CHAPTER 44

Panibagong araw, muling gumising si Chantria sa

mundong ayaw niya. When she opened her eyes and saw the ceiling of her prison room, she knew she wasn't dead.

Tiningnan niya ang pulsuhan niya na nababalot ng bentahe. Malalim siyang bumuntong-hininga saka bumangon at umalis ng kama. Pagod na siya sa nangyayari, hindi naman siya tinatalaban ng paglalaslas niya. Nang lumabas siya ng kwarto, hindi na siya nagulat nang makita ang dalawang guard sa labas ng kwarto pero naroon pa rin ang takot niya.

Mukhang wala rito ang lalaking 'yon.

That's a good thing, kahit papaano ay makakahinga siya ng maluwag. Hindi niya rin alam kung bakit galit ito sa kaniya. He makes her very uncomfortable.

Mabagal siyang naglakad pababa ng hagdan saka nagtungo sa kusina para kumuha ng makakain.

The only good thing in this house was the food. Kahit papaano ay na-e-enjoy niya ang pagkain. Hindi siya nagugutom at palaging may pakain nang nakahain sa kanya pagkababa niya. But today was different.

When