MasukShare
กับดักรัก 6 | มีความคิดไม่ดี
Terakhir Diperbarui:
2025-10-04 18:45:16ตระกูลไกรวณิชคุณ
ครินทร์ก้าวลงจากรถหรูสีดำขลับเงาวับ ขาเรียวยาวก้าวเข้าไปในงานแต่งพี่ชายที่ถูกจัดขึ้นอย่างเรียบง่ายที่บ้านหลังใหญ่
เสียงดนตรีคลาสสิกบรรเลงคลอเบาๆ ภายในงานตกแต่งด้วยโทนขาวทอง ห้องโถงกว้างถูกเนรมิตเป็นงานแต่งหรูหราสมฐานะ แสงไฟอบอุ่นสะท้อนเข้ากับผ้าซาตินและลูกไม้ของโต๊ะจัดเลี้ยงที่ประดับดอกไม้สดนับพันจากต่างประเทศ
งานเริ่มขึ้นจนเกือบเสร็จพอดี อันที่จริงเขาบอกพ่อแม่ไว้แล้วว่าอาจมาช้าเพราะชินเวลาที่ฝรั่งเศส ต้องปรับเวลานอนใหม่ ซึ่งพ่อแม่เข้าใจและไม่ได้กดดันให้ต้องรีบมา
เขาเดินเข้าไปหาพี่ชายที่กำลังเดินทักทายแขกในงาน ที่เขามองออกตั้งแต่แรกว่ากำลังฝืน การแต่งงานครั้งนี้ถูกจัดขึ้นอย่างมีเหตุผลจำเป็น
“ใส่ชุดนี้ขึ้นเหมือนกันนะเฮีย” เขาเข้าไปทักทายพี่ชายด้วยรอยยิ้มกริ่ม
“เพิ่งมาถึงเหรอ” เสียงทุ้มของพี่ชาย ‘คิรัน’ เอ่ยถามน้องชาย
“อือ ว่าแต่พี่สะใภ้ผมล่ะไปไหนแล้ว”
“ยืนยิ้มกว้างปากถึงหูอยู่นั่นไง”
เขามองตามสายตาพี่ชายไปยังนาเนียร์ที่กำลังยืนพูดคุยกับแขกด้วยท่าทีเกร็งๆ แต่ก็รับมือได้ดี รอยยิ้มเล็กๆ ปรากฏขึ้นมาบนมุมปากหยัก
“นาเนียร์โตเป็นสาวแล้วสวยดีนะเฮีย ดูคนละคนกับตอนนั้นเลย แปลกใจทำไมเฮียไม่ชอบ” นาเนียร์ตรงสเปกเขาเหมือนกัน ตอนเด็กๆ ช่วงหนึ่งเคยชอบ แต่พอรู้ว่าโตขึ้นนาเนียร์ต้องแต่งงานกับพี่ชายเลยถอยบวกกับตอนนั้นยังเด็กเลยเลิกคิดเรื่องความรักไปง่ายๆ
“แล้วทำไมมึงถึงไม่มาแต่งเอง”
“ดวงเฮียเป็นดวงของคนมีเมีย ไม่ใช่ผม”
“ถ้าจะกวนส้นตีนกูก็กลับฝรั่งเศสไป”
เขาไม่ตอบเพียงแค่ขำเบาๆ ก่อนจะล้วงกระเป๋ากางเกงด้วยท่าทางสบายๆ สายตาจับจ้องไปยังนาเนียร์ที่เคยเจอกันตั้งแต่ยังเป็นเด็กอ้วน ทว่าตอนนี้…โตเป็นสาวสวยสะพรั่งไปแล้ว
สวยขนาดพี่ชายเขายังไม่เลิกเกลียดอีก
“แต่จะว่าไปนาเนียร์ก็มีบางมุมที่เหมือน…” เขาเหลือบมองพี่ชาย เมื่อเจอสายตาคมกริบที่มองมาอย่างเอาเรื่อง หลังจากเกือบเผลอหลุดปากพูดชื่อต้องห้ามออกมา “ผมไปหาพ่อแม่ก่อนนะ”
ไม่รอให้โดนไล่ตะเพิดรีบชิงเพ่นหนีก่อน เดินมาก็เห็นแม่ที่ยิ้มหน้าบานและอ้าแขนรอกอดมาแต่ไกล
“ลูกชายแม่กลับมาแล้ววว” คนเป็นแม่อย่าง ‘คาร์เทียร์’ สวมกอดลูกชายด้วยความคิดถึงแถมยังกอดแน่นจนครินทร์ทำหน้าตาเหมือนจะขาดใจ
“แน่นไปคุณนาย”
“โอ๊ะ! ซอรี่จ้ะลูกเทวดา” คาร์เทียร์หัวเราะอย่างอารมณ์ดี พร้อมกับลูบหัวลูกชายคนเล็กที่ไม่ได้เจอกันนานเป็นเดือน
“พ่อล่ะครับ”
“นั่นไง” คาร์เทียร์ชี้ไปยังสามีที่กำลังยืนคุยกับกลุ่มเพื่อนอยู่ “เป็นไงบ้างไปอยู่ฝรั่งเศส ได้สาวผมทองกลับมาสักคนไหม”
“ผมไม่ชอบฝรั่ง ไปอยู่นู่นเหมือนถูกส่งไปขังคุกยังไงก็ไม่รู้ เพื่อนก็ไม่มี คิดถึงอาหารไทยแทบบ้า”
“ก็ลูกทำตัวไม่ดี พ่อทำแบบนั้นถูกต้องแล้ว ดีแล้วที่ได้กลับมาก่อนกำหนด”
“แม่ว่าเฮียกับนาเนียร์จะเป็นยังไงต่อ” เขาไม่พูดถึงเรื่องนั้นแต่พาแม่พูดเรื่องอื่นแทน
“คงสงสารหนูนาเนียร์มากกว่า แม่รู้นิสัยพี่เราดีว่าเป็นคนยังไง คิรันเกลียดนาเนียร์ตั้งแต่เด็กแล้ว ยิ่งมาแต่งงานกันแบบนี้แม่ว่าคงหนักเลย”
เขาไม่พูดอะไรต่อ เพียงแค่ยืนมองพี่ชายและนาเนียร์ที่กำลังยืนต้อนรับแขกตามคำสั่งของพ่อ
หลังจากครินทร์ร่วมงานแต่งของพี่ชายเสร็จสรรพก็ออกจากงานทันที ชายหนุ่มขับรถมาเพื่อนที่ร้านนั่งชิวแถมทองหล่อที่ชอบมาสิงสถิต
ปึก!
ในขณะที่กำลังเดินเข้าร้านดันชนเข้ากับใครบางคนที่เดินสวนออกมา
“ขะ…ขอโทษค่ะ” คนตัวเล็กที่ชนโดยไม่ตั้งใจเพราะรีบเกินไป รีบยกมือไหว้ขอโทษอย่างไม่รีรอ แล้วพอเงยหน้าขึ้นกลับพบว่าเป็น…เขาคนนั้น รุ่นพี่ที่มหา’ลัยและคนที่ซื้อขนมกับเธอไปเมื่อวาน
“เจอกันอีกแล้วนะ”
แบบนี้เข้าทางเขาเลย…
“ค่ะ ขอโทษอีกครั้งนะคะ เมื่อกี้เซย์ไม่ได้ตั้งใจ รีบไปหน่อย…”
“แล้วถ้าบอกว่าเป็นล่ะ” เขายักคิ้วแล้วเอ่ยถามกลับ สายตาจ้องมองเซลีนอย่างร้ายกาจ
“จะให้เซย์ทำยังไงคะ ในเมื่อขอโทษไปแล้ว” เธอตอบกลับ พลางหลุบตาต่ำมามองแผงอกแกร่งของเขา มือเล็กจิกขาแน่นด้วยความกังวล เธอยิ่งเป็นพวกไม่ชอบมีปัญหากับใคร แล้วครินทร์ก็ดูเหมือนจะไม่ยอมง่ายๆ
“เข้าไปดื่มด้วยกันก่อนไหม แล้วจะให้อภัย”
“เซย์ไม่ว่างค่ะ ขอตัวนะคะ” เธอเดินออกไปโดยไม่รอให้เขาตอบอะไรกลับ ขอโทษไปแล้วบวกกับเมื่อกี้ไม่ได้ชนแรงเลยด้วยซ้ำ อีกอย่างวันนี้เธอรีบไปหาแม่ที่อยู่โรงพยาบาล
ครินทร์มองตามแผ่นหลังด้วยนัยน์ตาที่ดำมืดลง เป็นครั้งแรกที่โดนผู้หญิงปฏิเสธ แถมยังเป็นน้องสาวอริอีกต่างหาก ชายหนุ่มส่งเสียงเบาๆ ในลำคอก่อนจะเดินเข้าไปในร้านอย่างไม่คิดตื้อเพราะไม่ใช่นิสัยของตัวเอง
“เมื่อกี้น้องสาวไอ้เซนต์มาที่นี่ เห็นเดินออกไปก่อนมึงมาแป๊บเดียวเอง” เมื่อตรีภพเห็นเพื่อนจึงเอ่ยบอก
“เดินชนกูเมื่อกี้” เขาตอบพลางหย่อนตัวนั่งลง “ชวนมาดื่มแต่ยัยนั่นปฏิเสธ”
“น้องเขากลัวมึงเปล่า” จอมทัพเสริม
“กูหล่อขนาดนี้เอาไรมาให้ผู้หญิงกลัว”
“แถวบ้านกูเรียกมั่นหน้า”
เขาไม่ได้สนใจคำพูดกระแนะกระแหนของจอมทัพ สักพักพนักงานก็เดินมาชงเหล้าให้
“น้องไอ้เซนต์มาทำไรที่นี่” คนแบบนั้นดูไม่ค่อยชอบดื่มชอบเที่ยว เลยอดสงสัยที่จะถามไม่ได้
“เห็นไอ้นิกซ์บอกว่าน้องไอ้เซนต์มาสมัครพาร์ทไทม์ แต่ไอ้นิกซ์มันรับอีกคนที่มาก่อนไปแล้ว มันเลยให้กรอกใบสมัครทิ้งเอาไว้ก่อน”
ครินทร์เอนหลังพิงโซฟาหนังแท้ ปลายนิ้วเรียวแตะขอบแก้วเหล้าแกว่งวนเบาๆ ราวกับมีความคิดบางอย่างวนในหัว
“สมัครพาร์ทไทม์งั้นเหรอ…” เขาพูดทวน ก่อนจะเหยียดยิ้มมุมปากแล้วยกเหล้าขึ้นดื่ม
“คราวนี้มึงคิดอะไรไม่ดีอยู่อีก”
“กูเพิ่งนึกขึ้นได้ว่าร้านกูกำลังขาดคนอยู่พอดี”
“ไอ้ครินทร์” จอมทัพเรียกชื่อเพื่อนเสียงต่ำ ราวกับรู้ทันความคิดไม่ดีบางอย่าง ถึงพวกเขาจะไม่ชอบขี้หน้าเซนต์แต่ก็ใช่ว่าจะพานเกลียดคนรอบข้างที่ไม่รู้อิโน่อิเหน่ ผิดกับครินทร์โดยสิ้นเชิง
“มึงจะทำแบบนี้จริงๆ?” ตรีภพพูดเสริม
“แค่รับพนักงานเพิ่ม”
“มึงคิดว่าน้องเขาจะยอม?”
“ไอ้นิกซ์บอกน้องไอ้เซนต์กำลังหางานพาร์ทไทม์ทำ ถ้ากล้าเดินเข้ามากรอกใบสมัครร้านเหล้า มากรอกใบสมัครที่ผับกูก็คงไม่ยาก”
ตรีภพและจอมทัพหันหน้ามองกัน ลอบถอนหายใจออกมาเบาๆ ไม่มีครั้งไหนเลยที่ครินทร์จะมีความคิดไม่ดี พวกเขาชักสงสารเซลีนรอแล้วสิ…
Bab terbaru
Bad Trap กับดักรักวิศวะ กับดักรัก 80 | ของพี่คนเดียว…
“พรุ่งนี้แกต้องไปงานแทนฉันที่โรงแรมคลิน”“ทำไมต้องเป็นผม พ่อใช้เฮียคิรันบ้างดิ” ครินทร์หัวเสียเล็กน้อย พรุ่งนี้ตั้งใจบินไปส่งเซลีนถึงญี่ปุ่นพร้อมกับอยู่ด้วยเจ็ดวัน แต่พ่อดันบอกให้ไปร่วมงานที่โรงแรมคลินในวันพรุ่งนี้คิระละสายตากจากแก้วชาในมือไปมองลูกชายด้วยแววตายากอ่านออก ก่อนจะขยับริมฝีปากตอบกลับเสียงเรียบ“คิรันมีบินไปดูงานที่ฮ่องกงพรุ่งนี้กับเมียเหมือนกัน ส่วนฉันก็ไม่ว่าง เหลือแค่แกแล้วครินทร์”“แต่ผม…”“งานนี้สำคัญมาก แขกที่มาคือคุณริวกิ ทัตสึโอกะ นักธุรกิจฝั่งญี่ปุ่น และครอบครัวเราได้รับเกียรติให้เป็นฝ่ายต้อนรับเขาในครั้งนี้” คิระสวนลูกชายทั้งที่ยังพูดไม่จบ ตระกูล ‘ทัตสึโอกะ’ มีอิทธิพลมากในญี่ปุ่น เผื่อในอนาคตได้ร่วมทำธุรกิจด้วยกันคงง่าย ถ้าหากครินทร์ไปร่วมงานและสร้างสัมพันธไมตรีกับทางนั้นได้อีกอย่างทางนั้นบอกเองอยากให้ครินทร์เป็นฝ่ายมาต้อนรับ จริงๆ เขาให้คิรันหรือไปเองได้ แต่ทางนั้นกำชับว่าต้องเป็นครินทร์ ซึ่งเขาก็ไม่เข้าใจว่าทำไม แต่ก็ดีเหมือนกันลูกชายจะได้มีประสบการณ์ เพราะครินทร์ไม่ค่อยชอบออกงานเท่าไรนัก“พ่อรู้ไหมว่าพรุ่งนี้เซย์จะบินไปญี่ปุ่น? ผมสัญญากับเธอแล้วว่าจะไปด้วย”“
Bad Trap กับดักรักวิศวะ กับดักรัก 79 | ง้อจนกว่าจะหายงอน NC++
ยิ่งใกล้วันเซลีนบินไปญี่ปุ่นครินทร์ก็ยิ่งไม่อยากให้ไป เขานั่งบนโซฟาหนังราคาแพงสีดำ ทิ้งศีรษะไปพิงพนักด้านหลัง เซลีนยังคงใช้ชีวิตตามปกติผิดกับเขาโดยสิ้นเชิงตอนนี้สภาพเขาไม่ต่างจากหมาโบ้ที่ซึมเพราะกำลังจะได้ห่างจากเจ้าของ เขาสามารถบินไปหาเธอได้ก็จริง แต่ด้วยหน้าที่ของเขาที่นี่ก็มีเช่นกันทำให้ทำแบบนั้นไม่ได้ตลอดครินทร์ยังนั่งนิ่งอยู่สักพัก สายตาจ้องมองมือของตัวเองที่พาดอยู่บนตัก ราวกับพยายามหาคำพูดที่จะบอก แต่ใจมันเต็มไปด้วยความรู้สึกที่ควบคุมไม่ได้เซลีนเดินเข้ามาจากฝั่งหัวโซฟา เธอยิ้มบางๆ ก่อนโน้มตัวลงจูบเบาๆ ที่หน้าผากคนตัวโต ครินทร์ลืมตามอง ดวงตาของเธอสดใสและอบอุ่นเหมือนแสงแดดในตอนบ่าย“คิดอะไรอยู่คะ?” เซลีนถามเสียงนุ่มครินทร์ส่ายหัวเบาๆ จากนั้นดึงตัวขึ้นมานั่งให้เรียบร้อย เซลีนอ้อมตัวมานั่งข้างๆ ก่อนที่เขาจะซบใบหน้าลงบนไหล่ของเธอ“พี่ไม่อยากให้เซย์ไปญี่ปุ่นเลย” เขาพูดด้วยน้ำเสียงอ่อนลง ดวงตาคมสั่นเล็กน้อยราวกับกลั้นความเจ็บปวดจากการต้องห่างกันเซลีนยกมือขึ้นลูบเส้นผมของเขาอย่างเบาๆ หัวใจเต้นแรงเมื่อเห็นแววตาที่เปล่งความอ่อนแอออกมา เธอรู้ทันทีว่าความรู้สึกนี้เป็นเรื่องจริงไม่ใช่แค
Bad Trap กับดักรักวิศวะ กับดักรัก 78 | เด็กพี่ครินทร์
สามวันต่อมา ชีวิตเซลีนยังคงดำเนินต่อไปเหมือนเดิม แต่สิ่งหนึ่งที่เปลี่ยนไปอย่างเห็นได้ชัดเลยก็คือ การให้โอกาสครินทร์อีกครั้ง เมื่อก่อนทั้งเพื่อนและพี่ชายต่างไม่ชอบครินทร์ ทว่าตอนนี้เขาทำให้คนรอบข้างเธอต่างยอมรับ แต่พี่ชายของเธอก็ยังคงทำฟอร์มในบางครั้งบ่ายแก่ๆ ภายในมหา’ลัย แสงแดดลอดผ่านต้นไม้ใหญ่ด้านข้างอาคารเรียน เงาตกลงบนพื้นคอนกรีตจนเกิดลวดลายเหมือนภาพวาด เสียงพูดคุยของนักศึกษาดังระงมจากทุกทิศ โรงอาหารกลางยังคงแน่นไปด้วยผู้คนที่ต่อคิวซื้ออาหารและหาโต๊ะนั่งกันเต็มไปหมดเซลีนกับน้ำตาลเดินเคียงกันมาพร้อมถาดอาหารในมือ วันนี้เซลีนเลือกข้าวผัดโป๊ะหน้าด้วยไข่ดาวไข่แดงไม่สุกมาก ส่วนน้ำตาลเลือกสลัดกับไก่ย่างชิ้นโตเพราะกำลังอินกับการนับแคล แต่สุดท้ายก็ไม่วายแอบซื้อนมเย็นแก้วใหญ่ติดมือมาด้วย“วันนี้คนเยอะเนอะ” น้ำตาลบ่นขณะกวาดสายตาหาโต๊ะว่าง“จริง รู้สึกว่าเยอะกว่าทุกวัน” เซลีนถามพลางเดินตามจังหวะฝีเท้าเพื่อน ดวงตาคู่สวยกวาดมองไปรอบๆ โรงอาหารที่เต็มไปด้วยเสียงหัวเราะ คุยกันอื้ออึง เสียงช้อนส้อมกระทบจานโชคดีที่มีโต๊ะว่างพอดีตรงมุมติดกระจก มองออกไปเห็นสนามหญ้ากว้างด้านนอกที่นักศึกษากำลังนั่งจั
Bad Trap กับดักรักวิศวะ กับดักรัก 77 | หึงหวง
“พี่เซนต์ก็เอากับเขาเหรอคะเนี่ย”เซลีนกอดอกยืนมองครินทร์และเซนต์ที่ยืนเรียงหน้ากระดาน เหมือนเด็กที่ความผิดแล้วกำลังถูกผู้ปกครองลงโทษ สายตาเซลีนมองสองหนุ่มอย่างเอาเรื่อง แต่คนที่น่าจะโดนหนักที่สุดน่าจะเป็น…พี่ชาย“โอ๊ย! เจ็บนะเว้ยเซย์” เซนต์สะดุ้ง หลังจากเจอฤทธิ์ก้านมะยมที่ฟาดใส่ขาอย่างแรงจนยกขาขึ้นแล้วลูบปอยๆ“สมควร ตอนแรกอยู่ข้างเซย์ ไหงไปอยู่ข้างคู่อริ”“ใครบอกพี่อยู่ข้างมัน มันลากพี่มาเอง” เซนต์โบ้ยความผิดให้ครินทร์ ทั้งที่ตอนมาที่นี่ถูกบังคับแค่ตอนลากขึ้นรถ เซนต์หลบสายตาน้องสาว น่าอายกว่าโดนก้านมะยมคือเห็นน้ำตาลกลั้นขำ “ขำอะไร”“ขำคนโดนก้านมะยม” น้ำตาลตอบ ตอนแรกรับปากว่าจะช่วยครินทร์ แต่ไม่ทันลงมือทำอะไร ไม่อย่างนั้นคงโดนหารก้านมะยมเหมือนสองคนนี้แน่ๆเซลีนหันก้านมะยมมาฝั่งครินทร์ หลังจากรู้ความจริงว่าแอบตามมาตั้งแต่แรก ครินทร์ยิ้มแห้งแล้วยกสองมือปรามเล็กน้อย“พี่แค่อยากมาง้อ…โอ๊ย!” โดนฟาดไปหนึ่งทีจนขาเป็นรอยแดง เซลีนมือหนักใช้ได้ ฟาดทีแสบไปทั่วขา เขาลูบจุดที่โดนฟาดปอยๆ สายตาช้อนมองเซลีนอย่างเว้าวอนว่าไม่เอาอีกแล้ว “พี่เจ็บแล้วครับ…”“เจ็บก็ดีจะได้จำ”“ขอโทษค้าบ”เซลีนพ่นลมหายใจออก
Bad Trap กับดักรักวิศวะ กับดักรัก 76 | โอกาสมีแค่ครั้งเดียว NC++
“ปล่อยเซย์นะ ไม่งั้นเซย์จะตะโกนดังๆ ให้คนช่วย!”“เอาเลย คนจะได้รู้ว่าเซย์เป็นเมียพี่” คนตัวโตยิ้มเจ้าเล่ห์ รั้งร่างบางเข้ามาใกล้จนแนบชิดมากขึ้น มือหนาเชยคางมนให้สบสายตา “พี่คิดถึงเซย์มากเลยรู้ไหม”“อื้อ~” เขากดจูบลงมาโดยที่เธอไม่ทันตั้งตัว สัมผัสที่ห่างหายไปนานทำหัวใจเต้นแรงได้ไม่ยากริมฝีปากร้อนรุ่มบดทับลงมาอย่างโหยหา ยิ่งดิ้นเขายิ่งกดจูบหนักแน่นขึ้น รสสัมผัสที่ขาดหายไปหลายเดือนเหมือนระเบิดความคิดถึงที่ครินทร์กดเก็บไว้จนแทบคลั่ง“อึก… อื้อ!” มือเล็กดันแผ่นอกแกร่ง แต่แรงต่างกันเกินไป ร่างสูงโอบเอวบางแน่นจนเธอแทบขยับไม่ได้ ความอุ่นจากอ้อมกอดบวกกับแรงจูบทำให้ขาเรียวสั่นไหวราวกับจะยืนไม่ไหว“พี่คิดถึงเซย์จนแทบบ้า” เสียงพร่าทุ้มหลุดออกมาแผ่วเบา ตอนที่ริมฝีปากยังคงคลอเคลียไม่ยอมถอนห่าง เขาละเลียดดูดดื่มซ้ำรอยเดิมอย่างหวงแหนน้ำตาที่เธอไม่รู้ว่ามาจากไหนเอ่อคลอขอบตา หัวใจเต้นแรงจนแทบทะลุออกจากอก เสียงคลื่นซัดฝั่งเป็นจังหวะพื้นหลังที่ทำให้ทุกอย่างชัดเจนยิ่งขึ้นเธอทั้งอยากผลักเขาออกไป ทั้งอยากปล่อยให้จูบนั้นกลืนกิน เพราะความคิดถึงที่เก็บไว้ในใจ…มันไม่ต่างจากเขาเลย“อย่าผลักไสพี่อีกเลยได้ไหม”
Bad Trap กับดักรักวิศวะ กับดักรัก 75 | อยากปรับความเข้าใจ
หลังจากเข้าเช็คอินที่พัก สองสาวก็ออกมาถ่ายรูปเล่นแถวที่พัก เซลีนเลือกสวมชุดเดรสปาดไหล่สีขาวยาวประมาณเข่า ผมเปียเบี่ยงข้าง ปล่อยหน้าม้าเป็นเอกลักษณ์ที่ทำให้เธอดูละมุนตา ส่วนน้ำตาลใส่เสื้อกล้ามสายเดี่ยวสีขาวโชว์แผ่นหลังขาวเนียนและกางเกงขายาวลายทางขาวฟ้า ผมทำเป็นลอนมาม่า“มุมนี้สวยเซย์ มายืนเดี๋ยวฉันถ่ายให้” น้ำตาลชี้นิ้วบอกเซลีน หญิงสาวก็ก้าวมายืนตามที่เพื่อนบอก เซลีนโพสต์ท่าไม่เก่งนักน้ำตาลก็คอยบรีฟให้เสียงหัวเราะคิกคักดังลั่น เรียกรอยยิ้มจากครินทร์ที่แอบอยู่มุมหนึ่งไม่ได้“เซย์สวยว่ะ สวยจนกูอดหวงไม่ได้”เซนต์กอดอกหรี่ตามองครินทร์แล้วส่ายหัวไปมาอย่างเอือมระอา“กูไม่เข้าใจอย่างนึง มึงลากกูมาทำมะเขืออะไร” เซนต์พูดติดรำคาญที่โดนลากมาด้วย ตอนแรกครินทร์ขับรถออกไปแล้วแต่วนกลับมารับเขาให้มาเป็นเพื่อน เพราะเพื่อนสนิทมันไม่ว่างทั้งสองคน อุตส่าห์บอกว่าเซลีนอยู่ที่ไหนแล้วยังต้องพามันมาอีกเวรกรรมกูจริงๆ“อยู่เงียบๆ เดี๋ยวเมียกูก็รู้หรอกว่าตามมา”“ถ้ามึงเรียกน้องกูว่าเมียอีกรอบ กูเตะเสยคาง”“ไม่ใช่ตอนนี้ ในอนาคตเดี๋ยวก็ใช่เองแหละ” เขาพูดโดยไม่หันไปมองเซนต์ ได้ยินแต่เสียงถอนหายใจแรงๆ ตอนแรกโทรหาจอ
Anda juga akan menyukai
พิษรักผู้ชายอันตราย
อโดนิส2.8K Dibacaเมียเสือ
นิยายของเนม8.0K Dibacaรักหมดใจยัยสุดเฉิ่ม
ขนมปังรสหวาน2.0K Dibacaสะดุดรักวิศวะขี้หึง
ชาไทยเย็น11.0K DibacaMAKE A MISTAKE พลั้งพลาดรัก | เพอร์ซุส
อยู่ในตะเกียงแก้ว10.1K Dibacaเดินตามตะวัน
Chalam whale378 Dibacaทวงรักร้ายนายวิศวะ(เลว) | เวหา x เชอรีน
Aoybabyz6.3K Dibacaธารเชื้อเพลิง
อิแย้ม1.6K Dibaca
