CHAPTER 1

Casantha's Point of View

"Benny! Makikipag-meet ako ngayon sa isang manunulat!" Hindi ko talaga mapigilan ang sarili ko na hindi ma-excite dahil makikipagkita na sa akin si Mr. Blueguy.

"Hoy, g*ga! Baka mamaya mapahamak ka sa ginagawa mo! Wala pa naman ako diyan para i-save ka in case!" Bakas ang pag-aalala sa boses ni Benedicto. Oo, Benedicto ang real name ng kaibigan kong binabae.

"Grabe naman 'to. Safe naman dito sa resort saka pagkakataon ko na 'to para makakilala ng isang sikat na writer!"

"Sikat? Gaano kasikat, girl?"

"Mayroon lang naman siyang 2 million followers, 'day!"

"Well, famous nga. Pero hindi pa rin tayo nakakasigurado kong safe iyang tao na iyan."

"Ano ka ba! Safe ako rito sa resort saka may pepper spray ako rito sa bag dahil feeling ko mysterious ang lalaking iyon."

"Ano? Lalaki siya?" Nakalimutan ko palang sabihin sa kaniya na lalaki ang imi-meet ko.

"Oo, lalaki. Siya si Mr. Blueguy waaa!"

"Naku, ate girl! Mag-ingat ka talaga. Baka mamaya rapist iyan."

"Ikaw, kung anu-ano naiisip mo. Tamang hinala ka talaga kahit kailan. Ipapakilala ko sa'yo kapag nakilala ko na."

"Dapat lang na ipakilala mo siya sa akin. Baka siya na ang forever ko, hahaha!"

"Huwag kang mag-alala dahil sa'yo ko siya unang ipapakilala, 'day!"

"Sayang talaga hindi ako nakasama sa'yo, ede sana masasamahan kita sa mga gusto mong puntahan diyan. Kung may magbabantay lang sana sa business ko. Olats."

"Ayos lang iyan, 'day. Basta sa susunod dapat makasama ka na sa akin para naman hindi ako nag-iisa."

"Mahina ka kasi eh. Hindi ka kaagad nag-boyfriend e."

"Iyan ka na naman e. Lagi mo nalang ako tinutukso sa bagay na iyan. Feeling ko nga hindi ako magkaka-boyfriend e."

"Malay mo si Blueguy na iyon. Asus, first boyfriend kapag nagkataon HAHAHA!" Ang lutong tumawa ni Benny, parang sitsaron haha.

"Makatawa ka naman diyan wagas. Basta dapat mag-enjoy ako rito sa Coron. Ito kaya ang pinakahihintay kong big break mula sa lahat-lahat! Buong buhay ko puro lang ako aral tapos taong-bahay pa. Pero ngayon ito na iyon, 'day! Puwede ko na gawin ang mga bagay-bagay dahil pumayag na sila daddy!"

"Congrats, girl! Naging mabuti kang anak kaya deserve mo talaga na mag-enjoy ngayon. Sa wakas pinayagan ka na rin nila na mag-travel mag-isa!"

"Buti talaga, 'day! Sunod ka kapag hindi ka na busy diyan ah."

"I'll try, girl. Alam mo naman busy ang baklush mong friend."

"Naku! Baka pagbalik ko sa Manila e milyonarya ka na."

"Sana nga, pren!"

"Malay natin magkatotoo! Basta alam mo na kapag hindi na ako nakabalik sa Manila ah. Se-send ko sa'yo 'yong screenshot ng account ni Mr. Blueguy pati na rin iyong convo namin para may evidences kung sakali man."

"Ibang level talaga iyang pag-iisip mo haha! Pero ayos na rin iyan, it's better to be careful than to be a reckless cat."

"Cat talaga? Hindi puwedeng reckless rabbit para cute naman?"

"Cat gusto ko e HAHA. Basta mag-enjoy ka ah."

"Sana mag-enjoy nga ako rito. Mami-miss kita, 'day!"

"Saka mag-iingat ka ah. Huwag patanga-tanga baka masaktan ang puso ng saging!"

"Puso talaga ng sagi—"

"Mami-miss din kita, girl! I love you! Bye na muna ah. Medyo busy kasi sa shop ngayon eh."

"I love you too, 'day! Ba-bye na! Muwahhh!"

"Muwahhh!" Naputol na ang tawag matapos niyang magsalita. Talaga yatang maraming customer sa bakery shop nila.

Parang kailan lang estudyante palang ako tapos ngayon ito nakakapag-travel na ako. Time flies so fast nga talaga!

The blue sky would be the witness of this new journey of mine in Coron. Sana lang maging maayos ang lahat.

Visiting the famous tourist spots including the beaches plus the mountains here would be a dream come true for me. I left the city just to be with Coron, Palawan for a short period of time. Wala naman akong mga expectation masiyado dahil gusto ko lang masulit ang mga araw na mamamalagi ako rito.

"Ba't kaya wala pa siya?" mahinang bulong ko habang nakatitig sa screen ng cellphone ko.

Kanina pa ako nakatayo rito sa tabing dagat kahihintay sa lalaking iyon. Dito raw kasi kami magkikita sabi niya kagabi. Ang lawak-lawak ng tabing dagat na ito at may mga cottage pa, puting-puti rin ang mga buhangin. Asul na asul din ang dagat na parang inaaya ako na sumisid. Naniniwala ako na malinis pa ang tubig dito kaya ganito nalang ka-asul ang kulay ng dagat.

Buti nalang hindi nakakasawang tignan ang dagat.

"8:30 na ng umaga oh. Hindi kaya scam lang ang meet up na 'to?" Medyo napalakas ang pagkakasabi ko ah. Reckless mouth este reckless me!

"It's not a scam 'cause I'm already here." Shocks! Ang manly ng boses! He's behind me. Should I look back na ba? Gosh, kinakabahan ako!

"Why aren’t you looking at me, miss? Are you afraid to see me?" Why did he know that this is me? Omo! Wait, baka nagkakamali lang ako. Baka hindi siya si Mr. Blueguy!

"Mr. Blueguy? Is that you?" I asked but still not looking back. Huwag kang lilingon ang eksena.

"Yeah, this is me and this is real."

"Sounds familiar ah."

"Look at me. I'm handsome. There's nothing to be afraid of. I'm not the hunchback of Notre Dame."

"You mean you're not Quasimodo?" mapanuyang tanong ko. Dinamay-damay niya pa talaga si Quasi!

"Of course, I'm not. I'm handsome kaya." Hindi rin siya pa-feeling, ano?

"Saka mayabang." There, I finally faced him. Hindi naman ako sobrang nagulat dahil marami na akong nakitang guwapo. Wala man lang siyang reaksiyon nang nakita niya kung gaano ako kaganda.

Hindi man lang siya nagandahan sa akin.

"Guwapo ka nga. Okay. Hindi na ako kokontra." He's stating the fact lang naman pero nayayabangan ako sa kaniya. Ang hangin bigla.

Matangkad siya at maputi rin. Based on his looks, I could say that he’s a professional. Huwag na natin hulaan ang height, basta matangkad siya. Matipono rin at masasabi ko rin na nag-gi-gym siya dahil na rin malalaki ang muscles niya.

Umabante siya nang kunti para mapantayan ang puwesto ko at itinapon ang tingin sa dagat. Ayaw niya yatang mag-stay sa likuran ko.

"This resort is owned by the family of my friend's wife," pagkukuwento niya habang nakatitig sa iilang mga alon. Ang tipid magkuwento. May mai-topic lang, ganern?

"Oh, I see. I came here to visit some of the famous beaches and tourist spots like Mt. Tapyas, Mt. Dalara, etc." Sa dagat nalang din ako tumingin dahil nakakailang naman kung titignan ko siya.

"That would be great. By the way, I don't know your name yet."

"Cat. You can call me Cat habang hindi pa ako nagiging tigress haha." Ayaw kong malaman niya ang real name ko. Dapat strangers lang kami.

"Okay, Cat." He smiled! Bakit may nakaka-inlove siyang ngiti? Sino ang nagbigay sa kaniya nun?! Pero nag-smile siya nang hindi man lang ako tinitignan. "Just call me—"

"Blue. You are Blue." Alam ko ang pen name niya o pseudonym niya kaya ramdam ko na kung ano ang gusto niyang itawag ko sa kaniya.

Taguan na talaga ito ng pagkakakilanlan.

"Exactly! I was about to say the same thing."

"Ba't ba tayo English nang English ha?" Sa dagat pa rin kami nakatingin.

"Magaling kasi akong mag-English," pangi-ngiting sambit niya.

"Ang hangin ano?" Kunwaring luminga-linga pa ako para hanapin kung saan na banda ang hangin.

Kumunot bigla ang noo niya. Nice one. "What do you mean?"

"Hindi mo naintindihan ang sinabi ko?" tanong ko sa kaniya.

"I understand."

"Magaling ka nga mag-English pero ang slow mo naman haha. Ang hangin mo kasi, ang yabang mo. I did answer you using English language 'because you started it eh. Go with the flow lang ako."

"Oh. Actually, I'm not mahangin. I'm just comfortable speaking using the English language when having a talk to a stranger."

"Baby, we're perfect strangers." May naalala lang akong kanta kaya iyon ang nasabi ko bigla.

"Ano?" he immediately asked.

"Kita mo 'yan, nag-Filipino ka rin haha! Galing sa kanta iyong sinabi ko, 'no."

"I just love English."

"Okay. Let's leave that topic. Bakit ka pala nag-desisyon na makipagkita sa reader mo... I mean sa akin?"

Sa pagkakataong ito ay tinignan niya na ako sa mukha. Baka matunaw ang ice!

"Kasi—" 

***

Disclaimer: This is a work of fiction. Names, characters, businesses, places, events, locales, and incidents are either the products of the author's imagination or used in a fictitious manner. Any resemblance to actual persons, living or dead, or actual events is purely coincidental.