All Chapters of BAD INTEREST เพื่อน (ขัดดอก): Chapter 1 - Chapter 10

'เลิกโกรธได้แล้วน่า เธอก็ไม่ได้เป็นดาวแล้วนี่' เสียงทุ้มของแพทริคเอ่ยบอกพราวดาวที่นั่งนิ่งไม่ยอมพูดคุยกับเขาขึ้น'...' พราวดาวก็นิ่งไม่สนใจ ที่เธอหลุดออกจากการประกวดดาวเดือนมาได้นั้นก็เพราะคะแนนจากคณะกรรมการที่ให้เธอน้อยที่สุด เนื่องจากท่าทีไม่เต็มใจของเธอทำให้เหล่ากรรมการต่างเห็นชอบว่าไม่ควรฝืนใจผู้เข้าประกวด ทว่าในทางกลับกันคะแนนผลโหวตจากเด็กนักเรียนของเธอกลับพุ่งยิ่งกว่าใคร มันมาจากการเหมาดอกไม้จากเพื่อนตัวสูงที่พยายามนั่งง้อเธออยู่ด้านข้าง'พราวดาว''เงียบไปเลย เพราะนายนั่นแหละแม่ง! ฉันเกือบซวยเลย เล่นอะไรไม่รู้เรื่อง' 'เออ ๆ ขอโทษ' เรียวปากหนาเอ่ยบอกพร้อมกับเอื้อมมือไปคว้าคอเล็กโน้มเข้าหาตัวอย่างที่มักจะชอบทำอยู่เป็นประจำด้วยความสนิทสนม'โอ๊ยแพทริค! เล่นบ้าอะไรอีกแล้วเนี่ย มันเจ็บนะเว้ย' พราวดาวบอก พยายามที่จะดันผละออกจากอีกคน แต่ด้วยความที่แพทริคแรงเยอะกว่าเธอเกือบเท่าตัวทำให้การหลุดออกจากวงแขนหนาช่างแสนยากลำบาก'ไอ้แพทริค! แรงควายชะมัด...อ อื้อ!' ทว่าอยู่ ๆ เจ้าของใบหน้าหล่อก็ยอมปล่อยแขนหนาออกจากคอเรียวเล็กทันที'ทำเสียงบ้าอะไรของเธอวะ ขนลุก''หุบปากไปเลย' พราวดาวเอ่ยพร้อมกับห

บ้านพราวดาวร่างบางนั่งอ่านหนังสือตรงหน้าด้วยสีหน้าท่าทีขะมักเขม้นมุ่งมั่น เรียวปากเล็กขยับท่องจำตัวหนังสือมากมายอย่างพยายามทำความเข้าใจไปกับมัน กระทั่ง...ครืดดดด~เสียงโทรศัพท์ของหญิงสาวที่วางอยู่ไม่ไกลดังขึ้นทำให้ดวงตากลมเฉี่ยวผละเหลือบไปมองก่อนจะชะงักไปเล็กน้อยเมื่อเห็นชื่อปลายสายที่โทรเข้ามาแพทริคติ้ด'อือ ว่า'(ทำไมทำเสียงแบบนั้น) 'มีอะไร'(ไปกินเนื้อย่างกัน) 'ฉันไม่ว่างอะ แค่นี้นะ' ว่าแล้วนิ้วเรียวก็กดตัดสายไปทันทีก่อนจะนั่งพยายามท่องจำบทเรียนต่อด้วยความตั้งใจ ทว่านั่งท่องจำอยู่ได้ไม่นานก๊อก ๆ เสียงคนเคาะประตูห้องนอนของพราวดาวก็ดังขึ้นทำให้ใบหน้าเรียวสวยหันไปมองพร้อมกับถอนหายใจเดินไปเปิดประตูด้วยสีหน้ามีความหงุดหงิดอยู่ไม่น้อยที่ถูกขัดจังหวะการอ่านหนังสือ แต่แล้วทันทีที่ประตูถูกเปิดออกไป ร่างบางก็ต้องชะงักนิ่งไป'แพทริค...''มัวทำอะไรของเธออยู่วะ กว่าจะเปิด' พูดจบ คนตัวสูงก็เดินแทรกเข้าไปนั่งลงบนเตียงนอนในห้องทันทีด้วยสีหน้าท่าทีดูไม่สบอารมณ์ราวกับเพิ่งเจอเรื่องอะไรบางอย่างมา พราวดาวที่เห็นแบบนั้นจึงอดไม่ได้ที่จะเอ่ยถามขึ้น'เป็นอะไร' '...' แพทริคก็เงียบไม่ตอบ'ถ้าจะไม่ต

พรึบ!'Strike!' เสียงเครื่องโบว์ลิงดังขึ้นหลังจากที่แพทริคสามารถโยนลูกโบว์ลิงเข้าไปทำให้พินที่วางอยู่ล้มลงทั้งหมดภายในครั้งเดียว 'หึ' เจ้าของใบหน้าหล่อหมุนตัวกลับยกยิ้มใส่ร่างบางที่นั่งเบะปากอยู่ท่าทางชวนหมั่นไส้'เหอะ' พราวดาวก็ได้แต่ทำเสียงออกมาด้วยความหัวเสียที่ไม่ว่าจะเล่นกี่รอบ ๆ ก็แพ้เพื่อนตัวสูงอยู่ดี ทั้งที่ก็ใช้เบอร์ลูกโบว์ลิงเท่ากัน'อ่อน''หุบปากไปเลยแพทริค!''ขี้แพ้''นี่!''...' คนตัวสูงก็ยังคงยักไหล่ตอบกลับด้วยท่าทีกวนประสาทเช่นเดิม พราวดาวจึงเบะปากหันหน้าหนีไปอีกทาง ทว่าก็ไม่ได้จริงจังอะไร แค่รู้สึกหมั่นไส้ในท่าทางของเพื่อน พรึบอยู่ ๆ มือหนาก็หยิบแก้วเครื่องดื่มของตัวเองยื่นไปที่ร่างเล็ก'อะไร' เรียวปากบางถาม'ไปเอาน้ำมาให้หน่อย ขนมด้วย''นี่! พนักงานก็มี...''แต่ฉันอยากใช้คนแพ้ไง' สิ้นเสียงแพทริคเอ่ย พราวดาวก็ได้แต่ใช้สายตาเฉี่ยวของตัวเองจ้องมองหน้าคนตรงหน้านิ่งแววตาเต็มไปด้วยความหัวเสียอยากบีบคออีกคน ทว่าสุดท้ายคนตัวเล็กก็ต้องยอมลุกขึ้นจากเก้าอี้ที่นั่งเดินหยิบแก้วตรงไปยังบริเวณเคาน์เตอร์บาร์ที่มีพนักงานคอยบริการให้แก่ลูกค้าวีไอพีอยู่พร้อมทั้งสั่งน้ำรวมถึงขนมตามที่

หนึ่งอาทิตย์ต่อมา...- งานประกวดชุดรีไซเคิล -@ห้องแต่งตัว'เฮ้ย! ทำไมชุดห้องเราเป็นแบบนี้วะ' เสียงหนึ่งในนักเรียนเอ่ยขึ้นพร้อมกับหยิบชุดรีไซเคิลของห้องตัวเองขึ้นมาดู โดยภาพที่เห็นตรงหน้าก็คือชุดบริเวณด้านบนถูกตัดออก'ใครแม่งทำวะ เหี้ยฉิบ! อีสันดาน' เพื่อนอีกคนที่เห็นพูดเสริมด้วยสีหน้าไม่สบอารมณ์ พราวดาวก็ยืนนิ่งมองชุดตรงหน้า ซึ่งเธอเองจะต้องเป็นคนใส่มัน'แม่งอิจฉาแน่ ที่ห้องเราส่งอีพราวลง' เพื่อนสองคนยังคงยืนพูดคุยกัน'ช่างเถอะ ก็ใส่แม่งไปแบบนี้นี่แหละ' พราวดาวเอ่ยบอกเสียงเรียบเพื่อตัดปัญหา'จะดีเหรอวะมึง มันตัดเยอะเลยนะ' เพื่อนมองหน้าถามพราวดาว'ได้อยู่ กูใส่เกาะอกมา' ว่าแล้ว มือสวยก็เอื้อมไปหยิบชุดรีไซเคิลเดินเข้าไปเปลี่ยนภายในห้องน้ำทันทีด้วยท่าทีไม่ได้สนใจอะไร นี่ไม่ใช่ครั้งแรกที่พราวดาวมักจะโดนกันซีนแบบนี้ เกือบทุกครั้งไม่ว่าจะมีการลงประกวดอะไร หากมีชื่อของพราวดาวอยู่ด้วย มักจะมีกลุ่มคนที่ไม่ค่อยชอบเธอ หาจังหวะในการทำอะไรแบบนี้อยู่เป็นประจำ แต่มันก็ไม่ได้บ่อยอะไรมากนัก เพราะถ้าไม่จำเป็นจริง ๆ พราวดาวก็จะไม่เข้าร่วมกิจกรรม แม้ว่าจะรู้สึกรำคาญใจกับนิสัยเด็กน้อยของคนที่คอยพยายามกลั

หนึ่งอาทิตย์ต่อมา...@งานปัจฉิมนิเทศ'เมื่อวันก่อนแม่งเพิ่งคุยกันไปเลยไอ้ห่า แป๊บ ๆ ถึงงานปัจฉิมแล้ว' ภูมิหัวเราะเอ่ยขึ้น โดยในตอนนี้พวกเขาก็ได้อยู่ที่ค่ายต่างจังหวัดสำหรับการจัดกิจกรรมปัจฉิมนิเทศก่อนเรียนจบของนักเรียนมัธยมปลายปีสุดท้าย'เร็วจริง แล้วนี่พวกมันไปไหนหมด' เซฟถาม'สูบบุหรี่กันมั้ง' 'ไอ้เหี้ย สูบอีกแล้วเหรอ' 'เออ ไอ้เหี้ยแพทตัวนำ' ภูมิตอบกลับพร้อมกับมองไปยังเพื่อนร่วมรุ่นที่กำลังร่วมกิจกรรมแสดงละครอยู่บนเวที'มันเป็นอะไรปะวะ''ฮะ?' ภูมิหันถามเซฟสีหน้างุนงง'ช่วงนี้ดูมันหงุดหงิดบ่อย' สิ้นเสียงเซฟถาม ภูมิก็ชะงักนิ่งไปก่อนจะตัดสินใจเอ่ยออกมา'แล้วมึงคิดว่าช่วงนี้ ไอ้พราวมันทำตัวแปลก ๆ ปะวะ''ยังไง' เซฟถามสีหน้าไม่เข้าใจ'ก็มันดูไม่ค่อยอยู่ใกล้ไอ้แพทเหมือนเมื่อก่อนเลย กูเห็นพอไอ้แพทเหมือนพยายามเข้าหา มันก็เหมือนหลีกหนี''เหรอวะ' เซฟทวนถามด้วยความไม่แน่ใจเพราะปกติแล้วเขาไม่ค่อยได้สนใจอะไรสักเท่าไร'เอาง่าย ๆ ทำไมหลัง ๆ มานี่มันถึงเลือกกลับกับมึงวะ ทั้งที่ปกติ มันก็กลับกับไอ้แพทตลอด' สิ้นเสียงภูมิถาม เซฟก็นึกตามอย่างเริ่มเห็นด้วย'เออว่ะ...''...มันมีปัญหาอะไรกันวะ''...' ภูมิ