Chapter 4

Sumakay si Alyanna ng taxi papunta sa building ng opisina ng kumpanya kung saan siya nagtatrabaho. Wala ang receptionist sa front desk kaya walang sinumang pumigil sa kanya. 

Dumiretso siya sa opisina ng kanyang boss at nagsabi, “Boss, bakit mo ako tinanggal sa trabaho? Anong ginawa ko sa iyo at pinatawan mo ako noon?”

Walang kahit na sino ang nasa office. Isang tinig lang ng babae ang narinig mula sa loob ng kwarto sa loob ng opisina, na agad niyang ikinatahimik.

“Boss… Nandito na ko.”

Si Kira ang babaeng iyon. Kahit nakapikit ang mga mata ni Alyanna ay alam niyang kay Kira nanggagaling ang boses na iyon.

Iyon pala, may relasyon sina Kira at ang kanilang boss. Kaya pala si Kira ang may pinakamalaking performance bonus sa mga kasamahan nilang sabay pumasok sa kumpanya.

Napakagat-labi tuloy si Alyanna at naupo sa sofa, may kaunting sama ng loob sa dibdib habang naghihintay na matapos ang pag-uusap ng dalawa.

‘Niloloko nila ang mga tao rito sa kumpanya. Paano nila nagawang itago ang relasyon nila sa lahat ng empleyado rito? Ang galing naman pala talaga ng Kira na iyan. Para sa pera, jojowain ang sariling boss?!’

Matagal ang oras na lumipas, tila isang taon, bago tumigil ang mga ingay sa kwarto pero hindi pa rin lumalabas ang boss ni Alyanna at si Kira.

Hindi mapakali si Alyanna noon, ngunit natatakot siyang buksan ang pinto kaya nagpatuloy siyang maghintay sa labas, balisa pa rin siya sa lahat ng nangyayari sa kanya.

“Boss, matagumpay kong nakuhanan ng picture sina Alyanna at Clark Denver Benitez habang magkasunod na lumabas ng kwarto kaninang umaga. Paano ba ‘yan? Boss, ‘yong bonus ko ha?” biglang narinig ni Alyanna ang boses ni Kira na humihingi ng bonus mula sa kanyang boss.

Nang marinig ito, napatalon si Alyanna mula sa sofa at hindi makapaniwalang tumingin sa maliit na kwarto.

‘What? Ginawa niya iyon? Hindi man lang ba siya natakot? Ang kapal din talaga ng mukha niya!’

Alam ni Kira na nasa kwarto siya ni Clark pero kinuhanan pa rin siya nito ng picture. Sa isip ni Alyanna, siya rin kaya ang naglagay ng gamot sa inumin niya kagabi?

“May lakas ka pa ng loob humingi ng bonus mula sa akin?! Buti nga at hindi kita sinibak kasama si Alyanna!” galit na galit ang tinig ng kanilang boss.

“Bakit, boss? Bakit ka biglang nagalit sa akin?” halatang nataranta ang tinig ni Kira nang makita na galit sa kanya ang kanyang boss.

“Hindi ba ikaw mismo ang nag-utos na lagyan ko ng gamot ang iniinom ni Alyanna? Sinabi mo rin sa akin na dalhin siya sa kwarto ni Clark Denver Benitez, at pagkatapos ay kukuhanan ko sila ng picture at video para maging headline ito sa news outlets, hindi ba?”

Sa narinig na iyon, hindi na nakapagpigil si Alyanna at mariing binuksan ang pinto.

"Bakit mo ako tinatrato nang ganoon? Nasaktan ba kita kahit isang beses? Bakit mo ako ipinadala roon at tinabi pa kay Mr. Clark Denver Benitez? Hindi mo ba alam na ilegal ang ginawa mo?” galit na galit si Alyanna nang sabihin niya iyon.

Punung-puno ng emosyon ang kanyang boses, at ang kanyang pag-iyak ay punong-puno din ng matinding sakit.

Diyos lang ang nakakaalam kung gaano siya nagsumikap na umiwas kay Clark sa lahat ng taon na lumipas.

Para makalimutan niya si Clark, para lumayo sa mundo nito, at para hindi na muling mabuhay na palaging hinahabol ng mga taong may kutsilyo sa kalye. Iniwan niya ang kanyang tirahan at ipinagkatiwala ang kanyang kapatid na may malubhang sakit sa kanyang iresponsableng ama, upang tuluyang makaiwas sa anumang koneksyon kay Clark sa buong buhay niya, at mamuhay na lang ng tahimik.

Pero ngayon, tapos na ang lahat.

Dahil sa pansariling kasakiman, ipinadala siya ng boss sa kay Clark at pinatabi pa rito bilang maging kasangkapan sa isang balita na ikakalaki ng kumpanya nila.

Wala na ang kanyang tahimik na buhay. Hindi na siya palalagpasin ni Clark. Alam niya ang kakayahan nito.

Naalala tuloy niya ang mga araw na hinahabol siya sa kalsada limang taon na ang nakalilipas at ang lahat ng ito ay dahil sa dalawang sakim na taong nasa harapan niya.

"Isusumbong ko kayo—" umiiyak na sabi ni Alyanna habang nakatingin sa dalawa. 

Biglang sumugod si Kira at isinara nang malakas ang pinto ng kwarto dahil natatakot siyang baka may iba pang makarinig sa kanila.

"Alyanna, tama na. Tumigil ka na. Wala ka naman nang magagawa, di ba?" 

Nakangising sabi ni Kira, "Wala ka namang ebidensya, hindi ka papansinin ng mga pulis. At isa pa, sino ba si Clark Denver Benitez? Siya lang naman ang kilala pagdating sa negosyo rito sa Manila. Kapag nalaman niyang nagpunta ka sa presinto para magsumbong at sinabi mong pinilit ka niya, sa tingin mo ba ay hahayaan ka pa niyang mabuhay? Parehas nating alam na hindi na, kaya tumahimik kabna lang dyan.”

"Hindi ako papayag na hahayaan ko na lang ang nangyari! Ginamit niyo ako!” Galit na titig ni Alyanna sa magkasamang traydor sa harap niya. Hindi siya susuko kahit mamatay pa siya.

Ilang minuto pa ay malakas siyang sinampal ng maskuladong boss. Dahil hindi siya handa, natumba si Alyanna sa sahig. Kitang-kita ang pula at namamagang marka ng sampal sa kanyang pisngi, at halos himatayin siya sa sakit.

"Alyanna, mas mabuting manahimik ka na lang sa isang tabi, kundi re-rape-in at papatayin kita! Sige, subukan mo lang magsumbong! Iyon talaga ang gagawin ko. Sinasabi ko sa iyo, hindi ka na makikita ng pamilya o mga kaibigan mo kahit kailan!" Ang malamig at malupit na tingin ng boss ay nagpapahiwatig ng apoy na hindi pwedeng talunin.

Dahil sa narinig ay lalong nawala ang pag-asa ni Alyanna na makakaganti siya kay Kira at sa boss nila. Galit ang mga mata niya at natulo na rin ang kanyang luha.

Durog na durog siya. Talaga bang ito na ang katapusan ng katahimikan sa buhay niya?