Mag-log inShare
BAD CARELESS #1
Huling Na-update:
2025-06-17 22:50:00BAD CARELESS #1
ตืดดด ตืดดด
ตี๊ด! “หายไปไหนกันหมด” เพทายพูดเสียงนิ่งก่อนจะกดโทรศัพท์หาน้องสาวตนเองอีกครั้ง
ตืดดด ตืดดด
“นายครับ แฮ่กๆ” ลูกน้องคนหนึ่งวิ่งหน้าตั้งเข้ามาหาเพทาย
“มีอะไร” เพทายถามขึ้นอย่างสงสัย ก่อนจะกดวางสายไป
“คนที่บ้านแจ้งมาว่าคุณหนูถูกรถชนครับ ตอนนี้อยู่ที่โรงพยาบาลครับ”
“ฮะ!” เพทายร้องขึ้นด้วยความตกใจ “ตั้งแต่เมื่อไหร่ แล้วทำไมเพิ่งมีคนมาบอกกู!” ก่อนจะเดินไปที่รถแล้วขับออกไปทันที
.
.
แกรก!
“ริน!” เพทายมองน้องสาวที่นั่งอยู่บนเตียงคนป่วย ก่อนจะพุ่งตัวเข้าไปกอดด้วยสีหน้าเป็นห่วง “ทำไมไม่บอกผมว่าน้องเข้าโรงบาล”
“เอ่อ รินบอกป๊ากับม้าเองค่ะเฮีย เห็นเฮียเรียนอยู่” ไพรินพูดขึ้นพร้อมกับส่งยิ้มให้พี่ชาย “รินไม่ได้เป็นอะไรมาก”
“ไม่มาก?” เพทายจ้องหน้าน้องสาว “แผลเต็มตัวแบบนี้คือไม่มากเหรอริน!”
“ทาย ใจเย็นๆ หน่อยลูก” เฟร์ญ่าพูดขึ้นอย่างเตือนสติ
“ใครทำครับป๊า” เพทายหันไปถามคนเป็นพ่อ “บอกผมมา ผมรู้ว่าป๊ารู้”
“เฮีย...”
“หยุด!” เพทายชี้หน้าน้องสาว “หยุดเห็นใจคนที่ไม่ควรเห็นใจได้แล้วริน!”
“ทาย!” วายุลุกขึ้นมองหน้าลูกชาย “สงบสติอารมณ์แล้วฟัง! ป๊าจัดการเอง มันไม่ใช่คนที่แกควรจะไปท้าทาย”
“ผมไม่สน!” เพทายพูดขึ้นอย่างไม่ยอม “มันก็ไม่มีสิทธิ์มาแตะต้องคนในครอบครัวเราเหมือนกัน!”
“หยุด! ทั้งคู่เลย” เฟร์ญ่าพูดขึ้น “ทายควรใจเย็นกว่านี้นะ เฮียก็ด้วย แยกกันเลย ใจเย็นแล้วค่อยมาคุยกัน” ก่อนจะลากวายุให้เดินแยกออกไปอีกทาง
-ผ่านไปสักพัก-
“มาคุยกับป๊าหน่อย” วายุพูดเสียงนิ่งก่อนจะเดินนำลูกชายออกไปด้านนอก
เพทายหันไปมองที่ประตูก่อนจะลุกเดินตามคนเป็นพ่อออกไป
ตึกตัก ตึกตัก
“ครับ” เพทายหันไปมองหน้าวายุ “ป๊ามีอะไรจะคุยกับผม”
“ล้มเลิกความคิดในหัวของแกซะ”
“ป๊ารู้เหรอ ว่าผมคิดอะไรอยู่”
“ป๊าคือป๊าของแกนะทาย” วายุพูดเสียงนิ่ง “อย่าไปยุ่งกับพวกมัน มันอันตรายเกินไป”
“ป๊าอย่าทำเหมือนผมเป็นเด็กได้มั้ย ทำไมเราต้องยอมพวกมันด้วย” เพทายถามขึ้นอย่างไม่เข้าใจ
“ป๊ามีวิธีของป๊า แกอย่าเข้ามายุ่งเรื่องนี้” วายุจ้องหน้าลูกชาย “นี่คือคำสั่ง”
“ไม่!” เพทายส่ายหน้าอย่างไม่ยอม “ป๊ามีวิธีของป๊า ส่วนผมก็มีวิธีของผม” ก่อนจะจ้องหน้าวายุอย่างไม่ยอม “ผมจะไม่มีทางให้พวกมันมาทำเราฝ่ายเดียวเด็ดขาด!” ก่อนจะเดินหันหลังออกไปอย่างรวดเร็ว
-สองวันต่อมา-
ก๊อก ก๊อก
“เข้ามา” เพทายพูดเสียงนิ่งพน้อมกับเงยหน้าขึ้นไปมองที่ประตู
“นายน้อยครับ” ชายชุดดำโค้งหัวให้คนตรงหน้าก่อนจะหันไปมองที่ประตู “พามันเข้ามา”
เพทายลุกจากที่นั่งด้วยใบหน้านิ่งเรียบก่อนจะเดินมายืนกอดอกมองชายคนหนึ่งในสภาพสะบักสะบอมพร้อมกับจ้องมาที่เขาด้วยแววตาหวาดกลัว
“คะ...คุณเพทาย...ผะ...ผม” ชายหนุ่มพูดพร้อมกับยกมือขึ้นมาไหว้คนตรงหน้า
“ไปเจอมันที่ไหน” เพทายหันไปถามลูกน้องพร้อมกับพ่นควันบุหรี่ออกมา
“มันกำลังจะข้ามไปฝั่งพม่าครับ”
เพทายยกยิ้มมุมปากพร้อมกับมองคนตรงหน้า “ใครสั่งมึงมา”
“ผม...”
“ใครสั่งให้มึงมาทำร้ายน้องกู!”
ตุ้บบ! ตุ้บบ!
เพทายตะคอกขึ้นด้วยความโมโหก่อนจะถีบผู้ชายคนนั้นลงไปกองกับพื้น พร้อมกับคว้าปืนที่เอวมาจ่อไปที่ชายคนดังกล่าว
“ผมขอโทษครับ ผะ...ผมขอโทษ ไว้...ชะ...ชีวิตผม...”
ปัง!
อ๊ากกก! ชายหนุ่มร้องขึ้นพร้อมกับเอามือไปกุมที่ขาของตนเองที่มีเลือดไหลนองออกมา
“มึงตอบไม่ตรงคำถาม” เพทายพูดด้วยน้ำเสียงเยือกเย็น พร้อมกับขึ้นลำปืนแล้วจ่อไปที่ชายคนเดิม “กูถามว่าใคร!”
“ผะ...ผมไม่รู้ พะ...พวกมัน...”
ปัง!
โอ๊ยยยย!
“งั้นมึง...ก็ไม่มีประโยชน์” เพทายพูดพร้อมกับส่งปืนให้ลูกน้องคนสนิท “จัดการมัน” ก่อนจะหันกลับไปนั่งที่โต๊ะด้วยแววตานิ่งเรียบ
“คุณเพทาย! ยะ...อย่านะครับ ยะ...อย่า...”/“เอามันออกไปให้พ้นหน้ากู”
ลูกน้องโค้งรับก่อนจะลากชายหนุ่มคนนั้นออกไปทันที
“เอายังไงต่อดีครับนายน้อย” ลูกน้องคนสนิทเอ่ยถามขึ้น
“จับตาดูพวกมัน” เพทายพูดเสียงนิ่ง “ไม่ต้องให้ไอ้เวรนั่นบอก กูก็รู้ว่าฝีมือใคร”
“แต่นายใหญ่ เอ่อ นายใหญ่ไม่อยากให้นายน้อยเข้าไปยุ่งกับเรื่องนี้นะครับ”
“กูไม่สน” เพทายพูดพร้อมกับกำมือแน่น
“มันอันตรายนะครับนายน้อย”
“แล้วในจุดที่กูยืนอยู่ มันมีคำว่าปลอดภัยด้วยเหรอไง?” เพทายมองไปยังลูกน้อง
“ผมเข้าใจครับ” ชายชุดดำพูดเสียงนิ่ง “แต่ตอนนี้ฝั่งนั้นมันก็กัดไม่ปล่อย นายน้อยกับคุณหนูคือหัวใจของนายท่าน”
“...”
“นายท่านคงรู้ว่ายิ่งนายน้อยเข้าไปยุ่งมันก็ยิ่งพุ่งเป้ามาที่นายนะ...”/“หยุด” เพทายพูดขัดขึ้น “มึงมีอะไรอีกมั้ย”
“ไม่ครับ”
“ออกไป กูจะทำงาน”
“ครับ” ชายชุดดำพยักหน้าก่อนจะเดินออกไปทันที
เพทายนั่งนิ่งอยู่ที่โต๊ะคล้ายกับครุ่นคิดอะไรบางอย่างก่อนที่จะหยิบมือถือโทร. ออกหาใครบางคน
-หลายวันต่อมา-
“ผู้รับเหมาและผู้ถือหุ้นพร้อมแล้วครับ เชิญนายน้อยที่ห้องประชุมได้เลย”
“อื้อ” เพทายพยักหน้าก่อนจะเดินตรงเข้าไปในห้องประชุมด้วยสีหน้าเย็นชา ท่ามกลางพนักงานที่มองจ้องมาที่ชายหนุ่มอย่างไม่วางตา
แกรก!
เพทายกวาดสายตามองคนในห้องก่อนจะทิ้งตัวลงบนเก้าอี้ “ทุกท่านคงทราบแล้ว ว่านับตั้งแต่วันนี้เป็นต้นไป ผมจะเป็นคนดูแลโครงการต่างๆ ในบริษัทแทนคุณพ่อ”
“เกิดอะไรขึ้นเหรอครับคุณเพทาย” หนึ่งในผู้ประชุมถามขึ้น
“มันไม่ใช่ธุระของคุณ” เพทายตอบเสียงนิ่ง “เริ่มประชุมได้ ผมมีเวลาไม่มาก ขอแบบรวบรัด เชิญ” ก่อนจะเอนหลังพิงเก้าอี้ด้วยสีหน้านิ่งเรียบ
-อีกด้าน-
“ไอข้าว เร็ว!” ชายหนุ่มคนหนึ่งตะโกนเรียกเพื่อนรักที่กำลังวิ่งมาหาด้วยสีหน้าเหน็ดเหนื่อยๆ
“แฮ่กๆ” ใบข้าวจับไหล่เพื่อนพร้อมกับหายใจอย่างเหนื่อยหอบ “ขะ...ขอพักแป๊บ หะ...หายใจไม่ทัน”
“ทำไมถึงมาช้าวะ ลืมเหรอว่าวันนี้มีพรีเซนต์งานอะ”
“ไม่ได้ลืม แต่ว่าเมื่อคืนกว่าจะทำงานเสร็จก็ปาไปตี 2 แล้วอะ” ใบข้าวพูดพร้อมกับปาดเหงื่อบนกรอบหน้า
“แกร้อนเงินเหรอ” ชายหนุ่มหันมามองค้อนใส่อย่างหงุดหงิด
“เหอะน่า ก็มาทันแล้วนี่ไง”
“เหอะ! ทันเพราะถ้าอาจารย์เข้าเลตเหอะ” ชายหนุ่มพูดพร้อมกับเอื้อมมือไปคว้าแขนเพื่อนรัก “ไป จะถึงคิวพวกเราพรีเซนต์แล้ว”
“ขอพักอีกแป๊บไม่ได้เหรอ”
“ไม่ทันแล้ว จะพรีเซนต์แล้ว ไป!” ชายหนุ่มพูดพร้อมกับลากแขนเพื่อนสาวให้เดินไปที่ลิฟต์ทันที
Pinakabagong kabanata
BAD CARELESS พลั้งหัวใจให้นายมาเฟีย Special #3
Special #3ปี๊นนน!อาร์ตหันไปมองรถตำรวจที่มาจอดอยู่ข้างๆ ระหว่างติดไฟแดงครืดด“ครับ?”“เชิญไปกับเราครับ เราได้แจ้งมาว่ารถคุณมีสิ่งผิดกฎหมาย”“ผมว่าคุณน่าจะเข้าใจผิดนะครับ” อาร์ตพูดอย่างไม่ยอมครืดด ครืดดชายหนุ่มละสายตาจากตำรวจก่อนจะคว้าโทรศัพท์มากดรับสายตี๊ด!“ครับพี่เชน”(ไปกับตำรวจคนนั้น อย่าบอกอะไรนายหญิงเด็ดขาดกูกับนายกำลังตามไป)“ครับ”ตี๊ด!“เกิดอะไรขึ้นเหรอคะพี่อาร์ต” ใบข้าวถามด้วยสีหน้าหวาดกลัว“เปล่าครับนายหญิง พอดีน่าจะมีเรื่องเข้าใจผิดนิดหน่อยแต่เราอาจจะต้องตามไปเคลียร์กับเค้า”ใบข้าวพยักหน้า “ค่ะ ยังไงก็ได้”อาร์ตยิ้มบางๆ ก่อนจะหันไปหาตำรวจคนดังกล่าว “คุณนำไปเลย”ตำรวจพยักหน้าเบาๆ ก่อนจะเปิดไซเรนวิ่งนำรถของใบข้าวไปทันที“นี่เราต้องไปโรงพักเหรอคะ”“ครับ น่าจะเป็นแบบนั้น”ใบข้าวนิ่งไปพร้อมกับมองไปรอบๆ ด้วยความรู้สึกแปลกๆ “เกิดอะไรขึ้นคะพี่อาร์ตแล้วพี่เชนโทร. มาทำไม?”“เอ่อ...”“พี่อาร์ตคะ” ใบข้าวพูดด้วยน้ำเสียงนิ่งๆ“น่าจะมีคนตามเรามาครับ”ใบข้าวทำหน้าตกใจก่อนจะหันไปมองด้านหลังด้วยสีหน้ากังวล“ไม่ต้องกังวลครับนายหญิง 2 คันหลังเป็นรถของพวกเราที่นายน้อยส่งมาครับ”ใบข้าวถอนห
BAD CARELESS พลั้งหัวใจให้นายมาเฟีย Special #2
Special #2ใบข้าวนั่งนิ่งพร้อมกับกำมือแน่น ก่อนจะกัดริมฝีปากด้วยสีหน้าเครียดๆหมับ!ไพรินเอื้อมมือไปจับมือใบข้าว “ตื่นเต้นเหรอคะเจ้”ใบข้าวพยักหน้าเบาๆ “อื้อ มันรู้สึกหายใจไม่ทั่วท้องอะ”“ใจเย็นๆ นะคะ เดี๋ยวหมอก็มาแล้ว” ไพรินส่งยิ้มให้ใบข้าวอย่างปลอบโยนใบข้าวพยักหน้าพร้อมกับหายใจเข้าลึกๆ ก่อนจะบีบมือไพรินกลับพร้อมกับยิ้มออกมาแกรก!ขวับ!ทั้งคู่หันไปมองหมอที่เดินถือแฟ้มเอกสารเข้ามาก่อนจะเดินมานั่งที่โต๊ะ“เป็นไงบ้างคะคุณหมอ” ไพรินถามขึ้นด้วยสีหน้าตื่นเต้นหมอยิ้มอย่างอ่อนโยนก่อนจะหันไปมองหน้าใบข้าว “ยินดีด้วยครับ คุณตั้งครรภ์ได้ 4 สัปดาห์แล้ว”ไพรินหันไปยิ้มกับใบข้าวด้วยความดีใจ “ดีใจด้วยนะคะเจ้ หลานตัวน้อยของรินอยู่ในนี้จริงๆ ใช่มั้ย”ใบข้าวยิ้มกว้างก่อนจะหันไปหาคุณหมอ “แล้วฉันจะต้องทำอะไรต่อคะ”“เดี๋ยวคุณแม่ทำเรื่องฝากครรภ์ได้เลยนะครับ หมอจะจัดยาบำรุงต่างๆ ไปให้ แล้ววันนี้คุณพ่อมาด้วยมั้ยครับ?”ใบข้าวนิ่งไปเล็กน้อยก่อนจะส่ายหน้าเบาๆ “เปล่าค่ะ”“งั้นรอบหน้าให้คุณพ่อมาด้วยนะครับ เพราะเราต้องคุยรายละเอียดกับทางคุณพ่อด้วย”“ค่ะคุณหมอ” ใบข้าวพยักหน้ารับ ก่อนจะหันไปยิ้มให้ไพริน-ผ่านไปสั
BAD CARELESS พลั้งหัวใจให้นายมาเฟีย Special #1
Special #1-1 ปีต่อมา-เอี๊ยดด! พีทหันไปมองรถหรูที่แล่นเข้ามาในบ้านด้วยสีหน้ายิ้มๆ ก่อนจะกอดอกมองชายหนุ่มที่เดินหน้านิ่งลงมาจากรถ“ลมอะไรพัดมา”“ไม่เห็นต้องถามเลยค่ะ” ไพรินเดินออกมาจากบ้านก่อนจะพุ่งตรงเข้าไปกอดพี่ชาย “มาตามเจ้กลับบ้านล่ะสิ”“หึ” เพทายยิ้มขำน้องสาวพร้อมกับดึงเข้ากอด “ใบข้าวอยู่ไหน”“อยู่ในครัวค่ะ กำลังทำกับข้าวอยู่” ไพรินตอบอย่างอารมณ์ดี“แม่บ้านไม่มีเหรอไง”“ก็พอเจ้ข้าวรู้ว่าเฮียจะมาก็เลยลงมือทำเองเลย เพราะเฮียกินยาก”“เฮียว่ารินขี้บ่นขึ้นนะ อยู่กับเฮียพีทมากไปรึเปล่า” เพทายพูดขึ้นยิ้มๆ ก่อนจะเดินผ่านหน้าพีทไปอย่างกวนๆ“พี่ชายเรานี่มันจริงๆ เลยนะ” พีทพูดพร้อมกับเดินมาโอบเอวไพริน“รินชอบเฮียทายเวอร์ชันนี้นะ” ไพรินพูดพร้อมมองตามพี่ชายที่เดินตรงเข้าไปในบ้าน “เมื่อก่อนนับครั้งได้เลยที่จะเห็นเฮียทายยิ้ม เดี๋ยวนี้แค่มีเจ้ข้าว เฮียทายก็ยิ้มแล้ว”“เบื่อคนคลั่งรัก” พีทพูดพร้อมกับจูบขมับแฟนสาวก่อนจะพาเดินเข้าไปในบ้านทันที“ทายย” ใบข้าวหันมาไปมองเพทายพร้อมยิ้มกว้างออกมา “ทำไมมาถึงไวจัง”“คิดถึงเมียไง” เพทายพูดพร้อมกับเดินไปจูบหน้าผากใบข้าว “บ้านทายไม่มีแม่บ้านเหรอ”“หืมม?” ใบข้า
BAD CARELESS พลั้งหัวใจให้นายมาเฟีย BAD CARELESS #53 The End
BAD CARELESS #53-3 เดือนต่อมา-ตี๊ดดด! แกรก!“อ้าว ยังไม่นอนเหรอ”“ไปไหนมา” ใบข้าวพูดด้วยน้ำเสียงนิ่งๆ “ทำไมกลับมาตอนนี้?”“ไปคุยกับลูกค้ามาครับ” เพทายพูดพร้อมกับเดินตรงเข้ามาทำท่าจะกอดหญิงสาว“หยุด!” ใบข้าวพูดพร้อมกับจ้องหน้าแฟนหนุ่ม “วันนี้ทายไม่มีพบลูกค้า ข้าวเป็นเลขาทายนะอย่าลืม”“มี” เพทายพยักหน้าเบาๆ “พอดีมันกะทันหันอะ ข้าวกลับมาแล้ว ทายเลยอยากให้ข้าวพัก”“ทายเนี่ยนะ อยากให้ข้าวพัก?” ใบข้าวพูดขึ้นอย่างไม่เชื่อ “ไม่จริงอะ ทายติดข้าวจะตายแค่ข้าวไปกินกาแฟกับเดย์ทายยังตามไปเลย”“ก็...” เพทายนิ่งไปอย่างเถียงไม่ออก“ก็?” ใบข้าวถามด้วยน้ำเสียงนิ่งๆ “ก็อะไรคะคุณเพทาย”“โหข้าว” เพทายพูดพร้อมกับเดินเข้าไปกอดหญิงสาว “อย่าดุดิ ทายไปคุยกับลูกค้าจริงๆ”“นี่กินเหล้ามาด้วยเหรอ” ใบข้าวหันไปถามแฟนหนุ่ม “แล้วกลับมายังไง อย่าบอกนะว่าขับเอง”“เปล่าครับ ไอ้เชนขับมาให้” เพทายพูดพร้อมกับกดจูบลงบนแก้มหญิงสาว“นี่ อย่ามาหอมนะ” ใบข้าวผลักอกแฟนหนุ่มอย่างเคืองๆ“อ้าว ทำไมอะ” เพทายพูดด้วยน้ำเสียงเศร้า “ไม่ให้กอดเมียแล้วจะให้ทายกอดใคร”“...” ใบข้าวมองค้อนแฟนหนุ่มพร้อมกับผลักมือออก ก่อนจะถูกเพทายรวบเข้าไปกอดไ
BAD CARELESS พลั้งหัวใจให้นายมาเฟีย BAD CARELESS #52
BAD CARELESS #52“ข้าว!” เดย์ตะโกนเรียกเพื่อนรักพร้อมกับชูแก้วเหล้าไปทางหญิงสาว“เก้า! เดย์!” ใบข้าวยิ้มให้เพื่อนรักด้วยความดีใจ“โหห สมกับเป็นเมียมาเฟียจริงๆ” เดย์พูดพร้อมกับหันไปมองชายชุดดำสองคนที่ยืนประกบใบข้าวอยู่ด้านหลัง“ไอ้เวรนั่นมันยังไม่เลิกหวงเธอกับพวกฉันอีกเหรอ” เก้าพูดเสียงนิ่ง “ไร้สาระฉิบหาย”ใบข้าวยิ้มขำก่อนจะหันไปพูดกับลูกน้องด้านหลัง “พวกพี่นั่งโต๊ะข้างๆ ก็ได้ค่ะ อยากทานอะไรสั่งเลยนะคะ เดี๋ยวข้าวไปเก็บเงินที่ทายเอง”“ครับนายหญิง” ลูกน้องทั้งสองคนโค้งหัวให้หญิงสาวก่อนจะเดินไปนั่งที่โต๊ะซึ่งอยู่ไม่ไกลนัก“หายไปเกือบ 2 ปี สวยขึ้นนะเนี่ย” เดย์พูดขึ้นยิ้มๆ“ต้องการไรอะ อยู่ดีๆ มาชม แปลกๆ นะเนี่ย” ใบข้าวพูดขึ้นอย่างระแวงพร้อมกับมองไปที่โต๊ะอาหาร “หืออ ส้มตำ อยากกินอะ” ก่อนจะเอื้อมมือไปตักด้วยสีหน้าตื่นเต้น“จริงๆ เมกาก็มีนะ ถ้าแกไม่ขี้งก” เดย์พูดเชิงประชดคนตรงหน้า“รู้ แต่มันก็ไม่เหมือนกันมั้ย อีกอย่างโคตรแพง ใครจะกินลง”เก้ามองหญิงสาวยิ้มๆ ก่อนจะยกแก้วเหล้าขึ้นมากระดก “เห็นบอกว่าทำงาน งานอะไร?”“เลขา” ใบข้าวพูดพร้อมกับตักอาหารเข้าปาก “เลขาทาย”“แบบนี้เรียกว่าทำงานเหรอวะ” เด
BAD CARELESS พลั้งหัวใจให้นายมาเฟีย BAD CARELESS #51
BAD CARELESS #51เพทายค่อยๆ ขยับเปลือกตาช้าๆ จากการปลุกของแสงแดดที่ส่องผ่านม่านเข้ามาในห้องชายหนุ่มลืมตาขึ้นอย่างงัวเงียก่อนจะก้มลงไปมองในอ้อมกอดที่มีร่างบางหลับสนิทอยู่จุ๊บบ จุ๊บบ~เพทายยิ้มบางๆ พร้อมกับกดจูบลงบนขมับของร่างบางอย่างอ่อนโยน ก่อนจะเลื่อนผ้าห่มมาคลุมตัวใบข้าวไว้ ก่อนที่ตนเองจะลุกไปใส่เสื้อคลุมแล้วเดินออกไปด้านนอกเพทายเดินไปหยิบน้ำในตู้เย็นก่อนจะคว้าโทรศัพท์ขึ้นมาโทร. หาลูกน้องคนสนิทตืดดด ตืดดดตี๊ด!(ครับนายน้อย)“วันนี้ช่วงเช้ามีไรมั้ย”(ไม่มีครับ)“อื้อ กูเข้าบริษัทช่วงบ่ายนะ”(ครับนาย)“อย่าลืม เตรียมเอกสาร supplier ที่เราสั่งของด้วย กูว่าราคามันแปลกๆ”(ได้ครับนาย)“แล้วก็...”หมับ!เพทายนิ่งไปพร้อมกับหันไปมองด้านหลัง “ตื่นแล้วเหรอ”“อื้อ ทำไมไม่ปลุกอะ” ใบข้าวพูดขึ้นด้วยน้ำเสียงอู้อี้เพราะเอาหน้าแนบอยู่บนหลังชายหนุ่ม“เห็นเพิ่งได้นอน” ชายหนุ่มพูดยิ้มๆ ก่อนจะหันหลังไปอุ้มหญิงสาวขึ้นไปนั่งบนเคาน์เตอร์ “อยากกินอะไร”“มีของสดมั้ย?”“มี ทายให้ไอ้เชนไปซื้อไว้ให้แล้ว” เพทายพูดพร้อมกับหยิกแก้มคนตรงหน้าเบาๆ “วันนี้ทำไหวเหรอ ให้คนไปซื้อให้ก่อนมั้ย”“ก็...ไหวอยู่นะ”เพทายพยั
Maaari mong magustuhan
มาเฟียติดสัตว(แพทย์)
มิส ศิริ888 viewsพิษรักคุณหมอมาเฟีย
มดตัวจี๊ด1.8K viewsพิษมาเฟีย
โนเนจัง2.2K viewsหมอของมาเฟีย
จินต์พิชา1.9K viewsMy Boss เจ้านายคนนี้เป็นสามีของฉัน
ใจดินสอ / เดือนสิบสอง24 viewsเมียแต่งมาเฟียขอหย่า
เรติมา140 viewsบำเรอหัวใจจอมโจรพยัคฆ์
ลูกแมวขี้อ้อน492 viewsมาเฟียร้ายพ่ายรักคุณหมอ
ยอดใบไผ่296 views
