Chapter 3

Isang lalake ang hindi mapakali habang nasa emergency room si Jhea. Lumabas ang doctor at agad itong sinalubong ng lakakeng naka bangga sa dalaga.

"Doc, ayos lang ba siya?"

"Mabuti na lamang ay 'di naman ganon kalakas ang impact na nangyare sa kanya. Hintayin mo na lamang na magising siya." nakahinga siya ng maluwag sa tinuran ng doctor.

Pumasok siya sa loob ng room at umupo sa tabi ng kama ni Jhea kong saan ito nakahiga. Tinitigan nya ang dalaga na parang sinusuri ito.

Kinabukasan ay nagising si Jhea na masakit ang katawan. Bumungad sa kanya ang mukha ng estrangherong lalake na naka bangga sa kanya. Tulog ito sa tabi nya at napaka amo ng mukha ng lalake. Matapos na ilong, mapupulang labi at makakapal na pilik mata. Akala mo ay para itong artista sa ganda nitong lalake.

"You're awake?" agad na nag-iwas ng tingin si Jhea ng iminulat nito ang mga mata. Para kasing na hypnotize siya nito lalo na sa asul na kulay ng mata nito.

"Na saan ako? Anong nangyare?" ang tanging natatandaan nya lang kasi ay pinalayas siya at naglalakad siya sa gitna ng daan.

"Nasa hospital, bakit ba kasi nasa gitna ka ng daan. Ang lakas lakas ng ulan tapos naisipan mong mag pa ulan don?"

Hindi pinansin ng dalaga ang sinabi ng estranghero. Nasa isip nya ngayon ay kong saan siya pupunta at kong paano nya babayaran ang hospital bills.

"Sana 'di mo na lang ako dinala sa hospital?" agad nangunot ang noo ng lalake.

"What are you insane? Ginawa mo pa akong murderer."

Tsaka lang napagtanto ng dalaga na mali nga ang ginawa. Kahit na walang kasalanan ang driver na naka bangga sa kanya ay makukulong ito.

"Wala ka bang contact sa family mo? Para naman matawagan natin sila at mapaalam." tanong nito sa dalaga.

"Wala akong pamilya."

"Oh right, that's make sense. Kaya ba gusto mo na lang magpasagasa?" marahan na tumango ang dalaga at umiling naman ang lalake sa kanya.

"Wala akong ibang pupuntahan. Pwede bang sa'yo na lang ako tumira? Kahit na maging katulong mo pa ako don habang buhay." agad naman na bigla ang lalakeng nasa harapan nya at parang 'di ito makapaniwala sa pinagsasabi.

"You cant," napa iyak naman siya sa sinabi ng binata. "Oh, fuck why are you crying?" parang 'di alam ng binata ang gagawin ng makita si Jhea na umiiyak.

"Sige na kahit wag mo na ako bayaran. Basta nakakain lang ako."

Alam nyang mukha na siyang desperada. Pero masisisi nya ba ang sarili lalo na wala siyang ibang pupuntahan.

"Oh right," agad siyang napangiti sa pag payag ng binata. "But who are you?" tanong ng binata sa kanya. Hindi pa nga pala kasi siya nagpapakilala sa binata.

"Ako si Jhea, Jhea Celeste Laurente."

"Ang ganda ng name mo yayamanin tapos nagmamakaawa ka dito sa akin para maging katulong ko." napapailing na sabi sa kanya ng lalake.

"Mukha lang yan yayamanin pero pulubi talaga ako."

Matapos ng pag-uusap nila ay umalis ang binata dahil may tatapusin pa raw ito. Dadalawin na lamang siya kapag maayos na siya at lilipat na ito sa bahay nito.

"Hindi ko man lang na itanong ang pangalan nya." mahinang turan ng dalaga.

Kinabukasan ay nagulat ang dalaga ng may dumating na 'di nya na kikilalang babae.

"Goodmorning ma'am. Pinadala po ako dito ni Sir Caleb para dalhin 'tong pagkain nyo." napatunganga naman ang dalawa dahil una wala siyang kilalang Caleb.

"Baka nagkakamali ka lang po, wala akong kilalang Caleb."

"Hindi po ba ikaw si Jhea Celeste Laurente?" agad naman na realise ng dalaga kong sino si Caleb.

"Ah, oo ako nga."

Inilapag nito sa lamesa na nasa gilid nya ang isang basket ng prutas bago ang dalang kanin at ulam.

"Ako na ang magbabalat ng mga yan?" kinuha kasi nito ang apple at sinimulang balatan.

"Ayos lang po ako ma'am Jhea. Gawain ko po ang bantayan kayo at alagaan."

Ito ang unang beses na may nagsabi kay Jhea ng ganito. Kahit na alam nyang utos lang ito ng kanilang amo ay sumaya ang puso ni Jhea sa isiping iyon.

"Anong totoong pangalan ni Caleb?" curious na tanong ng dalaga.

"Naku, ma'am 'wag nyo na po alamin." nagtaka naman siya pero 'di na siya nagpumilit pang mag tanong.

Ilang araw siyang nanatili sa hospital. Sa ilang araw na yon ay wala man lang nagpakita sa kanya si Caleb. Gusto nya sana mag pa salamat dito lalo na sa libreng pagkain at sa hospital bills. Alam nyang dapat talaga siya ang mag bayad dahil siya naman ang may kasalanan kong bakit siya nasagasaan.

Ngayon ang araw kong kailan siya pwede ng lumabas ng hospital. Sinundo lang siya ni Jocelyn bago sumakay sila sa kotse.

"Ngayon na ba ang unang araw na mag t-trabaho ako kay Caleb?" tanong ni Jhea kay Jocelyn. Si Jocelyn ang nag alaga sa kanya sa hospital.

"Wala naman pong nasabi sa amin si sir na ganyan. Ang sabi nya lang po ay sunduin kayo." sagot sa kanya ni Jocelyn. Mukhang hindi alam ng mga ito ang napag-usapan nila ng kanilang amo.

Namangha si Jhea pag dating sa bahay. Akala nya kasi ay simpleng bahay lang ang pa-pagtrabahuhan nya. Napakalaki kasi nito lalo na ng makapasok siya sa loob walang wala ang bahay nila Jerome. Gusto nya nga sanang bawiin ang sinabi nya kay Caleb nang makita nya ang bahay.

Pagdating nya sa sala nang bahay ay napakalawak nito. Napatingin siya sa napakalaking television na nasa harapan nya. Bukas ito pero walang nanonood.

"Famous model Tiffany Garcia ay magpapakasal na sa kanyang long time boyfriend." na intriga siya sa balitang ito kaya umupo siya sa sofa.

Naisip nyang sikat na sikat na nga ang dalawa dahil mga sikat na news outlet na mismo ang nagbabalita.

"Yeah, we decided to settle na. We've been 5 years in a relationship na rin kasi." ani ng dalaga sa interview nito.

"Totoo ba ang balita na ang long time boyfriend mo daw ay may asawa na?"

"What? Mukha ba akong low class at papatol sa may asawa na? Since college kami na ni Jerome alam yan ng mga batch mate ko from college. Never din kaning nag hiwalay, yes nag-away pero hindi maghihiwalay." sagot ng dalaga dito.

Naikuyom ng dalaga ang kamao sa mga narinig. Sa isip nya ay matagal na pala siyang niluluko ng mga ito. Nag pa-panggap lamang dati si Jerome na busy siya sa trabaho pero ang totoo ay ayaw nya talagang umuwi at makasama siya. Napipilitan lang talaga ang binata sa kanya dahil sa ama nito. Pero ngayong wala na ang kanyang ama ay lumabas din ang totoo.

"You're already here," nawala sa isipan ni Jhea ang iniisip ng dumating si Caleb.

"Sir, kayo po pala." bati ni Jhea dito.

"Kumain ka na ba?" marahan siyang umiling dito.

"You need to eat. Ang payat-payat muna," hinila siya nito papunta sa hapag kainan.

Napakaraming pagkain sa harapan. Ito ang unang makakain siya ng ganito karami at nakakatakam kahit sa tingin pa lang.