Chapter 5 – The Wedding Without Love

Chapter 5 – The Wedding Without Love

Dumating na ang araw na kinatatakutan ni Celine.

Parang ang bilis ng lahat — kahapon lang, simpleng probinsyana siya, nagbabantay sa tindahan ng nanay niya at nakikipaglaro sa mga pinsan. Ngayon? Nakatayo siya sa harap ng salamin, nakasuot ng wedding gown na halatang milyon ang halaga.

“Ang ganda mo, Ma’am,” wika ng make-up artist habang inaayos ang belo niya.

Ngumiti lang si Celine, pero halatang pilit. Hindi niya alam kung matutuwa ba siya o maiiyak. Kasi kahit sobrang ganda ng gown, kahit sobrang perfect ng make-up, wala siyang nararamdaman kundi bigat.

Sa likod niya, narinig niyang pumasok ang kanyang ina. “Anak…” mahinang tawag nito.

Agad napalingon si Celine. “Ma…”

Lumapit ang kanyang ina at hinaplos ang buhok niya. Kita sa mata nito ang halo-halong emosyon — tuwa, lungkot, at guilt. “Pasensya ka na, anak. Kung hindi lang tayo baon sa utang… hindi kita ipapakasal nang ganito.”

Napayuko si Celine, pilit na tinatago ang luha. “Okay lang, Ma. Kaya ko ‘to… para sa atin.”

Pero sa loob-loob niya, gusto niyang sumigaw. Bakit ako? Bakit ako ang kailangang magsakripisyo?

---

Sa Simbahan

Punong-puno ang simbahan ng mga kilalang tao — politiko, negosyante, celebrities. Lahat sila nakasuot ng pormal, lahat nakatingin sa kanya habang naglalakad siya sa aisle.

Naramdaman niya ang bigat ng mga mata nila, parang bawat hakbang niya ay hinuhusgahan. Pero mas mabigat pa rin ang tanawing naghihintay sa dulo ng aisle.

Si Liam.

Nakatayo siya doon, naka-black tuxedo, matikas, at sobrang gwapo. Pero gaya ng dati, malamig ang ekspresyon. Walang bakas ng ngiti o saya. Para lang siyang statue na hindi natitinag.

Habang papalapit si Celine, ramdam niya ang kaba. Hindi dahil kinikilig siya, kundi dahil parang naglalakad siya papunta sa isang kulungan.

Pagdating niya sa harap, tiningnan siya ni Liam. Walang emosyon. Tapos iniabot ang kamay nito.

Napilitan siyang hawakan ang kamay niya. Malamig. Matigas. Para bang walang buhay.

---

Ang Seremonya

Tahimik lang si Liam habang binabasa ng pari ang vows. At nang siya na ang tinanong:

“Do you, Liam Alcantara, take Celestine Dela Cruz to be your lawfully wedded wife…?”

Diretso lang ang sagot ni Liam, walang pag-aalinlangan. “I do.”

Simple, diretso, walang emosyon.

Pagdating naman kay Celine, halos hindi siya makasagot. Ang lalamunan niya tuyo, at ang puso niya parang hinihila. Pero sa dulo, napilitan siyang sumagot.

“I… do.”

At sa mismong sagot na iyon, parang bumagsak ang buong mundo niya.

---

The Kiss

“Now, you may kiss the bride.”

Nanlaki ang mata ni Celine. Wait, what? Kiss?!

Hindi siya handa. Hindi pa niya kailanman nahalikan ng isang lalaki. At ngayon, sa harap ng daan-daang tao, hahalikan siya ng isang estranghero.

Lumapit si Liam, dahan-dahan, pero walang lambing. Parang duty lang.

At bago pa siya makaiwas, dumampi ang labi nito sa kanya.

Sandali lang iyon — mabilis, malamig, walang spark. Pero kahit gano’n, ramdam niya ang kakaibang init na kumalat sa katawan niya. Parang kinuryente siya.

Agad siyang umatras, namumula ang pisngi. Pero si Liam? Walang reaksyon. Para lang siyang tumikim ng tubig.

“Ladies and gentlemen,” wika ng pari. “I now present to you, Mr. and Mrs. Liam Alcantara.”

Nagpalakpakan ang lahat.

Pero si Celine, sa loob-loob niya, alam niyang hindi iyon totoong kasal. Isa lang itong palabas.

---

The Reception

Pagkatapos ng seremonya, ginanap ang engrandeng reception sa isang hotel. Punong-puno ng pagkain, champagne, at mga bisita. Pero kahit gano’n ka-bongga, pakiramdam ni Celine ay wala siyang gana.

Lalo na nang biglang lumapit ang isa sa mga bisita kay Liam — isang babae, sobrang ganda, sexy, at halatang may dating.

“Liam,” malambing na bati ng babae. “Congratulations. Hindi ko in-expect na papayag ka sa ganitong kasal.”

Ngumiti si Liam, pero hindi fake. Genuine. “Thanks, Isabella.”

Nanlaki ang mata ni Celine. Ngumiti siya?! Kanina pa ako dito, hindi man lang siya ngumiti. Pero sa babae na ‘to…

Ramdam niya ang selos, kahit hindi niya gustong umamin. Sino ba si Isabella? Bakit bigla siyang feeling third wheel sa sariling kasal?

“Who’s she?” tanong ni Isabella, tinitigan si Celine mula ulo hanggang paa.

“My wife,” malamig na sagot ni Liam.

Bahagyang natahimik si Isabella. Pero bago siya umalis, nilapitan niya si Celine at bumulong: “Good luck, sweetheart. You’ll need it.”

Naiwan si Celine, lutang. Ano ibig sabihin nun?

---

That Night

Pagkatapos ng reception, bumalik sila sa mansion. Tahimik ang biyahe, tahimik din pagdating nila sa loob ng bahay.

Pagkapasok sa kwarto, agad humiga si Celine sa kama, pagod at drained. Pero nagulat siya nang pumasok si Liam.

“Tandaan mo,” malamig na sabi nito. “This marriage is just for show. Don’t expect me to treat you like a real wife.”

Napalunok si Celine. Masakit marinig iyon, kahit alam na niya. “Wala ka ring dapat i-expect sa’kin. Hindi ako laruan, Liam.”

Nagtitigan sila, parehong matigas ang paninindigan. Pero sa ilalim ng tensyon, may kakaibang spark na parang kumikislap.

At bago lumabas ng kwarto, huling sinabi ni Liam: “Let’s just play our roles well.”

Naiwan si Celine, nakahiga, nakatingin sa kisame. Ganito ba talaga ang buhay ko ngayon? Isang kasal na walang pagmamahal. Isang kwento na parang wala nang happy ending.

Pero sa kaibuturan ng puso niya, may munting boses na bumubulong: What if… love finds its way, kahit sa gitna ng kasal na ito?

---