Mag-log inLUMAPIT si Adam sa kaniya at bahagyang bumulong sa kaniya na mas lalo lang nagpainit sa katawan niya. “Basang-basa ka na kahit na sa tubig ka…” sabi nito at bigla na lang hinaplos ang hiwa niya mismo.“Damn…” mahinang usal niya at napabuga ng hangin. Napahigpit ang hawak niya sa mga balikat nito lalo na nang ilabas pasok na nito ang daliri sa kanyang bukana. “Moan more…” utos nito sa kaniya ngunit kahit na hindi nito iyon sabihin sa kaniya ay uungol at uungol pa rin siya dahil hindi niya rin naman talaga iyon mapipigilan lalo na at halos mabaliw na ang katawan at isip niya dahil sa matinding sensasyon na bumabalot sa bawat himaymay ng pagkatao niya. Tumigil ito at pagkatapos ay inalalayan siyang umupo sa pagitan ng mga hita nito. Dahan-dahan na nitong ipinasok ang nagtutumindig nitong pagkalalaki sa kaniya. Napatingala siya habang napapakagat labi dahil kahit na ilang beses na itong pumasok sa kaniya ay may kaunting kirot pa rin siyang nararamdaman kapag ipinapasok na nito iyon sa
ILANG minuto ang lumipas at muli na naman siyang nakatanggap ng panibagong chat ni Adam. halos mahulog niya ang kanyang cellphone sa matinding gulat.“Kung hindi mo pa bubuksan ang pinto ay babalik na ako kay Lira.” Bigla siyang napatayo at pagkatapos ay nagmamadaling inabot ang roba na nakasabit sa isang tabi ay ibinalot sa kanyang sarili. Nang buksan niya ang pinto ay ang nakasimangot na mukha nito ang sumalubong sa kaniya. “Alam mo ba kung gaano na ako katagal na nakatayo dito?” tanong nito sa kaniya at pagkatapos ay pumasok na sa loob ng silid kahit na hindi niya pa ito pinapapasok. Isinara niya ang pinto. “Nasa banyo ako.” sabi niya rito.“E ano naman?” biglang tumaas ang kilay nito at nilingon siya. “Ilang beses ko ng nakita ang katawan mo hindi ba? Huwag mong sabihin na nahihiya ka pa rin hanggang ngayon?” Hindi niya magawang sagutin ito dahil bumilis na naman ang tibok ng kanyang puso nang simulan ni Adam na magtanggal na ng damit nito. Agad siyang nag-iwas ng tingin dito d
NATIGILAN man si Miri ngunit mabilis siyang tumayo mula sa kanyang kinauupuan. Mukhang hindi na tama pa na manatili siya doon kung ganun ang magiging usapan ng mga ito dahil baka mamaya ay kung anong emosyon lang ang ipakita niya. “Maiwan ko muna kayo.” sabi niya at tinalikuran ang mga ito ngunit nakakaisang hakbang pa lang siya nang marinig niya ang tinig ni Adam mula sa likod niya.“Hintayin mo ako sa taas.” utos nito sa kaniya.Napatigla siya at muling nilingon ito habang nakakunot ang noo. “Bakit?” hindi niya naiwasang tanungin ito. Kung gusto nitong makatabi si Lira ay bakit pa nito kailangang puntahan siya? “Anong bakit? Kailangan mo pa bang tanungin ang dahilan?” balik nitong tanong sa kaniya.Sinulyapan niya si Lira na nasa tabi nito. “Hindi ba at inaalok ka niyang tabihan siya? Bakit hindi ka na lang tumabi sa kaniya?” tanong niya rito ngunit habang sinasabi niya iyon ay tila ba pakiramdam niya ay may tumutusok sa kanyang dibdib.Agad na nanlamig ang mukha nito. Nagsalubong
NAPASULYAP siya sa lalaking nasa harap niya. “Hindi ka ba aalis ngayon?” tanong niya rito nang mapansin na hanggang sa mga oras na iyon ay hindi pa rin ito nagbibihis para umalis. Kalimitan kasi kapag ganun ay nakabihis na ito at madalas ay wala na ito kapag nagigising siya. Nasa harap nga pala sila ng hapag ng mga oras na iyon at sabay na kumakain. Isang buntong hininga ang pinakawalan nito. “Gusto kong magpahinga ngayon.” sabi nito sa kaniya.Hindi siya nagsalita. Ilang sandali pa ay muling nagtanong. “Bakit hindi ko yata nakikitang umuuwi rito ang kapatid mo?” curious na tanong niya rito. Kung kanilang dalawa naman ang bahay na iyon ay bakit hindi niya nakikitang umuuwi doon ang kapatid nito. Natigilan ito at agad na nagsalubong ang mga kilay. “Bakit mo naman tinatanong?” tanong nito sa kaniya.Nagkibit balikat lang siya. “Wala naman. Curious lang.” sagot niya rito.“Mas prefer niyang tumira sa condo niya.” sabi nito sa kanya.“Ah…” napatango-tango siya bago muling sumubo ng pagk
MULI itong napabuntong hininga. “Tyaka mukhang nag-uumpisa pa lang naman ang nararamdaman mo para sa kaniya kaya kung ako sayo ay pag-isipan mo munang mabuti kung mas palalalimin mo pa ito o ititigil na.” Nanatili pa rin siyang tahimik dahil unang-una ay hindi niya naman alam kung ano ang isasagot niya rito. “Alam kong gusto mo rin namang pigilan ang sarili mo na mahulog pa lalo sa kaniya pero dahil nga magkasama kayo sa iisang bahay ay alam kong mahihirapan ka talaga. Pero sa ngayon, ang tanging magagawa mo lang talaga ay ang iwasan siya at dumistansya sa kaniya para hindi ka mahulog lalo sa kaniya.” mahabang sabi nito sa kaniya na may kasamang pagpapaalala.“Hindi naman kami ganun kalapit sa isat-isa sa ngayon. Isa pa, hindi rin naman kami palaging magkasama dahil saka niya lang ako pupuntahan kapag may kailangan siya sa akin. Idagdag pa na hindi naman kami halos araw araw na nagkikita at ilang beses pa lang rin kami nagsabay na kumain. Paano ako nagkaroon ng ganitong feelings para
ANONG oras na ngunit mulat pa rin ang mga mata ni Miri. kanina pa niya sinusubukang matulog ngunit ayaw talaga siyang dalawin ng antok. Hanggang sa mga oras na iyon kasi ay ginigulo pa rin ang isip niya ng mga bagong natuklasan niya sa sarili niya. Inabot niya ang kanyang cellphone at pagkatapos ay agad na idinial ang numero ng kanyang kaibigan na si Vanessa. Nakailang ring lang ito nang sagutin nito ang tawag niya at hindi niya akalain na gising pa rin ito hanggang sa mga oras na iyon. “Miri… anong problema?” mahina at halatang naalimpungatan pa ito.“Vanessa, tulungan mo ako…” mahina niyang bulong.Napabalikwas naman ng bangon si Vanessa nang marinig ang sinabi ng kaibigan. “Anong problema Miri? Sabihin mo, sinaktan ka ba niya? Gusto mo bang tumawag na ako ng pulis? Sandali lang magbibihis lang ako at—” “Huminahon ka Vanessa, hindi. Hindi iyon tulad ng iniisip mo.” putol ni Miri sa sinasabi nito.“E anong ibig mong sabihin? Ayaw mo na tumawag pa ako ng pulis? Para makatakas ka n







