Halos hindi magkamayaw ang mga estudyanteng nagsisigawan sa loob ng covered court dahil sa halos magkadikit na laban ng Engineering team at Business Ad. Naroroong lumalamang ng tatlo ang BSBA na babawiin naman ng Engineering at ang mga ito naman ang pupuntos.
Kasalukuyang lamang ng apat na puntos ang BSBA at may tatlong minuto nalang bago matapos ang laro kaya naman panay na ang ngisi ko. Panalo na ang team ko, sigurado 'yon. Pero mukhang hindi yata nag conspire ang universe para tuparin ang hiling ko dahil last one minute nang biglang makapuntos ang engineering at sa huling sampong segundo ay nakuha ni T.A ang bola at naibuslo sa tatlong puntos.
Nanlaki ang mga mata ko nang makita ko ang maliwanag pa sa sikat ng araw na scores. Lamang ng isang puntos ang Engineering at sila ang idineklarang kampiyon.
"Stay away from Brent but don't worry, I'll take good care of him." Nakangising untag ni Mae sa akin na nakatigalgal pa rin.
Bilog nga talaga ang bola, bakit ganoon?
Napasimangot ako at tumayo na para sana lapitan si Brent nang biglang may pumigil sa kamay ko.
"And where do think you're going?" Tanong nito na ikinasimangot ko.
"Hindi ba pwedeng magpaalam ako doon sa tao?" Nakasimangot na balik tanong ko dito.
Nangunot ang noo nito at nagpakawala na lamang ng buntong-hininga bago marahang tumango at bumaling sa tatlo kong kaibigan na pawang nakangisi.
Kaagad kong nilapitan si Brent na nakangiti pa rin kahit talo ang team nito that's why I admired him, I admired him as a friend, nothing less nothing more.
"Hey, " Untag ko dito sabay angat ng nakakuyom na kamao para sa isang fist bump.
"Thank you sa support." Nakangiting turan nito sabay akbay sa akin.
"Ang bigat ng kamay mo, alisin mo nga 'yan." Nakasimagot na turan ko dito.
"Siya nga pala, susunduin kita sa dorm mo mamaya, sabay na tayong pumunta sa Quadrangle para manood ng live band." Yaya nito sa akin na ikinangiwi ko.
Brent and I were friends since high school. Fourt-year ito samantalang second-year ako nang magkakilala kami sa isang dancing lesson where we both attended. Simula noon ay naging malapit na kami sa isa't-isa at well, he's like a brother to me since I'm an only child.
"I can't." Tugon ko dito sabay iwas ng tingin nang makita ko ang pag lungkot ng mukha nito.
Yes, minsan nadudulas ito sa pagsasabing he likes me but never in my dreams na seseryosohin ko ang mga sinabi nito. He's just a brother to me at wala akong planong muling pumasok sa isang relasyon cause I already had enough.
"But why? Akala ko ba manonood din kayo nina Karla?" Tanong nito.
"Oo, pero kasama namin si T.A". Tugon ko rito.
"T.A?" Tila naguguluhang untag nito.
"Oo, sorry ha." Turan ko dito bago dahan dahan bumitaw sa pagkakahawak nito. "We gotta go, Brent. I'm sorry again". Dagdag na turan ko bago tuluyang tumalikod at humakbang palayo dito at hindi na muling lumingon pa.
Hindi ko maintindihan ang sarili ko kung bakit isang araw ko pa lang na nakikilala at nakasama si T.A pero hindi ko ito matanggihan.
Isang malalim na buntong-hininga ang muli kong pinakawalan bago tuluyang lumapit sa mga ito.
"Tara na." Yaya ko sa mga ito at nauna nang humakbang.
Sumunod naman sila nang walang kumikibo kahit isa. Well, my friends know me pag tahimik ako. Ayoko ng kausap at ayokong kinukulit ako dahil siguradong mapagbabalingan ko ng inis ang kung sinumang magtangkang kausapin ako.
DALAWANG linggo ang matuling lumipas at balik na uli sa dating gawi ang mga estudyante ng St. Benedict Academy maliban lamang sa malimit na pagsama-sama ni T.A sa grupo namin at walang Chanda na nakabuntot dito na lubos naming ipinagtaka.
Madali ko itong nakapalagayang loob gayundin ng mga kaibigan ko dahil hindi naman ito mahirap pakisamahan.
Hindi ko alam kung bakit pero komportable ako pag ito ang kausap ko at nasasabi ko dito ang mga bagay na hindi ko sinasabi sa iba kahit pa sa mga kaibigan ko.
Hanggang sa isang umaga ay nagising na lamang akong hinahanap-hanap ang presensiya nito pag wala ito. Naguguluhan ako sa nararamdaman ko at natatakot kaya ayokong bigyang pansin o ng pangalan hanggang sa dumating ang sandaling hindi ko na naitago ang nararamdaman ko sa kanya.
Dalawang buwan na kaming magkaibigan and we used to hang out together, minsan kasama ang mga kaibigan ko pero kadalasan ay kaming dalawa lang.
Tulirong dinampot ko ang cellphone kong nakapatong sa tabi ng kama ko at hinanap ang numero nito at tinawagan ito.
"Oy brad, napatawag ka?" Kaagad na bungad nito sa akin.
Yes, he used to call me brad and vice versa.
"Samahan mo nga akong magwalwal at wala kang karapatang tumanggi ,naiintindihan mo?" Sagot ko dito na nakasimangot pa na tila ba magkaharap lang kami.
"Ano pa nga ba'ng magagawa ko." Tila walang choice na tugon nito.
"Huwag nalang, napipilitan ka lang yata eh." Tugon ko.
"Kita mo 'tong babaing ito, pumayag na nga ako ang dami pang sinabi, sige huwag nalang." Sagot naman nito.
"Sabi nang wala kang karapatang tumanggi eh. Bilisan mo, nakabihis na ako." Tugon ko at bago pa man ito muling makapagsalita at pinatayan ko na ito ng cellphone.
Ilang minuto din akong nag hintay bago ito dumating sakay ng itim na honda civic. Kaagad akong lumabas ng dorm nang mula sa bintana ay natanaw ko itong pababa na ng sasakyan nito.
Yes, nag dodorm ako dahil sa probinsiya pa ako nanggaling samantalang ito ay uwian at may sariling sasakyan dahil taga Manila ito.
"Let's go." Kaagad kong yakag dito sabay hila sa kamay nito.
Lately ay napapansin ko ang pag iwas nito kay Chanda at nang tanungin ko ito ay kailangan daw dahil muling nagkaayos si Chanda at ang boyfriend nito noon.
Kaya pala walang gwardiya-sibil na tila lazer ang mga mata kung makatingin na bubuntot-buntot dito dahil may lovelife na ang bruha.
Humantong kami sa isang bar at doon ay ibinuhos ko ang inis ko sa aking sarili sa sobrang panggilalas nito. Paanong hindi ito magugulat kung nakita nitong halos duling na ako sa sobrang kalasingan.
"Tama na 'yan. Umuwi na tayo." Turan nitong pilit na inaagaw ang hawak kong baso na pilit ko namang inilalayo dito.
"H-hoy, hik-aw." Turan ko ditong dinuro pa ito na ikinagulat nito at napaturo rin sa sarili.
"Ako?" Gulat na tanong nito.
"Oh oh, hik-aw nga, alangan na-mhang shilah". Tugon ko sabay hawak sa kwelyo ng suot nitong polo shirt na mas ikinagulat nito.
"What did I do to you? Sinamahan na nga kita dito tapos aawayin mo pa ako, sa susunod talaga hindi na kita sasamahan dito at hindi na kit-
Hindi nito naituloy ang sasabihin nang takpan ko ang bibig nito.
"Ang ih-ngay moh." Turan ko at sa nanlalabong paningin ay pinilit ko pa ring idilat ang mga mata ko subalit hindi ko na kinaya.
At bago ako tuluyang nilamon ng dilim dahil sa sobrang kalasingan ay nasabi ko dito ang ilang araw ko nang gusto sabihin dito.
"Ma-hal na khi-ta, Sungit.".....
Araw ng sabado at wala kaming pasok pero halos hindi kami magkandaugaga ni Ezekiel sa ginagawa. May ipinapagawa kasi samin ang Dean at kailangan namin itong matapos bago mag lunes. Nagulat nga ako nang bigla nalang kami pinatawag sa office nito noong last day ng exam. Kinabahan ako ng mga bente, ganun.Joke.*Flashback*Nag-aayos lang kami ng aming gamit bilang paghahanda sa pag-uwi dahil tapos na ang aming exam ng walang ano-ano ay may student council na pumunta sa aming classroom."Ms. Garcia and Ms. Falcon, the Dean wants to see you in her office ASAP." anunsyo nito at saka umalis.Tumingin ako kay Ezekiel na noon ay nakatingin pa din sa pwestong kinatatayuan nung student council kanina. "Bakit naman kaya tayo pinapatawag? ASAP pa? Hindi naman tayo umabsent hindi ba?Wala naman tayong nilabag na rules bilang scholar ng school, ano kayang meron at pinatatawag tayo?" nag-aalalang tanong ko.Yes
Last day nang exam namin ngayon at hindi pa din nagbabago ang sitwasyon ni Ezekiel. Hanggang ngayon kasi tahimik pa din ito at hindi masyado nakikipagbiruan sa barkada. Malayong-malayo sa Ezekiel na kilala namin. At kagaya noong nakaraan, hindi pa din ito nagsasabi kung anong problema.Kasalukuyan na kaming nakaupo sa kaniya-kaniya naming upuan at naghihintay na ibigay sa amin ng prof ang aming test paper. Sinulyapan ko si Ezekiel na nakatitig lamang sa may bintana at tila walang kamalay-malay sa mundo.'Hindi kita matutulungan kung hindi mo sasabihin ang rason ng pagkakaganyan mo, Ezekiel.' usal ko saka bumuntong-hininga.Tinanong ko na din si T.A kung may problema ba sila ni Ezekiel pero ayon dito okay naman daw silang dalawa.*Flashback*Nasa canteen kami ngayon at kumakain ng lunch. Maaga natapos ang exam namin sa ilang subjects kaya naman maaga din kaming pinayag
"Saan mo nakuha ang video na yan, Chanda?" nagtatakang tanong ko. Ngumiti naman ito. "Wala ka ng pakialam kung kanino nanggaling ito. Dahil hindi naman mababago ang katotohanan na isa kang slut kahit malaman mo pa kung sino ang nagbigay nito sa akin." wika nito. Hindi makapaniwalang tinitigan ko ito. "Ganyan ka na ba talaga kadesperada, Chanda? Hindi naman scandal yan. Dahil ang lalaking yan ay ex ko. Pumunta sya sa bahay ko para guluhin ako at muntik nang pagsamantalahan." paglilinaw ko dito. Nagkunwari naman itong nagulat. "Wow!? May ex ka pala? Akalain mo yun may pumapatol din naman pala sa isang kagaya mo, " pang-iinsulto nito. "Saka wala akong pakialam kung ano ang katotohanan sa likod ng video na 'to. As long as, iba ang dating ng ginagawa nyo sa video sapat na 'yon para magmukha kang madumi sa paningin ng ibang tao." dagdag pa nito. Kumunot ang noo ko. Naiinis ako dahil hin
Someone's POVAbala ako sa ginagawang paglangoy sa swimming pool ng bahay namin nang marinig kong tumunog ang aking cellphone. Umahon ako mula sa tubig saka dinampot ang tuwalya na inihanda ko kanina at pinunasan ang aking kamay.'And who dared to call me at my free time?' singhal ko.Binuksan ko ang cellphone ko upang tingnan kung sino ito. It was him. Ano naman kaya ang kailangan nito sa'kin? Nang muling tumawag ang numero ay walang atubili ko itong sinagot."What do you want?" tanong ko dito.Tumawa ang lalaki sa kabilang linya. "Wala man lang hello muna?" nakuha pa nitong magbiro.I rolled my eyes. "I don't have time for foolishness of yours. Kung wala ka nang sasabihin, ibababa ko na ang tawag." usal ko.Muli na naman itong tumawa at this time parang tuwang-tuwa talaga ito. The nerve with this guy? Kung wala lang talaga itong kwenta sa plano ko, hinding-hindi ako mag-aasakya ng oras para dito."Easy
Mahimbing na natutulog ngayon sa kaniyang kama si Ezekiel. Tumatanggi pa ito nung una pero wala na ding nagawa. Nahihirapan na kasi ito huminga dala siguro ng labis na pag-iyak dahil sa nangyari kanina. Kahit sinong babae naman ay sadyang iiyak kapag may nangyaring ganun sa kanila. At knowing Ezekiel, masyado nya itong dadamdamin at hindi kakayanin.Hinaplos ko pa ang pisngi nito saka dinampian ng halik sa noo bago napagdesisyunang lumabas ng kwarto. Iniwan ko din muna na nakabukas ang pintuan para madali kong makita kung biglang magising ito. I really feel sorry for her. She doesn't deserve any of this.Dumiretso ako sa kusina upang ituloy ang naudlot nitong pagluluto. For sure, menudo ang lulutuin nito kasi nabanggit nito sa akin na lulutuan daw nya ako ng famous menudo nya.Pero mukhang sya ang makakatikim ng luto ko.Bago natulog ay pinakain ko muna ito.Nag-order na lang ako para mabilis dahil pinainom ko din ito ng gamot. Nag-aa
Abala akong naglilinis ngayon ng aming dorm. Sabado kasi ngayon kaya wala kaming pasok, tamang-tama para makapaglinis at makapag-alis ng alikabok. Maagang umalis si Karla at mayroon daw itong pupuntahan at aasikasuhin. Hindi ko na natanong kung ano iyon sapagkat nagmamadali na din ito. Pero bago umalis, binilin sakin nito na huwag akong maglilinis mag-isa. Hintayin ko na lamang daw ang kaniyang pagdating. Masyado itong nag-aalala na baka masobrahan ako sa pagod. Hindi kasi ako talaga maari magpagod kasi mahina ang katawan ko. Pero dahil may pagkamatigas ang aking ulo, sinuway ko ang bilin nito. Hindi naman ako magpapagod ng sobra. Kailangan ko din tapusin nang maaga ang paglilinis ko dahil darating si TA mamaya. Nagtext daw kasi sa kaniya si Karla na gabi pa ito makakauwi at pinasasamahan muna ako. "Hindi naman na ako bata para bantayan o samahan pa 'no!" singhal ko pero wala akong magagawa dahil