Chapter 4

KINAGABIHAN ay sinadya niya talagang antayin si Keizer. Naupo siya sa sofa na nasa loob lang din ng silid habang hinihintay niya ito. Wala siyang ibang gusto ng mga oras na iyon kundi ang makausap ito. Napakarami nilang dapat pag-usapan.

Hindi nagtagal ay bumakas ang pinto at pumasok ito. Bakas sa mukha nito ang matinding pagod. Hinubad nito ang suot nitong suit at niluwagan ang kurbata. Isang malalim na buntong hininga ang pinakawalan nito at ni hindi man lang siya nito nilingon. Ibinagsak nito ang sarili sa katabi niyang sofa at ipinikit ang mga mata.

Sandali siyang natigilan at mas lalo pang nainis dahil sa inasal nito na para bang hindi siya nito nakita. Ni hindi man lang siya nito binati. Dahil dito ay hindi niya napigilan ang sarili at sinipa ang paa nito. Dahil sa ginawa niya ay dali-dali itong nagmulat ng mga mata at tumingin sa kaniya.

Sandali siyang natigilan ngunit sa huli ay naglakas loob pa rin siyang nagsalita. “May kailangan akong sabihin sayo.” agad na sabi niya.

Nakita niya kung paano kumunot ang noo nito at may malamig na tanong nagtanong. “Ano yun?”

Ang kawalan ng emosyon ng mukha nito at malalamig na mga mata habang nakatingin sa kaniya ay halos magpaiyak na sa kaniya. Ganito ba talaga ang itsura nito kapag galing ito sa trabaho? Bakit kung tingnan siya nito ay para bang siya pa ang may nagawang kasalanan dito.

“Gusto kong ipagpatuloy ang dati kong buhay.” agad na sagot niya.

Nakita niya ang pagtalim ng mga mata nito dahilan para hindi niya maiwasang hindi mapalunok ng wala sa oras. Pero sa ngalan ng kanyang kalayaan ay kailangan niyang sabihin ang mga bagay na iyon dito. “Alam ko na may mahal kang iba at dahil sa lolo mo kaya hindi mo siya makasama hindi ba? Pero kapag nakuha mo na ang marriage certificate ay pwede bang magkanya kanya na tayo? Pwede mo nang balikan ang girlfriend mo nun at pagkatapos ay lilipat ako ng bahay. Pag-usapan na lang din natin ang paghihiwalay natin kahit pagkatapos ng isang taon. Okay lang ba sayo?” tuloy-tuloy na sabi niya rito.

Sa isip-isip niya kasi ay baka tutol ang lolo nito sa pag-iibigan nila ng girlfriend nito. Hindi ba napakaganda ng alok niya? Paniguradong papayag ito sa sinabi niya. Tiningnan niya ito na puno ng kumpiyansa ang kanyang mga mata ngunit ang mukha nito ay nanatiling madilim at walang emosyon na nakatingin sa kaniya.

Nagtagis ang mga bagang nito. “Bukas na bukas ay pupunta tayong dalawa kay lolo. Ayoko nang marinig pa ang mga sasabihin mong katulad niyan.” malamig na sabi nito at pagkatapos ay tumayo bago naglakad palabas.

Nakakabinging katahimikan ang namayani pagkatapos nitong lumabas, wala siyang nagawa kundi ang mapakuyom na lang ang mga kamay dahil sa labis na galit. Hindi siya lumabas ng silid kahit na paulit-ulit siyang tinawag ni Manang Luring para kumain.

HUMINGA ng malalim si Keizer bago tumayo at bumalik sa silid. Tapos na siyang kumain ngunit hanggang sa mga oras na iyon ay hindi pa rin bumababa si Bella para kumain kaya wala siyang choice kung hindi bumalik sa kwarto. Padabog niyang binuksan ang pinto at sinamaan ito ng tingin. “Bumangon ka diyan at kumain ka doon!” inis na sabi niya.

Nagulat naman si Bella sa tinig nito at pagkatapos ay hindi makapaniwalang napatingin dito. Napalunok siya. Hindi siya sanay na may sumisigaw sa kaniya ng ganun. Dali-dali siyang tumayo sa may kama. Ang mga mata nito ay matalim na nakatingin sa kaniya. “Simula ngayon ay sa guest room ka na matutulog. Maliwanag ba?” walang emosyong tanong nito sa kaniya.

Ang mga mata nito ay malalamig na nakatingin sa kaniya. “Aksidente lang ang nangyari kagabi sa pagitan natin at simula ngayon ay hindi na kita hahawakan pa.” sabi nito sa kaniya.

Hindi makapaniwalang napatingin si Bella rito, puno ng pagkalito ang mga mata. Iyon lang ba ang dahilan nito kaya bumalik ito doon? Para sabihin sa kaniya ang mga salitang iyon?

Napakuyom ang mga kamay ni Bella ng wala sa oras dahil sa matinding inis niya. “Sa tingin mo ba ay gusto ko pang matulog sa tabi mo huh? Isa pa, yan lang ba ang mga sasabihin mo sa akin? Hindi ka man lang ba hihingi ng tawad sa ginawa mo?” nanlalaki ang mga mata niyang tanong dito na may halong galit.

Ang mga malalamig na mga mata ni Keizer ay biglang tumingin sa kaniya na para bang anumang oras ay handa siya nitong lapain at nakaramdam siya kaagad ng bahagyang panganib. Ilang sandali pa ay bigla itong humakbang patungo sa harapan niya at hinawakan nito ang baba niya. “Hindi ba at pumayag ka na magpakasal sa akin at kahit na sabihin mang hindi pa tayo naikakasal ay asawa na kita kaya natural lang ang pangyayaring iyon dahil tungkulin mo iyon bilang asawa ko, naiintindihan mo ba?” malamig na tanong nito sa kaniya.

Halos mapalunok siya ng sunod-sunod ng mga oras na iyon dahil medyo humigpit ang hawak nito sa kanyang baba. Idagdag pa na halos wala siyang makitang pagsisisi at paghingi ng tawad sa mga mata nito. Napakuyom na lamang siya ng kanyang mga kamay at pagkatapos ay napakagat labi ng mariin at halos hindi na magawang magsalita pa.

“Bukas na bukas ay pupunta tayo sa mansyon kung saan nakatira si lolo at gusto lang kitang balaan na mag-iingat ka sa mga bagay na sasabihin mo sa kaniya, naiintindihan mo ba?” muling sabi nito sa kaniya habang malamig pa rin ang mga matang nakatingin sa kaniya. Hindi niya magawang ibuka ang kanyang bibig upang magsalita.

“Tyaka ininom mo ba yung pinaiinom ko sayo huh?” 

Dahil sa malamig na mga salita ni Keizer sa kaniya ay hindi niya namamalayang mapaluha. Hindi niya maiwasang hindi isipin kung ano nga bang klaseng tao ang pinakasalan niya. Kahit na hindi siya nito mahal ay dapat na hindi siya nito ganito tratuhin na para bang isang tauhan lang nito.

Kahit na natatakot siya ay nagawa niyang itaas ang sulok ng labi niya at sa pagkakataon ding iyon ay nagawa niyang ibuka ang bibig niya. “Bakit? Dahil natatakot ka ba na mabuntis ako huh? Pagkatapos mong gawin iyon sa akin huh! Kung ganyan lang din naman pala ang uugaliin mo ay mas maganda pa na huwag na tayong magpakasal at higit sa lahat e ikaw na lang ang mag-isang humarap sa lolo mo bukas!” sigaw niya rito at pagkatapos ay mabilis na tumalikod at tumakbo palabas habang umiiyak.

…