Aling Beth. Kumislot ang kanyang kalamnan. Parang may humugot ng hangin mula sa kanyang dibdib."Mama...? Anong sabi niya?!"Napatitig siya sa binata—matikas, may aura ng kapangyarihan at kontrol. Tila hindi lang basta lalaki ito… kundi isang lalaking may balak. Malalim. Misteryoso.“Hindi kaya… hindi kaya… boyfriend na siya ng anak ko?!” bulong ng kanyang isipan, kasabay ng mabilis na kabog ng kanyang dibdib. Hindi niya alam kung kaba, takot, o pangamba ang nangingibabaw—pero malinaw sa kanya na may mali. May del
“Humanda ka na, Best! Bukas, sigurado akong ikaw ang magiging sentro ng tsismisan sa buong mansyon—lalo na sa harap ng mga magulang ni Boss Dark Nathaniel!” mariing sabi ni Lyka mula sa kabilang linya, bago tuluyang ibinaba ang tawag. Napabuntong-hininga ako habang nakatitig sa kisame, para bang nagbabakasakaling may sagot doon sa lahat ng kaguluhan sa utak ko. "Haiszt... paano na 'to? Para akong gustong matunaw sa hiya! Ayoko nang pumasok bukas! Mas pipiliin ko pa yatang tumulong kay Inay sa paglalabada, kahit mabilad pa ako sa araw—kesa naman pagtsismisan ako sa Malaking Bahay na parang bida sa teleserye!" Napahawak ako sa sentido. Ang gulo-gulo na ng utak ko! Puso ko’y kumakabog—may kaba, takot, at konting kilig na hindi ko maintindihan. "Ano ba ‘tong pinasok ko?! Ano na lang ang sasabihin ko pag hinarap ko sila?!" “Magpapanggap na lang kaya akong may sakit bukas... baka sakaling...” Napahinto ako. Napakagat-labi. Hindi… hindi pwede! Kawawa na nga si Itay at si Bunso, m
"Anong ibig sabihin ng mga larawang kumakalat sa social media, Dark?!" matalim na tanong ni Mrs. Vellama, ang ina ni Dark Nathaniel, habang galit na galit nitong itinulak sa harapan niya ang tablet kung saan naka-flash ang mga litrato. "Naging viral ang ginawa mong paghalik sa isang katulong!" Kumakabog ang dibdib nito sa inis at kahihiyan. "Paano mo ngayon ito aayusin?! At higit sa lahat, sino ang katulong na 'yon?!" Mariin ang boses nito, punung-puno ng dismaya at matinding galit. "At talaga bang gigil ka sa paghalik sa kanya, Dark?!" dugtong nito habang naglalakad paikot sa sala na tila handang sumabog anumang oras. Hindi makatingin si Dark sa ina. Napakagat siya sa labi, hindi dahil sa takot—kundi dahil sa alaala. Sariwa pa sa kanyang isipan ang init ng halik na iyon… ang pagkabigla ni Roxane, ang paninigas ng kanyang katawan, at ang pagkalunod niya sa biglaang damdaming hindi niya maipaliwanag. Para bang sa mismong sandaling iyon, huminto ang mundo nila. Tulala siyang nakaup