Share

Kabanata 4

Author: sofi_mym
last update Last Updated: 2025-06-26 20:04:47

Kabanata 4

Maaga pa lang ay gising na si Amara. Sa unang pagkakataon mula nang dumating siya sa Blackmoon territory, tahimik ang paligid. Wala ang malamig na presensya. Wala ring mga alulong ng mga nilalang sa labas. Tanging ang mahinang huni ng mga ibon at hampas ng hangin sa mga dahon ang kanyang naririnig.

Nakahiga siya sa kama, ngunit mulat ang mga mata. Sa bawat pikit niya, muling sumasagi sa isipan ang nangyari kagabi—ang pulang mata, ang kakaibang anyo ng nilalang, at ang liwanag na bigla na lamang lumabas mula sa kanyang katawan.

“Nagising na ang Loba Luna…”

Hindi niya alam kung ano ang dapat maramdaman—takot ba, kaba, o pagkalito. Ngunit isa lang ang malinaw: wala nang atrasan. Laban na ito.


“Good, gising ka na.”

Napalingon si Amara sa pinto. Si Kael. Suot nito ang itim na long-sleeved shirt at combat pants, mukhang galing sa labas. May dugo pa sa kanyang manggas, pero ang mukha nito ay kalmado.

“Anong nangyari kagabi?” tanong niya habang umuupo.

“Isa sa mga Warg ang sinubukang pasukin ang teritoryo. Hindi siya ang huling susubok. At kapag dumating na ang Blood Moon, mas lalakas pa sila.”

Lumapit si Kael, naupo sa tabi ng kama. Tinitigan siya ng mariin, tapos ay marahang hinawakan ang kanyang kamay.

“Simula ngayon, kailangan mo nang magsanay. Hindi mo puwedeng asahan lang ang proteksyon ko. Darating ang panahon na ikaw mismo ang kailangang lumaban.”

“Anong klaseng pagsasanay?” tanong niya, halos pabulong.

“Pagsasanay ng katawan, ng isip… at ng puso,” bulong ni Kael, saka tumayo. “Magsimula tayo ngayon.”


Dinala siya ni Kael sa isang clearing sa gitna ng kagubatan, isang lugar na parang nilikha talaga para sa mga lobo. May mga bilog na bato, mga nakatayong poste, at malawak na espasyong pwedeng paggalawan. Naroon na si Lucian, nakasuot ng itim na leather armor, nakatayo sa gitna ng bilog.

“Ngayon pa lang ay dapat mo nang matutunan ang basics,” ani Lucian, malamig pa rin ang tono. “Pagkontrol ng lakas, tamang paghinga, paggamit ng instinct.”

“Ano ako, warrior?” sarkastikong tanong ni Amara.

“Hindi,” sagot ni Lucian. “Isa kang reyna. At ang reyna, dapat hindi pinoprotektahan lang—kundi lumalaban din.”

Nag-umpisa ang pagsasanay. Tinuruan siya ni Lucian ng mga tamang galaw—mga suntok, iwas, at pagbalanse ng bigat sa katawan. Sa una, palpak si Amara. Nadudulas siya, mabilis hingalin, at hindi makasabay sa bilis ng turo.

Pero sa bawat pagkadapa, bumabangon siya. Dahil sa bawat ulit ng pagbangon, unti-unti niyang nararamdaman ang lakas sa kanyang katawan—na parang dati nang naroon, naghihintay lang gisingin.


Sa kalagitnaan ng ensayo, nanonood lang si Kael mula sa isang tabi. Tahimik ito ngunit nakamasid. Sa bawat galaw ni Amara, nararamdaman niya ang koneksyon nila. Hindi lang pisikal. Hindi lang espiritwal. Isang bagay na mas malalim—isang paghila ng kaluluwa sa isa pa.

Nang matapos ang pagsasanay, hingal na hingal si Amara. Tumulo ang pawis mula sa kanyang noo pababa sa kanyang leeg. Napaupo siya sa isang bato habang binibigay ni Kael ang tubig.

“Hindi ko akalaing ganito kahirap,” sabi niya.

“Pero nagawa mo,” tugon ni Kael, sabay punas ng pawis sa kanyang pisngi. “At bukas, mas hihirap pa.”

Napahagalpak siya ng tawa. “Salamat sa babala.”

Ngunit sa halakhak na iyon, may sumingit na katahimikan. Nagtitigan sila. Si Kael, dahan-dahang lumapit. Tinapik ang kanyang baba, pinisil ang kanyang pisngi.

“Hindi ko akalaing magiging ganito ka ganda kapag pawisan,” bulong nito.

“Kael…” babala ni Amara, ngunit wala na siyang nasabi pa nang marahan siyang halikan nito sa labi.

Hindi iyon halik ng pagnanasa, kundi ng paghanga. Mainit pero banayad. Isang uri ng paghawak na hindi ginagamitan ng kamay, kundi ng damdamin. Sumagot si Amara, pinikit ang mga mata, at ilang saglit pa’y naglapat na ang kanilang mga katawan.

Dama niya ang tigas ng dibdib ni Kael, ang init ng kanyang hininga, ang tibok ng kanyang puso. Parang sinasabi ng lahat ng iyon: Nandito ako. Hindi kita iiwan.

Hanggang sa tuluyang lumalim ang halik, naging mas mapusok, mas malalim. Gumapang ang kamay ni Kael sa bewang ni Amara, hinapit siya palapit, at doon niya naramdaman ang kabuuan ng kanyang pagkatao—bilang isang babae, bilang isang mate, bilang isang Loba Luna.

Ngunit bago pa sila tuluyang matangay ng init ng damdamin, may dumating na alulong sa di kalayuan.

Hindi iyon alulong ng kaaway.

Ito’y isang senyales.

Dumating na ang Konseho.

Biglang tumigil si Kael. Nag-iba ang ekspresyon nito—mula sa pagiging mapusok, naging seryoso. Tumayo ito, lumingon sa direksyon ng tunog.

“Anong ibig sabihin niyan?” tanong ni Amara.

“Bibigyan nila tayo ng utos,” sagot ni Kael. “At isa sa mga posibleng utos… ay isuko ka.”

“Isuko ako?” gulat niyang tanong.

“Hindi ko hahayaang mangyari iyon,” mariin niyang tugon. “Kahit ako pa ang labanan nila.”

Habang papalapit ang yabag ng mga miyembro ng Moon Council, muling bumalik ang kaba sa dibdib ni Amara. Hindi pa siya handa. Hindi pa siya buo. Ngunit alam niyang oras na para tumayo… at harapin ang mundo bilang Loba Luna — reyna ng mga nilalang sa ilalim ng buwan.

Mabilis na dumating ang pitong miyembro ng Moon Council. Pawang matatangkad, matatikas, at suot ang itim at pilak na balabal na may simbolo ng buwan sa kaliwang dibdib. Lahat sila ay may dala-dalang kapangyarihan na agad na nagpabigat sa hangin sa paligid. Si Kael ay agad na lumapit upang salubungin sila habang si Amara naman ay nanatiling nakaupo sa isang tabi, pilit nilalabanan ang kaba sa dibdib.

Ang pinuno ng Konseho ay si Elder Theron — maputi na ang buhok, ngunit hindi mapapantayan ang lakas ng presensya. Ang kanyang mga mata ay kulay abo, at tila ba kaya nitong makita ang lahat, pati ang mga itinatagong lihim.

“Alpha Kael,” malamig ang boses nito, “napag-alaman naming dinala mo na rito ang Loba Luna… at patuloy mo siyang itinatago sa Konseho.”

“Hindi ko siya itinago,” sagot ni Kael, matatag ang tinig. “Dinala ko siya rito para sa kanyang kaligtasan.”

“Kaligtasan?” singit ng isa sa mga miyembro, si Elder Mira. “O para sa iyong pansariling hangarin? Aminin mo, Kael. Mate mo siya, hindi ba?”

Hindi sumagot si Kael agad. Tiningnan niya si Amara, na ngayon ay unti-unting lumalapit sa kanila. Nang magtagpo ang kanilang mga mata, nagkusa siyang humakbang sa gitna ng mga lobo.

“Ako si Amara,” aniya, buo ang boses kahit nanginginig sa loob. “Oo, ako ang Loba Luna. At totoo—si Kael ang mate ko. Pero wala kayong karapatang ilayo ako sa kanya.”

Nagkatinginan ang mga miyembro ng Konseho. Hindi nila inaasahan na magsasalita siya. Hindi pa siya ganap na gising sa kanyang kapangyarihan, ngunit ang tindig niya ay gaya ng isang tunay na reyna.

“Hindi ito tungkol sa karapatan,” ani Elder Theron. “Ito ay tungkol sa balanse. Sa kaayusan. Kapag pinili mong manatili kay Kael nang hindi pa buo ang iyong kapangyarihan, ilalagay mo sa panganib ang buong lahi natin.”

Tumitig si Amara kay Theron. “At kung umalis ako, saan ako pupunta? Sa Konseho na ang turing sa akin ay isang sandata lang? Hindi ko pipiliing maging alipin ng sinumang organisasyon, kahit pa kayo ang may kapangyarihan.”

Pumagitna si Kael, tinabihan siya. “Kung ang layunin n’yo ay pigilan ang pagbagsak ng ating mundo, kailangan n’yong hayaang gisingin ni Amara ang kanyang kapangyarihan sa paraang pinili niya. At kung ako ang kanyang pinili… tatanggapin ko ang lahat ng kapalit.”

Ilang segundong katahimikan ang lumipas. Si Elder Theron ay hindi kumibo agad. Tila pinag-aaralan ang bawat galaw nila. Pagkatapos, nagsalita ito.

“May dalawang linggo bago ang Blood Moon. Sa loob ng panahong iyon, dapat ay ganap nang magising ang kapangyarihan ng Loba Luna. Kung hindi… kami na mismo ang kukuhang muli sa kanya.”

“Walang kukuha sa kanya,” mariing sagot ni Kael.

“Dalawang linggo, Alpha,” ulit ni Theron, sabay lingon sa mga kasamahan. “Pagkatapos niyon, babalik kami.”

Sa isang iglap, sabay-sabay silang naglaho sa manipis na usok na kulay abo, kasabay ng pagkalma ng hangin sa paligid.

Pagkauwi nila ni Kael sa kanyang bahay, parehong tahimik silang dalawa. Tahimik ang paligid, ngunit napakabigat ng atmosphere. Umupo si Amara sa gilid ng sofa, hawak ang kanyang mga palad, habang si Kael naman ay nakatayo sa may bintana, nakatanaw sa dilim ng kagubatan.

“Dalawang linggo…” bulong ni Amara. “Hindi ako sigurado kung kakayanin ko ‘to.”

Lumapit si Kael, lumuhod sa harap niya, saka hinawakan ang kanyang mga kamay.

“Makakaya mo. Sasamahan kita sa bawat araw. Walang lalapit sa’yo. Walang hahadlang. Pero kailangan mong makinig, Amara. Kailangang buuin natin ang bond.”

Napakurap siya. “Yung... bond na sinasabi mo—'yun na ba ‘yon? ‘Yung... pagsasanib?”

Tumango si Kael, dahan-dahan. “Hindi lang basta sex, Amara. Ito ay ritwal. Isang sagradong pagbubuklod ng mate. Kapag ginawa natin ito, hindi na tayo matitinag. Maging Konseho man o ang buong mundo, hindi na nila kayang paghiwalayin tayo.”

Namula ang pisngi ni Amara, ngunit hindi siya tumingin palayo. Tinitigan niya si Kael, sinusukat ang damdamin niya.

“Paano natin malalaman kung handa na ako?”

Hinaplos ni Kael ang kanyang pisngi. “Kapag tumibok ang puso mo hindi sa takot, kundi sa pagtanggap. Kapag hindi na lamang ako ang gusto mong protektahan ka—kundi gusto mo nang ipaglaban ang sarili mo. Sa araw na iyon, mararamdaman natin pareho.”

Napapikit si Amara. Sa dami ng iniisip niya, isa lang ang sigurado — bawat araw mula ngayon ay magiging pagsubok. At kapag dumating ang Blood Moon, hindi lang ang lakas niya ang kailangan niyang ipakita. Kailangan niyang pumili.

Sa pagitan ng liwanag at dilim.

Sa pagitan ng kapalaran at pag-ibig.

At habang magkalapat ang kanilang mga palad, alam niyang may isang bagay na hindi na niya kayang itanggi:

Gusto na niyang piliin si Kael.

Continue to read this book for free
Scan code to download App

Latest chapter

  • Alpha's Forbidden Mate   Kabanata 4

    Kabanata 4Maaga pa lang ay gising na si Amara. Sa unang pagkakataon mula nang dumating siya sa Blackmoon territory, tahimik ang paligid. Wala ang malamig na presensya. Wala ring mga alulong ng mga nilalang sa labas. Tanging ang mahinang huni ng mga ibon at hampas ng hangin sa mga dahon ang kanyang naririnig.Nakahiga siya sa kama, ngunit mulat ang mga mata. Sa bawat pikit niya, muling sumasagi sa isipan ang nangyari kagabi—ang pulang mata, ang kakaibang anyo ng nilalang, at ang liwanag na bigla na lamang lumabas mula sa kanyang katawan.“Nagising na ang Loba Luna…”Hindi niya alam kung ano ang dapat maramdaman—takot ba, kaba, o pagkalito. Ngunit isa lang ang malinaw: wala nang atrasan. Laban na ito.“Good, gising ka na.”Napalingon si Amara sa pinto. Si Kael. Suot nito ang itim na long-sleeved shirt at combat pants, mukhang galing sa labas. May dugo pa sa kanyang manggas, pero ang mukha nito ay kalmado.“Anong nangyari kagabi?” tanong niya habang umuupo.“Isa sa mga Warg ang sinubuka

  • Alpha's Forbidden Mate   Kabanata 3

    Kabanata 3Sumilip si Amara mula sa bintana ng silid habang pinagmamasdan ang kagubatan sa labas. Madilim pa rin ang langit, ngunit ramdam na ramdam niya ang kilabot sa paligid. Hindi iyon ordinaryong takot—parang may mabigat na enerhiya na bumabalot sa buong paligid. Ang mga alitaptap na kanina'y lumilipad sa labas ay bigla na lang naglaho. Tahimik ang lahat. Kakaibang katahimikan.Tumalikod siya at naupo sa kama, nanginginig ang mga daliri habang nakayakap sa sarili. Bawat tibok ng puso niya ay tila ba’y sinasalubong ng sigaw mula sa kanyang kaluluwa.“Hindi ka sa kanya… sa akin ka…”Hindi niya makalimutan ang boses na iyon. Parang pamilyar, pero walang mukha. Isang boses na malamig gaya ng gabi, ngunit may apoy ng pagkagahaman.Napalingon siya sa may pinto nang biglang bumukas ito. Si Lucian, seryoso ang mukha, nakatayo sa may pintuan.“Kael told me to check on you,” aniya.Tumango lang si Amara, pero agad ding tumayo. “Ano bang nangyayari? Sino sila? At bakit ako hinahabol?”Lumap

  • Alpha's Forbidden Mate   Kabanata 2

    Kabanata 2Basang-basa ang kanilang mga katawan habang tinatahak ang madilim na kagubatan. Ang ulan ay tila walang balak tumigil, ngunit hindi iyon alintana ni Amara. Hawak pa rin siya ni Kael habang tinatakasan ang mga lobo na patuloy silang hinahabol. Ang kanyang puso ay kumakabog, hindi lamang sa takot kundi sa kakaibang koneksyon sa lalaking ngayon ay humahawak ng kanyang kamay.Pagdating nila sa paanan ng bundok, tumigil si Kael saglit. Inamoy nito ang paligid, parang hayop na may matinding pakiramdam sa panganib. Nanatiling tahimik si Amara, pinagmamasdan ang pagbabago sa ekspresyon ng kanyang mukha—mula sa pagiging malamig at seryoso, ngayon ay alerto at mapanganib.“Wala na sila sa paligid. Nawala na ang kanilang amoy,” sabi ni Kael, sabay lingon sa kanya. “Pero hindi ibig sabihin ligtas na tayo. Kailangan nating makarating sa hangganan bago sumikat ang araw.”“Hangganan?” tanong ni Amara habang nililingon ang kagubatan.“May barrier sa pagitan ng Blackmoon at El Cielo. Hangga

  • Alpha's Forbidden Mate   Kabanata 1

    Kabanata 1Malamig ang simoy ng hangin sa tuktok ng bundok El Cielo. Kumakaway ang mga dahon ng puno sa bawat bugso ng hangin habang dumadagundong ang kulog sa di kalayuan. Nakatayo si Amara sa gitna ng kagubatan, nakayapak, at pawis na pawis ang noo. Kumakabog ang dibdib niya, hindi dahil sa takot—kundi sa hindi maipaliwanag na pananabik."Amara!" sigaw ni Lola Sela mula sa paanan ng burol. "Umuulan na, anak! Bumaba ka na!"Ngunit hindi siya gumalaw. Sa halip, tiningnan niya ang kanyang mga palad—mainit ang mga ito, parang may lumalagablab sa ilalim ng kanyang balat. Simula nang maglabing siyam siya dalawang araw na ang nakakaraan, kung anu-anong kakaibang bagay na ang nararamdaman niya. May mga panaginip siyang hindi niya maipaliwanag—mga mata ng lobo, duguang buwan, at isang lalaki na paulit-ulit na tumatawag sa kanyang pangalan.Sa panaginip kagabi, hinawakan siya ng lalaking iyon—at nang magising siya, may marka sa kanyang pulso, hugis bilog na may kalahating buwan sa gitna."Ano

More Chapters
Explore and read good novels for free
Free access to a vast number of good novels on GoodNovel app. Download the books you like and read anywhere & anytime.
Read books for free on the app
SCAN CODE TO READ ON APP
DMCA.com Protection Status