Lizabeth's POV
"Thank you so much for joining me and my brother in this very special day for me. Na-appreciate ko lahat ng mga dumalo and of course ang mga nagbigay ng regalo. So, tuloy lang ang party hanggang midnight!"
Nagsigawan ang mga bisita nang matapos mag-speech si Lloyd. Itinaas namin ang mga mga baso namin na mayroong champagne.
"Long life, Kuya!" sigaw ni Luis.
"Maging mature ka na! 'Wag ka ng maging isip bata!"
Nagtawanan naman kami dahil sa sinabi ni Kenzo. Matapos no'n ay sabay-sabay naming ininom ang laman ng mga baso namin at saka nagpalakpakan. Madilim na ang paligid dahil seven o'clock na din ng gabi. Nang kumagat ang dilim kanina ay mas lalong lumitaw ang ganda ng bahay nila Lloyd dahil sa mga nagkikislapang ilaw sa buong bahay.
"Punta lang akong CR," bulong ko kay Kenzo na nasa aking tabi.
Nasa iisang table lang k
(Continuation of chapter 32) Lizabeth's POV "Bye, guys! Thanks for today, sobrang saya ko na nakadalo kayo. Lalo ka na Kevin," wika ni Lloyd. Kakatapos lang ng party. Eleven o'clock na din ng gabi kaya napagpasyahan na naming magpaalam. Hindi ko na sinabi kay Kenzo o sa mga kaibigan ko ang nangyari sa 'kin kanina. Wala namang masamang nangyari sa akin kaya mas pinili ko na lang itago sa kanila. "S'ya nga pala, nakita niyo ba si Luis? Bigla na lang kasing nawala kanina." Napakagat ako sa labi dahil sa tanong ni Lloyd. Malamang ay nasa kwarto pa din na madilim si Luis kung saan ko siya iniwan kanina. Napahigpit ang hawak ko sa pouch. Nagpalinga-linga ang mga kasama ko sa paligid habang ako ay nakatingin lamang sa kawalan. "'Di bale, baka natutulog na. Ang dami din kasing nainom kanina. Paano ba 'yan, gabi na, magpapahinga na din ako." Niyakap ni Lloy
Lizabeth's POV "Who's that girl?" tanong ng batang babae na kung hindi ako nagkakamali ay Raen ang pangalan. Lahat sila ay napatingin sa direksyon ko nang magsalita si Raen. Ang kanyang ama ay kagaya ng anak niyang babae, walang kaemo-emosyon ang mukha. Habang ang ina naman niya ay napaka lawak ng ngiti at hindi mo aakalaing may dalawang anak na dahil sa sobrang ganda. "Finally, she's here." Tumayo si Kenzo mula sa kinauupuan at saka lumapit sa akin at inakbayan ako. "Mom, Dad, this is Lizabeth, my wife." Pilit akong ngumiti sa kanila at saka ako kumaway. Tumayo si Tita Kendra at saka lumapit sa akin. Nagulat ako sa sunod niyang ginawa, niyakap niya 'ko. "Wow, mapa-letrato at personal, napaka ganda mo pala talaga, hija." Naaamoy ko ang napaka bango niyang pabango. Pati ang buhok niya ay talaga namang nakakahumaling ang amoy. Ku
(Continuation of chapter 33) Lizabeth's POV "Grabe, sinabi niya talaga 'yon?" hindi makapaniwalang tanong ni Weslynn. Niyaya ko sila dito sa mansyon, tutal ay Linggo naman. Nandito kami sa sala at kakatapos lamang naming mag-aral. Naikwento ko sa kanila ang nangyari kaninang umaga at talaga nga namang maging sila ay nagulat. "Oo, at saka 'yong daddy ni Kenzo, parang suplado," pabulong kong sabi sa kanila at baka marinig ng ibang tao. Mahirap na, nasa iisang mansyon lang kami. Mabuti na nga lang at nasa kwarto nila si Tito Enzo at si Raen. "Tsk, may pinagmanahan naman pala," umiiling-iling pang tugon ni Kevin. "Basta kapag kailangan mo ng resbak laban d'yan sa Raen na 'yan, tawagan mo lang kami at tuturuan namin ng leksyon 'yan." Ngiti na lamang ang tinugon ko sa sinabi ni Irene. Sa aming apat, siya talaga ang pinaka palaban. War freak b
Lizabeth's POV Ilang araw din ang nakalipas matapos ang pag-uusap namin ni Raen at hindi na 'yon nasundan pa. Madalas ay nagkukulong lamang siya sa kwarto o kung minsan ay nagpupunta sa library. Si Tito Enzo naman ay madalas nasa opisina ni Kenzo. Doon siya pansamantalang nag-aasikaso ng bussiness nila. Kahit nasa Pilipinas na ay hindi pa din nila makalimutan pansamantala ang tungkol sa trabaho. Tanghali na at kakatapos ko lang maka video call ang mga kaibigan ko dahil ikinuwento nila sa akin ang napag-aralan kaninang umaga. Bumaba na ako sa hagdan ngunit napahinto ako nang may maamoy akong mabango mula sa kusina. Sinundan ko ang amoy at pagtungtong ko sa pintuan ng kusina ay nakita kong nakasuot ng apron si Tita Kendra habang naghahalo sa isang kasirola. "Wow! Anong niluluto dito?" Napalingon silang lahat sa akin maging si Tita Kendra ay nakangiting bumal
(Continuation of chapter 34) Lizabeth's POV Kumatok ako sa pintuan ng kwarto ni Raen. Nagprisinta ako na, ako na ang magdadala ng cookies at gatas ni Raen ngayong gabi. Tutal ay abala din ang ibang kasambahay sa mga ginagawa at nagpapahinga na din si Tita Kendra kasama ang asawa niya. Maya-maya ay nagbukas ang pinto at bumungad sa akin ang blangkong mukha ni Raen habang nakasuot ng rabbit na pair ng pajama. Ngumiti ako sa kanya kahit na para akong may kausap na hangin. "Ah... ito na ang cookies at milk mo," saad ko. Hindi niya 'ko sinagot at sa halip ay pumasok na siya ulit sa silid at iniwang bukas ang pinto. Sumunod naman ako sa kanya at saka ko ipinatong ang tray na dala ko sa side table ng kama niya. Napansin ko ang laptop sa kama niya at may naka-flash doong letrato. Napasilip naman ako doon at nakita ko ang picture nilang pamilya. Napansin niya sigurong nakatingi
Lizabeth's POV "Anong ginagawa mo dito, Allyson?" "Hello, Liza. I'm here for my friend," nakangiti naman niyang tugon. Kahit sobrang ganda niya, halata namang plastic lang. Mahina akong natawa. "Wala kang kaibigan dito. At kung hinahanap mo si Kenzo, kanina pa siya nakaalis." "Ally!" Sabay kaming napalingon sa may bandang hagdan nang sumigaw doon ang isang pamilyar na boses ng babae. Si Raen. Tumakbo siya papalapit kay Allyson at saka ito niyakap ng mahigpit. "OMG! I miss you!" Niyakap naman pabalik ni Allyson si Raen na bihis na bihis. Nakasuot siya ng floral blue dress at saka light blue na sandals. May nakasukbit namang Louis Vuitton na bag sa kanyang balikat. "M-magkakilala kayo?!" Nanlalaki pa din ang mga mata ko habang pinagmamasdan silang magyakapan at mag-usap. "Yes! At hind
(Continuation of chapter 35) Lizabeth's POV Para akong zombie na naglalakad ngayon patungo sa banyo. Kakagising ko lang at nakita ko sa orasan na six thirty-eight na ng gabi. Kahit papaano ay nakalimutan ko ang sakit sa puso ko nang makatulog ako kanina. Pagharap ko sa salamin ng banyo ay doon ko napansin ang mugto kong mga mata dahil sa labis na pag-iyak. Maging ang buhok ko ay magulo na din. Naghilamos na ako at nagsipilyo. Nang masiguro ko na maayos na ang hitsura ko ay binuksan ko na ang pinto ngunit nagulat ako nang may nakitang nag-aabang pala sa labas nito. "Kenzo... a-anong ginagawa mo d'yan?" mahina kong tanong ngunit sa ibang direksyon ako nakatingin. Ayaw ko siyang titigan sa nga mata, lalo lang akong nasasaktan. "May pupuntahan tayo, magbihis ka." "S-saan?" "Basta, halika—" Akmang hihilain na niya
Lizabeth's POV Pagbalik ko ng mansyon ay mukhang nasa dining ang mga tao dahil napaka tahimik sa lobby. Kaagad akong umakyat papunta sa kwarto namin ni Kenzo at nag-impake. Kailangan kong magmadali, sigurado akong sa oras na maabutan niya 'ko dito ay hindi na niya ko papalabasin. Ang mga kinuha ko lamang ay ang mga dati ko pang damit noon. Iniwan ko lahat ng mga binili sa akin ni Kenzo, pati na ang mga sapatos at bags ay hindi ko na isinama sa maleta ko. May naramdaman akong mabalahibong bagay sa aking paanan nang sinasarado ko na ang maleta. Pagtingin ko doon ay si Lizenzo pala. "L-lizenzo." Kinarga ko siya at saka ko siya niyakap habang inaamoy-amoy. Gising na pala siya, palagi lang kasi siyang natutulog tapos mag-iingay kapag nagugutom. "Aalis na 'ko, ha. Ikaw na ang bahala kay Kenzo. Sana alagaan ka niya, magpakabait ka sa kanya, ha." May konting luha ang lumabas sa mga mata