PROLOGUE

EIZZRIE

Naalala ko pa noong muli akong nakapunta sa lugar na yon ay sobrang saya at sobrang presko. The reason that I went there in the first place is because I want to heal, I want to mend myself. I want to build myself again from being broken by my past and I'm not wrong. 

Nakalimot nga ako sa sakit na dinulot sa akin, nalimutan ko ang lahat nang bumabagabag sa akin. I healed emotionally. Nabuo ko ulit ang sarili ko. Thanks to the person who helped me getting through my mess. He always have a part of him in me, in my life and in my being. I'll never forget him.

Napakalinaw pa ng alaala ng mga bagay na ginawa ko doon. Mga bagay na nangyari sa lugar na iyon. Bawat detalye ay naalala ko pa, bawat oras, bawat minuto at bawat segundo ay kuhang kuha ko pa rin. Masaya kong binabalikan ang mga alaalang iyon mula sa pagkarating ko, sa unang araw at sa hindi inaasahang huling araw na naroon ako.

I walked towards the exit of the airport as soon as I got my baggage. Kinuha ko ang phone ko mula sa nakasukbit na hand bag sa aking kamay and dialed a number.

"Hello Mang Pedro, I'm currently at the airport right now, please pick me up immediately here, and please make sure that the house is clean when I get there, thank you." may otoridad pero kalma kong tugon at binaba ang telepono. 

I'm starting to get irritated as the sun struck my skin, luckily I brought my sun glasses so I wouldn't dazed with the bright sun. Lumakad ako patalikod para maiwasan ang sinag ng araw na tumatama sa aking balikat at hita. 

I'm just wearing a sleeveless black top, denim shorts and a black 2-inch high-heeled gladiator so my shoulders and legs are really exposed to sunlight. Sinadya kong ganoon ang suotin dahil mainit ang klima dito sa lugar na ito pero parang nagsisisi na ako dahil hindi ako nakapag-apply ng sunblock.

I checked my wrist watch, its already 4:34 o'clock in the afternoon. Naiinip na rin ako dahil sa tagal ng service ko, gusto kong mainis pero naisip ko rin na biglaan lamang ang punta ko rito, pero naisip ko rin na dapat lagi silang handa lalo na't bakasyon.

Lumipas ang limang minuto at dumating ang sasakyan. Pinagbuksan ako ng pinto ni Mang Pedro at saka ako sumakay, nakita ko naman mula sa bintana na kinuha niya ang bagahe ko at saka iyon nilagay sa likuran. 

Maluwag sa loob ng sasakyan dahil Hiace ang family car namin dito sa isla. Sumakay si Mang Pedro sa driver's seat at saka pinaandar ang sasakyan. Hindi ganoon kalayo ang villa namin pero aabutin iyon ng halos 20 minutes. Buong byahe ay nakatingin lang ako sa labas, pinagmamasdan kung gaano nagbago ang lugar sa paglipas ng panahon. Halos limang taon na rin akong hindi nakakapunta dito kaya medyo naninibago pa ako.

Maya-maya ay nakarating na kami sa private land na kung saan nandoon ang family villa. Tumingala ako mula sa bintana at saka binasa ang malaking karatula sa itaas ng malaking gate.

Forteza

Coast...

Pinagbuksan kami ng gate matapos ipakita ni Mang Pedro ang Forteza

Coast  pass at muling pinaandar ng driver papasok ang sasakyan hanggang sa marating ang malaking Family Villa namin.

Pinagbuksan ako ni Mang Pedro ng pinto ng sasakyan at tingalang pinagmasdan ang Villa. Isa itong three-storey Villa House intended for our family. It also has bright yellow and blue combination painted walls, and transparent sliding windows, mayroon tag-isang terrace sa dalawang kwarto at metal fence sa rooftop. 

Matapos pagmasdan ang bahay ay saka ako pumasok sa loob. 

'Forteza

Coast, please be good to me…'