Chapter 5

Napangisi naman si Theo sa komento ng matanda. “Wala po ito Mang Berto. Kayo talaga. Isusumbong niyo na naman po ako sa dalawa.” Pinapatungkulan niya ang mga magulang na siguradong maiintriga na naman sa mga kwento ng matanda.

“Parang may kakaiba kasi sa iyo, anak. Saan ka ba galing, nga pala?” Pag-uusisa nito.

Kinuha ni Theo ang meryendang nakalagay sa kitchen countertop. “Sa publishing house po. Nag-uumpisa na po kasing ayusin ung librong isinulat ko noong nakaraang taon.” Bahagi niya. May tatlong nobela siyang isinulat na hindi pa nailalathala kung saan napagdesisyunan niyang isang libro kada taon ang kaniyang ilalabas kahit pa marami siyang magawa sa isang taon.

“Nabalitaan ko ay hindi na si Monty ang editor mo. Mabuti naman at nakinig na sa akin ang matandang iyon. Ang nais yata ay mamatay siyang hawak ang papel at pluma.” Pailing iling si Mang Berto.

Nang maalala ni Theo ang nangyare sa opisina, napahawak siya sa kaliwang pisngi at ngumisi. Ramdam niya pa rin ang malambot na palad ni Sofia sa kaniyang mukha ngunit sa hindi maipaliwanag na dahilan ay natutuwa siya. Baliw na nga ata ako, sabi niya sa isip.

Bumalik sa realidad ang isip niya nang magsalita si Mang Berto na abala sa pagkuskos ng kaldero sa kusina ng bahay ni Theo.

“Sino na daw ang papalit kay Tandang Monty?” Usisa pa nito ulit.

Kumagat si Theo sa bananaque na napag-alaman niyang gawa ni Manang Peta. “Sofia po ang pangalan ng bagong editor ko, Mang Berto.”

Huli na ng maitago niya kay Mang Berto ang ngiti sa mga labi niya. Nakita niyang nakatingin ito sa kaniya at may mapanuksong ngiti. Lalo na siyang tumawa ng malakas nang hindi na niya mapigilan ang sarili.

“Ang hot niya Mang Berto. Kung makita niyo lang po. Pero sinampal po ako, e. Nabastusan po ata sakin nung nasabi kong amoy lupa si Monty.” Natatawang sagot ni Theo na siya namang sinabayan ni Mang Berto.

“Siraulo ka talagang bata ka. Bakit mo naman sinabi iyon? Totoo namang amoy lupa na iyon. Aba mas matanda siya sa akin ng sampung taon.” Nagtawanan nilang dalawa.

“Ang pangit ng first impression ko nito sa kaniya. Masungit po, e. Pero mukhang nobyo niya ang anak ng may-ari ng kumpanya.” Patotoo ni Theo sa kaniyang nasaksihan. Ngunit sa kaloob-looban niya ay ayaw niyang maniwala. Sa isip niya ay kung hindi pa kasal, may pagkakataon pa siya.

“Kasal na ba?” Naupo si Mang Berto sa katapat na silya ni Theo.

Nagkaintindihan na silang dalawa dahil parehas sila ng naiisip. Si Mang Berto talaga, isip niya.

“O, sige na. Mag-aayos pa ako sa kabilang bahay at bukas ay dadating ang mga magulang mo. Maglinis ka rin dito para di tayo mapagalitan.” Parang bata itong tinapik siya sa balikat at lumabas na ng bahay niya. Kahit pa man katiwala ang pamilya ni Mang Berto ay hindi sila inaabuso ng pamilya ni Theo. Ang nais din kasi ng mga magulang ni Theo na matuto ang mga anak nila sa buhay.

Aalis na sana si Theo sa kusina para pumasok sa study room at ituloy ang isang librong tinatapos niya ay naramdaman niyang nanginig ang kaliwang bulsa ng kanyang shorts. Lumawak ang ngisi niya ng makita kung sino ang nagpadala ng mensahe.

~~

Alas nyebe na ng gabi nang maramdaman ni Theo na may tumabi sa kaniya. Isang pigura ito ng babae na humiga sa kaliwang bahagi ng kama. Naalimpungatan si Theo at naalalang nakatulog pala siya matapos magsulat ng isang kabanata sa bago niyang libro. Hindi niya alam kung nais niya itong ilathala pero titingnan pa niya kung hanggang saan ang magagawa niya.

Madilim ang paligid ngunit alerto at sensitibo si Theo sa mga nangyayare. Kinuha niya ang kumot at binalot ang sarili kasama ang pigurang nasa kaniyang tabi. Walang nagsasalita sa kanilang dalawa kundi ang mga mahihinang ungol na kanilang pinapakawala.

“Theo…hmm”, ungol ng babae na abot langit ang ligaya nang maramdamang gumapang mga mga kamay ni Theo sa kaniyang dibdib.

“Bakit ang tagal mo, Les? Nakatulog na ako,” pang-aakit na tanong ng binata dito habang pinaglalaruan ang masaleng bahagi ng katawan nito. Si Celestina o Les ang nakilala ni Theo sa isang bar noong isang gabi. Ito ang nagpadala ng mensahe kay Theo na pupunta ito at gusto siyang bisitahin. Alam naman na ng binata na ibang pagbisita ang nais ng dalaga at alam nilang parehas nilang gusto ang kung ano mangyayare sa kanila.

“Pasensya na, ang daming ginagawa sa boutique ng Mommy mo. Hindi ako makaalis agad.” Sagot nito habang dahan-dahan minamasahe ang pagkalalaki ni Theo. Nito na lamang nila nalaman na sa boutique pala ng Mommy ni Theo si Les nagtatrabaho bilang fashion designer.

“Dahil diyan, may punishment ka.” Mariin na sabi ni Theo habang inaakay si Les na kainin ang kanyang sandata.

“Ahh.. shit!” ungol ni Theo. Sarap na sarap siya habang hawak ang buhok ni Les at isinasagad ang pagsubo nito sa espada niya. Pinaghandaan ni Les ito at ibinibigay ang isangdaang porsyento ng kaniyang talento sa kama. Hindi naman maikakaila ni Theo na magaling nga si Les ngunit nang masagi na sa isip niya si Sofia, mas lalo siyang nakaramdam ng init. Ibang-iba kapag ito ang kaniyang naiimahe. Ang lambot ng kaniyang palad, ang makinis na balat, mapupulang labi. Lahat ng iyon at nasa isip ni Theo at mas lalo siyang ginaganahan.

“Malapit na ako…” Sabi niya na may malalim na ungol. Ginalingan pa lalo ni Les, kahit pa may pagtataka sa isip nito na parang ang bilis labasan ngayon ni Theo na hindi katulad dati na nakakailang posisyon sila bago maabot nito ang dulo.

“Shit… Ahh.. Sofia…”. Bulalas niya ng marating ang dulo at lumabas ang likidong puti. Buong puso namang kinain ito ni Les. Wala siyang itinira.