ตอนที่ 4

( ยูกิ : พี่เจสอยู่ไหน!? หนูไม่รอพี่แล้วนะ เจอกันที่คอนโดเลย )

กว่าจะพิมพ์จนครบทุกตัวอักษรได้ก็ใช้เวลาไปเกือบนาที ยูกิเก็บโทรศัพท์ลงกระเป๋าตามเดิมก่อนผุดลุกขึ้นยืนหวังจะพาตัวเองออกไปด้านนอก เพราะทางเดินหายใจติดขัดจนเธอต้องอ้าปากแล้วหอบเอาอากาศเข้าแทน

ขาเรียวสั่นเทาค่อย ๆ ก้าวไปข้างหน้าอย่างเชื่องช้า ใบหน้าซีดเผือดหันซ้ายหันขวาเพื่อหาทางเดินทะลุไปยังลานจอดรถอย่างร้อนรน

ถึงตอนนี้จะยังไม่สามารถขับรถด้วยตัวเองได้ แต่ด้วยสภาพที่ดูเมามายเสียจนเสี่ยงต่อการถูกเอาข่าวไปใส่สีตีไข่ ดังนั้นการเข้าไปหลบนั่งพักในรถยนต์จนกว่าสติจะครบถ้วนจึงเป็นทางเลือกที่ดีกว่า

"คุณยูกิ?"

เสียงทุ้มดังขึ้นด้านหลังทำให้ยูกิที่กำลังพาตัวเองออกจากโซนทางเดินชะงักกึก หมุนตัวกลับมามองจึงพบเจ้าของคำทักทายเป็นคู่สนทนาที่เธอตั้งใจหนีหน้ามาพร้อมกับผู้ติดตามด้านหลังอีกสองคน

ยูกิคลี่ยิ้มหวานพลางล้วงมือเข้าไปหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาอีกครั้ง ซ่อนความวิตกกังวลและตื่นตระหนกไว้ภายในสีหน้าที่ดูเป็นนิ่งสงบ ต่างจากหัวใจที่มันกำลังเต้นแรงไม่เป็นส่ำ

"พอดีผมเห็นคุณยูกิออกมานานแล้วยังไม่กลับเข้างาน กลัวว่าจะเจอปัญหาอะไรก็เลยตามมาดูน่ะครับ"

"อ้อ พอดียูกิปวดหัวน่ะค่ะเลยว่าจะกลับเลย ต้องขอโทษคุณคณินด้วยนะคะที่ไม่ได้กลับเข้าไปบอกลา"

"งั้นให้ผมไปส่งดีกว่านะครับ"

"ไม่รบกวนคุณคณินดีกว่าค่ะ ป่านนี้พี่เจสซี่คงรอที่รถแล้ว อา ยูกิขอตัวนะคะ"

ยูกิตัดบทด้วยน้ำเสียงอ่อนหวานก่อนจะโค้งตัวลงเล็กน้อย แต่เพราะร่างกายที่ผิดปกติจากฤทธิ์แอลกอฮอล์ร่างบางจึงซวนเซ เสียหลักล้มลงในอ้อมแขนของชายหนุ่มที่ถลาเข้ามารอรับ

"อ๊ะ ขะ...ขอโทษค่ะ"

คณินลอบยกยิ้มมุมปาก กระชับวงแขนรั้งเอาร่างหอมกรุ่นของนางแบบสาวให้ขยับเข้ามาแนบชิด ก่อนยื่นใบหน้าเข้าไปใกล้แล้วกระซิบถามไถ่ แสดงท่าทีคล้ายเป็นห่วงเป็นใย ทว่าแววตากลับเป็นประกายระยิบระยับอย่างปิดไม่มิด

"คุณยูกิหน้าซีดมากเลยนะครับ ให้ผมไปส่งนะครับ"

ยูกิดิ้นขลุกขลักพยายามบิดตัวออกจากอ้อมแขน แต่เพราะถูกอีกฝ่ายโอบรัดรอบเอวคอดแน่นจึงทำได้แค่เอนกายออกห่าง คิ้วเรียวขมวดแน่นเมื่อดวงตาเริ่มพร่าเลือนพร้อมกับเรี่ยวแรงที่ถดถอยลงทุกขณะ

"คะ...คุณคณิน ปล่อยยูกิเถอะค่ะ เดี๋ยวมีคนมาเห็นเข้าแล้วจะเข้าใจผิด"

"หึหึ ไม่มีใครผ่านมาเห็นหรอกครับ"

คณินหัวเราะเบา ๆ ในลำคอ  ส่งสายตาเรียกให้ลูกน้องให้มาปลดข้าวของส่วนตัวออกจากมือของนางแบบสาว โดยไม่สนใจสายตาแข็งกร้าวที่บ่งบอกถึงความไม่เต็มใจของผู้เป็นเจ้าของ

"หรือถ้าคุณยูกิไม่สะดวกใจให้ผมไปส่ง ขึ้นไปพักด้านบนด้วยกันก่อนไหมล่ะครับ"

"อย่า มา ยุุ่ง กับ ฉัน"

ยูกิเค้นเสียงลอดไรฟัน สรรพนามการเรียกขานถูกแปรเปลี่ยนไปตามอารมณ์ที่คุกรุ่นทันที ในเมื่อเขาคิดไม่ดีกับเธอถึงขนาดนี้ เธอก็ไม่จำเป็นต้องสงวนท่าทีเกรงใจเขาอีกต่อไป

"ทำไมพูดจากับผมแบบนั้นล่ะครับ ผมอุตส่าห์มีน้ำใจอยากจะช่วย"

คณินหยอกเย้าด้วยน้ำเสียงกลั้วหัวเราะ ใช้ปลายนิ้วสากไล้ไปตามพวงแก้มแดงระเรื่อ ก่อนจะเปล่งเสียงหัวเราะร่าเมื่อถูกนางแบบสาวปัดมือออกแล้วแยกเขี้ยวข่มขู่

"ผมช่วยคุณยูกิได้ทุกเรื่องเลยนะ ไม่ว่าจะเรื่องงาน หรือว่าเรื่อง...."

"ฉันไม่ต้องการ!"

ยูกิกัดฟันกรอด ๆ ยื่นมือไปหมายจะยื้อแย่งเอาโทรศัพท์กลับคืนแต่ก็ไม่สำเร็จ เธอจ้องหน้าคนปากว่ามือถึงเขม็ง ความรังเกียจเดียดฉันท์สะท้อนออกมาจากแววตาอย่างชัดเจน

"ถึงฉันจะใช้ร่างกายถ่ายงานเพื่อหาเงิน แต่ไม่ได้แปลว่าฉันจะขายมัน!"

คณินยกยิ้มด้วยความพึงพอใจ ยิ่งเธอแสดงออกว่าต่อต้านและไม่ต้องการใช้เรือนร่างเพื่อแลกกับผลประโยชน์เฉกเช่นผู้หญิงคนอื่น ๆ เขาก็ยิ่งอยากปราบพยศแล้วเอาเธอมาไว้ข้างกาย

ครืดครืดดดด ครืดครืดดดด

พลันโทรศัพท์ก็สั่นเตือนพร้อมส่งเสียงกรีดร้องดังลั่น แววตาสั่นระริกเหลือบมองรายชื่อที่ปรากฏขึ้นบนหน้าจอแล้วหยาดน้ำใส ๆ ก็ไหลรินออกมาจากหางตาอย่างกลั้นไม่อยู่

'พี่เจสซี่'

ทั้งที่เป็นสายที่เธอตั้งตารอคอยอยากกดรับสายใจจะขาด แต่กลับทำได้เพียงมองตามตาละห้อยเพราะสองมือถูกคนชั่วรวบด้วยมือข้างเดียว

"มาเถอะครับ รับรอง...ว่าผมจะส่งให้ถึงที่เชียวล่ะ"

"ปล่อย ฉัน"

"ปล่อย? หึหึ ผมปล่อยแน่ครับ..."   แต่จะปล่อยอะไร คงต้องรอดูคืนนี้!  

+++++++++++++++++

ในเซตมีทั้งหมด 5 คนนะคะ

1. คชา x หมอนิล จาก ทำไมถึงเป็นเธอ

2. หมอนัท x หมอฟ้าใส จาก รักอำพราง

3. หมอเกมส์ x น้ำค้าง จาก รักอำพรางคู่พิเศษ

4. ต้นไม้ x ใบบัว จาก เพื่อน(ไม่)จริง

5. อาร์ม x ยูกิ จาก กับดักรักร้าย

สามารถอ่านแยกกันได้ค่ะ เพียงแค่มีความสัมพันธ์ที่เชื่อมโยงกันในบางฉากเท่านั้น