Jennifer Madlang-Awa POV
"Hayssst, ano ba naman iyan Ethel! Nababaliw ka na ba? Bakit pati ako damay sa asunto ng lalaking iyun?" hindi ko na mabilang kung ilang beses ko nang natanong ang bagay na iyun kay Ethel pero wala man lang akong nakuha na kahit na anong reaction mula sa kanya! Tulala ang bruha habang nakatitig lang sa kawalan Hindi ko alam kung bakit damay ako sa kaso gayung hindi ko naman sana pinabayaan ang trabaho ko! Kakapa-umpisa pa lang ng duty ko noong mga panahon na iyun at hindi pa sakop ng working hours ko ang pagkalunod ng bata! Sinagip ko pa nga pero huli na! Wala nang pulso si Ezekiel noong nakuha ko! Kilala ko ang mag-inang Ethel at Ezekiel dahil sa halos mahigit isang taon kong pagta-trabaho sa Villarama-Santillan Beach resort, palagi kong nakikita ang bata na naglalaro sa buhanginan! Minsan ko na din siyang nakita na sinasaktan ng bagong kinakasama ni Ethel ngayun na si Arnulfo! Wala sa sariling napaupo ako sa malamig na semintno ng selda! Ang unfair talaga ng mga mayayaman! Kung totoosin, wala akong kinalaman sa pagkamatay ni Ezekiel pero bakit ako ikinulong? Mabilis na lumipas ang mga araw! Isang linggo..nagtagal pa talaga ako ng isang linggo dito sa loob ng kulungan bago dumating ang HR ng beach resort at sinabing pwede na daw akong lumabas! Siyempre...sobrang tuwa ko! Sa wakas, makakalabas na din ako sa mainit at masikip na kulungan at napatunayan din na wala akong kasalanan! Kaya lang sa paglabas kong iyun ay ang isang balita na masakit tangapin! "Pasensya ka na Jennifer! HIndi ka na pwedeng magreport sa beach resort!" direktang wika sa akin ng HR personnel na sa Melissa sabay abot sa akin ng isang sobre! May ibinigay din siyang papel sa akin na dapat kong pirmahan! "Bakit? I mean, napatunayan na wala akong kasalanan bakit kailangan pang matangal ako sa trabaho?" seryoso kong tanong sa kanya! "Hindi ko din alam! Basta dumating na lang ang kautusan mula sa Manila na kailangang masesante ang lahat ng taong sangkot sa pagkamatay ng anak ng pamangkin ng may-ari ng resort!" malungkot na sagot sa akin ni Melissa! Wala na akong choice pa kundi ang ang tangapin na lang ang kototohanan! Maghahanap na lang ulit ng trabaho kung ganoon! Sayang nga lang dahil malaki sana magpasahod ang Villarama-Santillan Beach resort! Kumpleto din sana sa mga benipisyo kaya lang kailangan tangapin ang katotohanan na ganito talaga ang buhay! Kahit na pilitin pa natin ang magpakabuti, darating at darating talaga ang oras na minsan madadamay ka sa gulo ng iba! At ito na nga ang nangyari sa akin! Pagkagaling sa presinto, direcho ako uwi ng bahay kung saan nadatnan ko ang half sister kong si Madelyn at ang boyfriend kong si Robin na naghahalikan! "Mga walang hiya! Ano ang ibig sabihin nito?" hindi ko mapigilang sigaw! Kaagad namang naghiwalay ang dalawa habang kitang kita ko sa mga mata ni Robin ang guilt na hindi makatitig ng direcho sa akin! "Ano ang ibig sabihin nito? BAkit? Bakit?" hindi ko na mapigilan pa ang pagpatak ng luha mula sa aking mga mata! HIndi ako makapaniwalan sa aking nasaksihan ngayun lang! Ang half sister kong si Madelyn at Robin, naghahalikan? NI hindi man lang nila naisipan na dalawin ako sa kulungan sa loob ng isang linggo na pagkakakulong ko tapos madadatnan ko sila sa hindi kaaya-ayang sitwasyon? "Ohhh, nandito na pala ng ex convict!" wika naman ni Madelyn na sinabayan pa ng paghagikhik! Hindi ko naman mapigilan ang bugso ng aking damdamin! Mabilis akong naglakad palapit sa kanya at hinila siya sa buhok! "Walang hiya ka! Makati! Makati ka!" galit kong sigaw dahil sa matinding galit! Paanong nagawa niyang agawin sa akin ang boyfrend ko? Nawala lang ako ng isang linggo ito na kaagad ang madadatnan ko? "Jennifer, ano ba! bitawan mo si Madelyn! Bitawan mo siya!' narinig kong sambit ni Robin! Kaagad ko namang binitiwan si Madelyn at mabilis siyang hinarap! HIndi ko na napigilan pa ang sarili ko at kusa nang lumagapak ang palad ko sa pisngi niya! "Bakit nagawa mo ito sa akin, Robin? Bakit?" umiiyak kong tanong sa kanya! Hindi naman siya nakaimik pero tulala na nakatitig sa akin! "Bakit sa dinami-dami ng mga babae bakit ang half sister ko pa? Bakit si Madelyn pa!" galit kong sigaw sa kanya! Halos dalawang taon na kaming magkasintahan nitong si Robin at sa loob ng dalawang taon na iyun masasabi ko na masaya naman ang relasyon namin! Hindi ko lang talaga maintindihan kung bakit nagawa niya akong lokohin ngayun! "Sorry Jennifer! Lalaki ako at may mga pangangailangan din ako na hindi mo kayang ibigay sa akin! Siguro naman, hindi mo ako masisisi kung naghanap ako ng iba diba?" seryoso niyang sagot sa akin! Hindi naman ako makapaniwala sa narinig ko mula sa kanya! Alam ko kung ano ang ibig niyang sabihin! Gusto niyang ibigay ko sa kanya ang pagkababae ko na never kong ginawa! Ibig sabihin, may nangyayari na sa kanilang dalawa ni Madelyn? God..kailan pa? Wala sa sariling napabaling ang tingin ko kay Madelyn na noon kitang kita ko ang ngiti sa labi nito! Mukhang tuwang tuwa siya na nakikitang nahihirapan ang kalooban ko ngayun! Wala man lang kahihiyan at mukhang proud pa talaga siya sa ginawa niya! "Kung ganoon, magsama kayong dalawa! Tutal, kayo naman talaga ang bagay eh! Mga imoral at walang kwenta!" galit kong bigkas at mabilis na naglakad paalis! Ganito ba talaga ang mga lalaki? Porket hindi mo naibigay ang nais nila, maghahanap kaagad sila ng iba? Ang unfair nila sa totoo lang!"I am sorry, Are! Magta-trabaho lang po ako pero hindi ko naman po akalain na matatagalan akong makabalik eh. Pero, nandito na ako, Ate. Back to normal ang buhay ” Nakangiti niyang wika dito. “Talaga ba? Naku, ikaw talaga, ang dami mong dapat na ipaliwanag sa akin. Ang tagal mong nawala at alam mo bang hindi ako mapalagay sa kakaisip sa iyo. Nag-aalala ako sa kalagayan mo! Ilang beses din kaming nagrequest sa UNIPAK ng information tungkol sa kinaroroonan mo pero ayaw nilang magbigay. Confidential daw at iyun din daw ang bilin mo.” Seryoso nitong wika sa kanya. “Sorry na, Ate! Alam mo naman po na magulo ang isip ko noon kaya nakapgdesisyon ako ng ganoong bagay. Gusto ko din kasing makalimot kaya naman pinili ko na lang na lumayo muna.’” Nakangiting sagot niya dito “So, kumusta ka? Ayos ka na ba ngayun? Well, nakakangiti ka na kaya iisipin ko na naka-moved on ka sa kanya?” seryosong tanong nito sa kanya. Nakangiti naman siyang tumango “Dalawang taon na din ang lumipas, Ate. Oka
“She’s very beautiful.” Sambit ni Christopher habang nakatitig sa bahay ng pinsan niyang si Elias. Nasa loob si Katrina at kanina pa niya gustong bumaba ng kotse para sundan ito. Kaya lang wala siyang lakas ng loob para harapin ito. Natatakot siya sa mga salita na pwede niyang marinig mula kay Katrina. Sa isang iglap, bigla siyang naduwag. “Iyan lang ba ang masasabi mo? Halika na! Ano ka ba? Huwag mong sabihin na mag-aabang lang tayo dito? Naku, bro, wala sa lahi natin ang duwag ha? Nasa loob ng bahay ng pinsan nating si Elias si Katrina kaya puntahan na natin siya sa loob para makausap.” Wika ni Charles sa kapatid at nauna na itong bumaba ng kotse. Hindi pa rin matinag si Christopher sa pagkakaupo mula sa loob ng sasakyan kaya naman hindi na mapigilan ni Charles ang mapakamot ng ulo. Wala na. Mukhang inabutan na nga talaga ng pagkaduwag ang kapatid niya. Walang palantadaan na bababa ng kotse eh. Nakatitig lang ito sa gate ng bahay nila Elias kaya naman wala na siyang nagawa pa k
KATRINA (JULLIANNE) PAGKATAPOS makausap ng Ate niya si Philip, muli na itong bumalik ng opisina. Samantalang nagpaalam naman siya dito na may pupuntahan lang siya. Noong una ayaw nitong pumayag. Nag-aalala kasi ito na baka maulit na naman daw ang nangyari sa coffee shop eh. Pero noong sinabi niya na sa bahay ng Ate Amery siya pupunta, napapayag niya din ito. Sinabi nito na mag-ingat siya. Gusto pa nga nitong samahan siya kaya lang may meeting daw kasi ito mamayang alas dos ng hapon. Sinabi niya na lang na kaya niya ang sarili niya. Bukas na din kasi ang biyahe nila patungo sa beach resort kung saan gaganapin ang pictorial sa endorsement niya sa UNIPAK at pagkatapos noon, magiging busy na talaga siya dahil sa movie niyang gagawin. Mas mabuti na ang ganito. Uunahin niyang dalawin na muna ang Ate Amery niya dahil alam niyang nagtatampo na ito sa kanya eh. Baka itakwil na siya nito ng tuluyan. Mahal niya ang Ate Amery niya at kahit na ano ang mangyari, hinding hindi niya talaga i
KATRINA (JULLIANNE) NATAPOS ang lunch meeting na iyun pero gulong gulo ang isipan ni Katrina. Hindi siya makapagdesisyon ng mga dapat niyang gawin. Hindi niya alam kung ano ang gagawin niya. Sa totoo lang, nag-aalangan siya lalo na nang maisip niya ang possible niyang kitain sa naturang pelikula, nakakaramdam siya ng panghihinayang sa puso niya. Isa pa, swerte na ngang maituturing ang offer sa kanyang iyun. Lalo na at hindi lahat ng tao nabibigyan ng ganito kagandang opportunity. May tatlo siyang mga anak na dapat niyang buhayin. Although, alam niya naman sa sarili niya kaya siyang tulungan ng mga kapatid niya sa financial na aspeto pero iba pa rin iyung may sarili siyang pera na kinikita. “Hey? Kanina ka pa tahimik ah? Ano ang iniisip mo?” bumalik lang siya sa huwesyo nang marinig niyang biglang nagsalita ang Ate Jasmine niya. Ilang saglit din siyang nag-isip bago siya nagsalita “Ate, ano sa palagay mo? Tatangapin ko ba ang offer nila?” seryosong tanong niya dito. Kaagad n
KATRINA (JULLIANNE) “Tsk, grabe! Hindi ko akalain na dudumugin ako ng mga tao kanina. Hype na hype ang mga fans ko daw.” Hindi niya pa rin makapaniwalang bigkas sa Ate Jasmine niya. Maayos nilang natakasan ang fans niya daw at nasa loob na sila ng kotse. Papunta sila sa isang hotel para sa isang lunch meeting. “Hindi ko din akalain na dadagsain ka ng mga tao. Haysst, siguro, kailangan mo na nang mga bodyguards na mababantayan ka sa lahat ng oras. For your safety na din lalo na at feeling ko, kahit saan ka magpunta, dadagsain ka talaga ng maraming tao.” Seryosong sagot naman ng Ate niya sa kanya Hindi naman siya nakaimik. Hindi siya pabor na magkaroon ng mga bodyguards na susunod sunod sa kanya. Mas gusto niya pa rin sana ng malaya at tahimik na buhay. Hindi siya sanay na pinagkakaguluhan ng mga tao. Kaya lang, sa nakita niya kanina, hindi din naman pwedeng hindi isaalang-alang ang kaligtasan niya. May triplets na naghihintay sa kanya pagbalik niya ng Japan kaya naman kailangan n
CHRISTOPHER “Excuse me! Excuse me!” seryoso at pilit na lumalapit si Christopher sa pintuan ng nasabing coffee shop. Pilit siyang sumisiksik sa maraming tao at wala na siyang pakialam pa kung may magagalit man sa kanya. Walang mas mahalaga sa kanya kundi ang makapasok sa loob ng coffee shop para muling makaharap si Katrina Dalawang taon! Dalawang taon siyang nagtiis na hindi ito makita at ngayung nandito na ito, hindi niya na hahayaan pa na mawalay ito sa kanya. GAgawin niya ang lahat para muling bumalik sa kanya si Katrina “Sir pogi, si Ms. Jullianne po ba ang sadya niyo?” wala sa sariling naptitig si Christopher sa isang may edad na babae nang bigla nalang itong nagsalita. Siguro isa ito sa mga fans ni Katrina “Yes? She’s inside, right?” seryosong tanong niya dito. “Opo, kanina nasa loob siya. Game pa nga niyang pinagbigyan ang ilan niyang mga fans na magpapicture. Pero noong dumami ang mga tao, pumasok na siya sa loob ng opisina ng manager. Pero dinig ko, nakaalis na daw