Bigla akong napalabas ng opisina nang umalingawngaw ang malakas na iyak ni Arianne. Naabutan ko siyang nakasalampak sa sahig kasama ng mga nagkalat na krayola.
“What happened?” nag-aalala kong sabi matapos ko siyang akayin patayo.
“He pushed me, Teacher!” iyak niya habang itinuturo si Lionel na mas busangot pa ang mukha.
“Is it true?” malumanay kong tanong.
Hindi nawala ang matalas na tingin ni Lionel kay Arianne. “Yes, Teacher. She ruined my drawing that's why I pushed her.”
Simangot na simangot si Arianne habang patuloy ang pagpalahaw. Inalo ko siya't pinunasan ang pisngi. “Sshh. Why did you ruin his drawing, baby?”
“Because he colors the clouds green! Clouds are not green!” Humikbi pang lalo si Arianne kaya bahagya akong nakaramdam ng awa.
“They look green in my eyes!” buwelta naman ni Lionel.
Napahilamos ako, hindi ko alam kung matatawa ako o ano. These kids!
I sighed as I fix the crayons. Ibinalik ko ang mg
Tulog pa rin si Lionel nang matapos ako sa pagluluto. Nakapagluto na ako't nakaligo. Nang balikan ko si Russel sa sala, mukhang malalim na rin ang tulog. Dahan-dahan akong sumiksik sa kaniya sa couch. “Hey, handsome...” mahinang saad ko habang pinaglalaruan ng daliri ko ang pang-ibaba niyang labi. Idinantay ko ang binti ko sa tiyan niya. “Russel...” Hindi siya natinag. Bumangon ako't tuluyan na siyang dinaganan. I buried my face on his neck while I'm on top of him. Nanatili ako sa ganoong posisyon at hinayaang lumipas ang ilang sandali. I closed my eyes and rested for a while. Hanggang sa naramdaman ko ang paggalaw niya. Ipinulupot niya ang mga braso sa akin. “Oh... my poor baby. I'm sorry,” aniya sa namamaos na boses habang marahang hinahaplos ang ulo ko. “I disturbed you.” I chuckled. It's too comfortable that I feel sleepy now. “Dinner's ready,” anas ko sa papahinang boses. “Alright. Five minutes,” he requested as he tightened the h
Sumisilip na ang mga nakatakas na sinag ng araw nang magmulat ako. Unti-unti kong nasilayan ang liwanag ng umaga na idinaan ko sa pagkurap-kurap. Ang mahabang binti at matipunong braso ni Russel ay nakadagan sa akin na siya ring nagbalik sa akin sa antok. Ngunit tapos na ang magdamag at panibagong araw na ito kaya't itinuloy ko na ang pagbangon. Sakto rin ang pagtunog ng doorbell, aligaga akong nabalik sa wisyo. Akmang tatayo ako ngunit napagtanto kong tanging kumot lang ang nakabalot sa akin ngayon. Napahilamos ako. “Russel...” Tinapik-tapik ko ang kaniyang mukha. Patuloy ang pagtunog ng doorbell na para bang inip na ang pumipindot noon kaya mas lalo akong naalarma. He groaned. Saglit na nagmulat ngunit umambang pipikit ulit. “Bangon na, Russel! May bisita ka!” Tamad siyang bumangon. He even checked his wristwatch like he's confirming something. Tumayo siya kaya't naiwan sa akin ang kumot. Buti pa siya, naka-boxer! Hindi man l
Makailang ulit kong pinasadahan ang establisyilemento kung saan ko tatagpuin si Venus. Bago pa man kami makarating dito ay sinabihan ko na siyang kasama ko si Russel nang sa ganoon ay hindi magulat.Sa isang maaliwalas at malawak na coffee shop na kahit tanghali na'y maeengganyo magkape ang sinoman.“I can wait for you here,” pagbabago ng isip ni Russel.“Sumama ka na.” Inangkla ko ang aking kamay sa braso niya at hinila siya papasok.Agad kong inilibot ang tingin ko upang maghanap ng magandang puwesto. Pinili ko ang sa bandang dulo, sa tabi ng bintana.“Sigurado kang ayos lang na nandito ako?” paninimbang niya.“Okay nga lang. Bakit hindi? Wala namang isyu.”I checked my phone. May message si Venus na nagsasabing malapit na siya. Habang nasa cellphone ang aking atensyon ay pansin ko naman ang tingin sa akin ni Russel kaya binalingan ko siya.“Bakit?”“Not
Marahas na tumayo si Venus at hindi makapaniwalang hinarap si Daimler.“What are you doing here?” aniya sa galit na tono. Sinundan niya ng tingin ang bawat galaw ni Daimler.Prente itong umupo sa bakanteng upuan.“Daimler!” Venus ranted.Hinawakan ko siya sa braso para awatin. “Kalma, Venus. Maraming nakatingin...”Dahil sa galit kaya maging ang mga taong nakikiusyoso sa amin ay matalas na binalingan ni Venus. Nagulat ang mga ito at sila na rin ang kusang umiwas.“Magkita na lang tayo ulit sa ibang araw,” mahinang saad ko.Hindi iyon nakapagpakalma sa kaniya. Padabog siyang umupo sa harap ni Daimler. Nanatili akong nakatayo roon habang si Russel naman ay nasa tabi ko na.“Speak up! Come fucking on!” inip na singhal sa kaniya ni Venus.“I thought you're going to slap me... I'm waiting...” mabagal ngunit naghahamong sagot ni Daimler.Napabuga si
Nanatili ang hindi maipintang mukha ni Alodia kahit nang simulan ko ang birthday message ko sa kaniya.“Uh, hi... I don't know you personally and I got invited here without knowing what for so I didn't know it's your birthday. I do hope you'll enjoy this day and, uh, happy birthday! You're beautiful!” tipid kong sabi.Ibinalik ko na ang mic sa lalaki.“Thanks,” hilaw na saad ni Alodia.May mga ilan pa rin namang pumalakpak at nag-cheer.“K, next!” Alodia exclaimed.Dumiretso ako kay Russel. “Ikaw na.”He nodded. “Wait for me here.”Siya naman ngayon ang pinanood kong pumunta sa unahan. Siguro dahil alam ng mga bisita na may nakaraan sila kaya kakaiba ang tono ng cheers na naririnig ko. And I admit, hindi ko iyon nagugustuhan.Iniabot ni Russel ang papel sa lalaki.“Five facts about Alodia!” malakas na anunsiyo nito sa mic.Malaki ang ng
Tumatakbo sa isip ko ang tungkol kay Lionel habang nag-uusap kami ni Russel. Napansin niya ang pananahimik ko kaya tumigil siya sa pagsasalita.“You're spacing out,” puna niya.Ibinaba ko ang baso matapos sumimsim sa juice.“Nalaman ko na... d-dalawa ang kinikilalang nanay ni Lionel. Is it true?”“Yeah but it's a long story. Kaunti lang ang alam ko tungkol doon, Alliyah. I can't feed your curiosity.”Tumango ako. Ayos lang naman. Nagtataka ako pero wala naman akong balak manghimasok. I'm just concerned because Lionel is my student.Hindi ko na muling binanggit pa kay Russel ang tungkol doon. Dismissal na't nag-aya si Lionel sa ice cream shop kaya't kasama rin ako papunta roon. Nakasabay pa namin ang ilang mga bata, pare-parehong nag-aaya sa kani-kanilang magulang.“You love ice cream?” tanong ko kay Lionel pagkapasok namin.“Yes po!”Naupo kami sa tatluhang mesa
Balisa ako habang naghahanda sa pag-alis. Hindi pa rin umuuwi si Russel kaya medyo tagilid ako ngayon. Nagpresinta si Luke na siya na ang maghahatid sa amin ni Lionel sa shop kaya't sinang-ayunan ko na lang. Ang huling mensahe ni Russel ay baka tanghali na siya makakaalis doon. Nadidismaya ako pero wala naman akong magagawa. Iintindihin ko na lang ang sitwasyon ni Denise. Gaya nga ng inasahan ko, kakaiba ang sigla ngayon ni Lionel lalo pa't ang papa niya ang mismong maghahatid sa kaniya. Sa biyahe ay panay ang kwentuhan ng mag-ama habang ako naman ay lumilipad ang isip. Nahihiya akong paghintayin si Luke kaya hindi na ako dumaan sa gallery. Mamayang hapon na lang ako bibisita roon. “Good luck, son.” Luke patted Lionel's head. Pagkatapos ay bumaling siya sa akin. “I'll send you the reference.” I nodded. Iginiya ko silang dalawa sa loob. Dahil kasabay ko si Lionel, siya pa lang ang estudyanteng narito. Saglit na inilibot ni Luke ang tingin sa loob at mu
Panay ang pangaral sa akin ni Nanay tungkol sa relasyon namin ni Russel lalo na't minsan ay nakikitulog ako sa condo nito. I can't blame her though. Ang mahalaga, alam ko ang ginagawa ko at kung mangyari man ang mga bagay na wala sa inaasahan, paninindigan ko. “Hayaan mo na, Allissa. Nasa edad naman na si Alliyah,” singit ni Tiya Marga sa usapan namin. Bihira akong makasabay sa kanila sa agahan dahil sa farm sila kumakain. Mas maaga silang nagigising kaya madalas akong naiiwan sa bahay. Ngayon naman, sadyang inagahan ko ang paggising dahil may commission ako kay Luke. “Oo nga. Basta ba'y pakakasalan ka, hija,” segunda ni Tiyo Carlos. I smiled at them. I appreciate their concern. Wala pa rin naman akong balak mag-asawa. It's just that... may mga pagkakataong hindi napipigilan ang bugso ng damdamin. Nobyo ko si Russel at imposibleng makaiwas ako sa tuksong dala niya. “Ang sinasabi ko lang, sana'y hindi magpadalos-dalos dahil alam niyo naman ang