Lahat ng Kabanata ng ANG KATULONG NA PINIKOT NG BILYONARYO: Kabanata 1 - Kabanata 10

"Oy! Nabalitaan mo na ba yung kumakalat na chismis rito sa atin?" bulong ni Lyka na parang isang secret agent na nagkukuwento ng top secret na balita. Halos pinipigil niyang sumabog ang excitement niya. "Ano naman 'yon?" tanong ni Roxane, na parang gustong magpanggap na walang pake, pero halatang nakikipagbunyi sa loob ng kanyang utak habang abala sa paglalaba. Pilit niyang pinipigilan ang mata na kumurot sa inis dahil sa kung anu-anong pinapalipad ng kaibigan niyang si Lyka. Halatang walang choice si Roxane kasi childhood friend na silang dalawa—at alam niyang kapag hindi siya nakinig, may mangyayaring nakakahiya. Kaya nag-effort siyang magmukhang abala, kahit sa totoo’y nakikinig siya na parang nakasubsob sa sabon. "Haynaku, Lyka," buntong-hininga niya habang hinihila ang damit na parang may sariling buhay, "kung hindi rin naman pagkakaperahan 'yang magandang balita na 'yan, 'wag mo na lang sabihin. Kita mo naman, abala ako dito sa paglalabada. Gusto mo, tulungan mo na lang ak

"Stop." Mabilis ngunit malamig ang utos ni Dark sa kanyang driver. Hindi siya kailanman sumisigaw, pero sapat ang bigat ng kanyang tinig para huminto ang mundo. Tahimik na tumigil ang sasakyan, kahit pa ilang ulit na itong bumusina sa dalawang babaeng tila wala sa wisyo sa gitna ng kalsada, kalsada kung saan patungong Vellamonte. "Susme! Roxane, lagot na tayo! Baka ang pamilya Vellamonte na ang may-ari ng sasakyang ‘yan o ang anak ng Vellamonte na galing sa America!" bulong ni Lyka, halos hindi na makahinga sa kaba habang hawak-hawak ang braso ng kaibigan. Sa kabila ng lahat, walang bahid ng takot sa mukha ni Roxane. "Relax ka lang, Lyka. Hindi naman tayo kriminal. Naglalakad lang tayo... sa maling lugar. At maling oras. At maling direksyon. Pero ‘di ibig sabihin kakasuhan tayo agad, ‘no?" aniya habang kinakalma ang sarili sa pamamagitan ng pag-aayos ng kanyang gulo-gulong buhok gawa ng biglaang pagkasubsob nito sa kalsada kanina habang naghaharutan sila patungong Vellamonte Pala

"Sino ang nasa kabilang linya?" tanong ni Mrs. Vella, sabay tingin sa teleponong parang gusto niyang alamin kung sino ang kausap ng abalang mayordoma. Ngunit bago pa man makalapit ang personal bodyguard niya sa mayordoma, mabilis na itong umaksyon — inilagay na agad ni mayordoma ang bio-data ni Roxane sa tumpok ng mga natanggap... kahit dapat sana'y sa basurahan iyon mapupunta. "Yes! Tanggap akooo!" sigaw niya. Parang may sumabog na paputok sa katahimikan. Nagulat ang lahat at napatingin sa kanya — pati ang mga bodyguard sa mga sulok ng Vellamonte na parang mga security camera, napalingon bigla. Napakamot ng batok ang isa, habang ang isa naman ay muntik nang malaglag ang hawak na kape. Pero wala lang iyon kay Roxane. Ang mahalaga sa kanya… makakasahod na siya! Trenta mil kada buwan — sapat na para sa gamutan ng kanyang ama’t kapatid. Kaya kahit mapahiya pa siya sa buong barangay nila, go lang! Agad na siyang umuwi at hindi na niya hinintay pa si Lyka na alam din niyang nak

“Oh my God! Oh my God! Seryoso ba? Nakauwi kang mag-isa kagabi?” halos pasigaw na bulalas ni Lyka habang panay ang kalabit kay Roxane. “Ang natatandaan ko, may kasama tayong lalaki kagabi—at siya pa nga ang huling nakita kong kausap mo. Siya ang naghatid sa’yo, 'di ba? Tanong mo kaya si Tiya Beth, baka alam niya kung paano ka nakauwi!” Napakamot sa ulo si Roxane, pilit inaalala ang nangyari kagabi, pero putol-putol lang ang alaala niya—parang pelikulang may sira ang tape. “Pero saka na lang ‘yan,” balik ni Lyka habang sabay-sabay ang kilos—nagtutupi, nagsusuklay, at nagtatatalon sa kaba. “Ayusin mo na 'yang sarili mo, mahuhuli na tayo, eehh!” “Oo na…” reklamo ni Roxane habang napapa-ika siya sa bawat hakbang. Mabigat ang katawan niya, parang may dinaanang lindol kagabi. Dahan-dahan siyang naglakad papuntang banyo na gawa lang sa kawayan, at bawat tapak niya ay parang may kasamang pahiwatig ng kung-anong-nangyari. Napamulagat si Lyka, sabay takip sa bibig, pero hindi na napigilang

Ngayon, habang pinagmamasdan niya ang repleksyon ng amo at ni Roxane sa rearview mirror, alam niyang may mas malalim na dahilan si DN — at hindi iyon basta maid lang. Sumagot si Dark, kunot-noong seryoso, pero may bahid ng kaplastikan sa boses, "I-ikot mo. Uuwi na tayo. May nakalimutan akong kunin." Palusot. Halatang palusot niya. Kunot-noo rin si Roxane. "Ang gulo ng utak ni sir! Kanina galit, ngayon biglang uwi? Ang bilis ng mood swing. Baka may kabit siyang naiwan sa ilalim ng kama!" Pero hindi na siya nagreklamo. “Okay lang… at least pauwi na kami. Sana walang part two ng drama.” Tahimik siyang napatingin sa bintana habang naglalakbay ang isip. "Wala na sigurong trabaho pagkatapos nito. Gusto ko na lang mahiga buong araw. Pagod na pagod ang katawan ko kahit wala pa akong ginagawang trabaho. Pakiramdam ko kasi parang dinaanan ng tren ang katawan ko — at hindi 'yung tren ng MRT ha, kundi 'yung tren ni Dark kagabi!" Napasinghap siya sa kanyang isipin. “Hala! Ano ba 'yan,