ตอนที่ 5

สายตากรุ้มกริ่มมองใบหน้าสะสวยของคนในอ้อมแขนแล้วเหยียดยิ้มด้วยความลำพองใจ แต่ในจังหวะที่กำลังจะพาตัวนางแบบสาวออกไปจากทางเดิน เสียงทุ้มของใครบางคนก็ดังขึ้นขัดจังหวะเสียก่อน

"สวัสดีครับ คุณคณิน"

สิ้นเสียงทักทายบรรยากาศรอบตัวก็เปลี่ยนไปในเสี้ยววิพร้อมกับอ้อมแขนที่คลายออกอย่างไม่รู้ตัว

ยูกิชำเลืองมองสีหน้าเคร่งเครียดของคณินเพียงนิด ก่อนจะอาศัยจังหวะที่อีกฝ่ายละความสนใจจากเธอ รวบรวมแรงเฮือกสุดท้ายสะบัดตัวออกจากการกอดรัดแล้วโผเข้าหาชายผู้มาใหม่แทน

อาร์มรีบอ้าแขนรับเอาร่างอ่อนปวกเปียกเอาไว้ได้ทันท่วงทีก่อนที่เธอจะร่วงลงไปกับพื้น สายตาคมกริบตวัดมองคู่แข่งเป็นเชิงปรามเมื่ออีกฝ่ายทำท่าจะก้าวเข้ามาใกล้

คณินขบกรามแน่น มองเหยื่ออันโอชะที่กำลังตกไปอยู่ในอุ้งมือของคนอื่นด้วยสายตาไม่พอใจ แต่เพราะอำนาจที่ด้อยกว่าจึงทำให้เขาไม่สามารถงัดข้อกับคนตรงหน้าได้ นอกจากเอ่ยขอด้วยน้ำเสียงสุภาพ

"ผู้หญิงของผมเมามากไปหน่อยเลยเสียมารยาทกับคุณปกรณ์ ผมต้องขอโทษแทนเธอด้วยครับ"

"มะ...ไม่ใช่" ยูกิเบิกตากว้าง รีบท้วงสถานะที่ถูกยัดเยียดให้อย่างไม่เต็มใจด้วยน้ำเสียงเบาหวิว

"อึก ช่วย ... ช่วยฉันด้วย"

ดวงตาวาววับเอ่อคลอด้วยหยาดน้ำใส ๆ ช้อนขึ้นมองแล้วเอ่ยเว้าวอนเสียงสั่น มือเล็กกำเสื้อเชิ้ตของชายหนุ่มแน่นจนยับยู่หวังให้เขาเป็นที่พึ่งสุดท้ายแม้อีกฝ่ายจะเป็นชายแปลกหน้าสำหรับเธอ

"ช่วย? แล้วฉันจะได้อะไร?"

อาร์มแค่นหัวเราะในลำคอแล้วก้มลงมากระซิบถามคนในอ้อมแขน ในขณะที่สายตาเย็นเยียบยังคงไม่ละไปจากคู่แข่งที่คิดจะฉกฉวยเอาของ ๆ เขาไปอย่างหน้าด้าน ๆ

"ทะ...ทุกอย่าง"

"ทุกอย่าง?"

"จะเอาเท่าไหร่ กะ..ก็บอก ฉัน อึก ฉันยอมจ่าย"

เพราะเงินทองเป็นแค่ของนอกกาย จะกี่แสนกี่ล้านยูกิก็ยินดีจ่ายหากมันทำให้รอดพ้นจากเงื้อมมือของคนหวังดีประสงค์ร้ายไปได้ เธอจึงให้คำมั่นสัญญาไว้ก่อนที่ภาพทุกอย่างจะเลือนรางลงจนกลายเป็นความดำมืด

โดยที่เธอไม่รู้ตัวเลยว่าคำสั้น ๆ คำนั้น จะกลายมาเป็นพันธนาการที่ทำให้เส้นทางชีวิตของเธอ ... ไม่เหมือนเดิมอีกต่อไป

เมื่อได้ยินในสิ่งที่ต้องการแล้วริมฝีปากหนาหยักก็เหยียดยิ้มด้วยความพึงพอใจ มือขวาโอบรัดประคองร่างอ่อนปวกเปียกของนางแบบสาวเอาไว้แนบอกแล้วเหลือบตาขึ้นมองชายอีกคน แววตาคมกริบสะท้อนประกายความเย้ยหยันออกมาไม่ปิดบัง

"คุณคณินคงไม่ว่าอะไร...ใช่ไหมครับ?"

แม้จะอยากทัดทานแล้วดึงตัวนางแบบสาวกลับคืน แต่ด้วยอำนาจและสถานที่ทำให้คณินทำได้เพียงซ่อนความไม่พอใจไว้ใต้รอยยิ้มบาง ๆ แล้วตอบกลับไปด้วยท่าทีสุภาพ

"ในเมื่อคุณยูกิสะดวกใจจะไปกับคุณปกรณ์ งั้นผมคงต้องขอตัวก่อน"

คณินกำหมัดแน่นพยายามคุมสีหน้าให้เป็นปกติ หันไปส่งสายตาให้ลูกน้องยื่นกระเป๋าให้ฝ่ายตรงข้ามก่อนจะหมุนตัวเดินจากไปพร้อมอารมณ์โกรธเคืองที่เสียเหยื่ออันโอชะทั้งที่กำลังจะถูกป้อนถึงปากไปต่อหน้าต่อตา

รอกระทั่งคู่กรณีเดินจากไปแล้วลีโอก็ตั้งท่าจะเข้ามาช่วยประคองนางแบบสาวตามหน้าที่ เพราะรู้ดีว่าพักหลังมานี้เจ้านายหนุ่มไม่ชอบให้ใครแตะเนื้อต้องตัวสักเท่าไหร่หากไม่มีกิจธุระ  ทว่าพอสบเข้ากับสายตาดุดันที่ตวัดมองมาในจังหวะที่กำลังจะแตะลงบนต้นแขนของนางแบบสาว เขาก็รีบเก็บมือแล้วถอยกลับไปยืนจุดเดิมอย่างว่องไว

"วันนี้นายจะกลับเพนท์เฮ้าส์หรือพักที่นี่ครับ"

"ที่นี่"

อาร์มย่อตัวลงช้อนร่างไร้สติของนางแบบสาวขึ้นอุ้มในท่าเจ้าสาว ใจแกร่งกระตุกไหวเล็กน้อยเมื่อกลิ่นกายสาวหอมฟุ้งลอยขึ้นแตะจมูก

"ไปกดลิฟต์"

อาร์มสั่งการด้วยน้ำเสียงราบเรียบแล้วรีบพาตัวเธอขึ้นไปยังชั้นบนสุดซึ่งเป็นห้องพักส่วนตัวของผู้บริหารก่อนที่จะมีใครทันสังเกตเห็น

ทันทีที่ซีอีโอหนุ่มวางร่างอ้อนแอ้นลงบนเตียงนุ่ม สาวใช้ที่ลีโอระบุตัวให้ขึ้นมาช่วยดูแลความเรียบร้อยก็ก้าวเท้าตามเข้ามาในห้องนอนพร้อมกับผ้าขนหนูและอ่างน้ำอุ่นในมือ

แววตาเป็นประกายเมียงมองใบหน้าสวยเก๋ของคนที่กำลังหลับตาพริ้มอยู่บนเตียงด้วยความอยากรู้อยากเห็น ก่อนจะสะดุ้งแล้วหลุบตาลงต่ำหลังสบเข้ากับสายตาตำหนิของลีโอที่ส่งมาให้

"นายจะให้ผมตามคุณนัทหรือคุณเกมส์ไหมครับ"

"ไม่ต้อง"

อาร์มบอกปัด ด้วยปริมาณยาที่เธอได้รับไม่มากพอจนถึงขั้นเป็นอันตราย อีกทั้งการมีประวัติรักษาตัวหรือตรวจร่างกายก็อาจสร้างปัญหาให้เธอได้ในภายหลังหากมีภาพหลุดหรือข่าวลือทำนองว่าเธอเมามายผิดปกติแพร่งพรายไปจนถึงหูของนักข่าว

"ดูแลเธอให้ดี"

"เจ้าค่ะ"

สาวใช้รับคำแล้วก้มหน้าก้มตาเช็ดเนื้อตัวให้กับนางแบบสาวอย่างเบามือ แววตาชื่นชมแอบมองคนหลับเป็นระยะ ๆ

ไม่นึกไม่ฝันว่าวันหนึ่งจะได้เจอดาราที่ตัวเองแอบปลื้มมานาน เพราะถึงจะเป็นเพียงแม่บ้านแต่ก็เคยเห็นหญิงสาวผ่านทางหน้านิตยสารและข่าวบันเทิงตามหน้าจออยู่บ่อยครั้ง

ทว่าไม่กี่นาทีต่อจากนั้น สีหน้าแช่มชื่นก็แปรเปลี่ยนเป็นกระอักกระอ่วน มือที่กำลังจะปลดสายชุดเดรสตัวยาวชะงักเล็กน้อยเมื่อพบว่าเจ้านายหนุ่มยังยืนนิ่งอยู่ที่เดิมไม่ไปไหน

"อ่า"

ครั้นจะเอ่ยปากทักท้วงก็ใจไม่กล้าพอ สาวใช้จึงได้แต่อ้ำอึ้งอึกอัก ชำเลืองมองชุดเก่าที่อยู่บนร่างอ้อนแอ้นอรชร​สลับกับเสื้อเชิ้ตสีขาวสะอาดที่วางอยู่บริเวณปลายเตียงไปมาอย่างชั่งใจ

อาร์มขมวดคิ้วแน่นด้วยความหงุดหงิดกับความชักช้าอืดอาด เอาแต่จด ๆ จ้อง ๆ แล้วไม่ยอมทำอะไรต่อเสียที กระทั่งสบเข้ากับแววตาที่มีความเกรงใจระคนหวาดกลัวของเจ้าหล่อน

"มีอะไร!?"

น้ำเสียงดุดันทำเอาสาวใช้สะดุ้งโหยงสุดตัว ช้อนตาขึ้นมองใบหน้าเคร่งขรึมของเจ้านายหนุ่มแล้วรีบก้มหน้างุดด้วยความเกรงกลัว ก่อนจะอ้อมแอ้มพูดในสิ่งที่อยู่ในใจเสียงแผ่ว

"เอ่อ นะ..นายใหญ่จะให้อิฉัน อ่า เปลี่ยนเสื้อผ้าให้คุณผู้หญิงเลยไหมเจ้าคะ"

"อ้อ...อืม"

เป็นอันเข้าใจตรงกันทันทีว่าทำไมสาวใช้จึงยังรั้งรอ อาร์มกระแอมไอแก้เก้อ กลบเกลื่อนที่เผลอจับจ้องนางแบบสาวจนเกินพอดีแล้วหมุนตัวยืนหันหลังให้คนทั้งคู่ 

+++++++++++++++++

ในเซตมีทั้งหมด 5 คนนะคะ

1. คชา x หมอนิล จาก ทำไมถึงเป็นเธอ

2. หมอนัท x หมอฟ้าใส จาก รักอำพราง

3. หมอเกมส์ x น้ำค้าง จาก รักอำพรางคู่พิเศษ

4. ต้นไม้ x ใบบัว จาก เพื่อน(ไม่)จริง

5. อาร์ม x ยูกิ จาก กับดักรักร้าย

สามารถอ่านแยกกันได้ค่ะ เพียงแค่มีความสัมพันธ์ที่เชื่อมโยงกันในบางฉากเท่านั้น