Novels by sofi_mym

Kabanata 4Maaga pa lang ay gising na si Amara. Sa unang pagkakataon mula nang dumating siya sa Blackmoon territory, tahimik ang paligid. Wala ang malamig na presensya. Wala ring mga alulong ng mga nilalang sa labas. Tanging ang mahinang huni ng mga ibon at hampas ng hangin sa mga dahon ang kanyang naririnig.Nakahiga siya sa kama, ngunit mulat ang mga mata. Sa bawat pikit niya, muling sumasagi sa isipan ang nangyari kagabi—ang pulang mata, ang kakaibang anyo ng nilalang, at ang liwanag na bigla na lamang lumabas mula sa kanyang katawan.“Nagising na ang Loba Luna…”Hindi niya alam kung ano ang dapat maramdaman—takot ba, kaba, o pagkalito. Ngunit isa lang ang malinaw: wala nang atrasan. Laban na ito.“Good, gising ka na.”Napalingon si Amara sa pinto. Si Kael. Suot nito ang itim na long-sleeved shirt at combat pants, mukhang galing sa labas. May dugo pa sa kanyang manggas, pero ang mukha nito ay kalmado.“Anong nangyari kagabi?” tanong niya habang umuupo.“Isa sa mga Warg ang sinubuka

Kabanata 3Sumilip si Amara mula sa bintana ng silid habang pinagmamasdan ang kagubatan sa labas. Madilim pa rin ang langit, ngunit ramdam na ramdam niya ang kilabot sa paligid. Hindi iyon ordinaryong takot—parang may mabigat na enerhiya na bumabalot sa buong paligid. Ang mga alitaptap na kanina'y lumilipad sa labas ay bigla na lang naglaho. Tahimik ang lahat. Kakaibang katahimikan.Tumalikod siya at naupo sa kama, nanginginig ang mga daliri habang nakayakap sa sarili. Bawat tibok ng puso niya ay tila ba’y sinasalubong ng sigaw mula sa kanyang kaluluwa.“Hindi ka sa kanya… sa akin ka…”Hindi niya makalimutan ang boses na iyon. Parang pamilyar, pero walang mukha. Isang boses na malamig gaya ng gabi, ngunit may apoy ng pagkagahaman.Napalingon siya sa may pinto nang biglang bumukas ito. Si Lucian, seryoso ang mukha, nakatayo sa may pintuan.“Kael told me to check on you,” aniya.Tumango lang si Amara, pero agad ding tumayo. “Ano bang nangyayari? Sino sila? At bakit ako hinahabol?”Lumap

Kabanata 2Basang-basa ang kanilang mga katawan habang tinatahak ang madilim na kagubatan. Ang ulan ay tila walang balak tumigil, ngunit hindi iyon alintana ni Amara. Hawak pa rin siya ni Kael habang tinatakasan ang mga lobo na patuloy silang hinahabol. Ang kanyang puso ay kumakabog, hindi lamang sa takot kundi sa kakaibang koneksyon sa lalaking ngayon ay humahawak ng kanyang kamay.Pagdating nila sa paanan ng bundok, tumigil si Kael saglit. Inamoy nito ang paligid, parang hayop na may matinding pakiramdam sa panganib. Nanatiling tahimik si Amara, pinagmamasdan ang pagbabago sa ekspresyon ng kanyang mukha—mula sa pagiging malamig at seryoso, ngayon ay alerto at mapanganib.“Wala na sila sa paligid. Nawala na ang kanilang amoy,” sabi ni Kael, sabay lingon sa kanya. “Pero hindi ibig sabihin ligtas na tayo. Kailangan nating makarating sa hangganan bago sumikat ang araw.”“Hangganan?” tanong ni Amara habang nililingon ang kagubatan.“May barrier sa pagitan ng Blackmoon at El Cielo. Hangga

Kabanata 1Malamig ang simoy ng hangin sa tuktok ng bundok El Cielo. Kumakaway ang mga dahon ng puno sa bawat bugso ng hangin habang dumadagundong ang kulog sa di kalayuan. Nakatayo si Amara sa gitna ng kagubatan, nakayapak, at pawis na pawis ang noo. Kumakabog ang dibdib niya, hindi dahil sa takot—kundi sa hindi maipaliwanag na pananabik."Amara!" sigaw ni Lola Sela mula sa paanan ng burol. "Umuulan na, anak! Bumaba ka na!"Ngunit hindi siya gumalaw. Sa halip, tiningnan niya ang kanyang mga palad—mainit ang mga ito, parang may lumalagablab sa ilalim ng kanyang balat. Simula nang maglabing siyam siya dalawang araw na ang nakakaraan, kung anu-anong kakaibang bagay na ang nararamdaman niya. May mga panaginip siyang hindi niya maipaliwanag—mga mata ng lobo, duguang buwan, at isang lalaki na paulit-ulit na tumatawag sa kanyang pangalan.Sa panaginip kagabi, hinawakan siya ng lalaking iyon—at nang magising siya, may marka sa kanyang pulso, hugis bilog na may kalahating buwan sa gitna."Ano