Chapter 5

Tyra Reign's POV.

"Do you know how powerful Prescott's are?" maya-maya'y tanong niya.

Tumango ako. I've made an enough research about them. Pero napaka-private talaga nila. Common informations lang ang nasa internet, pictures were taken in several big occasions. And of course, hindi rin nawawala ang mga babaeng nali-link sa kanila. Maliit lang ang pamilya nila Alistair, siguro wala nga sa sampo ang pinsan niya eh. Well, base sa lumabas sa internet, hindi ko alam kung totoo iyon.

"How come did you think that I am your ex-boyfriend's people? I'm more powerful than him, so how'd that idea came across your mind?" seryoso ang kaniyang pagkakasabi nito. "Anyways, I'm just saying that do not be too judgemental."

Parang sinampal ako ng taong hindi ko nakikita. I would admit that I judged him easily. Una ay tinawag ko siyang bodyguard nang dahil sa kaniyang suot, ikalawa ay pinagbintangan ko siyang maniyak kahit wala naman akong ebidensiya, ikatlo ay kinulit ko siya kung kidnapper siya kahit hindi naman siya mukhang nangangailangan ng ransom, at ang huli ay sinabihan ko siyang tauhan ni Alexander! Shit na 'yan, Tyra Reign! Nasa tamang pag-iisip ka pa ba?!

Hanggang sa makarating kami ng Sweet Cafe ay tahimik lang ako. Hiyang-hiya ako dahil sa mga pinagsasabi ko. Tahimik lang din siya kaya walang naging aberya. Hanggang sa makapasok kami sa loob ay walang kumikibo sa aming dalawa. I feel so guilty, mukha namang hindi siya nasaktan sa mga sinabi ko pero base sa sinabi niya kanina, mukhang na-offend siya sa iilan.

Pagpasok sa loob ay naamoy ko agad ang pamilyar na amoy. I spend my one in a half years working in here, ang tagal na rin pala. Malaki ang naitulong ng coffee shop na ito sa akin, nabuhay ako nang dahil sa trabahong ito. At masakit isipin na bibitiwan ko ito dahil sa isang dahilan na wala namang kinalaman sa aking trabaho.

"Have a seat," napukaw ako sa aking mga iniisip dahil sa boses ni Alistair.

Saka ko lang napagtanto ang kaniyang ibig sabihin. Even though he's mad at me, nagagawa niya pa ring maging gentleman. Umupo ako sa upuang iminuwestra niya sa akin, nang makaupo ay sinundan ko siya ng tingin. Umiwas lamang ako ng tingin nang tuluyan na siyang makaupo sa aking harapan.

"Ako na ang mago-order, teka lang." Presinta ko. Ramdam ko pa rin ang hiya at guilty, at parang kasalanan pang umupo sa harapan niya matapos kong pagbintangan siya ng ganoon.

Tinaasan niya lang ako ng kilay. Hindi ko alam kung para saan iyon, pero inisip ko na lang na baka masama pa rin ang loob niya sa akin kaya napagpasiyahan ko nang tumayo upang mag-order sana. Ang kaso lang ay bigla siyang nagsalita nang akmang tatayo na sana ako upang pumunta sa counter para umorder ng pagkain namin.

"Don't bother, I have already settled the food."

Nagulat ako roon. Did he rent the whole coffee shop just for tonight? I really admire what money can make and do.

Bumalik ako sa pagkakaupo at hindi na umimik. Ilang minuto ang lumipas ay lumabas ang dating ka-trabaho kong lalaki. Mukhang nagulat pa siya na naroroon ako. Hindi ko alam kung sinabi ba ng manager namin ang tungkol sa pag-resign ko. Wala rin kasi akong maayos na paalam sa mga ka-trabaho ko, it's all so sudden. In-email ko lang kasi sa manager namin ang resignation paper ko, tinanggap niya naman iyon at hindi na nag-side comments.

"Here's your order, Sir and uh... ma'am," nag-aalinlangan pa niyang sabi.

Dama ko ang awkwardness na nararamdaman niya. Maging ako ay naasiwa dahil sa kaniyang pormal na tawag pero ayoko namang punahin siya sa harap ni Alistair kaya hinayaan ko na lang.

Nilapag ni Evangilon ang paunang pagkain na order ni Alistair, pagkatapos ay umalis na siya. Ngumiti ako at nagpasalamat sa kaniya, sinuklian niya naman iyon ng nahihiyang ngiti. Pag-alis ni Evangilon ay tumingin ako kay Alistair. Subalit nagulat ako nang naabutan ko siyang mariing nakatitig sa akin, kunot ang kaniyang noo at umiigting ang panga.

"K-Kumain na ta-tayo..." kabadong wika ko. Pilit inaalis sa isipan ang naabutang kong ekspresiyon sa kaniya.

Hindi ko alam kung bakit ganoon ang reaksiyon niya. Marahil ay naiinip na siya na kasama ako? Should I start asking him about our marriage certificate? After all, iyon naman ang sinadya ko kaya ako nakipagkita sa kaniya eh.

"Iyong tungkol pala sa... uh... kasal, paano nangyari iyon?"

Napatigil siya sa pagkuha ng pagkain. Tinitigan niya ako na para bang tinitimbang niya ang aking reaksiyon, marahil ay ipinagtataka niya na wala akong alam sa bagay na pinirmahan ko.

"Uh... lasing kasi ako no'n at wala akong maalala sa nangyari," pag-amin ko.

Hindi siya kumibo at nagpatuloy sa pagkuha ng pagkain. Kinakabahan ako sa isasagot niya kaya ibinaling ko na lang ang atensiyon ko sa pagkain na nasa aking harapan. Noong nagta-trabaho pa ako rito, hanggang tingin lang ako sa mga mamahaling pagkain na ito, pero ngayon ay nasa harapan ko na't matitikman.

"I feel bad for taking advantage of your tanglement," sabi niya na ipinagtaka ko.

He's aware that I was drunk when I signed the marriage contract!

"Akala ko —

"Excuse me po," napatigil ako nang biglang lumitaw sa aming harapan si Akisha.

Nanlaki ang aking mga mata at natigil ako sa pag-nguya ng steak. Ngunit ang hindi ko maintindihan ay kung bakit mas kinakabahan pa si Akisha kaysa sa akin. Ang alam ko kasi ay ako ang may utang sa kaniyang paliwanag, kaya bakit mas mukhang natatae siya sa kaba kaysa sa akin?

"What is it?" tanong ni Alistair kaya napabaling doon ang atensiyon ni Akisha.

Nanlaki ang kaniyang mga mata at tila ba ngayon lang napagtanto na may kasama ako. Nagpabalik-balik ang kaniyang tingin sa akin at pabalik kay Alistair. Habang ako ay hindi alam kung tatayo ba ako at hihilahin palayo roon si Akisha o uupo na lang ako rito at tititigan siya. Sa huli ay mas pinili kong maupo na lang at hintaying magsalita ang kaibigan. Malaki naman ang tiwala ko sa kaniya na hindi niya ako ipapahiya sa harap ni Alistair.

"Uh... Can I talk to your date, Sir?" tanong ng aking kaibigan.

Tumikhim ako, naaasiwa sa interpretasyon ng kaibigan. Napatingin sa akin si Akisha at pinagtaasan ako ng kilay, isinawalang bahala ko iyon at yumuko na lang. Nakakahiya kay Alistair! Baka kung anong isipin niya! Hindi naman kasi date ‘to eh. We both have an important agenda that's why we met, hindi ito para mag-date kami.

"She's my wife," Alistair said.