Chapter 12

Napangiwi kaagad si Chandria nang makita sa salamin ang makapal na eye bags nito. Halata talagang wala siyang tulog at isa lang naman ang naisip niyang may kasalanan nito, si Niel. Hindi talaga siya pinatulog nito kagabi dahil kahit anong pikit ang gagawin niya ay hindi talaga maalis sa isipan niya ang banta ng binata. Ang gwapo nitong mukha at iyong inakala niya na hahalikan siya ng binata. Ilang beses siyang napa-iling dahil parang hindi ito makapaniwala dahil biglang sumilay ang ngiti sa kanyang labi habang naiisip iyon.

Muli na naman siyang nahiga ulit ito sa kama at ipinikit sandali ang mga mata. Dinama ng maigi ang dibdib at pilit pinakikiramdaman ang nararamdam. At kahit anong gawin nito ay talagang nahuhulog at nahuhulog talaga ang loob niya sa binata.

Napabalikwas lang siya ng bangon ng marinig ang pagkahol ng tuta. Nagwawala ito sa sahig at tila nagpapahiwatig na gusto na niyang lumabas. Isang masiglang ngiti ang ipinukol nito sa tuta dahil bigla na lang itong sumigla. Paran