8 การประกวด

หนึ่งอาทิตย์ต่อมา...

- งานประกวดชุดรีไซเคิล -

@ห้องแต่งตัว

'เฮ้ย! ทำไมชุดห้องเราเป็นแบบนี้วะ' เสียงหนึ่งในนักเรียนเอ่ยขึ้นพร้อมกับหยิบชุดรีไซเคิลของห้องตัวเองขึ้นมาดู โดยภาพที่เห็นตรงหน้าก็คือชุดบริเวณด้านบนถูกตัดออก

'ใครแม่งทำวะ เหี้ยฉิบ! อีสันดาน' เพื่อนอีกคนที่เห็นพูดเสริมด้วยสีหน้าไม่สบอารมณ์ พราวดาวก็ยืนนิ่งมองชุดตรงหน้า ซึ่งเธอเองจะต้องเป็นคนใส่มัน

'แม่งอิจฉาแน่ ที่ห้องเราส่งอีพราวลง' เพื่อนสองคนยังคงยืนพูดคุยกัน

'ช่างเถอะ ก็ใส่แม่งไปแบบนี้นี่แหละ' พราวดาวเอ่ยบอกเสียงเรียบเพื่อตัดปัญหา

'จะดีเหรอวะมึง มันตัดเยอะเลยนะ' เพื่อนมองหน้าถามพราวดาว

'ได้อยู่ กูใส่เกาะอกมา' ว่าแล้ว มือสวยก็เอื้อมไปหยิบชุดรีไซเคิลเดินเข้าไปเปลี่ยนภายในห้องน้ำทันทีด้วยท่าทีไม่ได้สนใจอะไร นี่ไม่ใช่ครั้งแรกที่พราวดาวมักจะโดนกันซีนแบบนี้ เกือบทุกครั้งไม่ว่าจะมีการลงประกวดอะไร หากมีชื่อของพราวดาวอยู่ด้วย มักจะมีกลุ่มคนที่ไม่ค่อยชอบเธอ หาจังหวะในการทำอะไรแบบนี้อยู่เป็นประจำ แต่มันก็ไม่ได้บ่อยอะไรมากนัก เพราะถ้าไม่จำเป็นจริง ๆ พราวดาวก็จะไม่เข้าร่วมกิจกรรม แม้ว่าจะรู้สึกรำคาญใจกับนิสัยเด็กน้อยของคนที่คอยพยายามกลั่นแกล้ง ทว่าสุดท้าย พราวดาวก็เลือกที่จะไม่ให้ค่าและสนใจในอะไรพวกนั้น แต่หากพวกนั้นกล้าออกมาสู้กันต่อหน้า แบบนั้นค่อยว่ากัน

ตึก

ตึก

'กรี๊ดดด อีพราว! ดีมาก...'

'...หุ่นมึงคือปัง' เสียงเพื่อนที่ยืนอยู่เอ่ยขึ้นหลังจากที่เห็นพราวดาวเดินออกมาพร้อมกับสวมใส่ชุดรีไซเคิลที่ทางห้องทำไว้ โดยชุดนั้นเมื่ออยู่บนตัวของร่างสวยก็ยิ่งส่งกันชวนมอง

'มึงสวยมากอะ นมอย่างใหญ่'

'อีมิ้นต์!' พราวดาวเอ่ยเรียกชื่อเพื่อนขึ้นก่อนจะส่ายหัวออกมาในคำชมที่ค่อนข้างติดเรตของเพื่อน

'แล้วนี่ยังไม่ต้องขึ้นเวทีใช่ปะ' ใบหน้าเรียวสวยหันถามเพื่อน

'เออ หิวเปล่า ให้กูไปซื้อข้าวมาให้ก่อนไหม พอมีเวลานะ'

'ไม่เป็นไร ๆ เดี๋ยวกูแวะเอาของไปให้พวกไอ้เซฟแป๊บ' ทันทีที่พูดจบ ร่างสวยหุ่นดีในชุดรีไซเคิลก็หยิบกระเป๋าของตัวเองขึ้นมาเดินตรงไปยังกลุ่มเพื่อนชายสนิทที่นั่งกันอยู่ไม่ไกล

'ไอ้เซฟ!' เสียงหวานเรียกคนเป็นเพื่อนพร้อมกับเดินเข้าไปหาเพื่อนชายทั้งห้าที่นั่งอยู่

'เฮ้ย! ใครครับเนี่ย' ภูมิแกล้งแซวพราวดาวด้วยท่าทีติดกวน ทำให้เรียวปากสวยไม่รอช้าที่จะสวนกลับในทันที

'แม่มึงมั้ง'

'ไอ้พราว! ไอ้สัส'

'ฮ่า ๆ ' ทุกคนที่นั่งอยู่ก็ต่างหัวเราะออกมา เว้นแต่เพียง...

'ชุดมันไม่โป๊ไปหน่อยเหรอวะ' แพทริคถามด้วยความอดไม่ได้ที่จะเหลือบมองไปยังเนินอกขาวเนียนของเพื่อน เขาไม่ได้มีเจตนาไม่ดีหรืออะไร เพียงแค่รู้สึกว่าชุดมันค่อนข้างไม่เซฟช่วงบนของพราวดาวสักเท่าไร

'ก็ไม่นะเว้ยไอ้แพท กูเห็นของห้องสี่ เปิดเยอะกว่าไอ้พราวอีก' เซฟเอ่ย

'แต่ไอ้พราวมันมีนมไง' แพทริคตอบ

'ไอ้ห่า คนนั้นเขาก็มี'

'กูหมายถึงไซซ์...ดูก็รู้ว่าคัพซี' สิ้นเสียงเรียวปากหนาลั่นวาจา ทุกคนที่ยืนอยู่ก็ได้แต่เงียบไปกับสิ่งที่ร่างสูงพูด ก่อนที่ร่างบางที่ถูกร้องทักจะได้สติ

'กูไปก่อนนะ เดี๋ยวต้องไปซ้อมพรีเซนต์' หลังจากที่บอกเพื่อนเสร็จ สองเท้าเล็กก็รีบสาวเท้าเดินออกไปทันที ซึ่งเมื่อร่างบางเดินไป มอสก็หันไปตำหนิแพทริค

'ไอ้เหี้ยแพท มึงไปทักเรื่องไซซ์นมมันทำไม'

'อ้าว ก็กูพูดเรื่องจริง นมทะลักออกมาขนาดนั้น ก็ต้องคัพซีขึ้นอยู่แล้ว'

'แล้วมันใช่เรื่องที่มึงควรทักไหมไอ้เวรนี่! ถึงเราจะสนิทกัน แต่ยังไงไอ้พราวมันก็คือผู้หญิงนะเว้ย'

'...' แพทริคเงียบไม่ตอบ ทำเป็นเมินเฉยไม่สนใจ แม้ว่าจะนึกขึ้นได้จากคำพูดของมอสที่ว่า ยังไงพราวดาวก็เป็นผู้หญิง เขาไม่ควรที่จะพูดอะไรแบบนั้นออกไป ถึงจะสนิทกัน

'เฮ้ย งานเริ่มแล้ว ๆ ' เสียงภูมิพูดขึ้นทำให้ทั้งห้าที่นั่งกันอยู่หันไปมองยังด้านบนเวทีที่กำลังเริ่มจัดกิจกรรมการประกวด

'ขอเชิญผู้เข้าประกวดขึ้นมาบนเวทีและทำการพรีเซนต์ชุดของตัวเองตามลำดับเลขที่ห้องได้เลยครับ' สิ้นเสียงพิธีกรหนุ่มมัธยมปลายปีสุดท้ายเอ่ย เหล่าบรรดาผู้เข้าประกวดก็พากันเดินขึ้นมายังบนเวทีพร้อมทั้งบอกชื่อและพรีเซนต์ชุดที่สวมใส่อยู่ตามหน้าที่

'เชี้ย ของห้องหกอย่างเด็ด' ชายกลุ่มหนึ่งที่ยืนอยู่ไม่ไกลพูดขึ้น

'ใช่พราวดาวปะวะ'

'เออ'

'ไม่ผิดหวังของจริงคนนี้ หุ่นโคตรได้'

'เอาเงินมายืมห้าร้อยดิ'

'อะไรของมึง'

'กูจะซื้อดอกไม้ไปให้เขา' ทันทีที่ชายสองคนนั้นพูดจบ ทั้งสองก็ต่างพากันเดินไปซื้อดอกไม้ที่จะเป็นหนึ่งในตัวตัดสินใจคะแนนในวันนี้

'หึ แม่งฮอตอย่างไงก็ฮอตอย่างงั้นจริง' เสียงมอสหัวเราะเอ่ยขึ้น โดยสิ่งที่สองคนเมื่อกี้พูดคุยกัน พวกเขาทั้งห้าที่นั่งอยู่ได้ยินมันทั้งหมด

'เตรียมดูตอนมันทำหน้าบูดไม่ยอมรับดอกไม้จากใครเลยเถอะ' เซฟหัวเราะพูดเสริม ทำให้เพื่อน ๆ ต่างหัวเราะด้วยความชอบใจ ยกเว้นแต่แพทริคที่เอาแต่ยืนนิ่งราวกับกำลังนึกคิดอะไรอยู่

'เป็นเหี้ยอะไรของมึงวะไอ้แพท เฮ้ย แล้วนั่นมึงจะไปไหน' มอสถามพร้อมกับมองตามแผ่นหลังของเพื่อนตัวสูงไปด้วยสีหน้างุนงง เช่นเดียวกับเพื่อนคนอื่น ๆ

'มันจะทำอะไรของมัน อ้าวเฮ้ย แล้วมันเหมาดอกไม้ไปทำไมวะนั่น จะเอาไปให้ณิชาเหรอ ไหนมันว่าไม่อยาก...' ยังไม่ทันที่เซฟจะพูดจบ

'...เชี้ย!! มันเหมาดอกไม้ไปให้ไอ้พราวทำไมวะ'

'ทะ...ทำบ้าอะไรของนายแพท' เสียงพราวดาวเค้นถามเพื่อนตัวสูงที่เดินเหมาดอกไม้มายังเธอ

'รับไป'

'ฮะ?' ยังไม่ทันที่จะได้ถามหรือพูดคุยอะไรกันไปมากกว่านั้น เสียงพิธีกรหนุ่มก็ดังแทรกขึ้นมา

'หมดเวลาสำหรับการให้ดอกไม้แล้วครับ ขอเชิญผู้เข้าประกวดเดินกลับมายังที่เดิมของตัวเองได้' สิ้นเสียงพิธีกรบอก ร่างสวยหุ่นดีที่มีดอกไม้มากมายอยู่ในมือก็ต้องเดินกลับไปยืนยังที่ประจำของตัวเอง

'แพทริคเหมาดอกไม้มาให้พราวเลยแฮะ เป็นเพื่อนที่น่ารักจัง ไม่แบ่งมาให้เราบ้างเลย' ณิชาที่ยืนอยู่ด้านข้างพราวดาวยิ้มหวานชวนอีกคนคุยด้วยท่าทีอารมณ์ดี ขณะที่พราวดาวเองก็ได้แต่ยืนนิ่งอย่างไม่เข้าใจในการกระทำของคนเป็นเพื่อน กระทั่งเสียงประกาศผู้ชนะการประกวดในครั้งนี้ดังขึ้น โดยคนที่ได้คะแนนมากที่สุดก็คือ พราวดาว เนื่องจากคะแนนจากดอกไม้ที่ร่างบางได้มานั้นมันเหลือล้นยิ่งกว่าใคร

พราวดาวก็เดินไปรับรางวัลตามปกติ ก่อนที่จะให้เพื่อนในห้องเป็นคนรับช่วงต่อ เนื่องจากในหัวของคนตัวเล็กในตอนนี้ มีแต่คำถามและความสงสัยมากมายเต็มไปหมด

ตึกตึก

สองเท้าเล็กพยายามเดินตามหาเพื่อนตัวสูงที่เป็นคนเหมาดอกไม้มาให้เธอ ทว่า...

'มึงตั้งใจทำอะไรของมึงวะ' เสียงคุ้นเคยของกันต์ดังขึ้นทำให้พราวดาวชะงักสองเท้าเล็กยืนหลบแอบฟังสองหนุ่มที่ยืนสูบบุหรี่อยู่หลังตึกคุยกัน

'อะไร' แพทริคถาม

'ที่เหมาดอกไม้ไปให้ไอ้พราว...'

'...กูก็นึกว่ามึงจะเอาไปให้ณิชา'

'ทำไมกูต้องทำแบบนั้นด้วย'

'ฮะ?'

'ก็กูไม่ได้อยากให้ณิชาชนะการประกวด'

'หมายความว่าไง'

'กูถึงได้เอาดอกไม้ไปให้พราวดาวไง เพราะกูไม่อยากให้ณิชาชนะ กูหวง' ทันทีที่เรียวปากหนาพูดจบ ร่างสวยหุ่นดีที่ยืนแอบฟังอยู่ก็ชะงักนิ่งแววตาเผลอแสดงความวูบสั่นไหวออกมากับสิ่งที่ได้ยิน

เขาอยากให้เธอชนะ เพียงแค่ว่าเขาหวง...ผู้หญิงที่เขาแอบรักงั้นเหรอ

'เจ็บดีนะ' ริมฝีปากบางพึมพำออกมากับตัวเองก่อนจะค่อย ๆ สาวเท้าเดินออกไปจากบริเวณที่ยืนอยู่

ตกเย็น

หลังกิจกรรมทุกอย่างจบลง พราวดาวก็ได้เปลี่ยนกลับมาอยู่ในชุดนักเรียนตามปกติ

'กลับกันเลยไหม' เสียงมอสถามขึ้น ทำให้เพื่อน ๆ ทุกคนพยักหน้าตอบกลับเห็นด้วย โดยแพทริคก็ไม่รอช้าที่จะเดินตรงเข้าไปหาพราวดาวที่ยืนอยู่หมายจะให้คนตัวเล็กกลับด้วยกันอย่างทุกครั้ง เนื่องจากวันนี้เขาไม่ต้องไปรับส่งใคร

'พราว...' ทว่ายังไม่ทันร่างสูงจะพูดจบ

'เซฟ กูกลับด้วยดิ' เรียวปากสวยขยับเอ่ยบอกเพื่อนอีกคน ทำเอาเจ้าของชื่อทำหน้าเหวอ

'ฮะ?'

'บ้านมึงอยู่ใกล้กูสุดแล้ว ขอกลับด้วยดิ' พราวดาวยังคงยืนยันคำเดิม ขณะที่แพทริคเองก็ชะงักไปด้วยความไม่เข้าใจ

'เธอจะกลับกับมันทำไม เดี๋ยวฉัน...'

'นายไม่ต้องขับย้อนไปย้อนมาหรอกแพท บ้านนายกับฉันก็ไม่ได้ใกล้กัน ฉันกลับกับเซฟดีกว่า' พูดจบ คนตัวเล็กก็เดินตรงเข้าไปหายังเซฟที่ยืนทำหน้างุนงงอยู่แต่สุดท้ายก็ยอมพยักหน้ารับรู้แต่โดยดี

'ไว้เจอกันนะ' พราวดาวยิ้มบอกเพื่อนทุกคนอย่างเช่นทุกครั้งราวกับไม่ได้มีอะไรที่ผิดปกติไป แต่ถึงคนตัวเล็กจะพยายามทำเหมือนกับว่าไม่ได้มีอะไร แพทริคเองกลับไม่ได้รู้สึกแบบนั้นเลย

บรื้นนน~

เสียงรถของเซฟเคลื่อนตัวออกไปพร้อมกับสายตาคมของแพทริคที่มองตามรถของเพื่อนไปด้วยสีหน้าเรียบนิ่งแววตาฉายออกมาถึงความรู้สึกแปลกใจ เขาคิดว่าเขาไม่ได้รู้สึกไปเอง วันนี้พราวดาวดูเหมือนพยายามหลีกเลี่ยงจากเขายังไงไม่รู้...