Chapter 5

Nahaplos ko ng wala sa loob ang buhok ko pagkatapos kong makausap si Ezekiel sa cellphone bago napabuntong hininga.

Matuling lumipas ang mga araw at hindi na namin pinagtangkaang pag usapan ang nangyari nang gabing iyon maliban sa tinanong ko ito kinaumagahan kung totoo ang sinasabi nito nang gabing lasing na lasing ito. Ayaw pa nitong umamin noong una subalit nang hindi ko ito kinausap ng dalawang araw ay umamin din itong panay pa ang iyak na ikinatawa ko.

Habang kasi nag coconfess ito ay panay ang iyak nito at dabog na may kasama pang maktol kaya hindi ko mapigilang matawa na labis nitong ikinainis dahil pinagtatawanan ko lamang daw ito. At nang akmang mag wa-walk out na ito ay nagulat ito nang hilahin ko ito para yakapin na lalo nitong ikinaiyak.

After that incident ay mas naging malapit pa kami sa isa't -sa at halos hindi na mapag hiwalay.

Natitigilang ibinaba ko ang hawak kong cellphone sa tabi ko at wala sa loob na napasulyap sa babaing mahimbing na natutulog sa isa sa mga guest room sa bahay.

Ez just called para magpasama sa bookstore dahil may bibilhin daw itong libro pero sinabi kong hindi ko ito masamahan dahil may importanteng lakad ako. Somehow, nakaramdam ako ng guilt pero hindi ko naman pwedeng sabihin sa kanyang hindi ako makaalis ng bahay dahil hindi ko maiwan si Chanda na ngayon ay tulog na tulog.

Dumating ito kagabing iyak ng iyak dahil naabutan umano nito si Lexter sa condo nito na may kasamang babae at nasa hindi kaaya-ayang sitwasyon. Hindi ko mapigilang mapabuntong-hinga dahil doon. Muli ko itong sinulyapan bago tumayo at lumabas ng guest room bago nagpasyang tawagan si Ezekiel para samahan ito dahil siguradong magtatampo iyon.

Three rings bago nito sinagot ang tawag.

"Sungit, bakit?" Kaagad na bungad nito sa masiglang tinig na ikinangiti ko.

"Nasaan ka na ba?" Tanong ko dito.

"Nasa dorm, naka higa. Why?" 

"I thought pupunta ka sa bookstore, bakit nakahiga ka pa dyan?" Kunot noong tanong ko dito.

"Nagbago ang isip ko, tinatamad na akong lumabas. Matutulog nalang ako." Tugon nito na ikinatawa ko.

Yeah, so typical of her. Napakatamad nitong lumabas at kadalasan ay sapilitan pa bago mo mapalabas ng lungga nito.

"Sasamahan na pa naman sana kita." Tugon ko dito na tinugon lang nito ng mahinang tawa.

"Nah, gawin mo nalang 'yong gagawin mo, may susunod pa naman." Tugon nito.

Natigilan ako sa sagot nito at hindi ko napigilang mapapikit dahil sa pagsalakay ng guilt sa dibdib ko. Alam kong wala akong ginagawang masama pero the fact na hindi ko sinabi ang totoo dito ay nakokonsensiya ako.

"Sungit nandiyan ka pa ba? Matutulog na ako, bye na." Untag nito sa saglit na pananahimik ko.

"Yah, sige. Matulog ka na at huwag sobrahan ha baka tuluyan nang mawala ang mga mata mo sa sobrang maga dahil sa kakatulog mo." Tugon ko dito na ikinangisi ko. 

I could imagine her pouting her lips dahil naiinis ito sa mata nitong singkit. Gusto nito ng bilogang mata pero sadyang unfair daw ang mundo dahil singkit ang mga mata nito.

"Tssee, bye na. I love you, Sungit." Tugon nito.

"Sige. Bye, kulit." Tugon ko.

Isang tikhim ang nagpalingon sa akin and I saw Chanda standing in front of the guest room's door at seryosong nakatingin sa akin.

"Sino'ng kausap mo?" Kaagad na tanong nito.

"A friend." Maikling tugon ko bago humakbang palapit dito.

"A friend? Really?" Tila hindi naniniwalang muling tanong nito.

"Yah, tayo na dining room,nakahanda na ang lunch." Sa halip ay turan ko ditong hinawakan sa siko nito.

It's already one in the afternoon at wala pa itong breakfast at siguradong wala pa itong dinner.

Mataman muna itong tumitig sa akin bago walang kibong humakbang patungo sa hagdan pababa na tahimik ko namang sinundan.

Alam kong hindi ito naniniwala at malamang din ay nakarating na dito ang pagkakamabutihan namin ni Ezekiel. Chanda can be a bitch pagdating sa akin at sigurado akong gagawa ito ng paraan para makompirma ang hinala nito at mga naririnig nito at iyon ang ikinatatakot ko.

Ayaw kong masaktan si Ezekiel dahil dito.

SAMANTALA...

Napasimangot naman si Ezekiel nang mawala na sa kabilang linya ang kausap.

"Nakakainis talaga ang lalaking 'yon. Hindi man lang nag I love you too bago ako pinatayan ng phone? Sabagay, wala naman nang bago kaya dapat ka nang masanay, Ruzh.

Pagkausap nito sa sarili na bakas ang pagkadismaya sa mukha nito.

Muli nitong kinuha ang cellphone at may tiningnan doon.

"Alam mo, Sungit kahit napakasungit mo mahal na mahal kita. Ang tanong, mahal mo din ba ako? Pero kung hindi pa, maghihintay ako hanggang sa matutunan mo rin akong mahalin" 

Sambit nito habang masuyong nakatitig sa litratong nasa cellphone nito.

"Masaya at kontento na ako sa kung anong mayroon tayo ngayon."

Kasabay ng pagtulo ng mga luha nito ay isang magaang halik ang iginawad nito sa larawang nasa screen ng cellphone nito bago ipinikit ang mga matang may mga bakas pa rin ng luha.