Chapter 4

“Mang Berto, maaari niyo po bang linisin ang sasakyan ko bago iparada?” Inabot niya ang susi sa matandang nasa cincuenta y cinco na. Ang sasakyan niya ay isang Toyota Fortuner na kulay itim. Matte ang kulay nito at tinted ang mga salamin. Pinaayos niya ito pagkatapos bayaran ng cash sa isang bilihan ng mga sasakyan sa Bulacan para umayon sa kaniyang gustong maging itsura.

‘Sige Theo. May lakad ka pa ba ngayong araw?” tanong ng matanda. Halata na sa balat at kilos nito ang edad pero nandoon pa rin ang kakisigan sa pangangatawan. Kapag tinitigang mabuti ay may mga maliliit pa ring ulbok ito sa dibdib at braso na bunga siguro ng pagtatrabaho sa bukid.

“Wala na po. Pagkalinis niyo po ay itabi niyo na rin po siguro. Pero kung gusto niyo pong gamitin sa pamamalengke, ayos lang po”. Magalang nitong sagot. Tila ibang-iba ang ugali ni Theo kanina sa opisina sa ngayon na nasa bahay na siya.

“Nako ayos na sa amin ang electric bike. Baka magasgasan pa ito sa palengke.”

Matapos iyon ay ngumiti nalang si Theo sa matanda sabay tapik sa balikat nito. Tumalikod na si Theo at nagpaalam na papasok na sa loob. Hindi pa man nakakalayo ang binata ay tinawag ito ulit ng matanda.

“Nako bata ka, mag-asawa ka na nga at ng hindi ko na nakikita itong mga kalat mo dito!” Bulyaw nito habang hawak ang tissue na ginamit niya kanina.

Tumawa nalang si Theo sa biro ng matanda. Palagi kasing nakakakita si Mang Berto ng mga pinaggamitan ni Theo sa sasakyan at minsan ay sa loob ng kwarto nito.

Natatawang pumasok si Theo sa loob ng bahay pero lumabas din siya sa mansiyon na kanyang pinasukan. Sa halip ay dumako ang mga paa niya sa bahay na nasa likuran ng mansiyon.

Ang bahay na una niyang pinasukan ay tahanan nila noong siya pa ay bata, pero simula nang tumungtong siya ng edad disy-otso, pinakiusapan niya ang kaniyang mga magulang na patayuan siya ng sariling bahay - hindi kasing laki ng mansiyon ngunit binubuo ng tatlong kwarto, study room, theater room at dalawang banyo - ang isa ay nasa loob ng master ensuite. Nais niyang magsarili kahit papaano at matutong mamuhay mag-isa. Pero kapag minsan ay mas nananatili pa doon ang kanyang mga magulang upang makitulog. Hinayaan niya na lang ito dahil siguro ay naglalambing. Naisip niyang hindi na bumabata ang kaniyang mga mga magulang kaya kung ano man ang hiling nito ay sinusunod niya na lamang. Maliban sa isang hiling na hanggang ngayon ay hindi pa niya masunod. Iyon ay ang magkaroon na ng tahimik na buhay - asawa at sariling pamilya.

Si Theo ay nasa edad tatlumpu na at wala pa sa isipan ang magseryoso sa buhay. Dati siyang may kasintahan at nagpaplano na magpakasal ngunit pinili ng dalaga na lumipad sa America para magtrabaho at doon manirahan. Lingid sa kaalaman ng kaniyang kasintahan na nais niyang sumama papunta doon sa ibang bansa ngunit nakipaghiwalay ito bago pa man niya alukin na sumunod siya.

Nagunaw ang mundo ni Theo noon. Tatlong taon na ang nakakaraan. Lipas na at tingin niya at nakaya na niya ang dagok na iyon sa buhay niya. Ngunit hanggang sa ngayon ay hindi pa rin siya nag-iisip na mag-settle down at natatakot ang kanyang mga magulang na hindi na niya ito maisip. Tumatanda na siya pati ang kanyang mga magulang kung kaya palagi ang pangungulit ng mga ito sa kanya at nagrereto ng mga anak ng kaibigan o kung sino man na matipuhan ng mga ito.

Pagkabukas ng pinto ng bahay ay dumiretso si Theo sa kanyang kwarto at naghubad ng damit. Nakatanaw siya sa malaking salamin at pinagmasdan ang katawan. Mukang nadadagdagan na ang kaniyang timbang kung kaya napagdisisyunan nitong bumalik sa pagbubuhat. Nagpagawa siya ng gym area sa alfresco ng kaniyang bahay upang hindi na umalis. Tutal ay full time writer siya at hindi kailangan lumabas ng bahay.

Bumalik sa isip niya si Sofia. “Damn” aniya. Napapikit siya at inalisang mabuti na naman sa isipan ang pigura nito. Mula sa noo, kilay, mata, at labi. Sa isip niya ay bumaba ang tingin niya sa balikat at dibdib nito. Naiyukom niya ang kanyang mga kamay. Pagbukas ng kaniyang mata at pagtingin sa salamin, nakita niya ang kaniyang harap na matigas at nakatayo.

Sa panahong iyon, hindi na naman niya napigilan ang sarili at hinayaang lamunin siya ng malisosyong isipan. Hindi na niya mabilang kung ilang beses niyang pinasaya ang sarili hanggang sa makuntento na siya at saka tuluyang pumasok sa banyo upang maligo. Ngunit sa init na kaniyang nararamdaman, may isang beses pa siyang pinaligaya ang sarili habang nasa loob. Sa isip niya ay kasabay niyang naliligo si Sofia.

Para na siyang baliw sa ginagawa niya sa kaniyang sarili. Hindi niya mapigilan ang bugso ng damdamin. Nag-alala siya na baka sa susunod nilang pagkikita ay bigla niya na lamang sunggaban si Sofia at iyon ang ayaw niyang mangyare. Ayaw niyang matakot ito sa kaniya at layuan siya. Sa naisip niyang iyon, binuksan niyang muli ang shower sa pagkakataong ito ay malamig na tubig ang kaniyang pinili upang maibsan ang kaniyang nararamdaman.

Paglabas ng banyo ay magbihis na siya at lumabas ng kwarto. Nakangisi naman niyang nadatnan si Mang Berto sa kusina nang makita siya nito.

“Mukang iba ang tama mo ngayon, anak.” Pangbubulasko ng matanda sa binata. Itinuturing na kasi nitong parang anak si Theo sa tagal na ng paninilbihan nito sa pamilya Garcia. Noong pinanganak si Theo ay si Mang Berto na ang katiwala nila. Lumaki itong kasama ang mga magulang niya at magkababata sila. Hanggang sa nagkaasawa na, na naging kasama na rin nila sa bahay, at nagkaanak. Ang pamilya Garcia din ang nagpaaral kay Tinay na anak nila Mang Berto at Manang Peta, na naging katulong ng kaniyang mga magulang sa pangangasiwa sa farm at iba pa nilang property. Malaki ang respeto ng pamilya nila Mang Berto sa pamilya nila Theo at ganoon din naman ang turing nila sa mga ito.