แชร์

บทที่ 03 ปาร์ตี้วันเกิด

ผู้เขียน: ดาวแคระ (miss.mk)
last update ปรับปรุงล่าสุด: 2025-08-25 20:58:53

ฉันตื่นเพราะนาฬิกาปลุกที่ดังไม่เลิก เป็นไปตามที่ตั้งใจวันนี้ฉันไม่สาย ชะเอมทำดีมาก ฉันใช้เวลาหนึ่งชั่วโมงครึ่งในการแต่งตัวและไปมหา'ลัย เพราะฉันเป็นคนไม่ค่อยแต่งหน้า ใส่แป้งใส่ลิปมันแค่นั้นเสร็จ คอนโดก็อยู่ใกล้มหาลัยแค่สิบนาที แล้วอีกอย่างฉันไม่ชอบกินข้าวเช้า เพราะตื่นสายบ่อยเลยไม่กินข้าวเช้า เวลาแค่นั้นจึงเหลือเฟือสำหรับคนอย่างฉัน

"ห้ามแซวกูเลยค่ะ กูรู้นะมึงจะพูดอะไร?" ฉันชิงพูดก่อนเมื่อเห็นว่าบอลหรือยัยบิวตี้กำลังจะอ้าปากแซว แซวได้ทุกวันจริง ๆ แซวได้ไม่มีเบื่อ

"เบื่อชะนีรู้ทันอะ"

ชีวิตประจำวันหลังจากนั้นก็ไม่มีอะไร เรียน รับน้อง สลับกันแบบนี้ทุกวัน ไม่มีอะไรพิเศษ เวลาผ่านไปเรื่อย ๆ ก็เหมือนเดิม พวกพี่เอิร์ธก็เจอกันบ้างตามโรงอาหาร เพราะพวกพี่เขาชอบมานั่งด้วยโต๊ะว่างเยอะแยะแต่ก็เลือกจะอยู่ด้วยกัน จนตอนนี้ฉันก็เหมือนจะเริ่มหายอึดอัดแล้วเพราะความสนิทที่มากขึ้น ทว่ามันจะมีอยู่คนหนึ่งที่ไม่ยอมพูดจา และยังแอบมองอยู่เหมือนเดิม

ส่วนบอสกับฉันเราก็คุยกันปกติ ฉันจะกลับบ้านไปเจอบอสทุกเดือน รวมไปถึงคิดถึงพ่อกับแม่ และวันนี้ก็เป็นวันที่ฉันอายุครบยี่สิบปีบริบูรณ์แล้ว

"วันนี้วันเกิดมึงแล้วหนิเอม ไปฉลองกันไหม?" จีน่าเพื่อนรักของฉันพูดขึ้น จำวันเกิดฉันได้ด้วยน่าภูมิใจจริง ๆ

"เออจริงด้วย ไปฉลองกันที่ผับ E&E ไหม?" เลย์เสนอความเห็น

"ไปค่า พวกกูนี่รอมึงอายุยี่สิบปีบริบูรณ์เลยนะอยากเข้าผับจะตายแล้ว" ใช่ค่ะ...พวกมันชอบถามว่าเมื่อไหร่ฉันจะอายุครบยี่สิบ เพราะมีแค่ฉันคนเดียวที่อายุยังไม่ครบ คนอื่นครบกันหมดแล้ว นั้นจึงเป็นสาเหตุที่ทำให้ยัยบิวตี้จำวันเกิดฉันได้ขึ้นใจ

แต่ถึงอย่างนั้นฉันก็ไม่ได้ใส่ถึงขนาดไม่เคยเข้า แต่เป็นผับที่จังหวัดบ้านเกิด ด้วยความที่มีเพื่อนตอนมัธยมพ่อมันเปิดผับเลยอาศัยจังหวะนั้นแอบเข้า แต่ไม่บ่อยมากนักเพราะกลัวพ่อกับแม่จับได้

"เออ ไปก็ได้กูก็อยากเข้าของที่นี่เหมือนกัน ไม่เคยเข้าไปเลยว่ะ" ฉันตอบ 

"เริ่ดสุด ๆ ค่ะชะนี"

"กูไม่พลาดอยู่แล้ว วันเกิดที่รักกูทั้งที ไม่ไปได้ยังไง" มือหนาของไอฟาสยกขึ้นมากอด คงจะมีมันแค่คนเดียวที่ถึงเนื้อถึงตัวฉันตลอด ผ่านมานานขนาดนี้ฉันก็เริ่มชินจนไม่ปัดออกเสียแล้ว

"ได้ข่าวว่าผับนั้น ผู้งานดีอยู่เด้อ กูไม่มีทางพลาด" จีน่าพูดขึ้น พวกเราก็เป็นแบบนี้แหละ นิสัยเหมือนกันเลยอยู่ด้วยกันได้

"งั้นคืนนี้สามทุ่มเจอกัน เอมเดี๋ยวกูไปรับ" เลย์บอกฉัน เพราะในกลุ่มมีฉันที่ไม่มีรถอยู่คนเดียว และมันก็บังเอิญเป็นทางผ่านของไอเลย์พอดี

"โอเค ตกลงตามนี้แล้วกันนะ" ตื่นเต้นเหมือนกันแฮะ วันเกิดปีนี้ไม่เหมือนกับทุกปีที่ผ่านมา แต่ก่อนฉันจะฉลองกับพ่อแม่แล้วก็น้องสาวที่บ้าน แค่กินข้าวพร้อมหน้าพร้อมตากันธรรมดาทว่าเต็มไปด้วยความสุข แล้วก็มีไปเจอบอสบ้างข้างนอก บอสไม่เคยมาบ้านฉัน ฉันก็ไม่เคยไปบ้านบอส เพราะเหตุผลยังไม่พร้อมกันทั้งคู่ทั้งที่คบกันมาหลายปี แต่ปีนี้ฉันกลับบ้านไม่ได้ เพราะไม่กี่วันฉันจะสอบแล้ว ค่อยทบไปกลับหลังสอบ คิดถึงบ้านแบบสุด ๆ ไปเลย

เมื่อตกลงกันเสร็จฉันก็ตรงกลับคอนโด กลับมานอนพักเอาแรงก่อน เพราะคืนนี้ฉันจะเต็มที่

ฉันที่ตื่นมาเพราะเสียงนาฬิกาปลุกก็เข้าไปอาบน้ำแต่งตัว แต่งตัวธรรมดาเช่นทุกวันตามประสา กางเกงยีนส์ขายาว เสื้อครอป แล้วก็รองเท้าผ้าใบคู่ใจ แต่งหน้าอ่อน ๆ เสร็จแล้วเลย์ก็มารับพอดี

เราสองคนรีบตรงกันมาที่ผับที่นัดไว้ ผับที่นี้หรูหราและใหญ่มาก คนต่างหลั่งไหลมาเป็นว่าเล่นราวกับเป็นแลนด์มาร์คที่ต้องมาให้ได้

"วันนี้ที่รักสวยจังเลย มานี้ ๆ มานั่งตรงนี้" ฟาสพูดขึ้นเมื่อฉันมาถึงโต๊ะที่ทุกคนมากันครบแล้ว พร้อมกับยิ้มกวนตีน ตบที่นั่งข้าง ๆ ตัวเองเรียกให้ฉันไปนั่งด้วย

"กูก็สวยทุกวันแหละ แต่จีน่ามึงแซ่บมากค่ะเพื่อน ยกนิ้วรัว ๆ" จีน่าแต่งตัวชุดสายเดี่ยวสีดำกับกางเกงยีนส์ ขับกับผิวขาวสวยจนฉันเทียบไม่ติดเลยสักนิด

"กูให้มึงแต่งแบบกูก็ไม่เอา ผู้หญิงอย่างเราต้องแซ่บค่ะ ถึงจะเอาผู้ชายให้อยู่หมัด" จีน่าพูดด้วยความมั่นใจ ฉันเชื่อมันเลยเพราะมันก็แซ่บจริงอย่างที่บอก

"อย่ามัวแต่คุยชะนี มา ๆ ชนค่ะ สุขสันต์วันเกิดน่าชะนีน้อย นี่ของขวัญกู" บิวตี้พูดขึ้น พร้อมกับยื่นกล่องของขวัญให้ น่ารักกว่านี้เสียไม่มีแล้ว~

"อะ นี่ของกู" ตามมาด้วยฟาส

"ส่วนนี่ ของกูค่ะเพื่อน" และยัยจีน่าที่ตามมาติด ๆ ในกลุ่มจึงเหลือเพียงแค่คนเดียว ฉันเลยหันไปมองเลย์ด้วยความคาดหวัง เพราะตอนนี้ดันเหลือแค่มันคนเดียว

"ส่วนของกู ไม่มี แต่วันนี้กูเลี้ยงเอง เต็มที่ ไม่เมาไม่กลับ~" เลย์พูดพร้อมยกแก้ว โหวกเหวกโวยวายแต่เป็นอะไรที่ฉันพอใจมาก เป็นอายุยี่สิบปีที่ฉันมีความสุขไม่ต่างจากปีก่อน ๆ เลยสักนิด

"ขอบใจมากนะพวกมึง มา ๆ ชนให้กับอายุยี่สิบปีของกู!"

เคร้ง!

เสียงแก้วเหล้ากระทบกันเป็นสัญญาณเริ่มต้นความสนุกสุดเหวี่ยง ทุกคนกระดกกันหมดแก้ว ฉลองการมีอายุครบยี่สิบปีครั้งแรกและครั้งเดียวของฉัน

จนกระทั่ง...

"อ้าว...ทำไมมาไม่บอกกันเลยวะ ไปนั่งกับพวกพี่ดีกว่า พวกพี่อยู่ชั้นสอง มากันครบทุกคนเลย" เสียงที่คุ้นหูของพี่ดินที่เข้ามา ชั้นสองที่หมายถึงคงเป็นห้องระดับวีไอพี แพงหูฉี่น่าดู

"เอาไงพวกมึง กูแล้วแต่พวกมึงอะ" เลย์หันมาถามความเห็น ในขณะที่ทุกคนไม่รอช้าที่จะพยักหน้าเห็นด้วย ยิ่งคนเยอะก็สนุกดี

"อ้าว พวกเราก็มาด้วยเหรอ มา ๆ นั่ง ๆ" พี่รอนที่เห็นพวกฉันเดินมาพร้อมกับพี่ดินก็เอ่ยทักขึ้น ดูไม่แปลกใจกับการมาของพวกฉันเลยสักนิด

"คิดยังไงถึงมากันครบแก๊งวันนี้" พี่รอนพูดพลางส่งยิ้มให้กับจีน่า ทว่าเพื่อนสาวฉันกลับไม่ได้ยิ้มตอบเลยสักนิด ไม่มองหน้าด้วยซ้ำ

"วันนี้วันเกิดเอมมันพี่ พวกเราก็เลยมาฉลองกัน" ฟาสพูดขึ้นเพื่อคลายความสงสัยของพี่รอน

"จริงเหรอ สุขสันต์วันเกิดนะน้องเอมคนสวย" พี่ดินพูดพลางส่งยิ้มเจ้าชู้มาให้ หึ้ยย ไม่ชอบเลยไอรอยยิ้มน่ากลัวแบบนี้ เจอเท่าไหร่ก็ไม่เคยชินเสียที

"ไอดิน พอเลยไอสัส น้องมีแฟนแล้วก็ยังจะยิ้มแบบนั้นอีก สุขสันต์วันเกิดนะน้องเอม" พี่พีพูดห้ามไว้ เมื่อเห็นสายตาของพี่ดินที่มองมาที่ฉัน ในขณะที่เขาเองก็ยิ้มให้ฉันไม่ต่างกันเลยสักนิด

"ขอบคุณนะคะพวกพี่" ฉันยิ้มให้กับพวกพี่เขา แต่จะมีคนนึงไม่ได้พูดอะไร ทำหน้านิ่ง เก๊กตามแบบฉบับเขา พี่เอิร์ธไง ไม่รู้ว่ายิ้มเป็นกับเขาไหม

ปาร์ตี้ฉลองวันเกิดได้เริ่มขึ้นอีกครั้ง มือบางยกขึ้นกระดกไม่พัก สลับกับยกโทรศัพท์ขึ้นมาดู เพื่อหวังจะเห็นสายของคนที่ฉันรอมาทั้งวัน บอสไง...วันนี้บอสไม่โทรมาบอกสุขสันต์วันเกิดฉันเลย ในขณะที่พ่อกับแม่น้องฉันโทรมาตั้งแต่เช้าทว่าแฟนฉันคนเดียวที่ไร้วี่แววจะตอบกลับมา

"กูไปเข้าห้องน้ำก่อนนะ" จีน่าพูดขึ้น

"งั้นเดี่ยวกูไปเป็นเพื่อนด้วย ข้างล่างคนเยอะ" บิวตี้พูดขึ้นเพราะตอนนี้กำลังเป็นบอลหนุ่มแมนเพื่อเก็บทรงจึงต้องอาสาเดินลงไป

"กูก็ปวด ไปด้วย" ฉันบอกกับพวกมันสองคน

แล้วพวกเราก็พากันไปเข้าห้องน้ำ ตอนนี้ทั้งโต๊ะอยู่กันครบเลย ยกเว้นพี่เอิร์ธ บอกไปเข้าห้องน้ำ แต่ก็หายไปนานแล้ว

พอถึงห้องน้ำเราก็แยกกันทำธุระส่วนตัว ในขณะที่ฉันออกมาบิวตี้กับจีน่าก็ยังไม่เสร็จ ฉันจึงเลือกที่จะออกมารอเพื่อนหน้าห้องน้ำ เวลาผ่านไปสักพักเหมือนเห็นอะไรบางอย่างในมุมมืด พอตั้งใจดูดี ๆ จึงได้เห็นว่าเป็นคนที่ฉันรู้จักกำลังจูบกับผู้หญิง เหอะ...ไม่มียางอายเลยสักนิด แล้วบอกไปเข้าห้องน้ำ พี่เอิร์ธก็ไม่ต่างอะไรจากเพื่อนของเขา เสือยกแก๊ง

ทำธุระกันเสร็จก็พากันกลับมานั่งโต๊ะเดิม เสียงเปิดประตูห้องวีไอพีเปิดขึ้นให้เห็นร่างสูงอีกคนที่แวบไปจูบกับผู้หญิง เขานั่งลงตรงข้ามในขณะที่ฉันหมั่นไส้เบะปากใส่เบา ๆ แล้วรีบหันหน้าหนีทันที

ไปห้องน้ำมาสะนานเลยนะมึง" พี่พีพูดขึ้นเมื่อพี่เอิร์ธลงมานั่ง อยากตอบแทนเหลือเกินว่าไม่ใช่แค่เข้าห้องน้ำอย่างเดียวไง...มันเลยได้นานถึงขนาดนี้

แต่มันก็ไม่ใช่เรื่องของฉัน

"เสือก" พี่เอิร์ธคนขรึม พูดนาน ๆ ทีเอ่ยตอบ พูดทีก็พูดแค่นี้แหละ คงจะกลัวดอกพิกุลร่วงหมดปาก

อ่านหนังสือเล่มนี้ต่อได้ฟรี
สแกนรหัสเพื่อดาวน์โหลดแอป

บทล่าสุด

  • BAD ENGINEER นายตัวร้ายของยัยวิศวะ   บทที่ 24 สามีรักสามีหลง (END)

    ในที่สุดน้องอันนาก็มาตามที่คุณพ่อเขาหวัง ห้าปีผ่านไปตอนนี้ฉันได้ลูกสองคนแล้ว และเป็นผู้หญิงตามที่ใจคุณพ่อเขาหวังไว้ อันนาอายุได้สี่ขวบในขณะที่อาร์มย่างเข้าเก้าขวบ พี่ชายสุดขรึมที่หวงน้องสาวมากถึงขั้นมากที่สุด แม้กระทั่งเพื่อนอย่างริวลูกจีน่ากับพี่รอนก็ห้ามเข้าใกล้ ทั้งที่สนิทกันมาก ทว่าอาร์มเคยบอกว่าริวสนิทกับเขาไม่ใช่กับน้องเพราะฉะนั้นอย่าคิดที่จะเข้าใกล้น้องของเขา หากตรงนั้นไม่มีเขาคอยอยู่ด้วยแน่นอนว่าความคิดพวกนี้ได้มาจากพี่เอิร์ธที่ถ่ายทอดให้อาร์มเต็ม ๆ เพราะอาร์มจะตัวติดกับน้องสาวมากกว่า คุณพ่อขี้หวงจึงฝากฝั่งลูกสาวไว้กับพี่ชายที่ทำหน้าที่แทนคนเป็นพ่อแบบเขาไปเสียแล้ว"หม่ามี้ขา พี่อาร์มไม่ยอมให้หนูเล่นด้วย" อันนาลูกสาวฉันวิ่งมาฟ้องพร้อมกับเบะปากน้อย ๆ ขณะที่ฉันกำลังคุยกับจีน่าจึงหยุดการกระทำแล้วหันไปมอง"ทำไมล่ะคะ หนูไปกวนพี่เขาหรือเปล่า""เปล่าค่ะ แต่พี่อาร์มบอกว่าผู้ชายเขาเล่นกัน" คงไม่พ้นหวงน้องสาวเหมือนเคยเพราะเจ้าตัวกำลังเล่นกับริวอยู่"งั้นหนูไปอาบน้ำแต่งตัวรอปาป๊ากลับมาดีไหมคะ" แต่ลำพังจะให้บอกให้อาร์มชวนน้องเล่นด้วยก็ไม่ได้ รายนี้ไม่ยอมอยู่แล้วฉันรู้นิสัยลูกทั้งสองดี จึง

  • BAD ENGINEER นายตัวร้ายของยัยวิศวะ   บทที่ 23 ความเจ็บที่คุ้มค่า

    "อ้วกก" ฉันลืมตาตื่นขึ้นมาในยามเช้าตรู่เพราะได้ยินเสียงคนอ้วกที่ดังมาแต่ไกล เหลือบมองคนข้าง ๆ ไม่เจอร่างสูงที่นอนกอดมาทั้งคืนจึงแน่ใจว่าต้องเป็นเขา "พี่เอิร์ธเป็นยังไงบ้างคะ ไหวไหม เอมว่าไปหาหมอดีกว่าค่ะ" ฉันเดินไปรับร่างสูงที่ออกมาจากห้องน้ำด้วยความอ่อนเพลีย นี่ไม่ใช่ครั้งแรกของวันทว่าร่างสูงวิ่งเข้าห้องน้ำเพื่ออ้วกหลายต่อหลายครั้ง หน้าแดงไปหมดฉันชักเป็นห่วงเขาเอามาก ๆ แล้ว"ไม่เป็นไรพี่ไหว ขอกอดหน่อย" ว่าจบเขาก็ซุกเข้ากอดฉันอย่างไม่รอคำตอบ จมูกโด่งสูดดมลำคอฉันทุกส่วนจนรู้สึกจั๊กจี้ไปหมด"คิคิ อะไรคะเนี่ย...""ทำไมเอมหอมจัง""หอมอะไรคะ เพิ่งตื่นยังไม่ได้อาบน้ำเลย แล้ววันนี้ไปทำงานไหวไหมคะ?" ฉันถามคนตรงหน้าที่ยังกอดไม่เลิก จนจะสายอยู่แล้ว แต่ก็ยังวอแวกับลำคอของฉัน"ไหวครับ ฟอดด" พี่เอิร์ธผละกอดออกก่อนที่จะหอมแก้มฉันฟอดใหญ่ แล้วรีบหยิบผ้าเช็ดตัวเดินเข้าไปอาบน้ำ ตั้งแต่แพ้ท้องก็กลายเป็นคนละมุนขึ้นเยอะเลย "แล้วจะรีบกลับมานะครับ เจ้าก้อนอย่าแกล้งแม่เยอะเข้าใจไหมหื้ม..." กว่าจะไปทำงานได้ก็ต้องอำลาทั้งคนและก้อนเนื้อในท้อง อายุครรภ์ย่างเข้าสามเดือนทว่าอีกคนก็คุยกันเป็นตุเป็นตะราวกับลูกรู้เ

  • BAD ENGINEER นายตัวร้ายของยัยวิศวะ   บทที่ 22 แพ้ท้องแทนเมีย

    อีกไม่กี่วันฉันกับพี่เอิร์ธก็จะแต่งงานกันแล้ว เราตกลงกันว่าช่วงเช้าแต่งตามประเพณี ส่วนช่วงบ่ายก็จะออกแนวปาร์ตี้ สังสรรค์กับเพื่อน ๆ ออกทางผ่อนคลายเพื่อไม่ให้กระทบกับลูกในท้องมาก ใช่...เป็นความคิดของพี่เอิร์ธทั้งหมด ฉันห้ามอะไรเขาไม่ได้เลย "เอาแบบเซฟที่สุดเลยนะครับ" เสียงพี่เอิร์ธบอกพนักงานร้านที่เรามาซื้อชุดแต่งงานกัน เขาจัดการทุกอย่างให้ทั้งเรื่องในงานและเรื่องชุด ไม่มีอะไรให้ฉันตัดสินใจให้เครียดเลยสักนิดเดียว"ได้เลยค่ะ" ว่าแล้วพนักงานก็เดินไปหลังร้านเพื่อหาชุด มาถึงตอนนี้สั่งตัดไม่ทันแล้ว เพราะเจ้าบ่าวเขารีบแต่งขอวันนี้เดือนต่อมาก็แต่งเลยบอกว่ากลัวยิ่งช้าแล้วท้องยิ่งใหญ่จะอันตราย"ว้าวว เจ้าสาวสวยมากเลยค่ะ" ตอนนี้ฉันเปลี่ยนชุดเสร็จโดยที่มีพี่พนักงานคอยช่วย"ขอบคุณค่ะ" ก่อนที่จะเดินออกมาจากห้องลองชุดเพื่อให้ว่าที่เจ้าบ่าวที่นั่งรออนุมัติ บอกแล้วว่าทุกอย่างต้องผ่านเขาก่อน"เป็นยังไงบ้างคะ เอมสวยไหม?" ฉันยิ้มหวานถามเจ้าบ่าวที่กำลังเงยหน้าขึ้น ทว่าอีกคนกลับนิ่งไม่พูดอะไร มีเพียงสายตาคู่คมที่จดจ้องฉันนิ่งจนพนักงานต้องเอ่ย"เจ้าบ่าวอึ้งไปเลยค่ะ" "พี่เอิร์ธ" ฉันสะกิดร่างสูงเบา ๆ เพื่อออ

  • BAD ENGINEER นายตัวร้ายของยัยวิศวะ   บทที่ 21 เซอร์ไพรส์

    วันนี้ผมให้ชะเอมนอนพักไม่ได้ปลุกให้ไปเรียน ผมกะว่าเรียนเสร็จแล้วจะเลยออกมาจัดการกับไอนัทที่ให้ลูกน้องจับตัวไว้"ไอเอิร์ธ มึงจัดการวันไหน" ไล่หลังอาจารย์ที่เดินออกไปในคาบเรียนช่วงเช้า พวกเพื่อนผมก็รีบสะกิดถามยกใหญ่ ราวกับอัดอั้นอยากจะถามมานาน"วันนี้ และตอนนี้" จัดของเสร็จผมก็ลุกจากที่นั่งเรียนในทันที เพราะไม่อยากให้ชะเอมอยู่ห้องคนเดียวนาน ๆ จึงต้องรีบจัดการให้แล้วเสร็จแต่ก็ไม่วายที่จะมีพวกเพื่อนผมวิ่งตามมาด้วย"พวกกูไปด้วย" ใช้เวลาไม่นานพวกผมก็เดินทางมาถึงผับของตัวเอง ก่อนที่จะเลาะไปห้องใต้ดินที่สร้างไว้โดยเฉพาะ ดวงตาคู่คมก็สังเกตเห็นไอนัทที่ถูกมัดมือห้อยขึ้นสูงขณะที่ดวงตาคมปิดอยู่และรอยฟกช้ำเข้มที่มุมปากจากฝีมือไอนิคผมไม่รอช้าที่จะปลุกคนที่หลับอย่างสบายใจให้รีบตื่นด้วยวิธีของผม น้ำที่ผสมเกลือทิ้งไว้ในถังถูกสาดใส่จนคนนอนหลับร้องครวญด้วยความเจ็บแสบ"อ้ากกก..." "แม่งได้ใจกูจริง ๆ" ไอรอนยกยิ้มมุมปากอย่างสะใจ ในขณะที่ผมรอให้มันตื่นอย่างเต็มที่เพื่อจะจัดการต่อ"ไอเฮี้ย จับกูทำไม" ทันทีที่มันรู้สึกตัวมันก็มองหน้าพวกผมอย่างเต็มตาก็ปากดีออกมา "แล้วมึงไปทำเฮี้ยใส่ใครไว้ละ" เป็นไอดินพูดขึ้นพ

  • BAD ENGINEER นายตัวร้ายของยัยวิศวะ   บทที่ 20 ลบรอย NC++

    @PUB E&E"หนูลงไปหาเพื่อนก่อนนะคะ" ตอนนี้ฉันถึงที่ผับแล้ว แต่อยู่ในห้องทำงานพี่เอิร์ธนานถึงหนึ่งชั่วโมง เมื่อเห็นพี่เอิร์ธทำงานแล้วได้เวลานัดพอดีฉันเลยคิดว่าจะลงไปหาเพื่อนก่อน ปล่อยให้เขาเคลียร์งานเสร็จก็คงจะตามลงไปเอง"อืม เดี๋ยวพี่ตามลงไปครับ" พี่เอิร์ธเงยจากเอกสารกองโตแล้วตอบฉันเสียงเรียบ เขาพูดจบฉันก็ก้มไปหอมแก้มสากก่อนที่จะเดินลงมาจากห้องทำงานชั้นสามลงมาชั้นหนึ่งตามที่นัดกับเดอะแก็งเอาไว้แต่แล้ว...พรึ่บ!"น้องชะเอมมาเที่ยวที่นี่ด้วยเหรอครับ" มือบางถูกกระชากจากใครอีกคนทำเอาฉันชะงัก ท่ามกลางไฟสลัวมุมอับของร้านที่ที่ไม่ค่อยมีคนเดินผ่านทำให้ฉันพยายามเพ่งมองว่าเขาเป็นใคร"พี่นัท..." ฉันเอ่ยเสียงเบา คือเขาอีกแล้ว ฟังจากน้ำเสียงก็รู้ว่าเขาเมาไม่น้อยเลย"พี่ถามทำไมไม่ตอบ""คะ ค่ะ" เขาเริ่มขึ้นเสียงไม่พอใจที่ฉันเอาแต่เงียบ ในขณะที่ฉันเริ่มกลัวเพราะแถวนี้ดันไม่ค่อยมีคนเดินผ่าน แถมเขายังเปลี่ยนเป็นคนละคนอีก"อะ เอมขอตัวนะคะ" ว่าแล้วฉันตั้งท่าจะหนี ทว่าอีกคนที่เร็วกว่าคว้าฉันไว้อีกครั้ง"เดี๋ยวสิครับ คุยกับพี่ก่อน..." เขากระชากให้ฉันไปยืนในมุมอับของร้านที่อยู่ลึกกว่าเดิม ก่อนที่จะพยายามคร่

  • BAD ENGINEER นายตัวร้ายของยัยวิศวะ   บทที่ 19 ไม่เข็ดหลาบ

    "ทำอะไรลูกสาวฉันหรือยัง?" อ่า...พ่อฉันถามอะไรเนี่ย...ฉันไม่รู้จะทำหน้ายังไงแล้ว นั่งไม่ติดเบาะได้แต่มองหน้าพ่อแม่แล้วก้มหน้าลงทันที"ครับ" นี่ก็ยอมรับเสียด้วย งานนี้ตายแน่..."ถ้าพ่อไม่สบายใจผมให้ป๊ากับม้ามาสู่ขอชะเอมก็ได้ครับ" ฉันเบิกตากว้างเมื่อพี่เอิร์ธพูดขึ้นมาต่อ "ดี ลูกผู้ชายกล้าทำก็ต้องกล้ารับ" แต่คำตอบของพ่อทำเอาฉันชะงักยิ่งกว่า แปลว่าพ่อจะให้ฉันแต่งจริง ๆ เหรอ ไม่โกรธแถมยังเห็นดีเห็นงามด้วย"พะ พ่อหมายความว่ายังไงคะ?" ฉันเงยหน้าถามเสียงสั่นเครือ ยังคงไม่เข้าใจกับความกลับลำของพ่อ ทั้งที่ตอนแรกมาดเข้มดิบดี ทว่าตอนนี้ทำเหมือนจะยกฉันให้เขาเสียอย่างนั้น"ฉันชอบไอลูกเขยคนนี้""คะ คะ!?""ส่วนเรื่องสู่ขอก็ไปตกลงกันเอง ฉันไม่ได้หัวโบราณขนาดนั้น" เรียวปากเล็กยังอ้าปากหวอไม่หาย แปลว่าพ่อยอมรับเรื่องของฉันกับเขาเหรอ แถมยังมีอะไรด้วยแล้วพ่อก็ไม่ว่าอะไรอีก เป็นไปได้ยังไง..."พ่อไม่โกรธเหรอคะ?""หรือลูกอยากให้พ่อโกรธ?""ไม่ ๆ ไม่ค่ะ" ฉันส่ายหัวเป็นประวิง ไม่โกรธก็ดีแล้ว ดีมากด้วย"อะไรขนาดนั้นคะลูกสาวแม่ พ่อเขาแค่ทดสอบลูกเขยเขาเท่านั้นแหละ ทำหน้าตกใจอะไรขนาดนั้น" แม่ที่จับมือฉันตลอดก็เอ่ยแ

บทอื่นๆ
สำรวจและอ่านนวนิยายดีๆ ได้ฟรี
เข้าถึงนวนิยายดีๆ จำนวนมากได้ฟรีบนแอป GoodNovel ดาวน์โหลดหนังสือที่คุณชอบและอ่านได้ทุกที่ทุกเวลา
อ่านหนังสือฟรีบนแอป
สแกนรหัสเพื่ออ่านบนแอป
DMCA.com Protection Status