BASKETBALL 1

BASKETBALL 1

-ซีซ่าส์-

“นายสองคนไม่ได้เรื่องเลยตาฉันส่งให้มาเป็นบอดี้การ์ดดูแลฉันนะ ทำไมกลายเป็นฉันต้องมาดูแลพวกนายเนี้ยยยยย”

          ฉันลากไอ้บอดี้การ์ดสองคนมาขึ้นรถยุโรป BMW ก่อนจะเดินไปนั่งที่ประจำคนขับ ถอดหน้ากาก แกะผมที่ถูกมัดออก พร้อมกับยื่นหน้าไปจ่อแอร์ ให้หายร้อน เล่นมาเหนื่อยๆ ยังต้องมาขับรถให้บอดี้การ์ดนั่งอีก น่ารักจริงๆ

“ก็คุณท่านส่งให้มาเป็นบอดี้การ์ดไงครับ ไม่ได้ส่งให้มาเล่นบาสเถื่อน”

“ก็เหมือนกันแหละน่านีเรียส”

“แผลที่โดนเธอซ้อมเมื่อตอนเย็นยังไม่หายดี เธอก็ลากพวกฉันมาสนามเถื่อนนี่อีก ไม่หยอดน้ำข้าวต้มก็ดีเท่าไหร่แล้ว” นีราสชายอีกคนพูดขึ้น สองคนนี้เป็นพี่น้องกัน นีราสเป็นพี่ นีเรียสเป็นน้องและสองคนนี้ก็ยังทำงานให้ตาฉันด้วยเขาเป็นบอดี้การ์ดให้ฉัน

          ส่วนฉันชื่อ ซีซ่าส์ มีพี่ชายคนหนึ่งเป็นฝาแฝดฉัน ชื่อแสนแสบ แม้ว่าจะเป็นแฝดชายหญิง ไข่คนละใบแต่ว่าหน้าตาเราก็เหมือนกันมากน้อยคู่นักที่จะออกมาหน้าตาเหมือนกันสุดๆได้ขนาดนี้ แต่ตอนนี้พี่แสบอยู่เมืองไทยกับพ่อ ส่วนฉันโดนย้ายมาอยู่อเมริกากับแม่ ตั้งแต่ตอนมัธยมต้นฉันกับบอดี้การ์ดเราสนิทกันเหมือนเพื่อนมากกว่าเจ้านายกับลูกน้องเสียอีกรู้จักกันตั้งแต่ฉันย้ายมาอยู่ที่นี่เลยก็ว่าได้

“ชิ!! ก็พวกนายฝีมือไม่เอาไหนเอง เป็นคู่ซ้อมให้แค่นี้ยังไม่ได้เรื่อง”

“เธอมันถึกนี่หว่า ฮ่าๆๆๆๆๆ”

“ฮ่าๆๆๆๆๆ พูดถูกใจ ไฮไฟว์กันหน่อยไอ้เรียส”

“น้อยๆหน่อย เดี๋ยวฉันจะฟ้องตาว่าพวกแกให้ฉันมาขับรถให้พวกแกนั่ง”

“โอ้ๆๆ อย่างอนไปเลยนะครับคุณหนู” นีเรียสพูดพร้อมทำหน้ากวนฝ่าพระบาทมาให้ฉัน ชิ!! ไอ้พวกนี้นิ

“ฉันว่าเราไปดื่มกันไหม? ฉลองชัยชนะ” ฉันชวนสองการ์ดสุดหล่อไปหาอะไรมากระแทกปากสักหน่อย ยอมรับเลยว่ามันหล่อกันจริงๆ แต่ถึงพวกนั้นไม่ไปก็ห้ามฉันไม่ได้อยู่ดีเพราะฉันคนขับ หึหึ

“สภาพนี้เหรอครับคุณหนู”

“ก็สภาพนี้แหละค่ะคุณนีเรียสสุดหล่อ”

“ชนะทีไรก็ชวนดื่มทุกที เมื่อไหร่เธอจะแพ้บ้างห้ะ”

“แหม่ ฉายามือปีศาจ จะแพ้ให้เสียหน้าได้ไงคะคุณนีราส”

          ใช่แล้ว!! ฉันได้ฉายามือปีศาจ พวกที่สนามตั้งให้ ไม่มีใครรู้ว่าฉันเป็นผู้หญิง ฉันจะไปที่สนามทุกวันศุกร์เย็นและที่ได้ฉายามาก็เพราะทุกลูกที่ฉันชู้ตจะไม่มีคำว่าพลาดเลยแม้แต่น้อย ปิดตาชู้ตก็ยังลงเลยฮ่าๆๆๆ บางลูกนะ ฉันจับบาสมาตั้งแต่จำความได้ก็ตอนอายุได้ 8 ขวบ ที่อยู่เมืองไทยนั้นแหละ

“ไปนะ นะๆ คุณบอดี้การ์ดสุดหล่อ ถือว่าเลี้ยงส่งฉันด้วยไง พรุ่งนี้ฉันก็ต้องไปประเทศไทยแล้วนะ”

“เธอไม่ไปไม่ได้เหรอ พวกฉันคงคิดถึงเธอแย่”

          นีราสพูดพร้อมส่งสายตาอ้อนวอนมาให้ฉัน นานๆทีจะเห็นนีราสทำสายตาแบบนี้นะเนี้ย ทั้งน่าสงสาร ทั้งน่ารักน่าหยิก ปกติไอ้หน้าตาแบบนี้นีเรียสจะครองแชมป์เสียอีก แต่ตอนนี้นีเรียสก็ใช่ย่อย ส่งสายตาอ้อนวอนมาแข่งกับนีราสซะงั้น เอาเข้าไปไอ้พี่น้องคู่นี้!!

“เลิกทำสายตาหมาเหงาได้แล้ว คิดถึงก็โทรหาสิ วีดีโอคอลเอาก็ได้ ไปๆจอดร้านนี้ดีกว่า”

“มันไม่เหมือนกันนะ ใครจะมาซ้อมต่อสู้กับฉัน ใครจะมาสอนฉันเล่นบาสกัน”

“เอ้า!! พวกนายก็เล่นเป็นกันหมดละ ต้องสอนอะไรอีกห้ะ!!  พอๆ เลิกดร่าม่า ฉันไปต่างประเทศ ไม่ได้ไปตายโว๊ยยย” พูดจบฉันก็หักรถเข้าไปจอดร้านประจำก่อนจะลงรถแล้วโยนกุญแจรถให้นีราสล็อกรถ ร้านนี้แม้ฉันจะอายุไม่ถึงแต่เส้นสายถึงเข้าได้สบายมาก เด็กๆอย่าเอาเป็นเยี่ยงอย่างนะ

          เดินมาได้สามก้าวก็รู้สึกหนักที่บ่าทั้งสองข้างจะใครสักอีกก็ไอ้สองบอดี้การ์ดตัวแสบเดินมากอดคอฉันทั้งคู่ ฉันหันไปยิ้มให้ทั้งสองก่อนจะกอดคอพากันเดินเข้าร้านไป ให้มันได้อย่างนี้สิ เพื่อนฉัน...

ก๊อกๆๆๆๆ

ปังๆๆๆๆๆ

“ยัยหนูตื่นหรือยังลูก”

ก๊อกๆๆปังๆๆ

“ตื่นหรือยังเปิดประตูให้ตาหน่อยเร็ว”

          หื้ออออออ ใครมาเคาะเรียกแต่เช้า!! โอ๊ยยยย ปวดหัววววว กว่าจะได้นอนเมื่อคืนก็เกือบตี4 ตอนนี้จัดว่าแฮงค์โคตรๆๆๆ กี่โมงแล้วเนี้ย ฉันเอื้อมมือควานหาโทรศัพท์ที่ตั้งอยู่บนหัวเตียงมาดูเวลา

เห้ย!! บ่ายโมงแล้วเหรอ เร็วจัง

“ยัยหนูเปิดประตูให้ตาหน่อยยยยยย”

“มาแล้วๆๆๆ ใจร้อนเป็นวัยรุ่นเลย”

          ฉันแงะตัวออกจากเตียงก่อนจะเดินไปเปิดประตูให้คุณตาสุดหล่อ คนที่นี่หล่อไปหมด ตั้งแต่ยามหน้าบ้านยังดูดี ฮ่าๆๆๆ โอ๊ยมึนหัว

“ว่าด้วยเรื่องอะไรคะคุณท่าน” ฉันพูดยิ้มๆก่อนจะไปนั่งลงบนโซฟาข้างๆคุณตา

“ไม่ไปไม่ได้เหรอยัยหนู อยู่กับตาสิ นะๆ อยากได้อะไรตาให้หมดเลย”

“โหยยย คุณตาอ้อนแบบนี้หนูก็ใจอ่อนแย่สิ”

“แสดงว่าไม่ไปแล้วใช่ไหม”

“ไปค่ะ”

“โหยยย ยัยหนูใจร้าย มาทำให้เขารักแล้วก็จะมาหนีไป” ตาพูดก่อนจะทำหน้างอนๆส่งมาให้

“เอ่อ คุณตา พอแล้วค่ะ หมดกันมาดมาเฟียจอมโหดของหนู”

          ใช่แล้วละคุณตาสุดที่รักของฉันจริงๆแล้วเป็นมาเฟียสุดโหด คุมลูกน้องได้เป็นร้อยตอนนี้หาคนมาสืบทอดอยู่ดูเหมือนจะเป็นเฟรนซิส ลูกพี่ลูกน้องของฉัน ไอ้นี่ก็เก่งใช่ย่อย หล่อด้วย ชีวิตดี๊ดี พบเจอแต่คนหล่อ ฮ่าๆๆๆๆ

“ก็ทำให้ยัยหนูเห็นคนเดียว ไม่มีใครเคยเห็นมาดนี้ของตาเลยนะ ยอมทำขนาดนี้แล้วยังจะทิ้งกันลงอีกเหรอ” น่านโดนเข้าไปหนึ่งดอกจุกเลยฉัน อ้อนแบบนี้ตกม้าตายทุกที นี่เหรอมาเฟียสุดโหดที่เคยเห็น

“คุณตา” ฉันพูดแค่นั้นก่อนจะทำหน้าจริงจังไปให้บ้าง

“โอเคๆๆ ไปก็ไปไม่ห้ามแล้วแต่ว่า ต้องมาหาตาบ้างนะแล้วก็ต้องโทรหาบ่อยๆด้วยโอเคไหม”

“ยิ่งกว่าโอเคอีกค่ะ อย่างนี้สิถึงจะน่ารัก คุณตาคิดถึงก็มาหาหนูบ้างก็ได้ แด๊ดดี้ยินดีต้อนรับแน่ๆ” พูดจบฉันก็เอาหน้าไปไถแขนอ้อนทันที

“เหอะ!!  ยินดีเปิดคุกรับมากกว่าละสิ”

“คุณตา-*-“

“โอเคๆเปลี่ยนเรื่องๆๆ”

          แน่ละสิตาฉันไม่ถูกกับพ่อ จะให้ถูกกันได้ไง ก็พ่อฉันเป็นตำรวจยศใหญ่ ส่วนคุณตาเป็นมาเฟียรายใหญ่ แต่ก็ไม่ได้ทำผิดกฎหมายนะเปิดถูกอย่างถูกต้องตามกฎหมายหมด คาสิโน โรงแรม เยอะไปหมด แต่ก็ไม่ถูกกับตำรวจอยู่ดีนั้นแหละ

“เครื่องออกสองทุ่มนะ เตรียมตัวหรือยังเรา”

“ค่ะ เดี๋ยวหนูไปอาบน้ำก่อนนะ”

-สนามบิน-

          สนามบินนอร์ฟอล์ก ของประเทศสหรัฐอเมริกาดูแคบลงไปทันทีที่ชายชุดดำนับสิบคนย่างก้าวเข้ามา เดินนำหน้ามาด้วยชายสูงอายุ ที่สูงนั้นมีแค่อายุเท่านั้น รูปร่างหน้าตาไม่ได้สูงวัยตามไปด้วยเลยแม้แต่น้อย

“ยัยหนูของตาอย่าลืมสัญญาของเรานะโทรมาหาตาด้วยทุกวันเลยยิ่งดี”

“ถ้าหนูโทรทุกวันคุณตาของหนูจะว่างรับทุกวันเหรอคะ”

“ถ้าเป็นยัยหนูตาว่างเสมอนั่นแหละ”

“คุณตาไม่น่าพาคนมาเยอะขนาดนี้เลย มาส่งหนูแค่นี้เอง” ฉันบอกคุณตาก่อนจะกวาดตามองบรรดาลูกน้องที่ตาหิ้วตามส่งฉันที่สนามบินด้วย เกือบๆห้าสิบคนได้ ไหนจะพี่น้องสองแสบ แม่ฉัน แล้วก็คุณลุงสามีใหม่แม่ที่เพิ่งจะจัดงานแต่งงานกันไปเมื่อสองวันก่อน ก็รู้นะว่าเป็นมาเฟีย แต่แบบนี้คนรอบข้างก็ตกใจแย่นะสิ นี่มันสนามบินนะ จริงๆเลยตาใครเนี้ย

“แค่นี้น้อยไปด้วยซ้ำยัยหนู”

“เอาเถอะค่ะ ไม่เถียงกับคุณตาแล้ว”

“น่ารักมาก มากอดหน่อย” พูดจบตาก็ดึงฉันเข้าไปกอดทันทีไม่สนสายตาลูกน้องนับสิบที่มองมา

“คุณลุง ฝากดูแลมัมหนูด้วยนะคะ”

“ได้สิหนูซ่าส์ ลุงจะดูอย่างดี หายห่วงได้เลย”

“ขอบคุณค่ะ มัมจ้า ดูแลตัวเองดีๆนะคะ มัมผิดสัญญาก่อนเอง เพราะงั้นหนูจะไปอยู่กับแด๊ดดี้”

“ชิ!! ไปอยู่นู่นแล้วก็อย่าลืมมัมนะไม่งั้นจะงอนคืนบ้าง”

“อิอิ สวยอย่างนี้ลืมไม่ลงเหรอคะ กอดหน่อยๆๆ” กอดแม่เสร็จก็หันหน้าไปลาสองพี่น้องเพื่อนซี้ นีเรียส รีราส ที่ยืนเก็กหน้าหล่ออยู่

“นี่ เลิกเก็กได้แล้ว ชิ!!”

“ใครเก็กกัน คนมันหล่ออยู่แล้ว ฮ่าๆๆๆๆ”

“ปากดีอย่างนี้ฉันก็หมดห่วง ดูแลตัวเองดีๆนะ นีราส นีเรียส โทรหาด้วยเข้าใจเปล่า”

“เข้าใจแล้วยัยซ่าส์ เตรียมใจไว้เดี๋ยวพวกฉันจะไปป่วน” นีราสพูดก่อนจะยักคิ้วกวนประสาทฉันสองที

“มาสิ ใครกันแน่จะโดนป่วน ฮ่าๆๆๆๆๆ”

“ไปได้แล้วละ เดี๋ยวก็ตกเครื่องหรอก”

“โอเค ทำเป็นไล่จะแอบไปร้องไห้ใช่ไหมนีเรียสสุดหล่อ”

“ใครจะร้องไห้ให้เธอกัน”

“ไม่ร้องก็ไม่ร้องสิ จุ๊บทีดิ๊”

พูดจบก็กระโดดหอมแก้ม นีเรียสกับนีราส คนละทีโดยที่สองคนนั้นไม่ทันตั้งตัว ฮ่าๆๆๆๆๆๆ หน้าตาเขาสองคนนี่เหวอกันไปเลย

“ยัยหนู!!” ชะอุ้ย ลืมเลยคุณตาอยู่ด้วย กลับไปแกโดนหนักแน่เพื่อนเอ้ย

“อะๆ คุณตาอย่าดุ เดี๋ยวรอยย่นเพิ่มนะคะ ไปแล้วนะคะดูแลตัวเองดีๆด้วยทุกคนเลย” พูดจบฉันก็รีบวิ่งพร้อมกระเป๋าลากใบโตเข้าเกททันที ก่อนจะมีเสียงด่าเล็ดลอดมาให้ได้ยินอีก

          จะว่าไปจากที่นี่ก็คิดถึงเหมือนกันนะ มาอยู่ที่นี่ตั้งเกือบหกปีได้ จริงๆแล้วฉันเกิดที่เมืองไทยมีพี่ฝาแฝดชื่อแสนแสบ เราทั้งคู่ชอบเล่นบาสกันมาก จับลูกบาสตั้งแต่ ประถม 1 เห็นจะได้ เป็นแฝดที่ทั้งแสบและซ่าส์สมชื่อเลยจริงๆนั่นแหละ แต่ว่าพอมา มัธยม 1 พ่อกับแม่เราแยกทางกันด้วยเหตุผลที่ว่าพ่อทำแต่งานไม่สนใจแม่ จนแม่ฉันทนไม่ได้เลยขอหย่า แล้วจึงแยกทางกับพ่อ โดยให้ฉันไปอยู่กับแม่ส่วนพี่แสบอยู่กับพ่อที่ไทย แม่เลยพาฉันกลับมาบ้านเกิดที่อเมริกา ซึ่งคุณตาฉันก็เห็นดีเห็นงามด้วยเพราะไม่ถูกกับพ่ออยู่แล้ว จริงๆฉันก็ไม่ได้อยากมาอยู่นี่เท่าไหร่ เพราะต้องแยกจากไอ้พี่แสบแฝดกันแยกจากกันมันจะเรียกว่าแฝดได้ไงจริงม่ะ

          แม่เลยให้สัญญากับฉันว่าถ้าแม่แต่งงานใหม่หรือมีคนรักใหม่เมื่อไหร่ จะยอมให้ฉันกลับมาอยู่กับพ่อและพี่แสบทันที และแล้วอีกหกปีต่อมา แม่ฉันที่ดูใจกับคุณลุงเกือบๆสองปี ก็ได้เป็นฝั่งเป็นฝาอีกรอบโดยการแต่งงานใหม่งานแต่งเพิ่งจัดไปเมื่อสองวันที่แล้ว ฉันเลยได้มีโอกาสได้กลับมาที่ไทยอีกครั้ง อยู่ที่นี่มาหกปีฉันก็รักที่นี่นะ แต่ว่าฉันคิดถึงแสนแสบกับแด๊ดดี้มากกว่าฉันเลยตัดสินใจจะย้ายกลับมาอยู่และเรียนต่อปริญาตรีที่ไทยซะเลย เพราะฉันจบเกรด 12 ที่นี่แล้วพอดี ความจริงมาอยู่ที่นี่ฉันเรียนเร็วไปปีหนึ่งแหละ ป่านนี้พี่แสบก็คงยังเพิ่งขึ้นมอหกเองมั้ง ปกติเราจะติดต่อกันผ่านแชทเฟสตลอดแต่นี่พี่แสบหายไปได้สองอาทิตย์แล้ว กลับไทยคราวนี้เลยยังไม่มีใครรู้ ไปเซอร์ไพรส์ถึงหน้าบ้านซะเลย จำแค่ที่อยู่ได้ก็หายห่วง หวังว่าคงไม่ย้ายบ้านหนีกันหรอกนะ ไม่งั้นซวย!!

          เมื่อครั้งแรกที่ฉันไปอยู่อเมริกาได้สองวันก็ถูกศัตรูของตาจับไปเรียกค่าไถซะแล้ว ซวยบรม หลังจากรอดมาได้คุณตาสุดที่รักก็ส่งฉันเรียนการต่อสู้ทุกแขนงมันซะเลยส่งฉันเรียนพร้อมกับพี่น้องจอมแสบ นีเรียส รีราส นั่นแหละ นอกจากได้เรียนการต่อสู้แล้ว ฉันก็สอนสองคนนั้นเล่นบาสไปด้วย การต่อสู้พวกนี้ดีเยี่ยมก็จริง แต่เรื่องบาสนี่ไม่เอาไหนทั้งคู่ สู้ฉันก็ไม่ได้ที่ได้ทั้งสู้ดี บาสก็เด่นไปพร้อมๆกัน ฮ่าๆๆๆๆ <หลงตัวเอง>

          ทุกวันตอนเย็นทั้งคู่จะกลายมาเป็นคู่ซ้อมการต่อสู้ของฉัน ฉันต่อให้สองรุมหนึ่งทั้งคู่ก็ยังเอาฉันไม่ลงอยู่ดี นอกจากจะได้ฉายามือปีศาจจากสนามเถื่อนที่แอบไปเล่นทุกศุกร์แล้ว ก็ยังได้ฉายายัยจอมถึกมหาประลัย จากสองพี่น้องนั่นด้วย นึกถึงแล้วก็คิดถึง แต่ว่าตอนนี้คิดถึงแสนแสบกับแด๊ดดี้มากกว่า...

-ประเทศไทย-

นี่คือสถานแห่งบ้านทรายทองงงงง~~~ ไม่ใช่ล่ะ!! ถึงหน้าบ้านสักทีเกือบจะตบกับแท็กซี่เพราะมันโกงค่ามิเตอร์ อารมณ์เสียจริงๆ

กิ่ง ก่อง ๆ ๆ

ฉันกดกริ่งหน้าบ้านตัวเองก่อนจะมีลุงยามที่ไม่หล่อเหมือนบ้านตามาเปิดประตูเล็กให้

“มาหาใครอีหนู เอ๊ะ!! หน้าเอ็งนี่มันคุ้นๆนะ” ยามใหม่เหรอเนี้ย เวร!! จะคุยกันรู้เรื่องไหม

“ไม่คุ้นได้ไงลุง หนูลูกสาวแสนสวยของเจ้าของบ้านนะ”

“อีหนู เอ็งอย่ามาอำ คุณท่านมีลูกชายคนเดียว”

“ลุงหนูเปล่าอำ ดูหน้าหนูสิ เหมือนพี่แสนแสบจะตาย เห็นไหม” พูดจบฉันก็เสยผมให้ลุงยามดูหน้าฉันชัดๆ

“เออ เหมือนคุณแสบจริงด้วย เอ็งเป็นใครละเนี้ยอีหนู”

“หนูชื่อซีซ่าส์ เป็นฝาแฝดพี่แสนแสบ ไปอยู่เมืองนอกมา ลุงมาใหม่ไม่รู้จักหนูหรอกจ๊ะ สรุปหนูขอเข้าบ้านนะ”

          พูดจบฉันก็ทำท่าจะวิ่งเข้าบ้านทันที แต่ลุงยามคนเดิมก็มาขวางทางไว้อีก อะไรเนี้ย ยามใหม่ของแด๊ดดี้เข้าใจยากชะมัด!!

“ไม่ได้ๆๆๆ อีหนู คุณท่านไม่เห็นบอกอะไรไว้ เข้าไม่ได้เด็ดขาด”

“โหยลุง จะเอาไงเนี้ย แด๊ดดี้อยู่ไหม เรียกออกมาสิ”

“คุณท่านไม่อยู่กว่าจะกลับก็คงจะค่ำๆ”

“โหยลุง!! หนูไม่ยืนรอจนค่ำมืดหรอกนะ อะ!! รู้แล้ว แม่นมสมใจอยู่ไหม แม่นมต้องจำหนูได้แน่ๆ” แม่นมสมใจเลี้ยงดูฉันกับพี่ตั้งแต่เด็กๆ ต้องจำฉันได้แน่ๆลืมคิดไปเลย

“อยู่ๆ เอ็งรอก่อนนะ ข้าไปตามมายืนยันก่อน”

“เร็วๆนะลุงหนูร้อนจะแย่” ฉันตะโกนตามหลังลุงยามไปก่อนจะเดินก้าวเข้ามาหลบแดดตรงป้อมยาม ร้อนดีจริงๆ ประเทศไทย

“ไหนๆอยู่ไหน คุณหนูซีซ่าส์ของนม” เสียงหญิงรุ่นราวคราวป้าดังมาแต่ไกลทำให้ฉันที่นั่งหลบแดดอยู่ต้องเดินออกมาดู อ่า!!  แม่นมมาแล้ว!!

“แม่นมขา นี่ซ่าส์เอง แม่นมจำหนูได้ใช่ไหม?” ฉันวิ่งเข้าไปกอดแม่นมทันทีด้วยความคิดถึง ยังสวยไม่เปลี่ยนเลยจริงๆ

“ซีซ่าส์ คุณหนูจริงๆด้วย คุณหนูกลับมาแล้ว นมคิดถึงคุณหนูม๊ากมาก สวยขึ้นเยอะเลยคุณหนูของนม”

“นมก็สวยเหมือนเดิมเลย คิดถึงเหมือนกันนะคะ”

“เข้าบ้านกันก่อนเถอะค่ะคุณหนูตรงนี้ร้อนเดี๋ยวจะเป็นลมเป็นแล้งเอา”

“หนูจะเข้าตั้งนานแล้วแต่ลุงยามไม่ให้หนูเข้า” ได้โอกาสก็ฟ้องมันสักเลย เห็นแวบๆว่าลุงยามหน้าซีดด้วย ฮ่าๆๆๆๆๆ แกล้งคนแก่ สนุกจริงๆ

“โอ้ๆ คุณหนูของนม พี่เข้ม นี่คุณหนูเล็กของบ้านนะ ทีหลังจำไว้ด้วยนะจ๊ะ”

“เอ่อ ลุงขอโทษนะครับคุณหนู ลุงมาใหม่ลุงไม่ทราบจริงๆ”

“ไม่เป็นไรค่ะ แค่ลุงยกกระเป๋าใบโตนั่นเข้าบ้านให้หนู หนูก็หายเคืองใจแล้ว”

“ได้ครับคุณหนู เป็นหน้าที่ของลุงอยู่แล้ว”

          เข้าบ้านมาได้สักพักแม่นมก็ชวนฉันคุยโน่นนี่ไปเรื่อยจนเกือบจะเย็นถึงปล่อยฉันขึ้นมาในห้องนอน ห้องนอนของฉันยังเหมือนเดิมเลย ทุกอย่างถูกจัดไว้เป็นอย่างดีไม่มีฝุ่นแม้แต่น้อย เหมือนจะรอเจ้าของห้องกลับมาหา

          แด๊ดดี้ยังไม่กลับจากที่ทำงานเลย ส่วนพี่แสบไปไหนไม่รู้นมไม่ยอมบอกฉัน พอถามหาก็ได้แต่อึกอัก นี่มันปิดเทอมอยู่แท้ๆเลยไม่ใช่เหรอ เอ๊ะ!! หรือจะเปิดเทอมแล้วนะ ชั่งเถอะ!! จัดข้าวของก่อนดีกว่าอย่างอื่นค่อยว่ากัน

ก๊อกๆๆๆๆ

“ซีซ่าส์ลูกอยู่ในนั่นหรือเปล่าลูก แด๊ดดี้กลับมาแล้วนะเปิดประตูให้แด๊ดดี้หน่อยสิจ๊ะ” จัดข้าวของไม่ทันเสร็จดีฉันก็ได้ยินเสียงแด๊ดดี้เรียก

“แด๊ดดี้จริงๆด้วย คิดถึงสุดๆๆเลยค่ะ” ด้วยความคิดถึงสุดแรงกล้า พอเปิดประตู้ปุ้ปเจอหน้าแด๊ดดี้ฉันก็กระโดดกอดทันทีเลย อ่าคิดถึงสุดๆเลย

“มาตอนไหน มาได้ยังไงหืม? ไม่เห็นจะบอกกันก่อน”

“บอกก่อนก็ไม่เซอร์ไพรส์สิคะ จากนี้ไปหนูจะมาอยู่ที่นี่ เรียนที่นี่แล้วนะคะ หายคิดถึงหนูได้เลย”

“อ่าวแล้วใครจะอยู่กับมัมของหนูละหื้ม”

“โหยย รายนั้นเพิ่งจะแต่งงานใหม่ไปได้สองวันคงไม่คิดถึงหนูแล้ว”

“จะ จริงเหรอ” หน้าพ่อฉันที่ลั้นลาอยู่เมื่อกี้เศร้าลงไปทันทีเลย เผลอพูดอะไรไปนะเรา โอ๊ยอยากตบปากตัวเองจริงๆเลย

“ดะ แด๊ดดี้ อย่าเศร้าไปเลย หนูอุตส่าห์ได้มาอยู่กับแด๊ดทั้งทีนะ”

“ใครเศร้ากัน เจ้าลูกคนนี้ก็พูดไป”

“ให้มันจริงเถอะค่ะ แล้วนี่พี่แสนแสบของหนูไปไหนแล้ว หายหน้าหายตา แชทเฟสก็ไม่ตอบหนูมาสองอาทิตย์แล้ว”

“เอ่อ แสบ เขา เขา...”

“พี่แสบ ทำไมคะ แล้วทำไมต้องอึกอักด้วย นมก็อีกคน ถามก็ไม่ตอบ” ต้องเกิดเรื่องอะไรขึ้นกับพี่แสบแน่ๆลางสังหรณ์มันเริ่มฟ้องฉันตะหงิดๆ

“ไปนั่งก่อนไปพ่อจะเล่าให้ฟัง”

________________________________________________________________