Chapter 8

BIGLANG sumagot si Keizer sa lolo nito. “Ang sabi sa akin ni Bella ay ayaw niya pa raw ipaalam sa magulang niya.” sagot nito.

Agad niyang nilingon ito na nanlalaki ang mga mata. Bakit siya ang itinuturo nito? Wala naman siyang sinasabing ganun. Ilang sandali pa ay biglang nagsalita ang lolo nito na halatang hindi nasiyahan sa sinabi ni Keizer. Nilingon siya nito. “Hija, alam mo naman na ang pinakamahalaga sa isang babae ay ang reputasyon niya. Nagsasama na kayo ni Keizer at naipasa niyo na ang mga requirements hindi ba? Tyaka isa pa, magseseminar kayo ngayon at pagkatapos ay makukuha na ninyo ang marriage certificate ninyo pagkatapos ay pwede na kayong pumili ng petsa ng kasal ninyo pagkatapos ay ayaw mo pang sabihin sa pamilya mo? Kung hindi mo kayang sabihin sa kanila ay hayaan mong ako ang magsabi sa kanila.” tuloy tuloy na sabi nito sa kaniya na ikinapanlaki ng kanyang mga mata.

Sunod sunod ang naging paglunok niya sa labis na kaba. Baka mamaya ay magtungo nga ito bigla sa bahay nila at magulantang ang kanyang ina. Puno ng pag-aalalang tumingin siya rito. “Huwag na po kayong mag-abala lolo alam kong sobrang busy niyo rin po. Isa pa, pag-uusapan po namin ni Keizer kung kailan namin sasabihin sa pamilya ko kaya huwag na po kayong mag-alala.” kagat labing sabi niya rito.

Ilang sandali pa ay biglang nabuhayan ang mukha nito at nagliwanag. “Kung ganun ay pwede na kayong makasal sa loob ng dalawang buwan o isa hindi ba? Isa pa, panigurado ay graduate ka na nun kaya magkakaroon ka na ng maraming oras. Huwag kang mag-alala, tutulungan kitang mag-asikaso ng lahat kasama ang tauhan ko para sa pinakamahalagang pangyayari sa buhay mo at dapat na maging grande iyon!” masayang bulalas nito.

Alam niya na maging si Kesizer ay hindi kayang sawayin ang gusto nito kaya wala na lang silang magagawa kundi ang pumayag sa gusto nito. Nanatili sila at nagkwentuhan doon hanggang sa humapon.

Pinipilit sila ng matanda na doon na maghapunan kaya lang ay tumanggi siya. Isa pa, napansin niya na medyo ilang din si Keizer sa mga tao doon at mukhang hindi malapit sa mga ito dahil sa lahat ng oras ay magkasalubong lang ang mga kilay nito at malamig ang mga mata. Alas tres ng hapon ay umalis sila doon at dumiretso sa munisipyo upang dumalo sa kanilang seminar. Halos dalawang oras din ang inabot nila doon at alas singko na nang makaalis sila. Dahil nga yung seminar na lang ang kulang sa requirements nila ay ini-release na ang kanilang marriage certificate at dala-dala na nila ngunit wala pang date.

Habang nasa byahe ay bigla niyang nilingon si Keizer na abala sa pagmamaneho. Ngayon niya napagtanto kung bakit ganun na lang ang pagkatao nito. Napakalamig at para bang hindi man lang marunong ngumiti dahil siguro sa pamilyang kinalakihan nito.

Kanina pa niya iyon iniisip at hindi iyon sa mawala-wala. Nag-iwas siya ng tingin mula rito at pagkatapos ay tumanaw sa labas ng bintana ng kotse. Nagulat na lang siya nang marinig niya ang boses ni KEizer. “Bukas ay pumunta tayo sa bahay ninyo.” sabi nito sa kaniya.

Nilingon niya ito at napatingin nang hindi makapaniwala rito. Halos malaglag din ang kanyang panga dahil hindi niya inaasahan na sasabihin nito iyon. “Anong sabi mo?” ulit niyang tanong dito.

Wala pa man ay natataranta na siya. Hindi pa siya handa na umuwi sa kanilang bahay para sabihin na ikakasal na siya!

Pero napagkasunduan na nilang magpapakasal sila pagkatapos ng dalawang buwan. Hindi na ba siya makakaatras pa? Hindi na ito nagsalita pa pagkatapos nitong sabihin sa kaniya iyon at napuno na naman ng katahimikan ang paligid hanggang sa tuluyan silang makarating sa bahay.

Pagkatapos nilang maghapunan ay umupo sa kama at puno ng pag-aalinlangan kung tatawag ba siya sa kanyang ina ngunit sa huli ay tumawag pa rin siya. Sinabi niya lang dito na uuwi siya bukas nang may kasama. Wala siyang ibang sinabi kundi iyon lang dahil wala siyang lakas ng loob pa. Nang masabi nga niya iyon ay ibinaba na niya kaagad ang tawag dahil natatakot siya na magtanong ang kanyang ina.

Hindi naman siya gaanong natatakot sa kanyang ina ngunit ang inaalala niya ang kanyang kapatid, ngayon pa lang ay naiisip na niya kung ano ang magiging reaksyon nito kapag sinabi niyang magpapakasal na siya. Simula bata siya ay napakahigpit ng kanyang Kuya sa kaniya at ni wala itong pinapayagan na makalapit sa kaniya kaya lang ay talagang na-inlove siya kay Patrick at wala na itong nagawa pa.

Bigla siyang napalingon sa folder kung nasaan nakalagay ang kanilang marriage certificate at napaisip, magagalit kaya ang kapatid niya? Napabuntong hininga siya. Tiyak na magagalit ito lalo pa at 21 years old pa lang siya. Sa mata nito ay napakabata pa niya.

Isa pa, tandang-tanda pa niya na pauulit ulit nitong sinasabi sa kaniya na ang pagkakaroon ng nobyo ay pwede niya namang gawin basta pagkatapos niyang grumaduate. Nahiga na lang siya na puno ng pag-aalala. Ang dami niyang iniisip at dahil doon ay hindi niya namalayang nakatulog na pala siya.

Nagising si Bella dahil sa panaginip. Puno ng pawis ang kanyang noo. Napahinga siyang malalim at pagkatapos ay pinunasan ang pawis sa kanyang noo. Akala niya kung totoo na. Napanaginipan niya kasi ang kaniyanga Kuya na hindi maipinta ang mukha at pauulit ulit siyang tinatanong kung bakit magpapakasal na siya at bakit ni hindi man lang siya nagtanong dito bago magdesisyon.

Muli siyang napapikit at hindi niya namamalayang nakatulog na naman pala siya at pagkagising siya ay tanghali na. Kung hindi pa siya ginising ni Manang Luring ay hindi pa siya magigising. Agad siyang naligo at nagbihis lalo pa at sabi nito ay kanina pa raw naghihintay sa kaniya si Keizer sa baba.

…