Chapter One: Ang pagpapalayas

“HOW could you do this Diego?!”

Isang galit na galit na tinig ang gumising kay Stella at Diego mula sa kanilang pagkakahimbing. Kapwa sila nagulat ng makita ang pamilya na lalaki na sina Talia Del Rosario Alcantara, ang ina ni Diego. Daniel Alcantara, ang kaniyang ama at Faith Del Rosario Alcantara ang kaniyang nakababatang kapatid. Hinablot nito ang kumot na tumatabing sa kanilang dalawa at doon ay kitang-kita ang hubad na katawan nila kung kaya’t sabay nilang hinila pabalik ang kumot na iyon.

“Mama! Stop!” pabalik na sabi ni Diego dito habang si Stella naman ay hindi mawari kung saan siya titingin kakahanap ng kaniyang damit.

Hindi niya lubusang maisip kung paano sila humantong sa ganoong sitwasyon ng lalaki. Namumula na ang kaniyang muka sa kahihiyan at takot sa magulang ng lalaki lalo na kay Talia. Maya-maya ay nakita niyang lumapit sa kaniya si Faith Del Rosario Alcantara at iniabot ang kaniyang kasootan.

“S-Salamat,” utal na sabi niya sa babae na ikinangiti lang nito sa kaniya at tumango.

“Stop?! How would I stop if I saw you like this?! Seriously Diego with her?! Sa kaniya pa?!”

Dali-dali ding nagsoot si Diego ng kaniyang shorts at lumapit sa kaniyang ina.

“M-Mom, stop please. I didn’t know anything! I don’t know!”

Napatigil si Talia dahil sa sinabi ng kaniyang anak at napakunot ang kaniyang noo.

“What do you mean?”

“Wala akong alam dito mama! Trust me, I don’t know anything because I was so drunk last night!”

Seryosong sabi ni Diego sa ina na lalong ikinakunot ng noo nito. Maya-maya pa ay nabaling ang mata nito sa babaeng kasosoot palamang ng kaniyang kasootan.

“You! You witch!”

Galit na galit na sabi nito at sa isang iglap lamang ay andoon na ito sa harapan ni Stella at laking gulat nito ng sabunutan siya ni Talia.

“A-Ahh! T-Tama na po!” pagmamakaawa ni Stella ngunit hindi tumigil si Talia hanggat hindi niya napupuruhan ito.

“No! Why would I stop?! How could you, ended up in bed with my son?!”

Hindi maintindihan ni Stella ang sinasabi ng ina ng lalaki dahil hindi na siya nakapag-aral matapos mamatay ng kaniyang mga magulang. Doon na umaksyon sila Faith at Diego pati ang kanilang ama na si Daniel at pinigilan si Talia.

“Mama! Tama na po!” pigil ni Faith sa ina.

“Mama! Mama, stop it!” sabi naman ni Diego at pilit na inaalis mula sa pagkakasabunot sa buhok ni Stella ang ina.

“Talia, stop it!” sigaw naman na sabi ni Daniel na siyang ikinalayo ni Talia dahil sa paghila nito.

“Hindi kita mapapatawad na babae ka! Sinira mo ang buhay ng anak ko! Sinisira niyo talagang mga Montecarlos ang pamilya namin! Dapat lang na namatay ang magulang mo!”

Umiiyak na napatingin si Stella sa ina ni Diego. “W-Wag na wag niyong idadamay ang mga magulang ko!” pagalit na sabi ni Stella kay Talia na ikinahinto nito.

Napatahimik sila dahil sa sigaw ng babae kahit na si Faith na nasa likuran niya ay napatigil sa pagpigil sa babae.

“See?! Walang galang! Ganiyan siya ka walang hiya! Ganiyan kawalang hiya ang mga Montecarlos!”

“Mom! Stop it!” naririnding sabi ni Diego na ikinatingin ni Talia sa kaniyang anak.

Nabaling din ang kanilang tingin kay Diego dahil doon. Mas tumahimik ang paligid dahil sa namumuong tension sa pagitan nilang dalawa.

“Stop it?” natatawang sabi ni Talia. “How would I stop if everybody knows about this embarrassing incident?!”

Natigilan si Diego dahil sa sinabi ng kaniyang ina. “What do you mean?” tanong niya dito.

“Dahil sa balita kaya kami nandito! Kalat na kalat sa news ang tungkol sayo! May picture niyong dalawa sa headline!”

Doon tumigil ang mundo ni Stella dahil sa kaniyang narinig. Biglang nawala nag kulay sa kaniyang muka at kamuntikan ng matumba dahil sa gulat na mabuti nalang at nahawakan siya ni Faith sa likuran at hindi ito natumba.

“W-What?” gulat na tanong ni Diego.

“What your face! Ikaw na babae ka wag kang lalabas dito hangga’t hindi umaalis ang mga press sa labas ng hotel na ito!”

Hindi na naintindihan ni Stella ang sinasabi ng ina ni Diego dahil sa pagkagulat. Hinila ni Talia si Diego at inihagis naman ni Daniel ang damit sa anak. Matapos makapagbihis ay lumabas sila ng silid at rinig na rinig ni Stella ang ingay ng press mula sa pintong bumukas at ito’y nawala ng sumarado itong muli.

Mahabang katahimikan ang pumalibot kay Stella at Faith na naiwan sa loob ng silid na iyon. Kusang tumulo ang mga luha sa mata ni Stella dahil sa pumapasok sa kaniyang isipan, kung alam ng lahat ang nangyari sa kanila ni Diego ay malamang na alam na din ng kaniyang tiya at tiyo na siyang nagpalaki sa kaniya kaya lalo siyang napalugmok.

“Stella halika doon tayo sa higaan,” nagpatinood siya kay Faith papunta sa higaan at naupo sa gilid niyon.

“Wag kang mag-alala Stella, hindi naman nakita ang iyong muka sa news. Tanging ang pagkakayakap mo lang kay kuya, dahil nakasiksik ka sa kaniya.”

Napatingin siya kay Faith dahil doon at tila nagkaroon ng liwanag ang kaniyang muka.

“T-Talaga?”

Ngumiting tumango si Faith sa kaniya na ikinahinga na niya ng maluwag at kinapalan ang kaniyang muka.

“F-Faith tulungan mo ako! Tulungan mo ako dahil siguradong itatakwil ako ng tiyo at tiya ko sa oras na malaman na may nangyari saamin ni Diego! Alam mong hindi ayos ang ating pamilya pero hindi ka naman galit saakin diba?”

Nagmamaka awang sabi ni Stella sa babae na ikinatigil nito sandali ngunit maya-maya din ay nagsalita na.

“Tama ka Stella, kung ano ‘man ang namamagitang puot sa ating mga pamilya ay hindi ako kasama. Naniniwala ako na maaayos pa ito at ikaw ang daan patungo sa kaayusan na nakikita ko.”

Napakunot ang noo ni Stella dahil sa sinabi ni Faith at hindi makapaniwalang napatanong dito.

“A-Anong ibig mong sabihin?”

“What I mean is, ikaw ang solution! Ikaw ang magbibigay ng katahimikan sa pamilya nating dalawa!”

Dahil sa sinabi ni Faith ay unti-unting umiling si Stella, alam niyang napaka-impossible na mangyari iyon dahil galit na galit ang kaniyang tiyo at tiya sa pamilya ni Faith.

“Tama ako Stella kaya trust me!” natutuwang dugtong ni Faith ng makita ang pag-iling ng dalaga.

“H-Hindi mo naiintindihan F-Faith, hindi ko ginusto na makasama sa isang gabi ang iyong kuya! Hindi ko ‘ding ginusto ang lahat ng ito! Wala akong alam!”

Nawala ang ngiti ni Faith dahil sa sinabi ni Stella at hindi na nakapagsalita pa. Tanging si Stella ay napatakip sa kaniyang muka dahil sa laking gulo ng kaniyang ginawa. Sigurado siyang katapusan na niya sa oras na malaman ng tiyo at tiya niya ang lahat.

Sa kabilang banda naman, pagkabukas ni Talia ng pito ng hotel na kanilang kinalalagyan ay agad na nagsikislapan ang mga camera sa paligid at rumagasa ang napakaraming tanong sa kanilang pamilya.

“Anong masasabi niyo sa issue ng inyong anak Mrs.Alcantara?!”

“Totoo ng aba na may kasamang babae si Diego Del Rosario Alcanatra sa loob? Sino ang babae? Kasintahan niya ba ito?”

“Maaari ba kayong magbigay ng statement sa issue ng inyong pamilya?”

Sunod-sunod na tanong sa kanila ng mga tagapagbalita na nakaabang sa kanilang paglabas. Si Diego na hawak ang kamay ng kaniyang ina ay napatakip sa muka at hindi makatingin sa napakaraming camera. Si Daniel naman ay seryoso lamang ang muka na nakabuntot sa dalawa.

“Stop, hindi kami sasagot sa kahit na anong tanong.”

Tanging nasabi lamang ni Talia at sakto na dumating na ang kanilang tagapagbantay na hinarangan ang mga ito kaya malaya na silang nakatawid ng matiwasay papunta sa kanilang kotse. Ang pamilya Del Rosario ay kilala ng lahat na mahigpit na kalaban ng mga Montecarlos, pamilya ni Stella, sa larangan ng negosyo dahil pareho silang nagmamay-ari ng isang malawak na Hacienda na siyang pinagtataniman ng sobrang daming gulay at prutas na naiaangkat sa buong pilipinas.

Sa kasamaang palad, sa gitna ng kanilang kumpetensya ay namatay sa car accident ang magulang ni Stella ng siya ay nasa anim na taong gulang pa lamang at doon na nagsimula ang paghinto niya sa pag-aaral dahil sa pagkawala ng magulang. Pumayag ang tiyo at tiya niya na kumupkop sa kaniya at humawak ng kanilang negosyo sa mahabang panahon.

Ngayon nga ay nalugi na ang pamilya Montecarlos na siyang ikinataas lalo ng Del Rosario family. Maraming haka-haka ang kumalat na ang Del Rosario family ang dahilan kung bakit namatay ang kaniyang magulang ngunit hindi siya naniniwala hangga’t hindi ito nabibigyang patunay.

“Nasaan si Faith?!” puna ni Talia ng mapansin na wala doon ang bunso nitong anak.

“Hayaan mo na si Faith, matalino ang batang iyon. Kailangan na nating umalis dahil hindi tayo titigilan ng mga ito.” Sabi ni Daniel habang nakatingin sa mga tao sa labas ng kotse kaya walang nagawa sila talia kung di ang paalisin na ang sasakyan.

APAT na oras na ang lumipas magmula ng maiwan si Faith at Stella sa loob ng silid. Hindi na sila muling nagkausap pa. Si Stella ay pilit na inaalala ang nangyari kahapon at ang dahilan ng pagkakasama nila sa iisang kama ni Diego.

Ang naaalala niya ay kainuman niya si Abby at hanggang doon nalamang ang na-aalala niya. Kailangan niyang makausap ang dalaga dahil malakas ang kutob niya na ito ang dahilan kung bakit sila humantong ni Diego sa kama. Pinapakiramdaman ‘din niya ang kaniyang sarili ngunit wala naman siyang kakaibang nararamdaman, walang masakit sa kaniya lalo na sa ibabang parte ng katawan.

“Stella, wala nang tao sa labas. Halika na maaari na tayong lumabas,”

Napatingin siya kay Faith dahil doon at tumango. Tinulungan siya nitong makatayo at magkahawak kamay silang naglakad papunta sa may pintuan. Si Faith ay muling sumilip sa paligid kung wala ng tao at ng masiguradong wala ng tao ay agad itong lumabas at hinila si Stella palabas.

Tumatakbo sila papunta sa elevator at maging paglabas ng hotel. Tumakbo sila papunta sa maraming tao kung saan wala ng makakapansin pa sa kanila na nanggaling sila sa lugar na pinagkakaguluhan ngayon. Alam ni Faith ang daan papunta sa hacienda ng mga Montecarlos kaya hindi na niya kinailangan pang tanungin ang babae.

Pare-pareho silang nagmula sa Isabella. Parehong nakatayo ang kani-kanilang mansion sa Isabella at pareho din silang kilala sa buong pilipinas. Kapag usapang negosyo ay sila agad ang unang mababanggit dahil sa sikat ng dalawang pamilya kaya kinailangan nilang mag-ingat. Mayroong nang mga kumpanya ang Del Rosario sa maynila kung kaya’t madalas ay wala sila Isabella.

Si Stella naman ay hindi gaanong kilala dahil nang mamatay ang kaniyang magulang ay hindi na siya ipinakita pa sa publiko ngunit marami ang gumagawa ng artikulo tungkol sa nag-iisang anak ng Montecarlos. Artikulong nagsasabing may patay na ‘rin ito, o di kaya naman ay isang panget na babae ang anak ng mga Montecarlos at ang pinakang Malala ay may nakakahawa daw itong sakit kaya hindi lumalabas.

“Stella! Hanggang dito na lamang ako,”

Napatigil si Stella dahil sa sinabi ng babae at nakita na kaunting lakad nalang ay andoon na sila sa Hacienda Montecarlos. Humarap siya kay Faith at nagpasalamat dito.

“Faith maraming maraming salamat! Kung wala ka dito ay malamang na hindi ko na alam ang aking gagawin.”

“Don’t mentioned it Stella,” nakangiting sabi nito ngunit napangiwi lang ang babae.

“A-Ano ang iyong sinabi?” napakunot ang noo ni Faith dahil doon. “H-Hindi kasi ako nakakaintindi ng ingles, hindi ako nakapag-aral Faith.” Nahihiya nitong dugtong na ikinagulat ng dalaga.

“A-Ang sabi ko, walang anuman.” Naguguluhan na sabi ni Faith na ikinangiti ni Stella dahil hindi siya nito hinusgahan.

“Salamat! Mauuna na ako sayo!”

Napatingin nalamang si Faith sa papalayong Stella at biglang nagkaroon ng awa sa dalaga. Ang akala niya ay usap-usapan lamang ang balita sa mga mamamayan sa kanilang bayan ngunit totoo nga. Kung ano ‘man ang dahilan ng hindi nito pag-aaral ay gusto niyang malaman kaya sisiguraduhin niya sa susunod ng kanilang pagkikita ay malalaman niya ang dahilan.

“Mag-iingat ka Stella,” huling nasabi nito bago tuluyang tumalikod at naglakad paalis.

MAINGAT na pumasok sa loob ng mansion si Stella ngunit laking gulat niya na makitang nakaupo sa sofa ang kaniyang tiyo at tiya.

“Saan ka nanggaling Stella?!”

Agad siyang napatayo ng maayos dahil sa biglang pagsigaw ng kaniyang kaniyang tiya na si Amanda Montecarlos. Habang ang kaniyang tiyo na si Gregorio Montecarlos naman ay nagkakape sa kaniyang kinauupuan ngunit seryoso itong nakatingin sa kaniya.

“T-Tiya, T-Tiyo m-magpapaliwanag po ako.”

Nanginginig na sabi nito. “Dapat na magpaliwanag ka! Alam mo bang halos mamatay kami sa kakahanap sayo?!” sigaw nito sa kaniya na ikinapikit niya at nag-isip ng kung anong sasabihin sa tiyahin.

“T-Tiya a-ano po kasi, kasama ko po si A-Abby kagabi sa bar p-pero–”

“Pero kasama mo si Diego at ikaw ang babaeng kumakalat ngayon sa news.”

Napatigil siya sa pagsasalita ng sumaba’t ang kaniyang tiyuhin na siyang kapatid ng kaniyang ina. Bigla siyang napayuko dahil doon at napakapit sa nanginginig niyang kamay. Alam niyang wala na siyang kawala sa galit ng kaniyang tiyuhin kaya hindi na siya sumagot pa. Lalo lamang itong magagalit kapag sumagot siya.

“Stella, ano ang pagkukulang namin? Pinalaki ka namin ng mabuti at mabait na bata ngunit bakit ka pumunta sa bar ng hindi nagpapa-alam at nakipagtalik kapa sa lalaking anak ng pamilyang dahilan ng pagkamatay ng iyong mga magulang!”

Mariing napapikit si Stella dahil sa sinabi kaniyang tiya. Ayaw niyang paniwalaan ang sinasabi ng kaniyang tiyo at tiya, hindi siya maniniwala hangga’t walang ebidensya. Tumayo si Gregorio mula sa pagkakaupo nito at naglakad papunta sa harapan ni Stella.

Narinig niya ang yapak nito kaya napadilat siya. Nag-angat siya ng paningin at nagtapo ang mata niyang naiiyak na at ang mata nito na walang buhay na nakatingin sa kaniya.

“T-Tiyo–”

*PAK*

Nagulat siya ng bigla siya nitong sampalin sa kaniyang pisnge na hindi niya inaasahan. Napabaling sa kaliwa ang kaniyang muka kasabay ng pagtulo ng kaniyang luha. Nanginginig na napahawak siya sa pisnge na namamanhid dahil sa sakit niyon at dahang-dan na napatingin sa tiyuhin.

“Mula sa araw na ito ay itinatakwil na kita bilang isang Montecarlos Stella! Hindi kana kailanman kabilang saaming pamilya!”

Parang nabingi si Stella dahil sa kaniyang narinig at biglang nakalimutan ang sakit ng pagkakasampal sa kaniya. Hahawakan na sana niya ang kaniyang tiyuhin ngunit maya-maya ay mayroong mga bantay ang humawak sa magkabilang braso niya at kinaladkad siya palabas ng bahay.

“S-Sandali! T-Tiyo! Tiya! Sandali ho! Nagkakamali kayo! Tiyo!”

Umiiyak na sigaw niya ngunit wala na siyang lakas na manlaban at tuluyang nahila papalabas ng pinto. Binitawan siya ng pabalang ng mga bantay na siyang ikinatumba nito sa sahig. Maya-maya ay biglang sumulpot ang kaniyang tiyahin at ibinato ang mga damit niya at isang bag na kaniyang paglalagyan.

“Isa kang kahihiyan sa pamilya! Nagawa mong umibig sa miyembro ng pamilyang may dahilan ng pagkamatay ng iyong magulang! Isa kang halimaw Stella!”

Pagkasabi niyon ng mga katagang iyon ay dali-dali itong pumasok sa loob at pinagsarahan siya ng malaking pinto. Naiwan siya na nakasalampak sa sahig habang ang mga damit ay nakapalibot sa kaniya at siya’y umiiyak.

“T-Tiyo,”

Iyak na tawag niya dito, hindi niya lubos akalain na magagawa ito ng kaniyang tiyo at tiya lalo na at ramdam niya na itinuring na siya ng mga ito na isang tunay na anak dahil hindi sila nabiyayaan ng isang supling. Ilang minute din siyang umiyak doon hanggang sa wala siyang nagawa kung di ang pulutin ang kaniyang damit at ilagay ang mga ito sa bag pagkatapos ay umalis sa kaniyang kinalakihan na bahay.

Nang makalabas siya ng gate ay naglakad siya papalayo dito ngunit hindi niya napigilan na lumigon sa Hacienda. Kitang-kita niya ang nakasulat na ‘Hacienda Montecarlos’ sa gate at ang malaking mansion sa loob nito na lalo niyang ikinaiyak. Tumalikod na siya at mabibigat ang hakbang paalis sa lugar na malaking parte ng kaniyang buhay.