Chapter 6

NAPABALIKWAS ng bangon si Sab, napatili nang buhusan ng malamig na tubig ng ina ni Vladimir.

"Magluto ka na!" sigaw nito. Basa ng tubig na tinungo ni Sab ang banyo para magpalit ng damit ngunit hinarang na siya sa pintuan ni Ness at sinampal habang binubungangaan ng ina ng mga ito. Tumutulo ang luhang nilingon ni Sab si Vladimir na sinamaan lang siya ng tingin, wala itong ginagawa kundi panoorin ang pananakit sa kaniya. Ni hindi siya ipinagtatanggol man lang. Sa halip na magbihis ay tinungo niya na lang ang kusina at naghanda ng mailuluto. Mas masakit pa sa sampal ang pambabalewala ni Vladimir.

"Kung bakit naman kasi nag-uwi ka na lang ng babae dito, tamad pa?" irap ni Nene sa kuya nito na lumabas na ng silid.

Hinayaan ni Sab na kusang tumulo ang luha habang ipinagluluto ng almusal ang mga ito. Tahimik na naghain, naghintay na matapos kumain ang buong pamilya ng binata saka tinungo ang silid nila ni Vladimir upang magbihis.

"A-aalis ka?" tanong niya rito nang pumasok ito ng silid.

"Anong pakialam mo?" asik nito.

"p-pwede ba ako sumama?" pagbabakasakali ng dalaga.

"hindi," walang lingon-likod itong umalis, nanghihinang napaupo si Sab. Nakiramdam. Nang matiyak na nakaalis na ang mga ito ay isinara niya ang pinto at inilock, kinapa ang ilalim ng bag na may secret pocket na kinalalagyan ng kaniyang cellphone, idinayal ang numero ni Criselda.

"S-señorita?" tinig ni Cris.

Tanging hikbi lang ang naisatinig ni Sabrina.

"Nasaan ka?" nag-aalalang tanong ni Cris. Tila nahimasmasan si Sab sa tanong ng dating assistant.

"Sa bahay ni Vladimir,"

"Pupuntahan kita,"

"Huwag na, gusto ko lang ng kausap." saad ng dalaga.

"Señorita-"

"Sab, tawagin mo akong Sab." lumuluhang pakiusap ni Sabrina. Higit niyang nakita ang kahalagahan ni Criselda sa buhay niya.

Natigilan si Criselda, dama niya na hindi mabuti ang kalagayan ni Sabrina. At hindi niya mapapatawad ang sarili dahil hinayaan niya itong mapahamak.

"Sab, susunduin kita. Umuwi ka na!"

Ngunit sa halip na sumagot ay tinapos na ni Sabrina ang pakikipag-usap rito. Muling itinago ang cellphone at tahimik na lumuha. Tinitigan ang replika sa salamin. Halos hindi niya na makilala ang sarili. Nangingitim ang gilid ng mga mata, impis ang pisnge, at bagsak ang katawan dahil sa maghapong pagtatrabaho. Halos hindi na nasasayaran ng suklay ang may kahabaan niyang buhok. Hindi gumagaling ang mga sugat sa kamay, napakaputla niya dahil ni hindi siya naaarawan man lang dahil bawal siyang lumabas ng bahay.

Mahihinang katok ang nagpapitlag sa dalaga, maliliit ang hakbang na lumabas siya ng silid. Tumambad ang kalat ng mag-iina ngunit inuna niya munang buksan ang pinto bago iligpit ang mga ito.

"Si Marsha?" tanong ng may edad ng babae na napakunot-noo. "Katulong ka ba nila?"

Nahihiyang napilitan siyang tumango. "Nand'yan ba siya?"

Umiling si Sab,

"Pipi ka ba?" kunot-noong tanong nito. Kinikilatis ang kabuuan ng dalaga. "Magandang bata ka pa naman, sayang hindi ka nakakapagsalita." opinyon nito.

Kiming ngumiti si Sab, "H-hindi ho ako pipi,"

Nagulat man ay ngumiti ito. "Ako si Amanda, pinsan ni Marsha."

"Umalis po sila,"

Napatingin ito sa kabuuan niya, saka napailing.

"Pakisabi nanggaling ako rito, naniningil ng utang. Maliwanag?" saad nito.

"o-opo,"

"At sabihin mo sa amo mo, babalik ako sa katapusan."

"H-hindi po ako katulong," lakas-loob niyang sagot.

Natigilan ito.

"Kaaanu-ano ka nila?"

Kiming ngumiti si Sab, "Girlfriend po ako ni Vladimir."

"Ha?!" tila hindi ito makapaniwala. Para siyang palaboy sa ayos niya, ang kupasing t-shirt na suot niya napakarami ng butas at marumi pa.

"Inaalila ka dito 'no? Shinota ka lang ng pamangkin ko para may katulong sila." naiiling na tinitigan nito si Sab. Ngunit hindi mabasa ni Sab kung naaawa ba ito o naiinis?

"Calling card ko, kapag gusto mong tumakas. Tawagan mo ako." saad nito saka umalis.

Napatitig si Sab sa calling card na iniabot nito. Alam niyang hinding-hindi niya 'yun gagawin, ang umalis para iwan si Vladimir. Sinundan niya ito ng tanaw, saka ibinulsa ang calling card nito.