Chapter 16

Kinabukasan ay patuloy ko pa rin siyang sinundan. Hindi ako mapakali simula no’ng nakita ko siya sa ospital kaya dapat ngayon ay todo bantay na talaga ako.

Ngayon ay sinusundan ko ang sasakyan nito papunta sa hindi pamilyar na lugar . Habang tumatakbo ang oras ay palakas rin nang palakas ang tibok ng puso ko dahil nagkaka-ideya na ako kung saan ang punta niya. Tatlong oras ang naging biyahe nang makarating kami sa isang lugar na hindi pamilyar sa akin. Isang malaking mansyon ang naroon at maraming mga nakasuot ng itim na suit ang nagbabantay sa paligid.

Pumasok siya roon habang ako ay nagpark sa ‘di kalayuan at pinakiramdaman ang paligid. Sinigurado ko munang tago ang presensya ko bago ako naglakad palapit sa bakuran. Napansin ko rin ang mga cctv camera kaya naman nagdesisyon akong umakyat na lang ng puno. Mabilis lang akong nakaakyat nang hindi napapansin ng nagbabantay sa gate. Nang makarating sa taas ay kita ang bukas na binta