Jennifer Madlang-Awa POV
"Hayssst, ano ba naman iyan Ethel! Nababaliw ka na ba? Bakit pati ako damay sa asunto ng lalaking iyun?" hindi ko na mabilang kung ilang beses ko nang natanong ang bagay na iyun kay Ethel pero wala man lang akong nakuha na kahit na anong reaction mula sa kanya! Tulala ang bruha habang nakatitig lang sa kawalan Hindi ko alam kung bakit damay ako sa kaso gayung hindi ko naman sana pinabayaan ang trabaho ko! Kakapa-umpisa pa lang ng duty ko noong mga panahon na iyun at hindi pa sakop ng working hours ko ang pagkalunod ng bata! Sinagip ko pa nga pero huli na! Wala nang pulso si Ezekiel noong nakuha ko! Kilala ko ang mag-inang Ethel at Ezekiel dahil sa halos mahigit isang taon kong pagta-trabaho sa Villarama-Santillan Beach resort, palagi kong nakikita ang bata na naglalaro sa buhanginan! Minsan ko na din siyang nakita na sinasaktan ng bagong kinakasama ni Ethel ngayun na si Arnulfo! Wala sa sariling napaupo ako sa malamig na semintno ng selda! Ang unfair talaga ng mga mayayaman! Kung totoosin, wala akong kinalaman sa pagkamatay ni Ezekiel pero bakit ako ikinulong? Mabilis na lumipas ang mga araw! Isang linggo..nagtagal pa talaga ako ng isang linggo dito sa loob ng kulungan bago dumating ang HR ng beach resort at sinabing pwede na daw akong lumabas! Siyempre...sobrang tuwa ko! Sa wakas, makakalabas na din ako sa mainit at masikip na kulungan at napatunayan din na wala akong kasalanan! Kaya lang sa paglabas kong iyun ay ang isang balita na masakit tangapin! "Pasensya ka na Jennifer! HIndi ka na pwedeng magreport sa beach resort!" direktang wika sa akin ng HR personnel na sa Melissa sabay abot sa akin ng isang sobre! May ibinigay din siyang papel sa akin na dapat kong pirmahan! "Bakit? I mean, napatunayan na wala akong kasalanan bakit kailangan pang matangal ako sa trabaho?" seryoso kong tanong sa kanya! "Hindi ko din alam! Basta dumating na lang ang kautusan mula sa Manila na kailangang masesante ang lahat ng taong sangkot sa pagkamatay ng anak ng pamangkin ng may-ari ng resort!" malungkot na sagot sa akin ni Melissa! Wala na akong choice pa kundi ang ang tangapin na lang ang kototohanan! Maghahanap na lang ulit ng trabaho kung ganoon! Sayang nga lang dahil malaki sana magpasahod ang Villarama-Santillan Beach resort! Kumpleto din sana sa mga benipisyo kaya lang kailangan tangapin ang katotohanan na ganito talaga ang buhay! Kahit na pilitin pa natin ang magpakabuti, darating at darating talaga ang oras na minsan madadamay ka sa gulo ng iba! At ito na nga ang nangyari sa akin! Pagkagaling sa presinto, direcho ako uwi ng bahay kung saan nadatnan ko ang half sister kong si Madelyn at ang boyfriend kong si Robin na naghahalikan! "Mga walang hiya! Ano ang ibig sabihin nito?" hindi ko mapigilang sigaw! Kaagad namang naghiwalay ang dalawa habang kitang kita ko sa mga mata ni Robin ang guilt na hindi makatitig ng direcho sa akin! "Ano ang ibig sabihin nito? BAkit? Bakit?" hindi ko na mapigilan pa ang pagpatak ng luha mula sa aking mga mata! HIndi ako makapaniwalan sa aking nasaksihan ngayun lang! Ang half sister kong si Madelyn at Robin, naghahalikan? NI hindi man lang nila naisipan na dalawin ako sa kulungan sa loob ng isang linggo na pagkakakulong ko tapos madadatnan ko sila sa hindi kaaya-ayang sitwasyon? "Ohhh, nandito na pala ng ex convict!" wika naman ni Madelyn na sinabayan pa ng paghagikhik! Hindi ko naman mapigilan ang bugso ng aking damdamin! Mabilis akong naglakad palapit sa kanya at hinila siya sa buhok! "Walang hiya ka! Makati! Makati ka!" galit kong sigaw dahil sa matinding galit! Paanong nagawa niyang agawin sa akin ang boyfrend ko? Nawala lang ako ng isang linggo ito na kaagad ang madadatnan ko? "Jennifer, ano ba! bitawan mo si Madelyn! Bitawan mo siya!' narinig kong sambit ni Robin! Kaagad ko namang binitiwan si Madelyn at mabilis siyang hinarap! HIndi ko na napigilan pa ang sarili ko at kusa nang lumagapak ang palad ko sa pisngi niya! "Bakit nagawa mo ito sa akin, Robin? Bakit?" umiiyak kong tanong sa kanya! Hindi naman siya nakaimik pero tulala na nakatitig sa akin! "Bakit sa dinami-dami ng mga babae bakit ang half sister ko pa? Bakit si Madelyn pa!" galit kong sigaw sa kanya! Halos dalawang taon na kaming magkasintahan nitong si Robin at sa loob ng dalawang taon na iyun masasabi ko na masaya naman ang relasyon namin! Hindi ko lang talaga maintindihan kung bakit nagawa niya akong lokohin ngayun! "Sorry Jennifer! Lalaki ako at may mga pangangailangan din ako na hindi mo kayang ibigay sa akin! Siguro naman, hindi mo ako masisisi kung naghanap ako ng iba diba?" seryoso niyang sagot sa akin! Hindi naman ako makapaniwala sa narinig ko mula sa kanya! Alam ko kung ano ang ibig niyang sabihin! Gusto niyang ibigay ko sa kanya ang pagkababae ko na never kong ginawa! Ibig sabihin, may nangyayari na sa kanilang dalawa ni Madelyn? God..kailan pa? Wala sa sariling napabaling ang tingin ko kay Madelyn na noon kitang kita ko ang ngiti sa labi nito! Mukhang tuwang tuwa siya na nakikitang nahihirapan ang kalooban ko ngayun! Wala man lang kahihiyan at mukhang proud pa talaga siya sa ginawa niya! "Kung ganoon, magsama kayong dalawa! Tutal, kayo naman talaga ang bagay eh! Mga imoral at walang kwenta!" galit kong bigkas at mabilis na naglakad paalis! Ganito ba talaga ang mga lalaki? Porket hindi mo naibigay ang nais nila, maghahanap kaagad sila ng iba? Ang unfair nila sa totoo lang!“Bakit ayaw mo? Teka lang, bakit ka namumula? Shit, ang cute mo talaga!” sagot naman nito kaya hindi niya mapigilan ang mapalunok ng sarili niyang laway. Ano ba itong mga sinasabi ni Sir Kiel? Nakakkahiya. “Huhh? Ahmmm, Akala ko ba uuwi na tayo?” sagot niya dito. Ayaw niya nang isipin ang sinabi nitong si Sir Kiel. Nahihiya siya at naaasiwa siya. “Ahh, yeah, sure!’ nakangiting sagot nito sa kanya sabay bukas nito ng pintuan ng kotse. Akmang alalayan pa nga sana siya nito papasok ng kotse pero sinabi niyang--- “Sir, kaya ko na po.” Pagkasakay niya ng kotse, buong pag-iingat na isinara ni Sir Kiel ang pintuan ng sasakyan. Umikot ito patungo sa kabilang side ng pintuan at bago ito nakasakay, nagsalita na naman si Mona. “Barbara, narinig ko iyun. Gusto kang ligawan ni Sir Kiel?” wika nito pero hindi niya na nasagot pa dahil sumakay na si Sir Kiel ng kotse. Pumwesto ito sa harap ng manibela sabay titig na naman sa kanya. “Well, kailangan na nating bumiyahe. For your safety, c
“Barbara? Si Barbara na ba siya?” nakangiting tanong ni Sir Kiel kaya hindi tuloy mapigilang mapangiti ang magkaibigang Barbara at Mona. Patawa itong si Sir Kiel eh. Gulat na gulat sa bagong transformation ni Barbara. “Sir naman! Nagpapatawa, hindi naman kalbo! Alam niyo po kasi Sir, alam kong maganda ang kaibigan ko kaya huwag masyadong pahalata na crush mo na siguro siya.” Nakangiting wika ni Mona. Ang kaninang ngiti na nakaguhit sa labi ni Barbara, biglang naglaho. Bigla kasi siyang nakaramdam ng hiya sa sinabi ni Mona. Oo, nakakakahiya. Napaka- bulgar naman kasi ng babaeng ito eh “Hala, Mona…parang sira! Nakakahiya kay Sir Kiel.” Pabulong niyang wika pero tinawanan lang siya ni Mona samanatalang si Sir Kiel naman, nakatitig pa rin sa kanya. “Yeah, I think crush ko na si Barbara. Grabe, ang ganda mo!” nakangiting wika ni Sir Kiel kaya naman hindi na siya nakapagpigil pa. Kaagad niya nang niyaya si Mona na uuwi na sila. Baka kasi kung saan-saan pa mapunta ang usapan nila eh.
“Ha? Talaga? Gusto niyong kunin na model ang kaibigan ko?” gulat na tanong ni Mona. Samantalang hindi naman makapaniwala si Barbara sa narinig. Ni sa hinagap kasi, hindi niya inaasahan na may mag-aalok sa kanya ng mga ganitong bagay eh. “Parang ganoon na nga! Tumpak, girl! Pero siyempre, may kapalit ang pagkuha ko bilang model sa kanya! Iyung serbisyo namin sa inyo ngayun, free na!” nakangiti nitong sagot. Nagkatinginan naman silang dalawa ni Mona sabay ngiti “Ano, Barbara? Palagay mo?” tanong ni Mona. “Hindi ko alam. Ano ba ang ginagawa ng isang model?” nagtataka niya ding tanong “Madali lang! Ayusan ka lang namin ng kaunti, tapos pipicturan ka namin. Tapos ang larawan mo, ididikit namin dito sa salon. Bumagay kasi sa iyo ang gupit mo at baka sa pamamagitan ng larawan mo, makahiyakayat kami ng maraming costumer. Ano, payag ka?” nakangiti nitong tanong sa kanya. Muli siyang napatingin kay Mona. Hindi kasi siya talaga makapagdesisyon eh. “Huhh! Ahhh, sige…pero—pero matagal ba
BARBARA NAGING maayos ang mga sumunod na oras nilang dalawa ni Mona. Siyempre, ganado silang nagtrabaho pagkatapos nilang matangap ang bonus mula kay Sir Charles at lalong mas naging ganado sila nang matangap nila ang isang kinsenas nilang sahod galing naman kay Madam Carmela. Hindi makapaniwala si Barbara. Labinlimang araw pa lang siyang nagtatrabaho sa mga Villarama pero ang sahod na natangap niya ay pang isang buwan at kalahati na. Mabuti na lang talaga at mabait si Sir Charles at nagbigay ng pang-isang buwan na sahod na bonus daw nila at kahit baguhan siya, kasama pa rin siya sa nakatangap. “Hayyy grabe! Ang daming nangyari ngayung araw.” Nakangiting wika ni Mona sa kanya! Nandito na sila ngayun sa kwarto nila. Kakatapos lang nilang kumain ng dinner at oras na nang pahinga nilang dalawa. Nabangit din ni Mona sa kanya kanina na pumayag daw si Madam Carmela na mag day-off sila kinabukasan kaya naman, balak nilang matulog ng maaga ngayung araw. “Oo nga eh! Pero kahit na mar
“Ehh, sorry po Sir. Hindi ko po sinasadya. Ku—kumatok po kasi ako ng maraming beses kanina pero hindi po kayo sumasagot eh. A-akala ko po kasi, walang taon dito sa kwarto niyo kaya---kaya---” “Kaya pumasok ka at dumirecho ka ng banyo? Tsk!” yamot nitong sagot sa kanya. Kaagad naman siyang napayuko. “Sorry po, Sir! Hi-hindi na po mauulit!” mahinang wika niya. Sa totoo lang, nahihiya talaga siya eh. Hindi niya talaga alam kung paano ito pakiharapan. Baka wala na siyang aasahan na bonus mula dito dahil sa ginawa niya kanina eh. Tsaka, bago pa lang siyang kasambahay ng mansion na ito tapos umaasa na kaagad siya sa bonus? Haysst, dapat pala, hindi na lang siya pumunta kung ganito man lang na para bang sasabunin siya ni Sir Charles. Samantalang si Charles naman, pigil niya ang sarili niya na matawa sa nagiging reaction ni Barbara ngayun. Namumula ang pisngi nito habang nakayuko kaya naman mabilis siyang bumaba ng kama at naglakad palapit dito “Okay, pinapatawd na kita..pero sa isa
BARBARA HANGANG sa makabalik siya sa laundry area, ramdam niya pa rin ang malakas na kabog ng dibdib niya. Hindi siya makapaniwala sa nasaksihan niya kanina lang. Gusto niyang pagsisihan kung bakit nagpadalos-dalos siyang pumasok ng kwarto ni Sir Charles kanina. “Hyasst, ano ba itong katangahan na nagawa ko ngayun araw? Wala pa akong isang buwan sa bahay na ito pero may kapalpakan na kaagad akong ginawa. Lagot talaga ako nito kay Sir Charles. Nakita ko pa naman na parang nagalit siya sa akin dahil naabutan ko siyang nakaupo siya sa iniduro.” Mahina niyang sambit. Maayos niyang nailapag ang laundry basket na dala niya at para siyang nanghihinang napaupo. Pakiramdam niya, bigla siyang nawalan ng lakas. Nag-aalala din siya. “Barbara? Nasaan si Mona?” nasa ganoon siyang sitwasyon nang biglang dumating si Manang. Wala sa sariling mabilis siyang napatayo at hilaw na napangiti dito “Manang…ka-kayo po pala.” Nakangit niyang wika. “Nasaan si Mona? Teka lang, ano ang nangyari? Baki