EPISODE 5

  

  “เหอะ” หลังจากที่มองเสี้ยวหน้าคนใจร้ายอยู่นาน กันตาก็เค้นหัวเราะเยาะออกมาพลางดันลิ้นเข้าหากระพุ้งแก้ม 

  

  กันตาหัวเราะให้กับสถานการณ์ตรงหน้าที่ตัวเธอกำลังเผชิญอยู่อย่างไม่รู้ว่าต้องทำอย่างไร เมื่อทุกอย่างที่เกิดขึ้นมันรวดเร็วจนเธอตั้งรับไม่ทัน และเธอก็ไม่เคยตั้งตัวเพื่อมาเจอกับสถานการณ์แบบนี้ 

  

  กันตาไม่เคยคิดด้วยซ้ำว่าความสัมพันธ์ของเธอกับพีรภัทรจะมาถึงจุดนี้ คำว่าเลิกกันไม่เคยมีอยู่ในหัวกันตาเลยด้วยซ้ำ อย่างที่บอกว่าเธอไม่เคยวาดฝันถึงจุดจบของความสัมพันธ์ครั้งนี้ไว้เลย 

  

  เพราะเธอไม่เคยคิดจะเลิกกับเขา เพราะเธอไม่เคยคิดว่าเราจะเลิกกัน เพราะเธอไม่เคยคิดว่าความสัมพันธ์ของเธอกับเขาจะมาถึงจุดจบ กันตาจึงไม่เคยเตรียมพร้อมรับมือกับความเสียใจ ตอนนี้จึงไม่แปลกที่เธอจะรับมือกับสถานการณ์ตรงหน้าไม่ได้ความรู้สึกของกันตาเคว้งคว้างอย่างหนัก อย่างคนทำอะไรไม่ถูก

  

  “ตลกนะคะ ทั้งที่เฮียพยายามมากในการเข้าหาหนู พยายามมากกับการมีหนูในชีวิต แต่พอมาวันนี้เฮียกลับบอกว่าเบื่อหนู ไม่ต้องการหนูแล้ว เฮียพูดออกมาง่าย ๆ โดยไม่คิดถึงใจหนูสักนิดว่าหนูจะรู้สึกยังไง” กันตาพยายามควบคุมน้ำเสียงของเธอไม่ให้สั่นมากจนพูดฟังไม่เป็นศัพท์ เธอร่ายยาวความรู้สึกที่แสนอัดอั้นอยู่ในใจออกมาอย่างเจ็บปวด แต่ทว่ากันตาพูดไม่ทันจบประโยคด้วยซ้ำ คนตรงหน้าเธอก็โพล่งขึ้นมาด้วยความรำคาญ

  

  “ก็บอกอยู่ไหมวะว่าไม่ได้มีเวลาว่างมากพอมาฟังเธอพล่าม เลิกก็คือเลิก เบื่อก็คือเบื่อ มันเข้าใจยากตรงไหน” ประโยคแสนใจร้ายยังคงถูกพ่นออกมาจากปากของชายคนรักไม่ขาดปาก ทุกคำพูดที่พีรภัทรพ่นออกมาเปรียบเสมือนมีดปลายแหลมที่จวกแทงหัวใจของกันตาซ้ำ ๆ หัวใจดวงน้อยของเธอบีบรัดเข้าหากันอย่างหนัก อัตราการเต้นของหัวใจเธอริบหรี่ลงเรื่อย ๆ 

  

  “เฮียใจร้ายกับหนูมากเลย” กันตาไม่สามารถหักห้ามความรู้สึกของเธอได้อีกต่อไป เธอปล่อยโฮออกมาด้วยความเสียใจอย่างสุดจะกลั้น 

  

  พีรภัทรรีบเบนหน้าหนีต่อท่าทีที่ดูน่าสงสารพวกนั้นของหญิงสาว เสียงร้องไห้ปานจะขาดใจของเธอพาหัวใจแกร่งของเขารู้สึกสั่นไหวไม่ต่าง 

  

  “ขอโทษนะ แต่เฮียจำเป็นต้องบอกเธอตามตรง เฮียเบื่อ และไม่ต้องการเธอแล้วจริง ๆ “

  

  คำว่าเบื่อเธอแล้ว ยังไม่เจ็บเท่ากับคำว่าไม่ต้องการเธออีก

  

  กันตาขอย้ำคำเดิมว่าพีรภัทรใจร้ายกับเธอมาก เขาไม่คิดถึงความรักที่ผ่านมาของเราเลยสักนิด ไม่คิดเลยสักนิดว่าคำพูดของเขามันทำร้ายเธอมากขนาดไหน กันตารู้สึกรวดร้าวแทบจะขาดใจในขณะที่ตัวเขายังคงเฉยชาไม่แสดงความรู้สึกใดออกมา 

  

  ความรู้สึกของเธอคงไม่มีค่ากับเขาสักนิดเลยสินะ แค่สักนิดเดียวก็คงไม่มี 

  

  “เฮียคงต้องไปแล้วและถ้าหนูเสียใจพอแล้ว ช่วยเก็บข้าวของของหนูออกจากห้องของเฮียด้วยนะ” หลังจากที่ยืนเงียบฟังเสียงร้องไห้ของหญิงสาวอยู่สักพักชายหนุ่มก็โพล่งประโยคใจร้ายออกมาอีกครั้ง

  

  กันตาเม้มปากแน่นจนเป็นเส้นตรง เธอไม่ได้เอื้อนเอ่ยประโยคใดออกไปอีก ไม่คิดจะเอ่ยคำพูดเหนี่ยวรั้งหรือยื่นมือไปฉุดรั้งพีรภัทรไว้ 

  

  ถึงกันตาจะรักพีรภัทรมากแค่ไหนแต่เธอก็ตระหนักได้เหมือนกันว่า…..ยื้อคนไม่มีใจยื้อไปก็เท่านั้น 

  

  อีกทั้งทุกคำพูด ทุกประโยคของชายหนุ่มที่พูดออกมามันก็ชัดเจนแจ่มแจ้งเป็นอย่างดีแล้วว่า…..เขาไม่ต้องการมีเธออยู่ในชีวิตอีกต่อไปแล้ว ผิดกับเธอที่ยังต้องการเขาอยู่ 

  

  กันตาทอดสายตามองแผ่นหลังหนาของชายคนรักที่เดินออกจากห้องไปด้วยแววตาเจ็บปวดพร้อมความรู้สึกที่พังยับเยิน และวินาทีที่บานประตูห้องปิดลงคล้ายว่าวินาทีนั้นเขาได้กระชากหัวใจของเธอออกจากร่างติดมือเขาไปด้วย 

  

  กันตาปล่อยโฮออกมาอย่างห้ามความรู้สึกตัวเองไม่ได้ กอดเข่านั่งร้องไห้เดียวดายอยู่กลางห้องกว้าง รอบตัวของหญิงสาวเงียบสงัดมีเพียงเสียงแห่งความเสียใจเท่านั้นที่ยังคงเด่นชัด 

  

  สุดท้ายความรักที่เธอเฝ้าทะนุถนอมมาอย่างดี….ก็พังลงไม่เป็นท่าด้วยน้ำมือของคนที่เธอรักสุดหัวใจ