Isang umagang kay ganda sa aking sarili. Araw ng lunes at ngayon din ang unang araw ko sa bago kong trabaho bilang kahera sa isang gasolinahan.
Maaga akong gumising para hindi ako ma-late. Nagluto ako ng pagkain para sa sarili ko lamang. Oo, sa sarili ko lang dahil nangungupahan lang ako at nag-iisa. Nagbaon na rin ako kahit hindi naman ganoon kalayo ang inuupahan kong bahay sa bago kong trabaho."Magandang umaga po," bati ko sa aking landlady na si Nanay Cita pagkalabas ko sa bahay niya.May limang kuwarto ang bahay niya at pinapaupahan niya ito lahat. Nag-iisa na lang ito sa bahay niya dahil anim na taon na rin siyang biyuda at ang nag-iisa nitong anak na lalaki ay nasa ibang bansa nagta-trabaho kaya naisipan niyang paupahan na lang ang mala-mansiyon niyang bahay para kahit papaano may makakasama rin siya. Mga bigatin din ang mga boarders niya maliban sa akin.Apat sa boarders niya ay mga professionals. Dalawang guro, isang manager sa isang private company at isang CPA sa isang private company rin. Ako lang bukod tangi, hindi kasi ako nakapagtapos ng aking pag-aaral hanggang third-year college lang kasi ang inabot ko dahil kinapos sa pinansiyal at nagkasakit pa ang nanay ko. Sa halip na ipagpatuloy ko ang aking pag-aaral, nagtrabaho na lang ako para may pang tustos sa pamilya ko at sa nanay kong may sakit. Saka ko na ipagpatuloy ang pag-aaral ko kapag naka-luwag-luwag na. Dahil hanggang ngayon wala pa rin akong ipon. Halos lahat kasi ng sahod ko pinapadala ko sa probinsiya sa mga magulang ko. Ang tanging natitira sa akin budget ko na lang sa pagkain at nagtatabi na rin ako pambayad sa upa ng bahay na tinitirhan ko.Lima kaming magkakapatid at ako ang panganay. Tricycle driver ang trabaho ng tatay ko at ang nanay ko naman ay sa bahay lamang nagbabantay ng munti naming tindahan at ng dalawa kong kapatid na kambal nang hindi pa ito nagkasakit. Ngayong may sakit ito, ang sumunod sa akin ang nag-aasikaso sa nanay namin at ang pangatlo ay sa kambal nakatuka."Magandang umaga rin. Ang aga mo yata?" tanong ni Nanay Cita habang nagdidilig ng mga halaman niya."Kailangan po eh, baka po kasi masisante po ako, hindi pa naman ako nag-uumpisa sa bago kong trabaho baka palayasin niyo po ako," tumawa ako ng mahina."Ikaw talagang bata ka puro ka kalokohan. O, siya mag-ingat ka. Good luck sa bago mong trabaho sana last mo na 'yan." Biro nito."Nanay Cita naman!""Biro lang, ikaw naman masiyado kang paniwalain." Tumawa ito habang naka-focus ang paningin niya sa dinidiligang halaman.Napakamot na lamang ako sa aking ulo."Sige po. Alis na po ako."Simula noong lumuwas ako ng Manila dito agad ako napadpad kahit nagpalipat-lipat ako ng trabaho dito pa rin ako nangungupahan kay Nanay Cita. Minsan nade-delay ang pagbabayad ko sa upa pero pinagbibigyan pa rin ako nito. Kaya kapag tuwing day off ko nililinis ko ang bahay niya para naman pa-consuelo sa kaniya at ng matuwa nang hindi niya ako sisingilin agad sa upa.Sobrang pasalamat ko at napakabait niya sa akin. Parang pangalawang ina ko na siya.Hindi ko namalayan malapit na ako sa bago kong trabaho. Agad akong dumiretso sa mga naka-duty roon at nagtanong."Hi! Magandang umaga, ako pala 'yong bagong aplikante na papasok bilang cashier," bati ko sa kanila."Ay oo, nabanggit nga iyon ni Sir Jake. Sige, hintayin mo na lang muna siya parang i-interview-hin ka pa yata eh," ngumiti ito sa akin. "Ano nga po pangalan ninyo, ate?" tanong niya pa."Joey Ann Perez po."Tumango ito. "Ako naman si Jessa Espargosa."Ngumiti ako ng bahagya. "Parang 'yong singer na si Jessa kaso 'yong sa kaniya Zaragoza iyo ay Espargosa.""Oo nga eh," tumawa ito ng mahina.Umupo muna ako sa isang tabi habang naghihintay kay Sir Jake, ang manager nitong gasolinahan habang ang mga ito ay busy na sa pagkakarga sa mga sasakyan.Maya-maya pa ay dumating na sir Jake at ipinatawag na ako nito sa office niya."Good morning po, Sir!" bati ko rito."Good morning! You must be Ms. Joey Ann Perez?" tanong kaagad nito."Yes po!""Sige, umupo ka muna, iinom lang akong tubig then proceed sa interview." Dumiretso ito agad sa mini dispenser nito at kumuha ng tubig saka bumalik sa table niya."Brief interview lang ito. Na interview ka naman na ng agency, right?""Yes po, Sir!""Are you single?" unang katanungan nito sa akin.Sa dinami-rami ng puwedeng itanong ang pagiging single ko kaagad? Alam kong NBSB ako at 24 years old pa lang naman, ngunit kahit minsan hindi pa sumasagi sa isipan ko ang pagno-nobyo."Yes po," sagot ko naman rito.Tumango-tango lang si Sir Jake.In fairness ang guwapo ni Sir Jake at ang bango niya, parang ang sarap amoy-amuyin. Wari ko nasa 30 years old lang ito."May girlfriend na kaya siya?" tanong ko sa sarili ko.Wala naman akong nakitang singsing sa palasingsingan nito, ibig sabihin lang single rin ito?"Hoy, umayos ka! Hindi ka pa nga nag-uumpisa sa trabaho mo lumalandi ka na," paalala ng other self ko.Nagitla ako ng biglang tumikhim ito.Tulala pala ako habang nakatitig dito."Miss Perez, are you with me?" tanong nito."Y-yes sir!" nauutal kong sambit."What are you thinking? Ba't tulala ka?" tanong ulit nito.Naku patay na talaga. Ang tanga ko naman kasi pero hindi ko rin masisisi ang sarili ko kung nakatitig lang ako sa kaniya. Ang guwapo niya kasi. Gusto ko sanang sabihin na siya ang iniisip ko."Kinakabahan lang po ako sir," palusot ko."Bakit ka naman kabahan? Hindi naman ako nangangain ng tao." Seryosong biro nito.Ngumiti ako ng bahagya.Kinuha nito sa akin ang resume ko.Nagtanong ulit ito. "According dito sa resume mo, pang lima mo na itong trabaho. Ano ang nangyari sa dati mong trabaho?"Tumikhim muna ako para alisin ang bara sa lalamunan ko, para kasing mabubulunan ako sa sarili kong laway."Na endo po ako sa una ko pong trabaho. Pangalawa po, na lay off naman po ako. Pangatlo po, nag-resign po ako dahil sobrang baba po ang pasahod at ang pang-apat naman po resign din po," paliwanag ko."Bakit ka nag-resign?" tanong ni Sir Jake ulit."Kasi po, malayo po sa inuupahan ko 'yong pinapasukan ko po sir. Magastos po sa pamasahe," pagsisinungaling ko.Ang katotohanan kasi niyan muntik na akong gahasain ng manyak kong boss. Kung hindi ako nakatakbo palabas ng opisina nito, malamang naisakatuparan na nito ang gusto nitong gawin sa akin. At wala kahit ni isa sa pamilya ko ang nakakaalam at wala rin akong balak na ipaalam sa kanila. Dahil kapag nalaman nila ang tungkol doon, siguradong balik probinsiya program ako. Isang tao lang ang tanging nakakaalam at pinagsabihan ko, ang matalik kong kaibigang si Mira.Tumango na lang ito habang nakatitig sa resume ko."So, taga-Bohol ka pala?""Yes po sir.""Malapit ba kayo sa chocolate hills?" tanong nito."Malayo po sir," sagot ko."Kumusta sila?""Okay lang naman po sir, nakatayo pa rin naman po."Nagtaka ito sa sagot ko."I mean ang pamilya mo? Alam ko namang nakatayo pa rin 'yon." Kahit siya natawa na rin sa kaniyang tanong."Si Sir, hindi niyo naman po kasi kinumpleto ang tanong po ninyo akala ko po kasi 'yong chocolate hills ang tinatanong niyo po, eh." Tumawa na rin ako.Madami pa itong tanong sa akin at nasagot ko rin naman ng maayos. May mga paalala rin ito sa akin kung ano ang mga dapat at hindi dapat gawin kapag nasa trabaho na.Nag-umpisa na ang trabaho ko as trainee sa pinapasukan kong gasolinahan. Ang sabi ni Sir Jake kapag nakuha ko in three days ang training puwede na akong ma-regular sa trabaho. Seven days dapat daw talaga ang training period.Mag observe raw muna ako bago sumalang sa pagkakaha. Halos kalahating araw rin ang pag-o-observe ko at ang kalahating araw nag-umpisa na akong turuan. Madami ring paalala ang cashier na tumuturo sa akin na si Jessa Espargosa. Ang mga dapat at hindi dapat gawin, lalo na kung paano pakikitunguhan nang maayos ang mga customer. At hindi lang din saklaw ng cashier ang pagkakaha, kung kinakailangan na tumulong dapat tumulong din sa pagkakarga.Natapos ang isang araw ng training ko nang walang aberya. Natutuwa naman ang nagtuturo sa akin dahil madali raw ako turuan. Feeling ko in three days makukuha ko na lahat ng mga itinuro nito sa akin. Mabilis lang naman intindihin basta't lahat ng mga itinuro ay sa utak ang pasok nito. Pagkatapos nga ng tatlong araw ay agad akong n
Inayos ko muna ang sarili ko bago lumabas. Ano kaya kailangan ni Sir Jake?Pagbukas ko ng gate nakita ko kaagad si Sir Jake nakatalikod ito at tila may kausap sa kaniyang cellphone. Pasimple kong pinagmasdan ang katawan nitong alaga sa gym. Nang matapos itong makipag-usap sa cellphone, agad akong tumikhim para hindi halata na pinagnanasaan ko siya, este pinagmamasdan pala."Good morning po Sir, may mali po ba sa report ko kaya kayo naparito?" agad na tanong ko. Hindi pa naman ito nakasagot dinugtungan ko na kaagad. "Itinawag niyo na lang po sana Sir, para ako na po ang pupunta roon at nang hindi na kayo nag-abalang pumunta rito o di kaya'y ipinag-utos niyo na lang po.""Hindi ako makasingit ah," nakangiti nitong saad. "Good morning!""Ay sorry po," nahiya kong sambit."No, it's okay. Actually hindi pa ako dumaan sa station.." tumikhim ito na parang tinatanggal ang bara sa kaniyang lalamunan.Naghihintay rin ako sa sasabihin nito kaya napatingin ako sa kaniya."Ano kasi.." "Say it Si
Papunta na ako sa supermarket nang mapansin ko ang mga tao nagsitakbuhan, hindi ko alam kung ano ang nangyayari pero sumunod din ako sa mga ito at tumakbo rin. Iniisip ko na baka may nagpapatayan o 'di kaya ay may sunog kaya hindi na ako nagdalawang isip na tumakbo rin, mahirap na baka ma-trap ako at hindi makalabas kawawa naman ang pamilya kong umaasa sa akin. Ang ipinagtataka ko lang dapat sa exit ng mall ang labas ng mga 'to, eh, bakit lalong papasok? Pagkatapos kong tumakbo at sumunod sa kanila tumigil din ako dahil sa dami ng tao na halos hindi ko na makita kung ano ang nangyayari."Ate, anong mayro'n bakit nagtatakbuhan?" curious kong tanong sa katabi ko."Iyong sikat na si James Clifford kasi nandito." Pagkasabi niyang iyon sumigaw ito banggit ang pangalan ni James Clifford.Napangiwi na lang ako at tumalikod dito. Hindi naman kasi ako mahilig mag fangirling, imbes na makipagsiksikan mas mabuti nang mag grocery na lang ako baka mahuli pa ako ng pasok sa trabaho ko.Napapailing
Hahawakan niya sana ang kamay ko ngunit mabilis ko itong inalis sa mukha niya. Halos hindi maipinta ang hitsura niya. Buti nga sa kaniya. Mabuti na lang at walang sasakyan na nakasunod dito at mabuti na lang din busy ang dalawa kong kasama, kung hindi wala akong mukhang maihaharap sa kanila dahil sa sobrang hiya.Bahala nga siya sa buhay niya, kahit customer siya wala siyang karapatang mambastos. Tinalikuran ko siya dahil tinawag ako ng kasamahan ko upang magsukli. Tinawag niya rin ako ngunit inirapan ko lang ito. Nilapitan siya ng isa ko pang kasama. Binati muna nito bago itinanong kung anong ikakargang produkto sa sasakyan niya. Napansin kong sininyasan niya ang kasama ko na lumapit pa lalo sa kaniya. Hindi ko man narinig ang pinag-uusapan nila pero parang kinakabahan ako. Ilang saglit lang lumapit sa akin ang kasama ko. "Ann, tawag ka ng customer ikaw raw ang gusto niyang magkarga sa sasakyan niya," anito."Sabihin mo busy ako, kamo may ginagawa," utos ko rito. Umalis din agad it
Bago ko pa man mailapat ang panyo para ipagpag sa damit niya inihinarang niya ang kamay niya. "It's okay, don't bother." Lalo akong nahiya, hindi ako makatingin dito.Maya maya ay unti-unti kong iniangat ang tingin ko rito at agad na nagtama ang aming paningin. Pakiramdam ko lang matagal na siyang nakatingin sa akin habang nakayuko ang ulo ko.Minumulto ba ako? At bakit siya na naman? I heard him chuckled. "Akalain mo nga naman, napakaliit talaga ng mundo nating dalawa."Dapat lang din pala na tumilapon sa damit niya ang laman ng baso. Pinagtaasan ko ito ng kilay. "Mundo mo lang." "Ang sungit." Nakapamulsa ang isang kamay nito. "Dito ka pala nakatira?" Nakatingin pa rin ito sa akin. "Ay hindi, napadaan lang ako," sarkastiko kong sagot dito. Tumawa ito ng mahina. "Ano naman ngayon sa'yo kung dito ako nakatira? Stalker ka 'no?" Nakataas ang mga kilay ko. Kumukulo talaga ang dugo ko sa kaniya. "Ang pagmumukhang ito, stalker?" Duro niya sa sarili niya. "Para namang ang ganda mo par
Sinamaan ko ito ng tingin parang hindi tumalab at lalo pang ngumisi."Ganiyan ka ba talaga ka bastos? Hindi ka ba marunong rumespeto?" Nagpupuyos sa galit ang kalooban ko. Tinalikuran ko ito at umakyat sa silid na inuukupa ko. Nawalan na ako nang ganang kumain. Umupo ako sa higaan ko at huminga ng malalim."Relax self, relax..." Pilit na pinapakalma ko ang sarili ko habang nag-i-inhale-exhale ako.Pagkatapos ng isang oras na pagpapakalma ko sa aking sarili, ay dahan-dahan akong bumaba ng hagdan. 'Yong tipong hindi nakakalikha ng tunog. Parang magnanakaw lang ang peg.Sumilip muna ako sa kusina baka nandoon pa siya. Mukhang wala na yata dahil ang tahimik, eh. Pumasok na nga ako sa kusina at nabungaran ko ang isang box ng noodles na nakapatong sa itaas ng lamesa at ang supot na may lamang pagkain na pang peace offering daw nito sa akin. Hindi ko na rin nakita ang bowl ng noodles sa lamesa, sa halip nakita ko ito sa lagayan na ng mga plato.Kumakalam na rin ang sikmura ko at humupa na ri
"What the hell are you doing here?" bulalas nito at agad na tinakpan nito ang kaniyang pagkalalaki bago tumalikod sa akin. Sapagkat bahagyang nakaharap ito nang bigla kong buksan ang pinto ng banyo. Lalong lumakas ang kabog ng dibdib ko kung mapagsino ang nabungaran ko.Pakiramdam ko umakyat lahat ng dugo ko sa aking mukha dahil sa nakita ko. In fairness, ang guwapo ng katawan niya. Sa buong buhay ko ngayon lang din ako nakakita ng buhay na buhay na anaconda. Tumalikod agad ako rito baka sabihin nito nag e-enjoy ako sa tanawing nakikita ko. "Sorry po talaga, naje-jebs na kasi ako kaya hindi ko napansin na for boys only pala itong napasukan ko," paliwanag ko rito."Hindi napansin? O, baka sinadya mo talagang pumasok dito?" wika ng lalaki na tila nang-aasar pa."Ang kapal din naman talaga ng mukha mo, ano? Mag-lock din kasi ng pinto pag may time..." sigaw ko rito bago lumabas ng banyo ngunit ang kabog ng dibdib ko hindi pa rin maalis-alis.May sinasabi pa ito ngunit hindi ko na pinak
Sobrang sakit ng likod ko nang matapos na may mangyari sa aming dalawa. Agad na tumalikod ako rito. Hindi ko inaakala na sa isang iglap lang naisuko ko kaagad ang aking iniingatang yaman sa isang taong hindi ko lubusang kakilala. Kusang bumagsak ang mga luha ko. Sobra ang aking pagsisisi dahil sa aking kapusukan. Pakiramdam ko lahat ng mga pangarap ko parang bigla na lang naglaho.Nakahiga rin ito sa aking tabi. Naramdaman yata nito ang aking paghikbi kaya bumangon ito."Sorry..." anito.Hindi pa rin ako humarap dito, feeling ko wala na akong mukhang maihaharap pa sa kaniya. Hiyang-hiya ako sa aking sarili. Tumayo na ito at isinuot ulit nito ang basa niyang damit pagkatapos lumabas na ito ng bahay kubo.Napahagolhol ako ng iyak. Pagkatapos niyang pagsawaan ang aking katawan basta na lang siya umalis na parang wala lang nangyari? Maya maya pa ay bumangon na rin ako at nagbihis bago lumabas ng bahay kubo. Tumila na rin ang ulan. Binitbit ko na rin ang dala kong bag paglabas ko ng baha