Chapter 3

Chapter 3

Pasado alas-dos na ng madaling araw nang makarating kami sa destinasyon. Giniginaw na rin ako dahil sa malayong byahe at wala pa akong dala-dalang jacket.

"Ma'am, welcome to Punto Sierra. Sigurado 'hong magugustuhan niyo rito, ma'am. Mababait ang mga tao rito at madali mong mahihingan ng tulong." 

Tinulungan niya akong buhatin ang mga gamit ko. Napangiti ako nang makita si Buboy at Tasha na nakatulog sa sasakyan. Ginising naman kaagad ito ni Diego kaya naalimpungatan ang mga ito. 

"Salamat po talaga ng marami, Diego. May alam po ba kayong pansamantalang matutuluyan ko rito?" usisa ko sa kanya.

It's dawn already and I don't want to disturb people in their sleep. Bukas na bukas rin ay maghahanap ako ng malilipatan para maghanap ng trabaho.

"Ay oo, ma'am! Kaso nandito kasi yung may-ari ma'am at ayaw po kasi nitong may babaeng kasama. Pero halika ma'am at subukan nating pakiusapan. Mabait naman si boss at matulungin." Diego said and lead the way.

Binaybay namin ang matarik na daan patungo sa lugar na sinasabi ni Diego. Kasama ko sa magkabilang gilid ko si Buboy at Sasha na mukhang antok na antok na rin.

"Yung sa boss niyo, Diego. Bakit ayaw niya ng babaeng may kasama? Hindi ba sila tumatanggap ng pa-upa?" I curiously asked.

"Hindi ma'am. Pa-upahan naman talaga ang bahay nila boss Wayde noon. Galing pa kasi sa lolo't lola niya ang bahay pero nung namatay na ang lola niya ay natigil na rin ang pa-upa sa bahay. Wala na kasing nag mo-monitor roon at nahuhulog na libre nalang sa mga umuupa noon kaya napagdesisyonan nalang na hindi na gawing pa-upahan." 

Napatango-tango ako sa sinabi ni Diego. Sayang naman at hindi na nagawang pa-upahan yung bahay.

"Eh kayo? Saan po kayo nakatira?"

"Malapit lang sa bahay ni boss, ma'am. Timing naman at ako ang nakita ni boss at kapag nandun siya sa syudad ay kami muna nila Buboy ang nagbabantay sa bahay. Ayos lang po ba kayo ma'am? Huwag kayong mag-alala at malapit naman na tayo."

"Ayos lang naman ako, Salamat." 

"Kung hindi niyo po mamasamain ma'am, bakit niyo po gustong pumunta rito sa Punto Sierra? nagbabakasyon ho ba kayo?" tumango ako sa tanong ni Diego.

"Nakita ko kasi na maganda ang lugar niyo kaya naisip kong magbakasyon rito. Puro usok nalang kasi ang nalalanghap ko sa Maynila," pabiro kong tugon sa kaniya. 

Tumigil kami sa malaking gate at kaagad naman iyong binuksan ni Diego. Kinalma ko ang sarili at humugot ng hininga. This is it, Celestia.

"Diego, what are you doing here?" A baritone voice filled the place.

Isang matangkad na lalaki ang bumungad sa amin. Naka-suot ito ng puting t-shirt at pinaresan iyon ng cotton short. Base sa hitsura niya ay mukhang hindi ito galing sa Punto Sierra.

He looks like someone who came from America. 

"Ay boss! nandiyan lang po pala kayo. Ah, ano kasi… May kasama po kasi akong bagong salta rito sa ating probinsya at hindi pa alam kung saan mangungupahan. Nagbabaka-sakali lang po kaming na makituloy siya rito at ng bukas ay makahanap siya ng matitirhan." 

Napasulyap ang lalaki sa'kin at sinuyod ang hitsura ko. As if they were lasers in his eyes and I am wearing something harmful. His thick eyebrows furrowed and looked at his wrist watch. Ang maamo nitong mukha ay naging istrikto na.

I swallowed hard.

"You know that I don't accept girls here, Diego," his voice is cold and distant. He was intimidating and the only thing that I could is to hope that he would let me stay in his house for quite some time.

Sasagot pa sana si Diego nang magsalita ako. 

"Just give me time and I'll find a new house to rent. Kahit magbayad ako. Ten thousand per night, would it be okay for you?" I negotiated. I'm willing to double the price if he wants too. Wala akong problema sa iaalok niyang presyo.

Ang gusto ko lang ay merong matutuluyan.

"I don't need money and I don't want a girl lurking in my property. Umuwi na kayo ng mga bata, Diego. Malalim na ang gabi." He averted his gaze to Diego.

Bumaling ako kay Diego at tumango. I also bid my goodbye for Buboy and Sasha. Nag-aalangan silang umalis pero sinabi kong kaya ko na ang sarili ko. 

When they left, kaagad akong bumaling sa lalaking nagmamay-ari ng bahay.

"Aren't you afraid that I will do something bad to you?" May tonong pagkamangha sa boses niya. Na parang ine-examine niya ako base sa mga katanungan niya.

To be honest, hindi man lang sumagi sa isip ko iyon sa kagustuhang makalayo sa bahay. Now that he said that, I can't help it but to think about it. Hindi ko pa kabisado ang lugar at kung anong klaseng mga tao ang naririto. Kailangan kong maging maingat at humanap ng mga taong pagkakatiwalaan.

Damn.

"Bakit? gagawan mo ba ako ng masama?" I learned martial arts ever since and a black belter, pero hindi ko pa 'rin masisiguro na ligtas na ako sa kapahamakan. 

However, I smell no harm with this guy in front of me. Sort of.

"No. Pero paano kung magtiwala ka kaagad sa isang tao at gawan ka ng masama? By the looks of you, you are the type of person who could easily get fooled." He said flatly while folding his arms.

He got a point. Ako ang tipo na madaling magtiwala sa kung sino. 

"It would be on me if that happens. Please, just let me stay here for some time until I could find a house to rent. Bukas na bukas rin ay maghahanap ako ng trabaho." I pleaded. Desperate as I can be pero saka ko na lulunukin ang kahihiyan ko bukas.

Pagod na pagod pa ako dahil sa biyahe at gusto ko nalang ihiga ang sarili sa kama. Nag-angat ako ng tingin at sinalubong ang mga mata niya. I was startled when I saw him looking at me also.

"Hindi ikaw ang tipo na titira sa gan'tong klaseng lugar. Why are you here?" His voice is commanding.

Gusto ko ng matulog pero pilit kong nilalabanan iyon dahil sa kakatanong nito. Ako ang humingi ng pabor, but it looks like I'm a short tempered lady. 

"I got married to a stranger and I want to get away with it. Got the answer already?" I blurted out honestly. 

Mukhang nabigla naman siya sa deritsong pagkasabi ko. I'm really sleepy right now and I don't know if I could take hold it any longer. Masyado akong napagod sa biyahe kanina.

"Fine." My face lightened with what he said. "Take the second floor, first room and used it. Ang ayaw ko sa lahat ay gumagalaw ng gamit ng iba at nangingialam ng walang permiso. Understood?" walang pagdadalawang isip akong tumango. 

Bumaling ako sa sinasabi niyang pansamantala kong titirahan at palihim na napangiwi. Nagdadalawang isip ako sa paghakbang nang makita ang itsura ng bahay. Gawa sa molave ang bahay at halatang sa Espanyol na era pa ito ginawa. 

Dahil sa alikabok at lawa ng  mga gagamba ay nagmistula itong horror house.

That thought made me stop. Napalunok ako at unti-unting bumaling sa kanya.

"What? Don't tell me that you're afraid of ghosts?" masungit niya akong pinagtaasan ng kilay at sinulyapan ang bahay nito na kung saan ako papatuluyin.

"Pwede ba na... sa kalapit lang na kwarto mo ako manuluyan?" napakagat ako ng ibabang labi. With the age that I have now, I'm really afraid of those creatures. 

Not only that, I grew up with no one beside me whenever I'm afraid of the dark kaya mas nakadagdag iyon ng phobia ko. 

"And why would I do you a favor?" he asked flatly.

"I-I'm afraid with ghosts. At t-takot din ako sa madilim," I blurted out honestly."

I could still remember the night when it's raining and thunder. I was alone in my room and my nanny was sleeping at that time. Umiiyak ako magdamag habang yakap-yakap ko ang paborito kong teddy bear. 

It was the only comfort zone that I had. I have no choice, actually.

Mukhang wala na siyang nagawa at nagpati-una ng maglakad habang ako naman ay nakasunod sa kaniya.

"Let's go."

Nababalutan man ng mga alikabok ay alam kong maganda ang hitsura ng bahay. Nasa harapan ang hardin nila at sa kaharap naman ng hardin ay ang napakagandang tanawin. 

It would be surely beautiful if the sun would start to rise. My eyes diverted to the exterior of the house. Nagmumukha lang itong luma sa labas pero napakaganda sa loob niyon.

High-tech na ang sa loob niyon at napaka-aliwas pagmasdan. It looks like our house but located in the province area. Is he the only one staying here? 

"Take the first room. Magkatabi lang ang kwarto natin kaya kung may kailangan ka ay katukin mo lang ako sa kwarto ko. Just don't disturb me when I'm asleep." I nodded at him.

"Thank you so much! I would really take note of the rules that you had said a while ago. I'm Celestia, and you are?" pakikipagkilala ko sa kanya. It's better to get to know him rather than being in an awkward situation.

"Wayde. Don't thank me, sisingilin rin kita kapag nakahanap kana ng ibang ma-uupahan." Wayde casually said,

Wala akong problema sa pagbabayad sa kanya, I still have some cash here but I still need to save some of it.

"How much ba? Is it okay for me to pay you ten thousand per day? I don't have work at the moment kaya maghahanap muna ako ng trabaho at ng maka-bayad ako sa'yo." My eyebrows furrowed when I heard him chuckled lightly. He bobbed his head towards the ceiling, looks like stopping himself to laugh more.

May nakakatawa ba sa sinabi ko?