Blaire was discharged from the hospital the following morning. She hasn’t signed the divorce papers yet. She wanted to know the truth first. Iyon ang aalamin niya ngayong nakabalik na siya.
Pero sa labas pa lang ng masyon ni Ryker at sumalubong na sa kanya ang kanyang mga maleta. Malalaking maleta na naglalaman ng kanyang mga gamit.
“Umalis ka na, hindi ka namin kailagan dito, Hindi namin kailangan ng salbahis na nanay.” Her son, Rafael, said icily.
“Mommy! Huwag ka pong umalis. Ayokong umalis ang mommy, kuya!” Pagmamakaawa ni Nica, pinipigilan ito ni Rafael na lumapit sa kanya.
“Don’t waste you tears on a woman like her, Nics. Hindi natin siya ina. Dahil ang totoong ina ay hindi magagawang saktan ang kanyang mga anak. Isa siyang demonyo! Demonyo ka! Umalis ka dito.”
Sumisigaw si Rafael, galit na galit ito sa ina. Kahit pa sa murang edad ay ramdam na nito ang galit para sa babaeng sana ay nag-aalaga sa kanila.
“Enough of that! Manang Linda, take the kids inside.” Utos ni Ryker.
Nagpupumiglas pa si Rafael pero kinarga na ito ni manang Linda dinadal sa loob ng bahay.
Ryker handed Blaire a file. Sa loob ay nandoon na ang lahat ng share niya sa divorce nila. Mga titolo ng lupa, bahay, mamahaling kotse at ang mga tseke na naglalaman ng divorce compensations nila.
“Leave me and my family alone. Take all of that and don’t ever show your face to us. I'm done dealing with you, Blaire. Akala ko ay may pag-asa pang magbago ka pero ngayon ay sumuko na ako. You can now crawl back to your lover’s arms, I don’t care.”
“Nagbibiro ka ba? Are you insulting me? Binibigay mo ba ang lahat ng iyan para lang pirmahan ko ang divorce natin? Para saan? Gano’n ka na ba ka desperado para mawala ako sa buhay mo?”
“You want the truth?” Ryker said calmly. “Well, the truth is I am disgusted with you, wife. You slept with another man, and you expect me to accept that forever?” Kontrolado ang boses nito pero makikita sa mga mata nito ang apoy ng galit para sa asawa.
Ryker turned around and was about to leave.
Blaire let out a sigh, but a smirk appeared on her face. Kailangan niyang gawin ito para sa pamilya niya.
“Ryker, honey, do you really want me out of your life?” She asked him sweetly.
Parang tumigil ang mundo ni Ryker nang marinig si Blaire.
That sweet voice. And she just called him Honey. Ilang taon na nga ba hindi niya narinig ang pagtawag ng asawa sa kanya ng kanilang endearment? Hindi niya na maalala kung kailan ang huli.
“Hindi ko pa rin pinirmahan ang divorce papers natin kaya asawa pa rin kita, Hon.”
Ryker turned to face her. For a brief second, something flashed in his emotionless eyes. But just as quickly, his expression hardened back. He knew exactly why she acted that way.
“Ang sama mo talaga, Blaire. Gagawin mo talaga ang lahat para sa lalaki mo." Nagtagis ang mga bagang nito.
Umiling si Blaire. “Hindi totoo ‘yan. Mahal kita, Ryker. Alam mo iyan. Simula noon hanggang sa-
" Stop! Kung nagawa mo akong lokohin noon, hindi mo na ako mauuto ngayon. Kilala na kita, Blaire. You're evil!” Namumula na ang mukha ni Ryker dahil sa galit.
"Hindi ko mahal ang Samuel na iyon! Hindi ko alam kung paano ko ipapaliwanag sayo pero ikaw ang mahal ko. Please, maniwala ka.”
“Don’t bother, Blaire. I won’t allow you to use my daughter. You will never hurt my children again. Akala mo madadala ako dyan sa mga drama mo?” Umiling si Ryker. He’s so mad at her that he just wanted to shout.
Bone marrow. Parang binuhusan ng malamig na tubig si Blaire. Ryker thought she was fooling him. Akala ng asawa ay ginagawa niya ito para magamit ang anak nila.
Gusto niyang magpaliwanag pero hindi na rin siya umimik.
“Get all of your things and leave. You can stay here for the night, but make sure you’ll be gone first thing in the morning tomorrow.”
He left her as he answered a call.
Mabigat ang puso ni Blaire. Gusto niyang ipagtanggol ang sarili, gusto niyang sabihin sa asawa ang nangyari sa nakaraan. Pero wala siyang pruweba. Hindi ito maniniwala sa kanyan.
Kumain si Blaire at natulog sa sofa.
Pagbalik ni Ryker ay nadatnan niyang natutulog ang asawa sa sofa.
His heart pounded fast inside his ribcage. He has been in love with Blaire for years. But now he’s going to let her go.
“Blaire,” bulong niya habang nakatitig sa maamo nitong mukha. “Muntik mo na naman akong mauto kanina. Sa huli, ako pa rin ang talo sa laro na sinumulan ko.”
***
Nagising si Blaire dahil sa masasakit na suntok sa mukha.
“Nasaan ang kapatid ko? Ibalik mo ang kapatid ko, salbahis ka talaga! Wala kang kwentang ina! Ibalik mo si Nica!”
Patuloy lang si Rafael sa pagsuntok sa kanya.
Doon na tuluyang nagising si Blaire.
“Teka, Rafael. Nasasaktan ako. Ano ba ang nangyari?” Pinigilan niya ang bata sa ginagawa nitong pagsuntok sa kanya.
Binato siya nito ng isang gusot na papel.
Nanginginig ang mga kamay ni Blaire nang mabasa ang nakasulat sa papel.
“Kuya, huwag po kayo mag-alala sa akin. Ililigtas ko po si mommy. Ililigtas ko po ang pamilya natin.”
“Hindi ba’t hiwalay ka kayo ng asawa mo?” Tanong ni Samuel kay Blaire. Naikuyom ni Ryker ang kamao. Hinihintay talaga ng taong ito na maghiwalay sila ng asawa niya. Para ano? Para magamit niya ng husto si Blaire? Kung noon ay nagwawala na kaagad ang asawa niya kapag pinagbantaan niya ang buhay ng Samuel na ito, ngayon ay ito pa ang naunang sumampal sa lalaki. He looked at his wife. Tahimik lang kalmado na ito sa isang gilid habang yakap nito si Nica. Hinahaplos nito ang buhok ng bata na hindi naman nito ginagawa noon.“Umalis na tayo. Kailangan ni Nica magpahinga. She’s exhausted and weak,” wika ni Blaire. Akmang tatalikod na si Blaire nang magsalita si Selene. “You can’t do that! Kung gusto mong umalis, iwan mo si Nica dito dahil kailangan pa siya ng anak ko. Alam mo naman na ito lang ang pag-asa para mabuhay ang anak ko. At kailangan ni Samuel ng tagapgmana. It’s our only shot.” Bakas sa boses ni Selene ang pagkabahala. Gustong matawa ni Blaire. “Ano ba ang pakialam ko sa pam
Hindi na nag-aksaya ng panahon si Blaire, kaagad siyang sumugod sa hospital nang malaman niya ang kinaroroonan ng anak. Parang pinunit ang puso niya nang makita ang anak na nakaupo sa isang silid, yakap-yakap nito ang paboritong manika. Napakunot ang noo niya nang makita ang babaeng kausap nito. Kilala niya ang babaeng iyon, si Selene. Ito ang ina ng anak ni Samuel na si Enzo. “Tita Selene, kapag ba ibibigay ko ang bone marrow ko ay hindi na kami iiwan ng mommy?” Nakatingala si Nica sa babae, ang mga mata nito ay puno ng pag-asa. “Oo, naman. Basta magpapakabait ka at tutulongan mo ang kuya Enzo mo ay matutuwa ang mommy mo. Kaya gawin mo lahat ng sasabihin ko ha? Sigurado ako na iyon ang gusto ng mama mo, Nica.” Masayang tumango si Nica sa babae. “Opo! Gagawin ko po iyan para matuwa ang mommy at hindi niya kami iiwan!” Masayang saad ni Nica. Nagtagis ang mga bagang ni Blaire sa narinig. Sino ba ang nagsasabi na pwede maging donor ng bone marrow ang isang anim na taong gulang na b
Parang winasak ang puso ni Blaire nang mabasa niya ang note na iniwan ni Nica. Anim na taong gulang pa lamang ang anak niya pero ramdam niya kung gaano kasakit para sa bata na maghiwalay sila ni Ryker. Ano ba kasi ang nangyari noong mga nakaraan taon at bakit naging ganito ang bata? Parang malaki ang trauma nito. At si Rafael naman ay halatang malaki ang galit sa kanya. “Sigurado ako hindi pa nakakalayo si Nica. Tara, hanapin natin!” Hindi na nag-aksaya ng oras si Blaire, kaagad siyang bumangon. Pero tinulak lamang siya ni Rafael pabalik sa sofa. “Liar! Alam mo kung nasaan ang kapatid ko! Ibalik mo siya sa amin! Hindi mo kami maloloko, kahit pa magbabait-baitan ka, alam namin na demonyo ka pa rin! Gagamitin mo lang ang kapatid ko para doon sa anak ng kabit mo. Napakasama mong ina!” Nangilid ang mga luha ni Rafael, halos hindi na ito makahinga sa kakaiyak at kakasigaw sa kanya. Susugod sana ulit ang bata para saktan si Blaire pero naagap na kinarga ni Ryker si Rafael at binigay
Blaire was discharged from the hospital the following morning. She hasn’t signed the divorce papers yet. She wanted to know the truth first. Iyon ang aalamin niya ngayong nakabalik na siya. Pero sa labas pa lang ng masyon ni Ryker at sumalubong na sa kanya ang kanyang mga maleta. Malalaking maleta na naglalaman ng kanyang mga gamit. “Umalis ka na, hindi ka namin kailagan dito, Hindi namin kailangan ng salbahis na nanay.” Her son, Rafael, said icily. “Mommy! Huwag ka pong umalis. Ayokong umalis ang mommy, kuya!” Pagmamakaawa ni Nica, pinipigilan ito ni Rafael na lumapit sa kanya.“Don’t waste you tears on a woman like her, Nics. Hindi natin siya ina. Dahil ang totoong ina ay hindi magagawang saktan ang kanyang mga anak. Isa siyang demonyo! Demonyo ka! Umalis ka dito.” Sumisigaw si Rafael, galit na galit ito sa ina. Kahit pa sa murang edad ay ramdam na nito ang galit para sa babaeng sana ay nag-aalaga sa kanila.“Enough of that! Manang Linda, take the kids inside.” Utos ni Ryker. N
Intensive Care Unit, Global Hospital. “Pirmahan mo ang mga iyan sa lalong madaling panahon.” Buo ang boses at walang emosyon na deklara ni Ryker sa asawa. “Ha? Ano naman ito?” Namilog ang mga mata ni Blaire. Teka, ano ba ang ginagawa niya sa hospital? Napakunot ang noo ni Blaire nang makitang mga divorce papers ang laman ng envelope na bigay nito. Nanlaki ang mga mata niya nang makita niya ang pangalan ni Ryker sa dulo ng papel. “Iyan naman ang gusto mo, ‘diba? You were begging to end our marriage for your lover. So, wish granted. Are you happy now?” tila may lason ang bawat salitang binitiwan nito, puno ng galit at pagkamuhi. Husband, Ryker Montefalcon. Nakapirma na ito at pirma niya na lang ang kulang. Teka, sandali, parang may mali. Si Ryker Montefalcon ay asawa niya? For real? As in asawa niya talaga ang pinakaguwapo, pinakabata at pinakamayaman na CEO sa buong bansa? Kailan niya pa naging asawa ang ultimate crush niya noong college siya? Bakit wala siyang maalala na kin