All Chapters of Bad Trap กับดักรักวิศวะ: Chapter 1 - Chapter 10

สถานีตำรวจเสียงฝนยังตกปรอยๆ ข้างนอก เซนต์นั่งชันเข่าอยู่มุมหนึ่งที่แสงเข้าไม่ค่อยถึงเท่าไรนัก เพื่อนที่โดนจับมาด้วยกันถูกประกันตัวออกไปเมื่อหนึ่งชั่วโมงก่อน เหลือเพียงเขาที่ยังอยู่ในห้องขังอย่างไม่คาดหวังให้ใครมาประกันตัวเซลีน น้องสาวของเซนต์ก้าวเข้ามาภายในสถานีตำรวจในชุดนักศึกษา ผมเปียกเล็กน้อยเพราะลืมเอาร่มมา ใบหน้าอ่อนโยนมีเค้าความเหนื่อยหน่ายซ่อนอยู่“น้องสาวมาประกันตัวแล้ว” เสียงเจ้าหน้าที่เอ่ย พลางเปิดประตูห้องขังให้เซนต์ “แกนี่เข้าห้องขังเป็นงานอดิเรกจริงๆ สงสารน้องกับแม่บ้าง”เซนต์ไม่พูดอะไรนอกจากลุกขึ้นแล้วเดินออกมาพร้อมรอยช้ำบนหน้า คิ้วแตกเลือดแห้งกรัง“เมื่อไหร่จะเลิกทำตัวเป็นพวกอันธพาลสักทีพี่เซนต์”“อย่าเพิ่งพูดอะไรตอนนี้ดิ”“เงินเก็บก้อนสุดท้ายทั้งชีวิตของเซย์เอามาประกันตัวพี่หมดแล้ว พี่เซนต์เคยบอกว่าจะไม่ทำตัวเป็นพวกอันธพาลแล้ว สุดท้ายก็ยังทำเหมือนเดิม”“เออ ขอโทษ” เซนต์พูดอย่างติดหงุดหงิด “เดี๋ยวหามาคืนให้หรอก”“ทำอะไรคิดถึงหน้าแม่หน่อยได้ไหม พี่ก็รู้ว่าตอนนี้แม่ป่วยอยู่”“…” เซนต์นิ่งเงียบ เมื่อน้องสาวหยิบเรื่องแม่ขึ้นมาพูด นั่นทำให้เขายิ่งรู้สึกแย่ แต่กลับเลือกที่จ

“คันไม้คันมือว่ะ” คริสต์ เพื่อนของเซนต์เอ่ยขึ้น หลังจากนั่งมองกลุ่มของครินทร์ที่โซน VIP มาแล้วสักพัก“ครั้งนี้กูขอ” เซนต์พูดขึ้น มือหนายกแก้วเหล้าขึ้นกระดกหนึ่งอึก ก่อนจะขยับริมฝีปากพูดต่อ “กูไม่อยากผิดสัญญากับเซลีน”“ถ้าไม่ติดว่ามึงขอ กูคงเข้าไปซัดหน้าแม่งมันแล้ว” ภูริ ที่นั่งเอนตัวพิงพนักโซฟาขาไขว่ห้างกระดิกเท้าเบาๆ มือหนึ่งถือแก้วเหล้าขยับริมฝีปากพูด ปกติพวกเขาไม่นิ่งกันขนาดนี้ แต่เพราะเห็นแก่เซนต์ที่ขอเอาไว้ไม่ใช่แค่พวกมันที่อยากอัดหน้าพวกครินทร์ เขาเองก็อยากทำแบบนั้นไม่ต่างกัน ที่ยอมนิ่งเฉยเพราะไม่อยากทำให้เซลีนกับแม่ต้องผิดหวัง แววตาที่น้องสาวมองมาตอนอยู่โรงพักดูผิดหวังจนแทบอยากร้องไห้ เขาที่รักน้องสาวมากก็โกรธตัวเองเหมือนกันที่รักษาสัญญาไม่ได้“ว่าแต่น้องมึงว่าไงบ้าง ตอนมาประกันตัว” ภูริหันมามองเซนต์แล้วเอ่ยถามเสียงเรียบ“เหมือนเดิม บ่น ก่อนมาประกันตัวกูคงร้องไห้มาแล้วเพราะเห็นตาแดง”“กูไปปลอบน้องมึงดีไหมวะ”เซนต์ปรายสายตาไปมองคริสต์อย่างเอาเรื่อง ใครๆ ก็รู้ว่าเซนต์รักและหวงน้องสาวมากแค่ไหน ใครจะเข้ามาจีบต้องผ่านการสแกนของเซนต์ไปก่อน แต่ทุกทีก็ไม่เห็นมีใครผ่านด่านพี่ชายไปได้สั

หนึ่งเดือนต่อมาเครื่องบินของสายการบินดังแลนด์ดิ่งลงสนามบินสุวรรณภูมิในช่วงหนึ่งทุ่มเศษๆ ร่างสูงสวมฮู้ดสีดำและกางเกงยีนนั่งด้วยท่าทางสบายๆ รอจนกว่าจะถึงจุดหมาย มือหนากดโทรศัพท์พิมพ์บอกพ่อแม่และเพื่อนสนิทว่าถึงไทยแล้วหนึ่งเดือนดูเหมือนเร็ว แต่สำหรับครินทร์ มันเหมือนถูกขังไว้ในนรกนานเป็นปีๆ ฝรั่งเศสไม่ได้โหดร้ายอะไรแต่กลับน่าเบื่อสำหรับเขาเมื่อมาถึงจุดหมาย ครินทร์ลากกระเป๋าตรงไปยังคนขับรถของพ่อที่ส่งมารับ ชายเสื้อฮู้ดปลิวยามเดินผ่านประตูอัตโนมัติ กลิ่นน้ำหอมแบรนด์ดังตีกลับมาในอากาศ ดึงดูดความสนใจจากสาวๆ รอบข้างได้ไม่ยาก“กุญแจรถครับ”ครินทร์รับกุญจรถจากคนขับที่พ่อส่งมา ส่วนกระเป๋าถูกยกขึ้นไปโดยที่ไม่ต้องออกแรงยกสักนิด ร่างสูงก้าวเข้าไปนั่งภายใน Aston Martin รถลูกรักสีดำขลับเงาวับ มือหนากดปุ่มสตาร์ตรถ เสียงเครื่องยนต์คำรามราวกับสัตว์นักล่าที่เพิ่งตื่นจากการจำศีลเสียงของมันสะเทือนพื้นใต้รองเท้าราคาแพงเบาๆ ขณะที่ร่างสูงนั่งเอนหลังในเบาะหนังแท้ทรงสปอร์ต กลิ่นเครื่องหอมจากหนังแท้ผสมกับกลิ่นน้ำหอมบนตัว สร้างบรรยากาศอันตรายแบบเย้ายวนในห้องโดยสารมือหนาจับพวงมาลัยอย่างผ่อนคลาย สายตามองถนนหน้

K1NG CLUBร่างบอบบางเดินเข้ามาภายในไนต์คลับสุดหรูที่มองไปทางไหนก็มีแต่คนแต่งตัวดูดี แบรนด์เนมทั้งตัว ออร่าความรวยของแต่ละคนแผ่ซ่านออกมา ทำให้เซลีนรู้สึกว่ากำลังหลุดมาอยู่อีกโลก กลิ่นแอลกอฮอล์ปนน้ำหอมทำเอาคนที่เคยมาสถานบันเทิงแบบเพลงดังกระหึ่มอย่างนี้ครั้งแรกรู้สึกมึนหัววันก่อนเธอกรอกใบสมัครอีกร้านที่คนละสไตล์กับที่นี่เอาไว้ วันนี้ผู้จัดการร้านนั้นโทรมาบอกว่าร้านคนเต็มแล้ว ถ้าต้องการงานจริงๆ แนะนำให้มาที่นี่ ‘K1NG CLUB’ เป็นไนต์คลับของเพื่อนเจ้าของร้านนั้นด้วยความที่เธอต้องการงานและเงินจึงลองมาสมัครดูเผื่อฟลุกโดนรับเข้าทำงาน เธอไม่เคยทำงานสถานบันเทิงมาก่อน แต่เพราะความจำเป็นเลยทำให้เธอตัดสินใจมาทำงานในที่แบบนี้ ถึงเงินน้อยแต่หากเลือกไนต์คลับดีๆ หน่อยอาจได้ทิปเยอะ เพื่อนเธอบอกแบบนั้น“เซลีนใช่ไหม” เสียงนั้นดังขึ้นจากด้านข้าง ชายหนุ่มร่างสูงชุดสีดำทั้งตัว เสื้อเชิ้ตปลดกระดุมลงมาสามเม็ดเผยให้เห็นแผงอก ใบหน้าหล่อเหลา หากแต่ดูน่ากลัวจนหญิงสาวทำตัวไม่ถูก “พี่เดย์นะ เป็นผู้ช่วยผู้จัดการร้าน ไอ้ก้องผู้จัดการร้านที่เราไปหรอกใบสมัครเอาไว้วันก่อน มันบอกพี่ว่าเราสนใจมาทำงานที่นี่ใช่ไหม”“ใช่ค่ะ”

“เซย์! แม่อยู่ไหน!” เสียงของเซนต์ดังขึ้น หลังจากวิ่งตามโถงทางเดินมาหาน้องสาวที่นั่งเอามือซบหน้าอยู่หน้าห้องฉุกเฉินเซลีนค่อยๆ เงยหน้าขึ้นมามองเจ้าของเสียง ที่ทำให้ผิดหวังซ้ำอีกครั้ง ดวงตาคู่สวยโอบล้อมด้วยน้ำตาจ้องมองพี่ชายอย่างสั่นระริกร่างบางเดินเข้าไปหาพี่ชายเพียงไม่กี่ก้าว แต่ในแววตานั้นเต็มไปด้วยความเจ็บปวดและโกรธแค้น เสียงสั่นๆ ถูกกลั้นไว้แทบไม่ไหวจนระเบิดออกมาพร้อมหยาดน้ำตา“ตอนเซย์โทรหา พี่อยู่ที่ไหน!”เซนต์ชะงักไป ร่างสูงยังหอบหายใจจากการวิ่ง แต่คำพูดของน้องสาวทำให้เขาชะงักงันราวกับถูกตบหน้าเข้าอย่างแรง“เซย์โทรไปหลายสาย แต่พี่ก็ไม่รับ…”“เซย์…” เซนต์เอ่ยชื่อเธอเบาๆ พยายามจะพูดอะไรบางอย่าง แต่เธอสวนกลับทันควัน“เซย์กลัว กลัวจนไม่รู้จะทำยังไง แล้วพี่อยู่ที่ไหนฮะ!”เซนต์กัดฟันแน่น ยอมรับความผิดโดยไม่อาจแก้ตัว เขาเดินเข้ามาใกล้ ยกมือหมายจะจับไหล่น้องสาว แต่เธอถอยกรูด“อย่ามาแตะต้องตัวเซย์!” เสียงของเธอเปล่งออกมาอย่างเด็ดขาด น้ำเสียงเปลือยเปล่าด้วยความเสียใจและสั่นกลัว “พี่เซนต์ไม่เคยอยู่เวลาเซย์ต้องการเลยสักครั้ง ไม่เคยเลย…”เธอหันกลับมาสบตาเขาอีกครั้ง ดวงตาคู่สวยเปียกชื้นและแดง