Chapter 4

"S-siya po? Siya po ang ib-babysit ko? Nagbibiro po ba kayo?" Halos hindi ko maalis ang tingin sa matangkad at guwapong lalaking nasa harapan ko ngayon.

"No, hija. We aren't bluffing around. You heard it right. You're going to babysit our son." Nginitian ako ni Madam Anisha.

Ngunit hindi na ako makangiti! Sa lagay na ito? Sa tingin nila makakangiti pa ako? I'm super shock to the highest level!

"Don't you worry. He's not that hard to deal with. Trust me. But, I just want you to know that he's still that kind of brat because he's been spoiled for a long time. Please, bear with my son, hija. Can you do that for us?" Wika naman ni Senyor Theodore.

Napakurap ako at hindi agad nakasagot. Nanatili lamang ang titig ko sa anak nilang nakatitig din sa akin. Iyon nga lang, kahit anong rahas ng tabas ng panga nito at katulis ng ilong, nagmumukha parin itong inosente para sa akin. Ang mga mata nito ay nagtatanong, parang bata na walang kamuwang-muwang.

Bakit?

"Pero hindi ka naman namin ginigipit, hija..." nagsalita pang muli si Madam Anisha kaya nakuha niya ang atensyon ko."You can back out. We are giving you option. Puwede kang umatras kung hindi mo kaya. Maybe hahanap nalang ulit kami ng bago..." she pursed her lips, mukha siyang nalungkot sa huling sinabi. 

Kaagad naman akong nakonsensiya. 

"Ah, hindi naman po sa ganoon. N-nagugulat lang po talaga ako..." 

"Your reaction is valid. I'm sorry for bursting your bubble, hija. Are you really expecting it's a kid you have to babysit?" Ani Senyor Theodore at napayuko na lamang ako.

"Yes po..." 

"So, are you accepting the job or not? You have the freedom to choose." Naghahamon niyang tanong.

Agaran akong nag-angat muli ng tingin at kinagat ang pang ibabang labi. Lumihis ang tingin ko sa anak nilang hanggang ngayon ay nasa akin ang mga mata. Shet. Bakit ang guwapo niya talaga? Iyong mukha niya ay ang amo. Pero bakit kaya kailangan pa siyang i-babysit? 

"Kung nag-aalinlangan ka parin, I think we must tell you some informations about our Gio." Sinenyasan ni Madam Anisha si Ate Helen."Bring him to the living room with us, manang. Alyana, come here." Sinenyasan niya din ako na sumunod sa kanila ni Senyor sa living room.

Grabe iyong living room nila! Buong bahay na namin iyon kung tutuusin. Ang lawak at ang linis tingnan! Ang sarap siguro tumira dito, ano? Parang buhay prinsesa lang.

"Maupo ka, hija." Sinunod ko nga ang utos niya.

Umupo ako sa sofa na katapat nila. Bumuntong hininga siya bago diretso akong tiningnan.

"Giordan's not really like that. Until last year, when he's driving while being drunk... my poor son got it bad. Naaksidente siya. Nabangga siya ng isang truck at himala ngang nakaligtas pa siya, kasi halos mayupi na ang kotse niya noong time na 'yon. Then, we brought him to the hospital at ibinalita sa amin ng kaniyang doktor ang pinakamasakit na katotohanan..." gulat na gulat ako habang nakikinig sa kay Madam na nangingilid na ang mga luha."His brain has been traumatized due to the huge impact and also, because of the depression. Depress pala siya noong mga panahong iyon dahil din sa amin..." nagpunas siya ng luha at humikbi.

Dinaluhan agad siya ng kaniyang asawa."Hush... hon, you don't have to reminisce it..." kalmado nitong pag-aalu.

Umiling-iling si Madam."No, no. It's okay, Theodore..." maging ako ay nahahawa sa mga luha niya, eh!"He suffered from depression because of us, kasi wala kaming time sa kaniya. Hindi namin tinatanong kung ayos pa ba siya, kung kaya niya pa ba. And he's also pressured sa company. He's not vocal at hilig niyang sarilinin ang mga problema. Mas gumuho ang mundo namin dahil hindi na siya makapagsalita. He remain muted and seemed back to being an infant... until now." She revealed.

Naiwan akong nakanganga. Bumaling ako kay Gio at naabutang lumilinga-linga siya sa kaniyang paligid na tila inosenteng bata. Malungkot ang ibinigay na tingin sa akin ni ate Helen na nasa tabi niya.

Lumingon ulit ako kina Madam Anisha."Ibig sabihin po niyan... bumalik siya sa pagiging bata?" 

Tumango siya."That's how we see it." Nagulat ako nang lumapit siya sa akin at hinawakan ang mga kamay ko."Kaya please, Alyana. Please, help us with him. We gave you option but you know what? Wala na akong ibang nakikitang tamang tao para mag-alaga sa kaniya kundi ikaw. I can see through you that you're a good person, you have a kind heart. And I want my son to have a babysitter who have those traits." 

So, parang sinasabi niya na rin sa akin na tanggapin ko itong trabaho? 

Eh hindi ba't iyon naman talaga ang ipinunta ko dito? Kaya nga ako nakipagsapalaran rito sa Maynila, hindi ba? Ito na iyon! Hindi ko na dapat pakawalan ang opportunity.

"Sige po, Madam Anisha. Tinatanggap ko na pong maging babysitter ng anak ninyo." Sumagot ako at ngumiti.

Her eyes widened. Nagkatinginan sila at sabay akong nginitian pabalik.

"Thank you so much, hija! I promise to give you a good salary that you deserve." 

"Salamat din po sa oportunidad na ito. Salamat po sa inyo. Pangakong pagbubutihin ko po ang aking trabaho at aalagaan ko ang inyong anak." Tumayo kami upang magkamayan.

Ilang minuto ang lumipas at umalis na silang mag-asawa para daw asikasuhin ang kumpanya. Sinabihan na din ako ni Senyor Theodore na sa ikalawang palapag ang magiging kuwarto ko. Oh pak! Gusto kong magtatalon sa sobrang pagka-excite. Magkakaroon na ako ng sariling kwarto! Yey!

"Ate Helen, ito na po ba ang aking kwarto?" Nasasabik kong tanong kay Ate Helen na kasama kong magtungo rito sa second floor.

Mas natuwa ako nang tumango siya."Oo, d'yan ang magiging kwarto mo. May sariling banyo din iyan at kumpleto na ang mga gamit." 

Yes!

"Salamat, 'teh! Loveshuu!" Nagfying kiss pa ako sa kaniya pagkatapos niya akong maihatid sa aking kwarto.

Humahanga kong nilibot ng tingin ang paligid niyon pagkapasok ko sa loob. Ang lawak at ang linis tingnan. Tama si ate Helen, may banyo na nga ito. May cabinet na rin at television. Flat screen pa, ha! Kabog!

"Waah!" Iniwanan ko muna ang mga gamit ko roon at nagtatakbo patungo sa malaking kama.

Tumalbog iyon nang bumagsak ako. Halos pumikit na ako sa lambot niyon. Ang sarap lumundag-lundag! First time kong maranasan ito, ang makahiga sa isang malambot at malawak na kama. Banig lang kasi o 'di kaya ay papag ang tinutulugan ko noon sa amin pero kontento na ako kahit ganoon lang kasi katabi ko ang buong pamilya ko.

Pipikit na sana ako nang maalala ko ang dahilan kung bakit ako naririto. Napabangon kaagad ako sa pagkakahiga at bumuntong hininga. 

Nandito ako para magbabysit hindi ng isang bata kundi ng isang future CEO at mala-greek God na minalas sa buhay at bumalik sa pagkabata ang pag-iisip.

And speaking of that guwapong nilalang, nasaan na kaya siya ngayon?

Tumayo ako at inayos ang damit. Inayos ko muna ang mga gamit ko bago ko nagpagpasiyahang lumabas ng silid na iyon. Maingat akong bumaba ng grand staircase at namataan ko kaagad si ate Helen na nag-aayos ng throw pillows sa sofas.

"Ate!" tawag ko sa kaniya kaya napalingon siya sa akin."Nasaan po si Sir Gio?" Pagtatanong ko.

"Ah, nandoon siya sa garden. Puntahan mo. Baka kung ano na ang ginagawa niyon doon." Aniya.

Kaya nagmamadali akong tumango at umalis doon. Nagtanong-tanong pa ako sa ibang kasambahay kung nasaan ang garden. Saka pa lamang bumagal ang aking mga hakbang pagkarating sa mismong garden dahil nakita ko siya doon, mag-isang nakaupo sa swing. Nakatalikod ang swing mula dito kaya hindi ko nakikita ang mukha niya.

Humakbang ako palapit sa kinaroroonan niya. Inilagay ko sa likod ang aking mga kamay at pinagsiklop.

"Uhm... hi!" Masigla kong bati.

Ngunit muntik na akong mapamura nang literal ko yata siyang nagulat. Muntik pa kasi siyang masubsob sa lupa sa pagkabigla. Mabuti na lamang at naalalayan ko siya bago pa mangyari iyon. Bumuga ako ng hininga, humarap naman na siya sa akin. Ang mga mata niyang may namimilantik na mga pilik ay tumitig sa akin. Nagtatanong ang tingin ngunit pakiramdam ko ay malalim. 

Malalim siya kung tumingin. Bakit ganoon? Hindi pa siya nagsasalita pero ang lakas na agad ng kaniyang dating?

"Hello, Sir Gio! I'm sorry po, ah? Nagulat yata kita nang malala. Sorry talaga. Peace na tayo, okay ba?" Daldal ko sa kaniya pero nanatili siyang nakatingin lamang sa akin.

Nagpeace sign ako sa kaniya. Oo nga pala, muted nga pala siya. Huminga ako ng malalim at umupo sa katabing swing. Nakasunod ang kaniyang mga mata sa bawat galaw ko.

At bakit ako naiilang nang ganito? Ano kayang tumatakbo sa utak niya if ever? 

"Ako nga pala si Alyana Oliveros, Yana or Aly for short. Ikaw si Sir Giordan Madrial, 'diba? Pero may tanong ako sa 'yo, Sir Gio." Lumapit ako nang kaunti sa kaniya.

Mukha siyang hindi natinag. Kumurap lamang siya. Ang cute!

"Bakit ang guwapo mo?" Pagkatapos ay natawa ako."At bakit ang ganda ko? Bagay siguro tayo?" Lumakas ang pagtawa ko.

Siyempre wala akong nakuhang tugon galing sa kaniya. Tinagilid niya lang ang kaniyang ulo habang pinapanood akong tumatawa na parang baliw. Ano kayang iniisip niya? Siguro iniisip niyang isa akong baliw na takas sa mental? Judgemental kaya itong si Sir Gio? Mukha naman siyang mabait, eh. Ang amo ng mukha niya, parang anghel.

Pero makalaglag panty. Ahihi.

Tumigil ako sa pagtawa at sumeryoso na."Nakipagsapalaran ako dito para magkaroon ako ng trabaho at matulungan ko ang mga magulang ko sa probinsya. Nandito ako para alagaan ka... hangga't hindi ka pa gumagaling. Huwag ka sanang matakot sa akin, ah? Hindi naman ako nangangagat, e. At saka mabait ako at mahaba ang pasensya, promise!" Ngumiti ako at itinaas ang kamay na parang nangangako nga.

Kumurap-kurap siya habang nagtatakang nakatingin sa mukha ko. Dahil siguro curious siya kung bakit ganito ako kaganda? Ehe! Kinilig naman ako sa isiping iyon.

"Hala ka! Huwag mo nga akong tingnan ng ganiyan! Ikaw, Sir Gio, ah! Kailangan pala may rules and regulations tayo dito 'no? Hmm..." inilagay ko ang daliri sa baba at nag-isip."Bawal kang ma-fall sa kagandahan ko! Bawal kang mahulog sa akin, okay? At ganoon din dapat ako sa iyo. Dapat pure job lang ito, ha? Walang lalabis at walang kukulang." I wiggled my brows and smirked at him.

"Ang golden rule natin ay bawal ka talagang ma-fall sa akin kasi sinasabi ko sayo, baka hindi ka na makaahon pa." Humagikhik ako sa sariling kalokohan."Ang assuming ko ba masyado, Sir? 'Wag mo nalang pansinin. Basta seryoso ako doon sa rules natin, ah?" 

Para akong tanga dito. May kausap nga ako pero hindi naman sumasagot. Hayaan na nga lang. 'Di bale, masasanay din ako sa ganitong set-up. Dapat pala noon pa ako nag-practice kumausap ng hangin e'di sana hindi ako nahihirapan nito mag-adjust.

Umalis ako sa pagkakaupo sa swing at nag-squat sa harapan niya."Simula ngayon, ako na ang mag-aalaga sa iyo. Dapat behave ka lang, Sir Gio, ah? Kung hindi, naku! Baka makurot kita sa singit!" Diretso ko siyang tiningnan sa mga mata.

Walang imik niyang pinagmamasdan akong dumaldal mag-isa rito. Bumaba ang tingin ko sa labi niyang mapula at mamasa-masa, hindi na kailangan ng vaseline para magmukhang moisturized! 

"Hindi ko alam ang mga pinagdaanan mo. Hindi ko din alam ang buong details sa buhay mo at ang mga hinanakit mo noong hindi ka pa nagkakaganito. Pero ngayon, kasama ka na sa mga ipagdadasal ko. Hindi mo ito deserve, walang sinuman ang deserve magkaganito actually. Kaya 'wag ka sanang mawalan ng pag-asa, ha? Sure akong gagaling ka at babalik ka sa dati." 

"Mabait ka naman siguro, hindi ba?" Tanong ko pa kahit alam kong walang sagot na makukuha sa kaniya.

Mahina akong natawa at tumayo na. Inilahad ko ang kamay sa kaniya. Inosente niya iyong tiningnan.

"Tara na sa loob? Ipagluluto kita ng pagkaing gusto mo." Nakangiti kong aya.

Akala ko hindi siya magre-reponse pero laking tuwa ko nang tanggapin niya ang kamay ko. Tumayo na rin siya at hinayaan akong hilahin siya pabalik sa loob ng mansiyon.