CHAPTER 4 => Crossed Paths

Nasa venue na ang dalaga suot lang ang oversized coat, shades, at kumpiyansang pilit pa ring binubuo. Pinakilala siya sa team: isang Italian photographer na si Luca, stylist na si Renz, at art director na si Margot—babaeng matangkad, maputla, at may titig na parang scanner.

“Is this her?” tanong ni Margot kay Vina.

“Yes, she’s Yukisha.”

Lumapit si Margot, saka lumibot sa paligid ni Yukisha. “You’re not the classic beauty. That’s good. We don’t want pretty. We want danger.”

Ang concept: siya ang embodiment ng Venin—isang halimuyak na makakasindak at makakaakit. Isang halimaw na hindi mo iiwasan kahit alam mong masasaktan ka. Suot niya ang sheer black bodysuit, thigh-high leather boots, at pulang lipstick na parang dugo. Ang buhok niya’y basang-basa, nakakalat sa balikat, habang sa likod ay may itim na kabayong nakatali—raw, primal, powerful.

“Give me heat,” sabi ni Luca habang kinukunan siya. “Give me seduction, pero hindi cheap. Isa kang lihim. Isang bitag.”

Sumunod si Yukisha, gumiling ang baywang, tumingin sa camera na parang bumubulong. Hinawi ang buhok, yumuko ng bahagya, saka dumilat na parang may isinisigaw ang mata. Sa bawat flash, bawat pitik ng ilaw, mas nadadagdagan ang dating siya.

Sa dulo ng shoot, tumigil ang lahat.

Si Margot, natahimik. Tumango.

“She’s not the face of Venin. She is Venin.”

…

…

Ilang araw mula nang lumabas ang unang campaign shoot ni Yukisha, hindi pa siya lubos na makapaniwala na maging bahagi na ng isang creative agency. Hindi pa siya sikat, pero napapansin. Hindi pa siya kilala ng lahat, pero binubulong na ang pangalan niya sa mga casting calls.

Hindi naging madali ang pagsisimula. Sa bawat shoot, kinailangan niyang patunayan ang sarili. Minsan nagkamali siya sa poses, minsan kinailangang ulitin ang walk ng higit sa tatlong beses. Pero may kakaiba sa kaniya—isang presensya. May nararamdaman siyang isang mata na laging naka subaybay sa lahat ng shoots niya, binabantayan ang mga kilos niya. Ngunit ipinag sa walang bahala na lamang niya iyon marahil isa lamang iyon sa mga trabahador sa set na nanunuod sa kanila.

Si Vina, ang kaibigan niyang stylist, ang naging tulay niya sa mas malaking mundo. Ito rin ang unang nagbanggit ng posibilidad na maisama siya sa isang proyekto para sa Juaquin’s, isang luxury perfume brand na kilala sa sensual at avant-garde na mga kumpanya.

“Yuki, may paparating na event. Anniversary ng Juaquin’s. Hindi pa confirmed, pero mukhang gusto ka nilang imbitahan. Hindi pa campaign ha, presence lang. Pero malaking bagay ito. Kasi andun ang mga decision makers”

“Bakit ako?” tanong niya, habang tinatapalan ng concealer ang eye bags niya matapos ang magdamagang shoot.

“Because you’re new, but unforgettable. At aminin mo, may chemistry kayo ng camera.”

Napangiti si Yukisha. Hindi niya inakalang maririnig niya ito kahit kailan. Pero hindi niya rin maikakaila—sa tuwing haharap siya sa lente, parang may hinahanap siyang hindi niya maipaliwanag. Hindi fame. Hindi validation. Parang… isang pangarap na hindi niya maipaliwanag.

Ilang araw ang lumipas, at dumating ang imbitasyon. Gold-embossed. Private gala para sa 15th anniversary ng Juaquin’s Perfume. Venue: Grand Étoile isang restored mansion sa Forbes Park.

Hindi siya nagdalawang-isip. Hindi dahil sa ambisyon, kundi sa kutob. Parang may itinutulak sa kaniya.

Dumating si Yukisha sa event suot ang isang itim na gown na mababa ang neckline, backless at may slit hanggang hita. Walang labis, walang kulang—elegante pero delikado. Ang buhok niya ay nakapusod ng maluwag, at ang makeup ay smokey at mapang-akit. Hindi niya alam kung sino ang makakasalamuha niya roon, pero alam niyang kailangan niyang huminga ng malalim marahil isa iyong luxury party at tiyak na maraming mga negosyante at kilalang mga tao ang naroron.

“Yuki!” bungad ni Vina, sabay akbay. “Girl, you look lethal.”

“Dapat lang. Pabango ang tema di ba? Kailangan lason.”

Tumawa si Vina. “Exactly. Anyway, huwag kang mawawala mamaya ha. May program. At may big reveal.”

“Anong klaseng reveal?”

“Secret. Pero may clue ako. Someone important is finally stepping into the spotlight.”

Bago pa siya makatanong pa, tinawag na si Vina ng ibang stylist. Naiwan si Yukisha, nakatayo sa tabi ng isang flower arrangement na amoy mamahaling jasmine at sandalwood. Parang pamilyar. Parang...

“Venin,” bulong niya sa sarili. Ang pabango sa ad na pinangarap niyang mapasama.

Ilang minuto pa ang lumipas, nagsimula na ang program. May live classical music, may video montage ng history ng brand, at ilang fashion film na umani ng palakpakan. Nang matapos ang mga ito, lumapit ang isang executive sa entablado.

“Ladies and gentlemen,” anunsyo nito, “tonight is a special night. As we celebrate 15 years of excellence, we also welcome a new face—a muse who captured the essence of our next fragrance. But before that... allow us to finally introduce to you, for the very first time in public, the man behind Juaquin’s Perfume. The elusive force. The visionary. Mr. Xayvier Juaquin.”

Tahimik si Yukisha.

Parang tumigil ang oras.

Sa entablado, isang lalaki ang umakyat. Matangkad. Naka-itim na suit. Walang tie. Bukas ang unang butones ng damit. Malinis. Matikas. May hawak na baso ng champagne, na nag pahiyaw sa lahat.

Si Xayvier.

Hindi siya agad makagalaw sa kinatatayuan. Pero habang lumalakad ito patungo sa gitna ng entablado, hindi na siya nagduda. Ang lalaking iniwan niya sa kama. Ang lalaking pilit niyang nilimot. Ang lalaking naging anino sa bawat photoshoot niya. Siya pala ang may-ari.

“Thank you all for being here tonight,” panimula ni Xayvier. Malamig ang boses, ngunit may bigat sa bawat salita. “Fifteen years ago, Juaquin’s was a name. Today, it’s a language. A scent that speaks to your skin, to your memory, to your desire.”

Napatingin siya kay Yukisha. Tila walang ibang tao sa silid. Tila sila lang.

“And soon,” dagdag ni Xayvier, “you’ll witness the face of our next fragrance. Someone who surprised even us. Someone unforgettable.”

Tumindig ang balahibo ni Yukisha. Hindi siya sigurado kung siya ang tinutukoy. Pero sigurado siya sa isang bagay—hindi pa tapos ang istorya nila.

Sa mga palakpak ng crowd at flash ng kamera, siya lang ang tahimik.