Chapter 1

Masaya akong naglalakad ngayon habang pauwi bitbit ko ang mga pagkain na binili ko kanina, nakatira lamang kami sa isang masikip na Lugar.

Napaka raming tao at madumi, pero hindi ko kinakahiya ang lugar na pinag mulan ko dahil dito ako pinangak at lumaki.

Nag tatrabaho ako sa isang sikat na resto mabuti naman ang pakikitungo saken ng boss ko at mga ka trabaho ko. 

Kapag umuwi talaga ako ay may dalang pagkain para kila mama at papa, nag-iisa lang akong anak nila mama at papa walang trabaho sila kaya ako ang bumubuhay sa kanila.

Ayaw ko naman kaseng nahihirapan sila tshaka matanda na sila kaya dapat ako ang mag-alaga at maghanap ng pera upang makakain sila.

Kahit ganito ang pamilya namin at pamumuhay namin ay naging masaya naman ako. Nabibili ko sila ng masasarap na pagkain at si papa naman naibibili ko ng gamot nya. 

“Magandang gabi po.”Bati ko sa kanila ng makauwi ako.

Simple lang ang bahay namin kasya lang kaming tatlo at may sarili din akong kwarto. Pagka-uwi ko ay nakita kung nag-uusap sila mama.

“Ayan kana pala anak.”Saad ni papa.

Lumapit ako kay papa at hinalikan ito sa pisnge, lalapit narin sana ako kay mama ng umalis sya at kunin ang mga dala ko.

Hindi ko nalang pinansin dahil ganyan na talaga si mama hindi sya sanay kapag hahalikan o magmamano ako sa kanya. 

Liban nalang kay papa na ngayon ay nakangiti saken habang inaantay ang susunod kung gagawin, napangiti ako kay papa at kinuha ang gamot na nabili ko kanina.

“Ah papa, nabili ko napo pala ang gamot na ni resita ng doctor po ninyo.”Wika ko. 

Matagal na itong ni resita ng doctor pero ngayon kolang nabili dahil ngayon kolang din nakuha ang sweldo ko. 

“Nako anak napaka dami munang naitulong saken pati ba naman gamot ko ikaw bibili?. Naging pabigat na si papa sayo.”Saad naman nito na kina buntong hininga ko.

“Papa, wag po kayo mag-isip ng ganyan dahil kailan mn hinding hindi kayo naging pabigat sa 'ken.”Ngiting wika ko. 

“Swerte talaga namin ng mama mo at mayroon kaming anak na kagaya mo, mukang napalaki ka namin ng maayos.”

“Syempre naman papa, manang mana ako sa Inyo ni mama.”Saad ko naman.

“Oh sya, Tama na ang usapan at kumain na tayo.”Sulpot na saad ni mama.

“Sge po, lika na pa.”

Sabay kami ni papa na naglakad, mabilis pa naman maglakad si papa pero kahit ganon inalalayan ko parin sya. 

Mas close ko sya keysa kay mama dahil si mama lageng galit saken na para bang hindi nya ako anak kung tratohin.

Mas gusto nya kaseng mag trabaho ako para sa 'min tatlo, Hindi ko naman pwedeng wag sundin dahil ako lang aasahan sa bahay.

Wala akong kapatid kaya solo ko lahat ang gawain ayaw korin naman na wag sundin si mama dahil alangan naman si papa gagawa na may sakit ito.

May hika kase si papa at bawal sya mapagod at ma stress kaya ginagawa ko ang lahat para kay papa at syempre kay mama rin.

Nasa hapag na kami ngayon masayang kumakain napangiti pa ako kung pano naging sweet si mama kay papa. 

Ganyan na sila dati pa kaya mas pipiliin kung mag trabaho at ako ang mahirapan keysa sa kanila mahal na mahal ko ang mga magulang ko kaya gagawin ko ang lahat para sakanila.

Matapos kaming kumain ay hinugasan kuna ang mga kinainan namin, napansin kopa sina mama na hinatid nya sa kwarto si papa.

Pagkatapos kung mang hugas ay agad koring inayos ang mga pinggan na ginamit namin. Pagkatapos ay papasok na sana ako sa kwarto ko dala ang bag ko ng magkasalubong kami ni mama.

“Ma? Akala kopo natulog na kayo.”Tanong ko.

Kinakabahan ako sa klase ng titig nya saken ngayon hindi ko gusto iyon. Alam ko narin kung bakit sya ganyan hindi ko naibigay ang sahod ko.

Hindi ko kase kinuha agad dahil nagtira ako at nilagay ko sa account ko 'yong iba para kapag kailangan mag mapagkukunan ako.

“May nakalimutan ka atang ibigay saken?.”Tanong nito. 

Nagulat pa ako sa sinabi nito talagang kukunin nya ang sahod ko, pero wala ng natira pa saken kaya nga naglalakad nalang ako.

Masama mang magsinungaling pero kailangan kung gawin dahil nais kung mag ipon, gustong gusto ko kaseng magpa gawa ng sariling bahay.

Kapag sinabi ko naman may mama sasabihin nya namang nag a-ambition lamang ako, pero iyon talaga ang nais ko noon paman kaya nagsimula na akong mag ipon.

Dahil nais kung umalis na sa lugar nato dahil hindi nakakabuti sa kalusugan ni papa. Inaalala kolang din ang kalusugan nya kaya talaga nais kung maka pag pagawa ng sariling bahay.

“Pasyensya na ma pe- Wala ka talagang kwenta alam mo naman na may sakit ang papa mo.”Saad nito.

Ang sakit pa ng noo ko dahil sa pag gawa nitong pag palo pero hindi ko sya tiningnan nakayuko lang ako ayaw kung sagotin ang mama ko.

“Alam ko naman po ginagawa ko naman po lahat para maka bili ng gamot kay papa.”Katwiran ko.

“Ewan ko sayong bata ka nag tatrabaho ka lang para sa sarili mo.”Saad nito at iniwan ako.

Napabuntong hininga nalang ako inangat ko ang ulo ko at nakita ko si papa, pero wala ako sa mood dahil sa sinabi ni mama saken kaya agad akong pumasok sa kwarto ko.

Doon binuhos ko ang sakit na nararamdaman ko mag mula paman noon ay ganon na si mama saken, nong wala akong trabaho pinapagalitan nya rin ako ngayon naman na may trabaho ako nagagalit parin.

Hindi kuna alam ang gagawin ko, napahiga ako sa kama ko at malalim na huminga doon. Kailangan ko kaseng mag-ipon para din naman sa 'min ang gagawin ko.

Dahil gusto kung ialis sila sa lugar na ito dahil ayaw kung lumala ang sakit ni papa. Naaawa na ako sa kanya kapag nakikita kung nahihirapan.

Kung naipagpatuloy kolang ang pag-aaral ko noon ay siguro successful narin ako ngayon, pero dahil sa financial ay tumigil ako hindi kaya eh kaya mas pinili kung mag trabaho nalang.

Nagising ako dahil sa tunog ng relo ko, tiningnan ko ito 6:45 palang ng umaga nakasimangot lamang ako nakatulog pala ako ka gabi.

Tumayo na ako at inayos ko ang hinigaan ko at kinuha ang tuwalya bago lumabas sa kwarto ko. Nakita ko si mama sa kusina may niluluto ito at naamoy ko. 

Sinawalang bahala mo muna at pumasok sa banyo para maligo, ng matapos ako ay agad rin akong bumalik sa kwarto ko para mag bihis.

Dami kung pinasokan na trabaho sa resto na pinag trabahoan ko, minsan naglilinis ako minsan naman waitress ako at minsan naman delivery.

Kaya para saken kahit ganon kahirap ang trabaho ko ay malaki naman nakukuha kung sahod. Kahit ang totoo kulang parin ay pinahahalagahan ko dahil pinaghirapan ko ito.

“Laban lang, Siena.”Sabi ko sa sarili ko.

Alam kung hindi ako matatagal sa ganitong buhay kaya pilit akong lumalaban para sa pamilya ko. Ng matapos akong mag bihis ay lumabas narin ako. 

Late na ako kaya hindi na ako kumain pa sinabi kolang sa kanila na mamaya na akong haponan sasabay. Ayaw kase ng manager doon ang late hindi gaya nong may-ari talaga na kahit ilang beses kang mag kamali ay ayos lang.

“Pasyensya napo late ako.”Saad ko.

Kakarating kolang sa resto na pinag trabahoan ko at agad na bumungad saken ang galit na muka ng manager sa resto.

“Puro ka pasyensya Sienna, alam moba na kaya kitang paalisin dito?.”Anya.

“Nako wag po, ito lang ang trabaho na meron ako.”Pagmamakaawa ko.

“No more excuses, you're fired.”Saad nito na kina gulat ko.

“Who's getting fired, Brado?.”

Napatingin ako sa likoran ko ng makita ko ang may-ari ng resto na pinag trabahoan ko. Kaya napaka raming tao dito dahil artista ang may-ari.

He's my idol, napaka galing nya mag acting iyong parang totoo talaga na madadala ka sa lahat ng galaw nito. 

Anyway, he's Jason Sandoval. Gwapo at napaka bait kung boss. 

“Ah, boss.”Saad nito, yumuko ako dahil nahihiya ako.

“go back to your work, Sienna.”Wika nito.

Tumingin ako sa kanya dahil sa sinabi nito nagulat din pati ang manager, may galit talaga saken dahil gustong gusto akong paalisin.

“But boss, she's getting on my nerves she is always late.”Wika nito.

“But not on mine Brando, go inside Sienna to start your work.”Utos nito.

Magsasalita pa sana si sir Brando pero pinapasok na ako ni sir Jason, agad akong nagbihis ng uniform pang waitress ganon parin napaka daming tao parin.

Hindi nauubusan ng tao ang resto nya dahil isa ito sa napaka sigat na resto, may Isa pa akong alam doon ako nag apply before but they won't accept me.

Mabuti nalang mabait si sir Jason kaya nakapasok ako sa resto nya. 

Nag start ako sa gawain ko ganon parin naging mabuti ang pakikitungo saken ng mga customers hindi naman maiiwasan ang iba.

Ngayon ay nakatayo lamang ako hawak hawak ang tray pinagmamasdan ko kase ngayon si sir Jason kinakausap nya ang mga customers.

And the way he talk, the way he smile. Napaka gwapo nya habang tinitingnan ko sya ay naiisip kuna ang future namin.

Huey! Ang delulu ko naman.

Never magkakagusto ang isang Artista sa taga hanga nya lang. Napabuntong hininga ako at napa-iwas ako ng tingin ng tumingin ito saken.

Nahiya pa ako dahil ngumiti ito saken, ang puso ko ayaw tumigil ang kulit. Inaamin ko crush ko talaga si Sir Jason hindi kolang ma amin sa iba.