Chapter 6

NAHILA siya mula sa kanyang pag-iisip nang marinig niya ang tinig nito. “Wala kang dapat ipag-alala. Basta samahan mo lang ako.” sabi nito sa kaniya.

Hindi siya tumingin dito ngunit mula sa gilid ng kanyang mga mata ay nakita niya na sinulyapan siya nito at kahit papano sa sinabi nitong iyon ay medyo kumalma rin ng kaunti ang pakiramdam niya. Isa pa, naisip niya bakit nga ba naman ito kakabahan sana e mga kamag-anak nito ang kikitain nila? Malamang wala naman sigurong mangyayaring masama hindi ba?

Ngumuso siya. “Sinong nagsabi sayo na nang-aalala ako? Hindi ko lang alam kung paano ako haharap sa kanila.” pag-amin niya, nahihiya siya. Hindi niya rin alam kung paano makisalamuha sa mga taong mayaman kagaya nito.

Hindi siya nito sinagot. Sa halip ay nag-focus na lang sa pagmamaneho pero hindi niya alam kung ilang beses siyang nagpakawala ng buntong hininga.

Hindi na lang din siya umimik hanggang sa tuluyan nang pumasok ang kotse ni Keizer sa isang napakataas na gate at pagpasok pa lang nila doon ay napansin na niya kaagad ang karangyaan ng mansyon. Nang tumigil mismo sa harap ng driveway ang kotse ay may isang matandang lalaki ang lumapit sa kanila at piangbuksan sila ng pinto. “Maligayang pagdating sa mansyon ng mga Villafuente ma’am.” bati nito sa kaniya nang nakangiti at medyo nahiya siya ng bahagya. Ito kasi ang unang beses na may nagbukas sa kaniya ng pinto katulad nito. “Naghihintay na po sila sa loob.” dagdag pa nito.

Agad na silang bumaba ni Keizer at pagkatapos ay ibinigay nito ang susi sa lalaki bago siya binalingan. “Sumunod ka sa akin.” sabi nito at nauna nang naglakad sa kaniya.

Sumunod naman siya kaagad dito na sobra pa ring kinakabahan ng mga oras na iyon at hindi niya maiwasang hindi mainis kay Keizer ng mga oras na iyon dahil ni hindi man lang nito hinawakan ang kamay niya para sabay silang pumasok sa loob. Kahit naman kasunduan lang ang pagpapakasal nila ay hindi ba dapat na maging sweet pa rin sila? Hindi niya tuloy maiwasang hindi kabahan pa lalo.

Idagdag pa na napakabilis nitong maglakad, palibhasa ay napaka lalaki ng mga hakbang na ginagawa nito kaya halos tumakbo na siya para lang makasabay rito. Hindi ba nito alam na hindi sila magkapareho ng size ng binti?

Ilang sandali pa ay tuluyan na silang nakapasok sa loob ng bahay. Nakaupo ang mga ito sa hapag kainan at ang lahat ng mga mata ay napunta sa kaniya dahilan para kabahan siya ng sobra. Halos manginig ang katawan niya. Sobrang ilang na ilang siya. Hindi niya rin kayang salubungin ang mata ng mga ito kaya yumuko na lang siya.

Ang pagtawa ng matanda ang bumasag sa nakakabinging katahimikan. Napilitan tuloy siyang mag-angat ng kanyang ulo at bahagyang nagpaskil ng isang mahinang ngiti sa kaniyag labi. Matamis itong ngumiti sa kaniya. “Sa wakas dumating na rin dito ang mapapangasawa ng apo ko. Halika hija, talagang pinalipas pa ng apo ko ang isang araw bago ka niya dalhin dito.” sabi nito na may pilyang ngiti at sinulyapan si Keizer.

Hindi naman nag-react si Keizer sa pang aasar ng lolo at nananatiling malamig pa rin ang ekspresyon nito. “Lolo, ayaw mo na ba akong makita sa mga susunod pang mga araw?” tanong ni KEizer sa lolo nito at napatawa lang ito ng marahan.

“Ikaw naman apo ko, masyadong mainit yang ulo mo.” sagot naman ng matanda na nakangiti pa rin ngunit alam niya na kung magpapatuloy pa iyon ay baka mag-away na ang mga ito.

Umupo silang dalawa ni Keizer sa harap ng hapag. “Mukhang hindi naman niya gusto tayong makita dahil talagang nagpalipas pa ng ilang araw para pumunta rito at magpakilala?” 

Isang tinig ang biglang dumating at nang lingunin niya ito ay galing iyon sa babaeng nasa tapat niya mismo. Ang mukha nito ay nananatili pa ring maganda na halos wala pang gaanong kulubot. Ang mga mata nito ay nakatingin sa kaniya na puno ng pang-aalipusta.

Nawala ang ngiti sa labi ng matanda nang lingunin nito ang nagsalitang babae. “Pwede bang manahimik ka na lang? Kung wala ka namang magandang sasabihin ay mas mainam pa na umakyat ka sa taas dahil wala namang may gusto na narito ka!” mabangis na sabi ng matanda rito.

Nang marinig ito ng babae ay agad na namutla ang mukha nito at mahigpit na ikinuyom ang kanyang mga kamay at halatang halata sa mukha nito na galit na galit ito. Sa mga oras naan na iyon ay hindi naman din nakatiis ang isang babae na nasa tabi rin nito na kung titingnan ay halos kasing edad o mas bata lang ng kaunti kay KEizer. Tumingin ito sa kaniya na puno ng galit ang mga mata at pagkatapos ibinalik ang paningin sa matanda bago nagpaskil ng isang pilit na ngiti sa labi nito.

“Lolo, paano niyo naman nagagawang sabihin yang mga yan kay Mommy samantalang kung tutuusin ay nagmamalasakit lang naman siya kay Kuya.” mahinang sabi nito.

Sa halip na mawala ang galit ng matanda ay mas nagalit lang ito lalo at pagkatapos ay sinamaan din ito ng tingin. “Pwede ba, isama mo yang ina mo at umalis kayo ngayon din dito sa harap ko. Minsan lang akong maging masaya pero pinipilit niyo lang akong galitin!” galit na bulalas nito.

Sa pagkakataong iyon ay doon naman na sumingit ang isa pang lalaki na sa tantiya niya ay nasa fifties  na. Ngumiti ito sa matanda. “Pa, huwag ka ng magalit. Hindi tama ang araw na ito para magalit ka.” sabi nito at pagkatapos ay nilingon ang dalawang babae pa. “Mas mainam na tumahimik na lang kayong dalawa para hindi na magalit pa si Papa.” sabi niya sa mga ito.

Hindi maiwasang mapatitig ni BElla sa lalaking nagsalita. Hindi niya tuloy maiwasang magtaka at magtanong sa kanyang isip kung magkakaano-ano ang mga ito o isa bang pamilya ang mga ito. Ang paligid ay biglang napuno ng kakaibang katahimikan ng wala sa oras.

Nilingon niya si Keizer ng mga oras na iyon dahil hindi na siya mapakali pa. Nagulat na lang siya nang bigla na lang abutin nito ang kanyang kamay at mabilis na tumingin sa mga kasama nila sa mesa. “Ito nga pala ang Daddy ko, si Tita at kapatid ko na pangalawa si Hetty at ang bunso ay si Andrea.” pagpapakilala nito sa mga nakaupo sa mesang kasama nila.

Dali-dali niyang binati ang mga ito isa-isa kaya lang ay hindi siya nakatanggap ng tugon na inaasahan niya dahil malamig lang siyang tiningnan ng mga ito. Iisa lang ang nakikita niya sa mga mata ng mga ito kundi poot at paninibugho. Hindi niya tuloy alan kung namamalikata lang ba siya o ano kaya muli niyang nilingon si Keizer ngunit hindi siya nito tiningnan. Napalunok na lamang siya at hindi alam kung ano ang gagawin at sasabihin niya sa mga ito.

…