LOGINELENA POV "Sigurado ka na ba rito?" tanong ni Dante habang nakatingin sa naglalakihang gate ng mansyong Valderama. Kakarating lang namin mula sa Palawan. Pagod, puyat, at puno ng galit, pero kailangan naming tumayo nang diretso. Sa loob ng folder na yakap ko ay ang kapangyarihan para baguhin ang takbo ng buhay naming lahat. "Dito tayo nagsimula, Dante. At dito ko rin tatapusin ang laro ng nanay mo," malamig kong sagot. Inayos ko ang aking suot na puting maternity dress na pinarisan ko ng isang dark blazer. Kahit buntis ako, hindi ako pwedeng magmukhang mahina. Pagpasok ng sasakyan sa driveway, agad kaming sinalubong ng mga bodyguard ni Victoria. Pero bago pa sila makalapit, mabilis na bumaba si Dante at hinarap sila nang may awtoridad na matagal niyang hindi naipakita. "Umalis kayo sa harapan ko kung gusto niyo pang magkatrabaho bukas," banta ni Dante. "Ang may-ari ng bahay na ito ay nandito na." Nagkatinginan ang mga guards pero dahil si Dante ang boss, wala silang nagawa
ELENA POV "Dante! Ang bomba!" Sigaw ko habang nakatitig sa pulang timer na mabilis na bumababa. Dalawang segundo na lang. Hindi na nag-isip si Dante. Sa isang mabilis na galaw, binuhat niya ako at tumalon kami sa likod ng makapal na semento sa altar ng lumang simbahan. Naramdaman ko ang higpit ng yakap niya, pilit niyang itinago ang ulo ko sa dibdib niya para protektahan ako sa mga lilipad na debris. BOOM! Isang nakabibinging pagsabog ang yumanig sa buong paligid. Ramdam ko ang init ng hangin sa balat ko kasabay ng ingay ng mga nagbabagsakang bato at salamin. Napuno ng makapal na alikabok at usok ang loob ng simbahan. Halos hindi ako makahinga, at ang tanging nagpapakalma sa akin ay ang presensya ni Dante na nakayakap pa rin sa akin. Nang tumigil ang pagyanig, dahan-dahang kumilos si Dante. Umuubo siya dahil sa alikabok pero ang unang ginawa niya ay suriin ang mukha ko. "Elena? Okay ka lang? Ang baby?" Tanong niya, halata ang kaba sa boses niya. "Ayos lang kami, Dante. Ikaw? M
ELENA POV Hindi pa nagtatagal ang putok ng baril nang maramdaman ko ang isang matigas na katawan na bumangga sa akin. Sa sobrang lakas ng impact, tumalsik kami sa sahig at gumulong papunta sa ilalim ng isang mabigat na kahoy na lamesa. "Elena! Huwag kang gagalaw!" pabulong pero madiing utos ni Dante. Nakahinga ako nang malalim. Si Dante. Siya ang sumunggab sa akin bago pa tumama ang bala sa pwesto ko kanina. Ang tanging naririnig ko na lang ay ang mabilis na tibok ng puso niya habang nakayakap siya sa akin nang mahigpit. Ginagawa niyang pansalag ang sarili niyang katawan para protektahan ako at ang baby na dinadala ko. "Dante, may baril sila," nanginginig kong sabi. Ang dilim sa loob ng villa ay nakakabaliw, at ang tanging liwanag lang ay ang buwan na sumisilip sa nabasag na bintana. "Alam ko. Dito ka lang," sabi niya. Dahan-dahan niyang binitiwan ang yakap sa akin pero hindi niya hinayaang malayo ako. "Nasaan ang susi?" "Nandito," sagot ko habang kinakapa ang maliit na bakal sa
ELENA POV Ligtas kaming nakarating sa Palawan bago pa sumikat ang araw. Ang safehouse na sinasabi ni Marcus ay isang maliit na villa sa isang tago at pribadong isla. Walang internet, walang signal, at ang tanging maririnig mo lang ay ang mga alon na humahampas sa pampang. Sa unang pagkakataon matapos ang habulan sa kalsada, nakaramdam ako ng konting ginhawa, pero alam kong pansamantala lang ito. Habang kumakain kami ng lugaw na inihanda ni Dante, hindi ko maiwasang mahawakan ang gintong locket na laging nakasabit sa leeg ko. Ito lang ang tanging alaala na naiwan sa akin bago ako "ibenta" ng mga kamag-anak ko sa mga Valderama tatlong taon na ang nakakalipas. "Elena, ayos ka lang? Parang malalim ang iniisip mo," tanong ni Dante habang inilalapag ang baso ng tubig sa tabi ko. "Iniisip ko lang kung paano ako napunta sa pamilya niyo, Dante," diretsahan kong sabi habang nakatingin nang matalim sa kanya. "Tatlong taon na ang nakakalipas, dinala ako ng mga tito ko sa mansyon niyo na paran
ELENA POV "Elena, mag-seatbelt ka! Kapit nang mahigpit!" sigaw ni Dante habang mabilis na pinihit ang manibela. Sa likuran namin, tatlong itim na sasakyan ang hindi bumibitaw. Kitang-kita sa side mirror ang nakakasilaw nilang mga headlight na parang mga hayop na nag-aabang ng pagkakataon. Alam ko na mga tauhan ito ni Alexander Grey. Hindi niya kami hahayaang makarating sa Maynila nang buhay, lalo na at bitbit namin ang folder na ibinigay ng matandang driver kanina. "Dante, dahan-dahan! Ang bangin!" sigaw ko nang maramdaman kong lumingon ang sasakyan sa isang matalim na kurbada. Ang tanging liwanag lang namin ay ang mga ilaw ng sasakyan at ang buwan na paminsan-minsan ay natatakpan ng mga puno. "Kailangan nating mawala sa paningin nila bago tayo makarating sa main highway," sagot ni Dante. Ang mga mata niya ay nakatitig lang sa kalsada. Ang mga kamay niya ay nanginginig pero matatag ang hawak sa manibela. Ramdam ko ang tensyon sa loob ng sasakyan at halos hindi na ako makahinga
ELENA POV Mabilis naming nilisan ang Maynila bago pa man makarating ang mga pulis sa mansyon. Hindi ko akalain na sa isang iglap, ang bilyonaryong si Dante Valderama at ang sikat na consultant na si Alana V. ay magmumukhang mga takas. Pero kailangan naming gawin ito dahil kailangan naming mahanap kung nasaan ang ebidensya na itinanim ni Xander bago kami tuluyang makulong. Dinala ako ni Dante sa isang lumang rest house sa dulo ng isang baybayin sa Batangas. Hindi ito katulad ng mga mansyon niya dahil maliit lang ito, gawa sa bato at kahoy, at tago sa gitna ng mga puno ng niyog. "Dito muna tayo," sabi ni Dante habang ibinababa ang iisang bag na nadala namin. "Walang nakakaalam sa lugar na ito kundi ang matandang mag-asawa na nag-aalaga rito. Kahit ang nanay ko, hindi alam na binili ko ito." Pumasok kami sa loob. Amoy dagat at lumang kahoy ang paligid. Walang aircon at tanging preskong hangin lang mula sa bintana ang nararamdaman. Pagod na pagod ako kaya naupo ako agad sa isang tumba







